บทที่ 943 ไม่อยู่ตรงนี้

เขายิ้มแห้งเสียงหนึ่ง ใบหน้าแสดงความเยาะเย้ยออกมา “ฉัน ไม่เชื่อตั้งแต่หลายสิบปีก่อนแล้วล่ะ ตอนนี้ฉันสนแค่ตัวเองใช้ ชีวิตได้อย่างมีความสุข ใช้ชีวิตได้อย่างสบาย ไม่คิดอะไรอย่าง อื่นเลย แม้ว่าหลังจากตายแล้วจะตกลงไปนรกสิบแปดชั้นแล้วยัง ไง กูไม่สนหรอก!”

เมื่อเขาพูดคำพูดนี้ออกมา กู้ชื่อเฉียนเปลี่ยนสีหน้าทันที

จึงหนิงก็ขมวดคิ้วแน่นเช่นกัน ถามว่า “ท่าน ท่านพูดแบบนี้ แสดงว่าไม่ยอมช่วยใช่ไหม”

ท่านปูชิวมองเธอแวบหนึ่งและยิ้มพูดว่า “ของที่พวกแกอยาก ได้ ฉันไม่มีจริงๆ ถ้าอยากได้ชีวิต นี่ฉันมีชีวิตแก่ๆ หนึ่งชีวิต แน่ จริงพวกอกก็เอาไปเลย ฉันไม่แคร์”

“แม่งมึงนึกว่ากูไม่กล้าฆ่าถึงจริงเหรอ!”

เพิ่งพูดจบก็ถูกกู้ซือเฉียนพุ่งเข้าไปดึงเสื้อคอไว้

ทุกคนล้วนตกใจมาก เฉียวรีบขึ้นไปดึงแขนของเขาไว้ “ซื้อ เฉียน อย่าใจร้อน!

แต่กู้ซื้อเฉียนทนท่านปูคนนี้นานเกินไปแล้ว เวลานี้ยังจะยอม ทนได้ที่ไหน

ควักปืนออกมากระบอกหนึ่งจ่อหัวของเขา กัดฟันไว้ด้วยความแค้น “เชื่อไหมว่ากูยิงถึงให้ตายในนัดเดียวเลย

ท่านปูชิวหรี่ตามองเขา

แม้ว่าถึงเวลานี้แล้ว สีหน้าของเขายังคงไม่ได้เปลี่ยนแปลง อะไร ยังคงเป็นหน้าตาแบบหมูตายไม่กลัวน้ำเดือดลวกอย่างนั้น ยิ่งกว่านั้นบนใบหน้ายังมีรอยยิ้มแบบเยาะเย้ยด้วยซ้ำ

“อยากฆ่าฉันตายงั้นเหรอ ยิง ยิงมาตรงนี้เลย ถ้าฉันตายแล้ว พวกแกก็อย่าหวังจะได้แผ่นหยกคัมภีร์สวรรค์ก้อนนั้นตลอดชีวิต เลย แกกับเด็กผู้หญิงที่แกชอบคนนี้เนี่ยก็รอตายไปเหอะ! ไม่มี ใครช่วยเธอได้ ฮ่าๆๆๆๆ…

เขาหัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง หลอดเลือด ตรงหน้าผากขอ งชื่อเฉียนโป่งขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดมาก นัยน์ตาสีดำคู่หนึ่งต้อง เขาด้วยความโกรธแค้น แทบอยากจะลั่นไกทันทีเลย

จิ่งหนิงเห็นแล้วเปลี่ยนสีหน้าทันที กลัวเขาจะโกรธจนฆ่าท่าน

ชิว ให้ตายเลยจริงๆ

รีบเข้าไปห้ามเขาไว้และพูดว่า “กู้ซื้อเฉียน อย่าทำชั่วเลย นะ!”

เฉียวฉีก็ดึงแขนเสื้อของกู้ซื้อเฉียนด้วยและพูดเบาๆ ว่า “ท่าน ไม่กลัวตาย คุณทำแบบนี้ท่านไม่ได้หรอกนะ ใจเย็นหน่อย”

ยังไงกู้ซือเฉียนก็ยังมีสติอยู่ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความ ปลอดภัยชีวิตของเฉียว เขาก็ไม่กล้าเอามันมาล้อเล่นเหมือนกัน

ในที่สุดก็วางปืนลงอย่างโกรธเคือง
จิ่งหนิงส่งสายตาให้ลู่วิ่งเซิน ให้สัญญาณเขาพากู้ซื้อเฉียนอ อกไปทําจิตใจให้สงบก่อน

ลู่วิ่งเซินกับเธอหัวใจตรงกัน รู้ความหมายของเธอแน่นอนอยู่ แล้ว รีบพากซื้อเฉียนออกไปทันที

หลังจากรอพวกเขาออกไปกันหมดแล้ว ซึ่งหนึ่งจึงหันหน้ากลับ

ไปมองท่าน วอย่างจริงๆ จังๆ

เมื่อกี้คอเสื้อของท่านปูชิวถูกกู้ซื้อเฉียนทำจนหลุดลุ่ยแล้ว ขณะ นี้กำลังจัดการให้ตัวเองอย่างละเอียด จริงๆ แล้วเป็นชายชราที่ แก่หง่อมคนหนึ่ง แต่กลับเหมือนจะพิถีพิถันในการแต่งตัวของตัว เองมากเลย

หลังจากจัดการเสื้อผ้าของตัวเองเรียบร้อย เขาจึงส่งเสียงไม่ พอใจออกมาแรงๆ ค่หนึ่ง จากนั้นเก็บยาเส้นที่ถูกโยนไป เรี่ยราดกลับเข้าไปในถุงยาเส้นต่อ

จิ่งหนิงกับเฉียวฉีคุยซุบซิบสองประโยค ให้สัญญาณเธอว่าก็ ออกไปก่อนเช่นกัน

หลังจากรอเธอก็ออกไปแล้ว ทีนี้จึงยกมือขึ้นมา เอาไฟแช็กจุด

บุหรี่ให้ท่านปูชิว ท่าทางของท่านปูชิวชะงักทีหนึ่ง เงยหน้าขึ้นมามองเธอ

สีหน้าของจิ่งหนิงเยือกเย็น ไม่มีความรู้สึกเอาใจหรืออยาก ประจบสักนิดเลย ยิ่งไม่มีความโกรธแม้แต่สักนิดเดียวเลย เขาจึงยิ้มแห้งๆ เสียงหนึ่ง ก้มหน้าเอาบุหรี่จุดไฟในมือของเธอ
หลังจากจุดบุหรี่เรียบร้อย เขาสูบลึกๆ ค่หนึ่ง จากนั้นจึงลง ไปที่เก้าอี้อย่างสบาย มองสิ่งหนึ่งพูดว่า “อย่าคิดว่าเธออยู่ต่อ เอาใจฉันก็สามารถพูดให้ฉันยอมแล้ว ฉันบอกแล้ว ของมันไม่มีก็ คือไม่มี ถึงแม้เธอพูดจนปากแตก ฉันก็ไม่ให้พวกเธอโดยเด็ด ขาด”

เขาแสดงให้เห็นชัดเจนแล้วว่าฟังไม่เข้าสักอย่าง จะแข็งกับ พวกเขาจนถึงที่สุด

จิ่งหนิงก้มหน้าลงเล็กน้อย เงียบแล้วสักพัก

จากนั้นพูดเบาๆ ว่า: “ถ้าท่านไม่ยอมเอาออกมาจริงๆ พวกหนู ก็ทําอะไรไม่ได้ ยังไงของก็เป็นของท่าน ท่านไม่ยอมเอาออกมา แล้วจะให้พวกหนูไปแย่งอย่างนั้นเหรอ”

พอพูดถึงตรงนี้ เธออดหัวเราะเยาะตัวเองไม่ไหว

“หนูแค่รู้สึกว่า ท่านใช้ชีวิตจนถึงอายุนี้แล้ว แต่ยังคงเหมือน ชายหนุ่มที่มีอายุน้อย ทำอะไรชอบใจร้อน เพื่อความสุขช่วงสั้นๆ ไม่สนใจผลที่จะตามมา แปดสิบกว่าปีที่ผ่านมานี้ สงสัยใช้ชีวิตไป เสียเปล่าซะแล้ว”

พอเธอพูดแบบนี้ ท่านปู่จ้องตาโตขึ้นมา หันหน้ามองเธออย่าง

โมโหทันที

“เธอพูดอะไรนะ”

จิ่งหนึ่งยิ้มอ่อนๆ เดินช้าๆ ไปที่เก้าอี้ข้างๆ นั่งลงหรือว่าไม่ใช่ เหรอ”
เธอยิ้มเบาๆ พูดว่า “ถ้าหนูเดาไม่ผิด ที่ท่านไม่ยอมเอาของ ออกมา ไม่ใช่ว่าท่านจงใจอยากหาเรื่องพวกหนู แต่ความจริงคือ ของนั้นไม่อยู่ในมือของท่านตั้งนานแล้วใช่หรือไม่

สีหน้าของท่านเปลี่ยนแปลงทันที

จิ่งหนึ่งก้มหน้าลงเล็กน้อยและยิ้มออกมา

“หนูได้ข่าวว่าเหลนสาวของท่าน ช่วงก่อนหน้านี้อยู่ๆ ก็หายตัว ไปแล้ว?”

ทีนี้ท่านปูชิวเหมือนก็รู้สึกได้ว่าเธอมาโดยมีการเตรียมตัวมา ก่อนแล้ว แม้แต่บุหรี่ก็ไม่สูบแล้ว วางถุงยาเส้นลง มองเธออย่าง แหลมคม

“เธออยากพูดอะไร”

“หนูอยากพูดว่า ความจริงของไม่อยู่ที่ท่านตั้งนานแล้ว แต่อยู่ ที่เหลนสาวของท่าน ใช่ไหม”

สีหน้าของท่านกลายเป็นดูไม่ดีมากในชั่วขณะเลย “พูดมั่วล่ะ! ตอนที่เธอไปไม่ได้เอาอะไรติดตัวเลย ส่วนของนี่ก็

ยิ่งไม่มีทางเอาให้เธอ!

“อ๋อ? แต่ได้ข่าวว่าเธออยู่ๆ ก็หายตัวไปกะทันหันไม่ใช่เหรอ ถ้าเป็นหายตัวไปกะทันหัน แล้วท่านรู้ได้ยังไงว่าเธอไม่ได้เอา อะไรติดตัวเลย”

“ฉัน…”
ท่านไม่ทันสังเกต กลับถูกเธอทำจนพูดไม่ออก หลังจากกลับ มารู้ตัวแล้วจึงรู้ว่าเธอกำลังหลอกคำพูดอยู่ ทันใดนั้น โมโหจน หน้าแดงขึ้นมา

“โฮ เด็กผู้หญิงคนนี้นี่เล่ห์เหลี่ยมคดโกงจริงๆ มีลักษณะ ท่าทางเหมือนยายแก่หนในตอนนั้นเลยจริงๆ แต่ถ้าเธออยาก หลอกคำพูดจากปากของฉันก็ยังอ่อนอยู่ ฉันจะบอกเธอ ตอนนั้น ที่พวกเราทำมาหากินในวงการอยู่เธอยังไม่เกิดเลย เพราะฉะนั้น รีบเก็บหัวใสของเธอนั้นกลับไปดีกว่า ฉันไม่โดนหลอกแน่นอน หรอก”

จิ่งหนิงส่ายหัว

“หนูไม่ได้อยากให้ท่านโดนหลอก และก็ไม่ได้อยากหลอกค พูดของท่านด้วยความจริงพอพูดถึงตอนนี้แล้ว ท่านไม่ยอมเอา ของให้พวกหนู หนูก็ไม่จำเป็นต้องพูดกับท่านอะไรเยอะแล้ว แต่ หนูคิดว่าบนโลกนี้มีบางสิ่งบางอย่างไม่ได้เป็นสองขั้วหรืออยู่ตรง กันข้ามอย่างเด็ดขาด

ท่านอยากปกป้องเหลนสาวของท่าน พวกหนูอยากหาแผ่น หยกคัมภีร์สวรรค์ให้เจอ เอามันไปช่วยชีวิตของเฉียว ระหว่าง สองเรื่องนี้ไม่มีความขัดแย้งกันใดๆ เลย ท่านคิดว่ายังไง

สีหน้าของท่านปูชิวดูแย่มาก

จิ่งหนึ่งพูดต่อว่า “หนูไม่รู้ว่าเคยเกิดอะไรขึ้นกับท่าน จนทำให้ เหลนสาวของท่านอยู่ดีๆ ก็หายตัวไป แต่หนูรู้ว่าเรื่องนี้มีความ เกี่ยวข้องกับแผ่นหยกคัมภีร์สวรรค์แน่นอน ถ้าหนูเดาไม่ผิด เธอน่าจะไม่ใช่หายตัวไป แต่คือตั้งใจซ่อนตัวไว้ใช่หรือไม่ มีคนแอบ แจ้งเบาะแสให้กับท่านว่าช่วงนี้จะมีคนมาหาสมบัติก้อนนี้ หรือ อาจจะบอกท่านอะไรอย่างอื่นด้วย ทำให้ท่านตัดสินใจ ไม่ยอม ให้ของตกอยู่ในมือของพวกหนูใช่หรือเปล่า”

คําพูดทั้งหมดของเธอพูดจบ สีหน้าของท่านซับซ้อนมาก เขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ความคิดที่ตัวเองปกปิดไว้ลึกขนาดนี้ กลับถูกเด็กผู้หญิงอย่างเธอเดาถูกแล้วจริงด้วย