บทที่ 953 ตัวตนอื่น

“คุณปู่ทวด!”

เมื่อเข้ามา เสี่ยวฮัวก็วิ่งมาหาท่านปูชิวทันที

ท่านปูชิวยืนขึ้นตัวสั่น รับเธอไว้ อดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหลด้วย ความเสียใจ

“เฮ้อ หลานสาวเด็กดีของฉัน ในที่สุดเธอก็กลับมา!

เสี่ยวฮัวซุกศีรษะไว้ในอ้อมแขนเขา สองหลานร้องไห้ด้วย ความสุขใจ

หลังจากร้องไห้แล้ว ท่านปูชิวก็เงยหน้าเธอขึ้นมา มองเหมือน สมบัติ “รีบให้ดูสิ บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า? ไม่เป็นอะไรใช่ ไหม?”

เสี่ยวฮัวส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ คุณปู่ทวด พี่ชายสองคน นี้ช่วยชีวิตฉันไว้”

ขณะที่เธอพูด ก็หันหน้าไปทางกู้ซื้อเฉียนและลู่วิ่งเซ็น ท่านปูชิวยิ้มอย่างพอใจ “ปู่ทวดรู้ พวกเขาคือเพื่อนของปู่ทวด เชิญให้พวกเขาไปช่วยเธอ

เสี่ยวฮัวได้ยินดังนั้น ก็มองพวกเขาอย่างซาบซึ้ง

ในเวลานี้ หลี่เก๋อที่เงียบอยู่ตลอดเวลาก็พูดขึ้นด้วยเสียงโกรธ “ไอ้แซ่ซิว! แกทำร้ายปู่ย่าฉันตายอย่างอนาถ และฆ่าพ่อฉันตายด้วย ฉันกับแกต้องตายกันไปข้างหนึ่ง แล้วจับฉันมาแบบนี้ หมายความว่าไง? ถ้ามีปัญญาก็ปล่อยฉัน มาส! เรามาดวลกัน เหมือนแกกับพวกพ้องแก ในตอนแรกไง มาดวลกัน! มาสิ”

เขาเหมือนเป็นบ้า อยากจะพุ่งไปข้างหน้า แต่ถูกกู้ซื้อเฉียนมัด ไว้แน่น

เตะเขาจนขางอ ให้เขาคุกเข่าบนพื้น ท่านปูชิวถึงได้หันหน้าไปมองเขา สายตาเย็นชาและสงบนิ่ง

“หลี่เกอ นายเอาแต่พูดว่านายอยากแก้แค้น ยังไม่ต้องพูด ถึงว่าการกระทำของนาย ในตอนนี้มันเหมือนการหาทางแก้แค้น หรือเปล่า พูดเรื่องพ่อนายก่อน การตายของเขามันเกี่ยวอะไรกับ ฉัน?”

หลี่เก๋อยิ้มเยาะ “แกยังกล้าเล่นลิ้นอีกเหรอ? แกกล้าพูดไหม ว่าแกไม่ได้แอบส่งคนไปฆ่าเขา?

ท่านปูชิวพูดอย่างเยาะเย้ย “ชิวหยุนเงินอย่างฉันทำอะไรเปิด เผยไม่มีเล่ห์เหลี่ยมตลอด ถ้าฉันเป็นคนฆ่า ฉันไม่เคยปฏิเสธ แต่ ถ้าไม่ใช่ ก็อย่าคิดจะโยนความผิดให้ฉัน

“แกพูดมั่ว!”

หลี่เก๋อโกรธถึงขีดสุด แต่ท่านปู่ชีวก็ดูเหมือนขี้เกียจจะสนใจ เขาอีกแล้ว

เขาหันหน้าไปมองวิ่งหนึ่ง
“ในเมื่อพวกเธอช่วยชีวิตเสี่ยวฮัวกลับมาได้ตามที่สัญญาไว้ สิ่งที่ฉันสัญญากับพวกเธอก่อนหน้านี้ ฉันก็ควรทำมันให้ได้

ขณะที่พูด ก็หยิบแผ่นหยกคัมภีร์สวรรค์ชิ้นนั้นออกมาจาก กระเป๋า แล้วส่งให้เธอ

“นี่คือสิ่งที่พวกเธอต้องการ เก็บไว้ให้ดี

จิ่งหนึ่งทำหน้าดีใจ รีบรับมา แล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “ขอบคุณ มากค่ะท่านปู”

ท่านปูซิวยิ้ม ไม่ได้พูดอะไร

ข้างๆ หลี่เกือกลับสะเทือนใจแล้ว

“แผ่นหยกคัมภีร์สวรรค์ มันคือแผ่นหยกคัมภีร์สวรรค์”

เขาเบิกตากว้าง ในปากก็พึมพำ ทั้งร่างเหมือนคนบ้าคลั่ง จ้อง แผ่นหยก ในมือจิ่งหนึ่ง

“มันคือแผ่นหยกคัมภีร์สวรรค์จริงๆ นั่นมันของของฉัน เอามา

ให้ฉัน เอามาให้ฉัน!

ขณะที่พูด ก็ดิ้นรนจะพุ่งเข้าหาสิ่งหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม กู้ซือเฉียนจะให้เขาทำตามปรารถนาได้

อย่างไร?

แตะอีกหนึ่งที และอีกหนึ่งหมัด ทำร้ายเขาจนนอนลงกับพื้น ทันที และยากที่จะลุกขึ้นอีกครั้ง

กู้ซือเฉียนพูดเสียงเข้ม “ท่านปูชิว ฉันมีอีกหนึ่งค่าขอ
ท่านปู่ยกมือขึ้นอย่างใจกว้าง “เชิญพูด”

กู้ซื้อเฉียนหันสายตาไปมองหลี่เกอที่นอนอยู่บนพื้น สีหน้า ซีดเซียว สายตาเย็นชา “ฉันรู้สึกว่าคนคนนี้เหมือนสมาชิกฝ่าย ตรงข้ามฉัน ฉันเลยอยากพามันกลับไปสอบถามหน่อย ท่านชีว ได้โปรดตกลง”

ท่านปูชิวได้ยินดังนั้น ก็ขมวดคิ้ว

อย่างไรก็ตาม หลี่เก๋อก็ถือเป็นหลานชายของหลวที่ครั้งหนึ่ง เคยเป็นพวกพ้องของเขา เขารู้สึกผิดต่อหลวสองสามีภรรยา และรู้สึกผิดต่อหลี่จง ดังนั้นเมื่อหลีจงไม่ได้วางแผนฆ่าพ่อแม่ของ เสี่ยวฮัว เขาก็ไม่ลงมือแก้แค้นกลับ

ด้วยเหตุนี้ จริงๆ แล้วถึงแม้ว่าหลี่เกือจะลักพาตัวเสี่ยวฮัว ใน สถานการณ์ที่เสี่ยวฮัวยังมีชีวิตปลอดภัย เขาก็ไม่อยากสอบสวน หลี่เก๋ออีก

กู้ซื้อเฉียนมองออกถึงความลำบากใจของเขา ก็พูดอีกครั้ง “ฉันรับประกันว่าจะไม่ทำร้ายเขา

ท่านปูชิวถึงจะพยักหน้า “ได้ มันคือเรื่องของพวกเธอ ฉันจะไม่ ยุ่ง”

หลี่เก๋อเห็นว่าเป็นแบบนี้ ทันใดนั้นก็กรีดร้องเสียงดังขึ้นมา ด้วยความตกใจ

“ไม่ได้! ฉันไม่ไปกับพวกมัน! ฉันไม่ไปกับพวกมัน! ชิวหยุนเงิน แกฆ่าปู่ย่าฉัน ฆ่าพ่อฉัน ตอนนี้ยังมอบฉันให้กับคนพวกนี้อีก แกยังมีความผิดชอบชั่วดีไหม? แกบ้าไปแล้วใช่ไหม?”

กู้ซือเฉียนขมวดคิ้ว ขี้เกียจฟังเขาตะคอกและตะโกนไปมั่วๆ ก็ เอามีดพกสับเขาให้สลบไป

ท่านปูชิวเห็นสถานการณ์นี้ ถึงแม้จะทนไม่ค่อยได้ แต่ก็ไม่พูด อะไร

จัดการทั้งหมดนี้แล้ว กลุ่มคนก็บอกลาหลานคู่นี้ ออกจาก หมู่บ้านตระกูลว่านไป

พวกเขาไม่ได้รีบร้อนกลับเมืองหลวง อยู่ที่เมืองผิงไปก่อน

เตรียมตัวรอพักผ่อนเรียบร้อยค่อยกลับไป

เมื่อคืนวานนอนไม่หลับทั้งคืน ผู้คนไม่กี่คนเหนื่อยมากแล้ว ซื้อเฉียนเอาหลี่เก๋อที่ถูกมัดให้ฉินเยวคอยดูแลควบคุม จากนั้นก็ พาเฉียวไปพักผ่อนด้วยความวางใจ

นอนหลับตื่นขึ้น ก็เป็นเวลาบ่าย

ครั้งนี้คนที่ตามพวกเขามาด้วยกัน มีแค่ไม่กี่คนที่ฉินเยวพามา ด้วย ส่วนซูมู่และโม่หนานให้อยู่ที่เมืองหลวงเพื่อช่วยจัดการงาน ธุรกิจ

ฉินเยว่เตรียมอาหารให้พวกเขาเรียบร้อยแล้ว ผู้คนไม่กี่คนตื่น ขึ้นมาก็อาบน้ำสักพัก ทานอาหารด้วยกัน ก็เดินมาถึงห้องที่หลี่เก๋ อถูกคุมขัง

ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว หลี่เกือดูสงบนิ่งขึ้นเยอะอย่างเห็นได้ ชัด ทั้งร่างถูกมัดไว้ นั่งบนพื้นมองพวกเขาอย่างเย็นชา
กู้ซือเฉียนและกลุ่มคน นั่งบนโซฟา มองสำรวจเขา แล้วพูด อย่างราบเรียบ “ว่ามาสิ แกมาจากไหน?”

หลี่เก๋อไม่พูด หันศีรษะไปข้างๆ เป็นความรู้สึกต่อต้าน กู้ชื่อเฉียนก็ไม่รีบ หัวเราะเยาะ แค่เปิดคางขึ้นเล็กน้อย ขยิบตา ให้กับฉินเยว่

วินาทีต่อมา มีดด้ามหนึ่งก็แทงไปที่ต้นขาหลีเกื้อทันที เขากรีดร้อง สีหน้าซีดเซียว ร่างกายเจ็บจนสั่น เหงื่อเย็นไหล ลงมาทันที

กู้ซื้อเฉียนดึงบุหรี่ออกมา จุดไฟ ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ “แกไม่พูดก็ได้นะ ฉันมีหลายวิธีมากที่จะสามารถจัดการแก อย่างช้าๆ ถ้าแกไม่เชื่อก็ลองดู

หลี่เก๋อกัดฟันจ้องมองเขา ผ่านไปสักพัก ก็มีเสียงดังขึ้น “ถุย”

“แกอยากได้ข้อมูลอะไรจากฉัน ฝันไปเถอะ!

กู้ซื้อเฉียนหรี่ตาเล็กน้อย ยิ้มราบเรียบขึ้นมา

“พูดแบบนี้ แกมีตัวตนอื่นจริงๆ เหรอ?”

หลี่เก๋อหายใจไม่ออก

กู้ซื้อเนียนยิ้มอีกครั้ง “ไม่รีบ ฉันบอกแล้วไง ฉันจัดการแก อย่างช้าๆ ได้”

เขาบ่งบอกอีกครั้ง จากนั้นก็เห็นฉินเยวชักมีดที่แทงบนต้นขาเขาออกมา แล้วมีดอีกด้ามก็แทงไปที่น้องเขาทันที

หลี่เจ๋อเจ็บจนทั้งใบหน้าเป็นสีเขียว เส้นเลือดบนหน้าผากกระ

คุกตลอดเวลา เหงื่อเหมือนอยู่ในเข่งติ่มซำ มันซึมออกมาข้าง

นอกเรื่อยๆ หลังจากวิ่งหนึ่งคลอดลูกแล้ว ก็ไม่ค่อยสามารถดูฉากนอง เลือดประเภทนี้ได้แล้ว จึงกระแอมไอเบาๆ พูดกับลู่จิ่งเซิน “คุณ

ออกไปเดินเล่นเป็นเพื่อนฉันหน่อย”

ลู่วิ่งเป็นพยักหน้า ลุกขึ้นพยุงเธอเดินออกไปด้วยกัน ด้านหลังมีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาสองครั้ง

หัวใจจิ้งหนึ่งเต้นขึ้นมาสองครั้ง จึงเป็นกำมือเธอเน่น แล้วพูด เสียงทุ้ม “บางคน ไม่ใช้วิธีแบบนี้ ก็งัดปากพวกมันไม่ได้หรอก”

จึงหนิงพยักหน้า “ฉันเข้าใจ

สีหน้ายังเธอค่อนข้างซีดเซียว มองไปยังทางเดินยาวด้านหน้า แล้วพูดเสียงเบา “ฉันแค่เห็นเลือดนั้นแล้วรู้สึกแย่มาก เหมือน หายใจไม่ค่อยดีนัก ออกมาสูดอากาศปลอดโปร่งสักหน่อยก็ไม่ เป็นอะไรแล้ว”