บทที่ 945 ใช้อารมณ์

“ดี! ฝีมือการใช้มืดตาบดีจริง!”

พวกจิ้งหนิงก็ปรบมือขึ้นมาตามด้วย แม้แต่ซือเฉียนก็ปรบที หนึ่งตามเนื่องจากเอาหน้า

ลู่จิ่งเซินเดินขึ้นไป “รู้มาตลอดแค่ว่าท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญ ด้านวัตถุโบราณ แต่ไม่รู้เลยว่าฝีมือการใช้มีดดาบก็เก่งเช่นนี้

ท่านปูชิวสวมใส่ชุดฝึกกังฟูเต็มยศ ได้ยินคำพูดแล้วก็มองเขา

แวบหนึ่งและถามว่า: “ลองฝึกไหม”

ทุกคนอึ้งมาก แต่ลู่วิ่งเซินกลับไม่แปลกใจ ยิ้มพูดว่า “เอาสิ

ท่านปูซิวจึงโยนดาบในมือให้เขา ตัวเองเอาอีกเล่มหนึ่งออก มา ยืนเป็นท่าเรียบร้อยแล้ว จากนั้นยิ้มเยาะว่า: “ไอ้หนุ่ม นี่คือ ดาบจริงนะ ดาบเคยขัดมาแล้ว ไม่มีตา เดี๋ยวถ้าเจ็บตรงไหน ฟัน โดนตรงไหน แกห้ามเอาเรื่องฉันนะ

ลู่วิ่งเซินยิ้มพูดว่า “ถึงแม้ว่าฝีมือการใช้มีดดาบของท่านดี มาก แต่อายุเยอะแล้ว ผมไม่ฟันท่าน แต่ถ้าเอวของท่านขัดยอก โดยไม่ได้ระมัดระวัง ก็อย่าเอาเรื่องผมเช่นกันนะ!”

พอท่านปูซิวได้ยิน สีหน้าก็เข้มลงมาทันที ยกดาบขึ้นมาก็ฟันมาที่เขาเลย สองคนพัวพันอยู่ด้วยกันแล้วทันที
พวกจิ้งหนึ่งกับกู้ซื้อเฉียนยืนอยู่ข้างๆ ล้วนดูอย่างอกสั่นขวัญ แขวน คิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อกี้ยังดีอยู่เลย ทำไมเวลาแค่กะพริบตา ครั้งเดียว สองคนก็แข่งขันกันแล้ว

ถึงแม้จะบอกว่าเป็นแค่ศึกษาแลกเปลี่ยนกันและกันเฉยๆ แต่ที่ ใช้นั้นคือดาบจริงๆ เลยนะ ซึ่งเป็นนั่งอยู่ในออฟฟิศตั้งหลายปี แล้ว ห่วงแต่ปัญหาเรื่องธุรกิจ ยังไม่ต้องพูดถึงกู้ซื้อเฉียนกับเฉียว จี ฝีมือการใช้มีดดาบนี้ขนาดจิ่งหนึ่งยังไม่เคยเจอเลย ถ้าเจ็บตัว จริงๆ จะทำยังไง

เธอรู้สึกแต่หัวใจหนึ่งดวงใกล้ขึ้นมาถึงลำคอแล้ว สองมือกุม ไว้แน่นๆ ตื่นเต้นจนมือมีเหงื่อเต็มเลย

ส่วนอีกฝั่ง กู้ซือเฉียนกลับสงบและใจเย็นมาก

ฝีมือการใช้มีดดาบของท่านปูชิวเก่งมากก็จริง นี่ไม่ใช่เรื่อง ปลอม แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าความจริงฝีมือการใช้มีดดาบของเขาก็ ไม่แย่เหมือนกัน

ส่วนนี้ก็คือโชคดีที่เมื่อหลายปีก่อนเขารู้สึกเบื่อๆ ไม่มีอะไรทำ เห็นผู้เชี่ยวชาญที่ตัดขาดจากโลกภายนอกคนหนึ่งชำนาญด้าน การใช้มีดดาบ อยู่ๆ ก็มีความสนใจขึ้นมาและได้เรียนรู้ตามแล้ว

ไม่คิดเลยว่าพอได้เรียนก็เคลิบเคลิ้มหลงใหลแล้ว ตอนนั้น ก็ได้เรียนหลายปีติดต่อกัน

ถึงแม้จะไม่ได้ใช้มาหลายปีแล้ว แต่พื้นฐานกังฟูในตัวของเขา ดีมาก บวกกับความโดดเด่นกว่าคนอื่นใด แค่ไม่กี่ท่วงท่า สั้นๆ ก็หาสภาพเจอแล้ว ทันใดนั้นกลับสามารถสู้กับท่านปูชิวสูสีกันมาก

สองคนไปๆ มาๆ แก้แล้วประมาณสามสิบกว่าท่วงท่ ยังไงท่านปู่ชีวก็อายุมากแล้ว ร่างกายเริ่มไม่มีแรงแล้ว เขาก็คงคิดไม่ถึงว่าลู่จิ้งเซินจะเก่งขนาดนี้ หน้าแก่ใบหนึ่งถึง แน่นๆ เหมือนต้องแข่ง ให้มีแพ้กับชนะออกมาให้ได้อย่างนั้น

จิ่งหนิงกลับเป็นห่วงสองคนจะบาดเจ็บ ยังไงพวกเขาก็ยังต้อง ขอท่านปูซิวบอกให้รู้ว่าแผ่นหยกคัมภีร์สวรรค์อยู่ตรงไหนอยู่ ดัง นั้น สองคนนี้ไม่ว่าคนไหนบาดเจ็บก็ล้วนไม่ใช่เรื่องดี

เพราะฉะนั้นจึงตะโกนออกเมื่อใกล้จะสิ้นสุดลง: “พอได้แล้ว” เธอเพิ่งพูดจบ กู้ซื้อเฉียนใช้ท่าสวยหนึ่งท่าที่ควบคุมดาบของ ท่านปูชิวไว้ได้ ต่อมาใบดาบก็อยู่ตรงคอของเขาแล้ว

ท่านปูชิวแพ้แล้ว

สีหน้าของท่านแย่มาก จึงเป็นยิ้ม ถอยหลังหนึ่งก้าวและเก็บ ดาบกลับมา คำนับทําความเคารพว่า “ท่าน ขอบคุณที่ยอม อ่อนข้อให้

ท่านปู่จ้องเขาทีหนึ่ง จากนั้นส่งเสียงไม่พอใจแรงๆ เก็บดาบ ขึ้นมาเดินเข้าไปข้างในเลย

คนกลุ่มหนึ่งรีบตามเข้าไป

ลู่วิ่งเซินออกกำลังกายแล้วครึ่งวัน เหงื่อออก ในตัวเป็นชั้น บางๆ ตั้งนานแล้ว จึงหนิงเอาผ้าเช็ดหน้าให้เขาเช็ดเหงื่อผืนหนึ่งทั้งสี่คนก็ไม่ได้เกรงใจ นั่งรอบนเก้าอี้ในห้องรับแขก

ผ่านไปแล้วประมาณสิบกว่านาที ท่านปูซิวออกมาแล้ว

เห็นแต่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าออกทั้งชุดแล้ว ชุดถังสีขาวชุดหนึ่ง กลับทำให้คนแก่คนนี้ที่มีหุ่นผอมบางหน่อยอยู่แล้วดูมีรูปร่างดูดี มีความรู้สึกแบบผู้เชี่ยวชาญที่ตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างนั้น

แต่นิสัยของผู้เชี่ยวชาญที่ตัดขาดจากโลกภายนอกคนนี้ไม่

ค่อยดีเท่าไหร่เลยจริงๆ

หลังจากออกมาแล้วก็ลงไปบนเก้าอี้เลย มองจึงเป็นอย่าง โกรธเคือง

“พูดสิ ฝีมือการใช้มีดดาบของแกเรียนมาจากใคร ลู่วิ่งเซินดื่มชาคหนึ่ง ยิ้มอ่อนๆ “ท่านบอกผมก่อน ตกลงแผ่น หยกคัมภีร์สวรรค์อยู่ที่ไหน”

ท่านปูชิวหายใจไม่ออกทีหนึ่ง

เนิ่นนาน ยิ้มแห้งเสียงหนึ่ง “ไอ้หนุ่มไม่รู้จักกาลเทศะเลย ฉัน ถามแกก็ตอบ พูดอะไรไร้สาระเยอะทำไม ”

ลู่วิ่งเซินส่ายหัว “จะพูดอย่างนี้ไม่ได้นะ ทุกเรื่องบนโลกนี้ล้วน พิถีพิถันเรื่องกันและกัน ถ้าท่านเห็นว่าเราเป็นเพื่อน ก็ไม่ควร เห็นพวกเราล่ามากแต่กลับไม่ช่วย ผมก็ควรพูดทุกอย่างที่รู้ให้ กับท่านเช่นกัน แต่ถ้าไม่ใช่เพื่อนกัน ท่านจะนิ่งดูดายก็ไม่มี ปัญหาจริงๆ ส่วนผมก็อยากตอบก็ตอบ ไม่อยากตอบก็ไม่ตอบละ เช่นกัน”
ค่าพูดนี้ของเขาฟังดูแล้วก็ไม่ผิดเหมือนกัน

แม้แต่ท่านปูชิวยังพูดไม่ออกเลยเหมือนกัน หาคำพูดคัดค้าน ออกมาไม่ได้เลยสักประโยคเนิ่นนาน

เขาส่งเสียง โกรธเคืองเสียงหนึ่งและพูดว่า “ได้ ฉันรู้ตั้งนาน แล้วว่าพวกแกมาเพื่อหยกปลอมก้อนนั้น ฉันก็ไม่กลัวพูดความ จริงให้พวกแก หยกปลอมนั้น จริงๆ แล้วไม่อยู่ที่ฉันเลย

พอคำพูดนี้ออกมา สีหน้าของเดียวกับกู้ซื้อเฉียนสองคนก็ เปลี่ยนทันที

“ท่านบอกว่าอะไรนะ แผ่นหยกคัมภีร์สวรรค์ไม่อยู่กับท่านเห รอ”

ท่านปูซิวเห็นพวกเขาตกใจเช่นนี้ กลับหัวเราะขึ้นมาอย่าง สมใจ เหมือนกับเฒ่าทารกที่เล่นตลกสำเร็จคนหนึ่ง

“เป็นไง คิดไม่ถึงใช่ไหม คิดแผนร้ายจนเจนจบจริงๆ สุดท้าย แล้วยังคงตะกร้าหวายตักน้ำ กลับไม่ได้อะไรเลยเหมือนเดิม สม นํ้าหน้า!”

“แก!”

กู้ซื้อเฉียนโมโหจนใจร้อน พุ่งเข้าไปจับเขาขึ้นมา

สายตาของท่านปูเย็นชา “ทำไม ยังอยากต่อยฉันอีกเหรอ แก กล้าก็ลงมือดูดิ!”

ลู่วิ่งเซินรีบยกมือขึ้นมาห้ามเขาไว้ ขมวดคิ้วมองเขาแวบหนึ่งอย่างอารมณ์เสีย

“อ๋อเจียน แกไม่ใช่คนใจร้อนเลยนะ อย่าทำอะไรใช้ อารมณ์”

ใช่สิ กู้ซือเฉียนไม่เคยเป็นคนใจร้อนเลย

เป็นถึงหัวหน้าของกลุ่มมังกร เป็นถึงผู้มีอำนาจของตระกูล เขาวางแผนให้ถูกต้องรอบคอบแล้วจึงลงมือทํามาตลอด ทุก อย่างจะอยู่ในการควบคุมมาตลอด แต่ว่าครั้งนี้กลับใจร้อนแล้ว จริงๆ

เฉียวฉีเป็นชุดเกราะของเขา หารู้ไม่ก็เป็นจุดอ่อนของเขาเช่น กัน

ตอนนี้จุดอ่อนของเขาอยู่ใกล้ความตาย เขาพยายามให้ตัว เองใจเย็นลงมากแล้ว แต่นี่ก็เหมือนประกายไฟที่ถูกกดลง เธอ เห็นว่ามันไม่มีไรก็จริง แต่ถ้าเกิดมีแหล่งกำเนิดไฟถูกจุดขึ้นมา เมื่อไหร่ ไฟนี้ก็จะสามารถลุกขึ้นมาได้ทันที ลุกลามทั่วทุ่งหญ้าใน ชั่วขณะ

แต่ยังไงกู้ซื้อเฉียนก็มีสติอยู่ เขานั่งกลับไปแรงๆ

ลู่วิ่งเซ็นปลอบโยนท่านได้ครู่หนึ่ง ถามอย่างจริงจังว่า “ท่าน ปู่ เรื่องนี้ล้อเล่นไม่ได้เด็ดขาด ท่านแน่ใจจริงๆ นะ ว่าของไม่ได้ อยู่ในมือของท่าน”

ท่านปูชิวมองเขาแวบหนึ่ง มีความรู้สึกยินดีปรีดา ในความ โชคร้ายของผู้อื่นอยู่เล็กน้อย
“ฉันจะโกหกพวกแกทําไม ถ้าพวกแกไม่เชื่อก็ค้นเอง ถ้าพวก แกสามารถค้นออกมาจากที่ของฉันได้ พวกแกก็เอาของไปเลย

ลู่วิ่งเป็นขมวดคิ้วขึ้นแน่นๆ

ถ้าเขากล้าพูดแบบนี้ แสดงว่าของนั่นน่าจะแน่ใจได้แล้วว่าไม่ ได้อยู่ที่เขา

“ทําไมไม่บอกพวกเราเช้าๆ หน่อย

ทำให้พวกเขาล่าช้าเสียเวลาอยู่ที่นี่สองวัน

ท่านปูชิวหัวเราะเฮฮา “พวกแกโง่นะสิ ฉันจะบอกพวกแกทำไม คนที่จะตายก็ไม่ใช่ฉัน อีกอย่าง พวกแกเดาไม่ได้ก็ไม่ได้หมายถึง คนอื่นเขาเดาไม่ออก นะ เด็กผู้หญิงคนนี้รู้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ไม่ใช่เหรอ ถ้าเธอไม่ยอมบอกพวกแก ฉันก็ทำอะไรไม่ได้น