บทที่ 954 ท้องอีกแล้ว

ดวงตาจึงเดินลึกเล็กน้อย พยักหน้า “โอเค”

ตลอดทางทั้งสองเดินไปจนถึงสุดทางเดิน ทางนี้ ไม่ได้ยินเสียง กรีดร้องภายในห้องแล้ว เธอมองไปนอกหน้าต่างถามขึ้นเสียง เบา “คุณว่า หลี่เก๋อนั่นมันเป็นใครกันแน่?

ลู่วิ่งเซินเล่นนิ้วนุ่มนิ่มของเธออย่างลวกๆ “กลุ่มชาวจีน”

จิ่งหนิงตกตะลึง

“กลุ่มชาวจีน? พวกเขาไม่ใช่ว่า………

ยังพูดไม่จบ ก็หยุดไป

ลู่วิ่งเซินมองเธอ พูดขึ้นเรียบๆ “ถึงกลุ่มชาวจีนจะล่มสลายแล้ว แต่ยังมีกองกำลังขนาดเล็กเหลืออยู่มาก ฉันเดาว่าหลี่เกือมันคง ถือเป็นบุคคลสำคัญของพวกมัน คราวนี้ต้องการได้แผ่นหยก คัมภีร์สวรรค์ เดาว่าก็คงได้ยินมาว่าตระกูลหนานต้องการเก็บ รวบรวมสิ่งนี้ เลยอยากเอาไปทำข้อตกลง

จิ่งหนึ่งพยักหน้า นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ยังรู้สึกค่อนข้าง หวาดกลัว

“โชคดี โชคดีที่เราได้ของมาก่อนมันหนึ่งก้าว ไม่งั้นถ้าให้ของ สิ่งนี้ตกอยู่ในมือมันจริงๆ ถ้ากู้ซื้อเฉียนเอาสิ่งนี้มาไม่ได้ อาการ ป่วยของเฉียว ก็จะอันตราย”
ลู่จิ่งเซินก็พยักหน้า

“นี่ก็น่าจะเป็นความโชคดีล่ะมั้ง เธอยังไม่ควรตาย แม้แต่

พระเจ้าก็ช่วยเธอ” ทั้งสองคนยืนกันสักพักหนึ่ง จนกระทั่งบนทางเดินมีเสียงดัง

“ปัง” ลอยมา กู้ซือเฉียนและเฉียวออกมาจากห้อง

พวกเขาจูงมือเดินมาด้วยกัน

“เป็นยังไงบ้าง?”

กู้ซื้อเฉียนมีสีหน้าเย็นชา พูดเสียงเข้ม “คนของกลุ่มชาวจีน

ลู่วิ่งเซินขยิบตาให้กับจิ้งหนึ่ง

จึงหนิงถอนหายใจ “เป็นอย่างที่คิดไว้

คำพูดเธอ ทำให้ซื้อเฉียนตกตะลึง ตอบสนองอย่างรวดเร็ว แล้วมองลู่จิ่งเซินอีกครั้ง

“คุณเตรียมจะจัดการยังไง?” ลู่วิ่งเป็นถาม

กู้ซือเฉียนพูดเสียงเย็นชา “ต่อยสักที แล้วปล่อยไป

เขาตกลงกับท่านปูชิวไว้แล้วว่าไม่เอาชีวิตมัน แน่นอนว่าต้อง ทําอย่างที่พูดไว้

ลู่วิ่งเป็นพยักหน้า จากนั้นก็ยกข้อมือขึ้นอีกครั้งเพื่อดูเวลา

“เวลาไม่เช้าแล้ว เราจองตั๋วเครื่องบินกลับเมืองหลวงแล้ว พวกคุณล่ะ? จะกลับเมืองหลวงกับพวกเรา หรือจะกลับเมืองกู้ชื่อเฉียนมองเขา และไม่ลังเล “กลับเมืองหลิน”

“ได้ งั้นพวกคุณเดินทางระมัดระวังด้วย มีอะไรก็โทรหาได้ ตลอด”

ทั้งสองคนพยักหน้า สี่คนบอกลาซึ่งกันและกัน จากนั้นก็แยก จากกัน

เมื่อกลับไปถึงเมืองหลวง ก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว

ตั้งแต่บ่ายวันนี้ หลังจากจึงหนิงเห็นเลือด ช่วงเวลาที่เหลือก็ รู้สึกค่อนข้างอึดอัดตลอดเวลา กลับถึงบ้านทั้งร่างก็รู้สึกอ่อนแอ

ลู่วิ่งเซินกลัวว่าเมื่อคืนเธอทรมานมาหนึ่งคืน เป็นหวัดแล้ว จึง เรียกแพทย์ประจําครอบครัวมาช่วยดูเธอ

จิ้งหนึ่งนอนบนเตียงให้แพทย์ตรวจ ขณะที่ยิ้มแล้วตำหนิเขา “ฉันแค่เหนื่อยเฉยๆ ดูคุณกังวลมากขนาดนั้น แถมยังเรียกหมอ มา คนที่ไม่รู้จะนึกว่าฉันป่วยหนัก

ลู่จึงเป็นอยู่ข้างๆ เฝ้าเธอขณะที่ทำงานในคอมพิวเตอร์ ตอบ กลับโดยไม่เงยศีรษะขึ้น “อย่าดูถูกอาการป่วยเล็กๆ น้อยๆ บาง ครั้งเป็นหวัดก็ทำให้เกิดผลพวงที่ตามมามากมาย ระวังหน่อยดี กว่า”

ในเมื่อเขาพูดแบบนี้ จิ่งหนึ่งก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกต่อไปแล้ว เห็นแพทย์ตรวจอยู่นานมาก ยังไม่เสร็จ จึงถามขึ้นด้วยความสงสัยอย่างช่วยไม่ได้ “หมอคะ ยังตรวจไม่เสร็จเหรอคะ? ฉันคง ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

แพทย์ขมวดคิ้วแน่น ไม่ตอบเธอ แค่จู่ๆ ก็หันตัวไปหยิบชุด ตรวจครรภ์หนึ่งชิ้นออกมาจากกล่องแล้วยื่นให้

“คุณนาย รบกวนคุณไปตรวจในห้องน้ำหน่อยครับ จิ่งหนิงตกตะลึง ไม่อยากจะเชื่อนิดหน่อย

“นี่มัน…” เธอหันศีรษะไปมองลู่วิ่งเซิน จึงเป็นก็เห็นแล้ว รู้สึกค่อนข้างตกตะลึงเช่นกัน

จิ่งหนึ่งยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน “คงไม่ใช่มั้งคะ เรา……เรามี การป้องกัน” แพทย์เงียบไปสองวินาที จากนั้นก็พูดอธิบาย “มาตรการคุม

กำเนิดทั้งหมดมันไม่มีทางได้ผล 100% ครับ ผมก็เลยแนะนำให้

คุณไปลองตรวจสอบดูก่อน ถ้าผลออกมาเป็นบวก ผมค่อย

ทำการตรวจสอบเชิงลึกให้คุณ

จิ่งหนิงหมดหนทาง จริงๆ แล้วในใจก็รู้สึกกังวลนิดหน่อย จึง รับมาแล้วลุกขึ้นไปตรวจ

โดยไม่คาดคิด ในเวลานี้จึงเป็นก็ยืนขึ้นมาเช่นกัน ก้าวเท้า ยาวเดินไปด้วยใบหน้าประหม่า “ฉันจะไปกับคุณ”

จึงหนิงสีหน้าแข็งทื่อทันที

เงยหน้าขึ้น จ้องมองเขา
คุณนั่งๆ เถอะ”

แพทย์ยังอยู่ ไปเข้า

จึงถูกเธอ อย่างน่าพิศวง รู้สึกน้อยใจนิดหน่อย แต่นึกความเป็นไปแพทย์พูด ก็รู้สึกตื่นเต้น

จริงแล้วเขาอยากลูกอีกมาโดยตลอด แต่สิ่งหนึ่งลำบาก อย่างไรแล้วคลอดปวดเกินไป สองคือไม่ปีผ่านมาวิ่งหนึ่งยุ่งกับการงาน และอยู่เป็นอ่านอ่านและ

ดังนั้น ช่วงไม่ผ่านมาสองคนก็ใช้มาตราการคุมกำเนิด ตลอด

นอก…….ก่อนหน้านั้นเมืองหลิน

คิดถึงตรงสีหน้าเขาเปลี่ยนแปลงอย่างช่วยไม่ได้

ในเวลาจึงหนิงเข้าไปในห้องน้ำแล้ว ปิดประตูลง

เขาไม่กล้าไป ถูกเธอว่า ทำได้แค่เฝ้าประตู แพทย์ยืนข้างๆ เป็นกลัวร้อนใจและระมัดระวัง ก้มหน้า เม้มปากยิ้มขึ้นมาอย่างช่วยได้

โดยไม่คาดคิดเพิ่งรอยออกไปเพียงเล็กน้อย

ห้ามยิ้ม!
แพทย์รีบทําหน้าเคร่งขรึม พยักหน้าอย่างจริงจัง “ครับ” อย่างรวดเร็ว จิ่งหนิงก็ออกมาแล้ว

ลู่จิ่งเซินรีบเข้าไป “เป็นยังไงบ้าง?

สีหน้าจิ้งหนิงแย่มาก โยนชุดตรวจครรภ์ไว้ในอ้อมแขนเขา แล้วพูดอย่างเย็นชา “เป็นยังไงเหรอ? ดูเอง!”

พูดจบ ก็กลับไปนอนบนเตียงอย่างอุ่นเคือง

ลู่จิ่งเซินหยิบชุดตรวจครรภ์นั้นขึ้นมา มองดูอย่างรอบคอบ อย่างที่คิดไว้ขึ้นสองขีด

หัวใจเอ่อล้นด้วยความสุข แต่ไม่นานก็นึกได้ว่าวิ่งหนึ่งน่าจะไม่ อยากมีลูกตอนนี้ จึงรีบหุบยิ้ม เดินเข้าไปด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

“ภรรยาครับ”

เขานั่งข้างเตียง โอบไหล่เธอไว้ แล้วพูดเสียงอ่อนโยน ไม่ เป็นไรนะ ถ้าคุณไม่ต้องการเด็กคนนี้ เราเอาออกได้ แค่คุณมี ความสุข……

ยังพูดไม่จบ ก็ถูกจิ่งหนิงผลักออก

เธอมองจึงเป็นอย่างไม่อยากจะเชื่อ เหมือนมองผู้ชายเลวๆ ที่

บาปอย่างไม่น่าให้อภัย

“ลู่จิ่งเซิน! นี่คุณพูดอะไร? คุณมีความเป็นมนุษย์ไหม นี่ลูกคุณ นะ ไม่คิดว่าคุณจะพูดว่าจะเอาออก! คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”

ลู่วิ่งเซินตกตะลึง ค่อนข้างงุนงง
สถานการณ์นี้ทำไมมันไม่ค่อยเหมือนที่เขาจินตนาการไว้

จิ่งหนิงนั่งกลับไปโดยไม่สบอารมณ์ และไม่มองเขา พูดขึ้น อย่างเย็นชา “ฉันไม่สน ฉันจะคลอดเด็กคนนี้!”

ลู่วิ่งเซินถึงได้ตอบสนองในที่สุด รู้สึกยินดีมาก

เขารีบพยักหน้า “ได้คลอด! ต้องคลอด!”

ขณะที่เขาพูด ก็หันศีรษะไปทางแพทย์ “คุณ! รีบเตรียมทำการ ตรวจโดยละเอียดให้ภรรยาฉัน ต้องรับประกันความปลอดภัย และความแข็งแรงของเธอและลูก”

แพทย์พยักหน้าตอบรับ “ครับ”

ขณะที่เขาพูด ก็คิด “งั้นจองพรุ่งนี้ดีไหม? ทำการตรวจครรภ์ ช่วงต้นอย่างละเอียดก่อน พอแน่ใจแล้วค่อยเตรียมการตรวจ ภายหลัง”

ลู่วิ่งเซินพยักหน้า “ได้ จัดการตามที่คุณว่า คุณลงไปเตรียมตัว เถอะ”

“ครับ”

แพทย์ถึงได้ออกไป