บทที่ 928 โรคหายาก

เขาปลอบเธอเบา ๆ และสังเกตนิ้วที่กำแน่นของเธอ และเอื้อม มือไปกุมมันอย่างแผ่วเบา

เฉียวฉีฟังสิ่งที่เขาพูดแล้วเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

เธอพูดเสียงขรึม: “กู้ซื้อเฉียน คุณอย่าหลอกฉันเลย ถ้าหาก ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร แล้วทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้ล่ะ?”

เธอรู้จักกู้ซื้อเฉียนดี ทั้งสองผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน ต่อ ให้ภูเขาไท่ซานถล่มก็ไม่มีทางสะทกสะท้าน แต่ตอนนี้เขากลับมี สีหน้าที่ดูแย่มากๆ

กู้ซื้อเฉียนหลับตาลงและลืมตาพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยน

เขาเงยหน้าและลูบผมเธอแล้วพูดเบา ๆ: “ได้ ฉันยอมรับ มี ปัญหาเล็กน้อย แต่เชื่อฉันนะว่ามันแก้ไขได้ เอาไว้กลับไปแล้ว เราให้หมอตรวจร่างกายเธอ จากนั้นก็ทำการรักษา มันจะจบลง อย่างรวดเร็ว ดีไหม?”

เฉียว เป็นผู้หญิงที่ฉลาด

แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อให้สบายใจ แต่เธอก็ยัง สัมผัสได้ถึงความจริงจังของเรื่องนี้อย่างคลุมเครือ

แต่เธอไม่ได้พูดออกมา ได้แต่พยักหน้า

“คะ”
เนื่องจากเหตุการณ์นี้ งานเลี้ยงอาหารกลางวันตอนเที่ยงและ ตอนบ่ายจึงดูไม่มีอะไรน่าสนใจอีกแล้ว

กู้ซือเฉียนกับเฉียวไม่ได้ร่วมงานเลี้ยงช่วงบ่าย หลังจากร่วม

งงานเลี้ยงตอนเที่ยงแล้วก็พาเฉียว กลับ ส่วนแขกคนอื่นนั้นที่ยินดีจะอยู่พักผ่อนต่อบนเกาะก็สามารถ

อยู่ต่อได้ หากไม่ก็สามารถโดยสารเครื่องบินกลับได้

งานแต่งงานนี้ถือได้ว่าตั้งต้นได้ดีและจบด้วยความล้มเหลว

เพียงแต่แขกส่วนมากไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง ที่สุดแล้ว เรื่องที่เกิดกับเฉียวและตอนที่หนานมู่หรงพูดนั้น มีเพียงคนที่ข้น ข้างสนิทกับกู้ซื้อเฉียนอยู่ด้วยเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆ อยู่ในงาน หมด

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น แต่จากการกระทําของเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ ทำให้พวกเขาพอรู้สึกอะไรบางอย่างได้

แขกส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะกลับหลังจากงานเลี้ยงตอนบ่าย ฉินเย่วอารักขาและไปส่งกู้ซื้อเฉียนและเฉียวที่ปราสาท ดัง นั้นลุงโอจึงยังอยู่ที่นี่ รับผิดชอบเรื่องการรับรองส่งแขกรอบบ่าย

เขามีบุคลิกสงบและมีประสบการณ์ในการจัดการกับสิ่งต่าง ๆ และเขาก็เหมาะสําหรับการจัดการกับเหตุฉุกเฉินดังกล่าว

ขณะเดียวกัน ที่ปราสาท กู้ซือเฉียนได้เรียกให้แพทย์ที่มีอำนาจมากที่สุดที่นี่ และกำลังตรวจร่างกายอย่างละเอียดเฉียว

ลู่จิ่งเซิน หลินซงและกลุ่มเพื่อนรีบร้อนนี้ ยังแน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นกับเดียวกันแน่

ถึงแม้เมื่อก่อนทุกคนจะได้ว่าเวลาร่วมมือกันต่อสู้กับศัตรู พวกเป็นเสมือนสหาย

รบของกันและกัน

การตรวจร่างกายใช้เวลากว่าสามชั่วโมงจึงเสร็จสิ้น

เนียนมองที่หมอและถาม: เป็นยังไงบ้างครับ” คิ้วของหมอขมวดแน่นและใบหน้าของเขาดูไม่ค่อยดีนัก

“เนื้อเยื่อหลอดเลือดในสมองหดลงเมื่อชั่วโมง ก่อน หนานมู่หรงไม่ได้โกหกพวกคุณ”

ซื้อเฉียนสั่นอย่างรุนแรงและกำหมัดของแน่น ส่วนเฉียวอยู่บนเตียงนั้น สีหน้าที่สงบมากกว่าเขา เธอถามเสียงขรึมทำไมเป็นแบบคะ

หมออยู่นานแล้วส่ายหน้า

“พูดตามจริง ผมเคยเคสแบบนี้ครั้งแม้หนังสือ คุณเฉียวอยู่ช่วงทั่ว ร่างกายพร้อมกัน ผมเคยพบเลยจริงและผมไม่สามารถหาสาเหตุของมันได้ในขณะนี้

เฉียว หน้าขาวเผือด

กู้ซื้อเฉียนกล่าวอย่างเย็นชา “หาสาเหตุไม่ได้? หรือว่าคุณ ไม่มีความสามารถพอจะหาสาเหตุได้กันแน่?”

มีร่องรอยของความโกรธอยู่ในน้ำเสียง

เขาเป็นแพทย์ที่อยู่ภายใต้การดูแลของกู้ซื้อเฉียน เขาได้รับ ความนิยมจากเขาในช่วงอายุยังน้อย และเขาค่อนข้างประสบ ความสําเร็จในด้านทักษะทางการแพทย์ นอกจากนี้ เขาไม่ เต็มใจที่จะทำงานในโรงพยาบาลและต้องการมีสมาธิกับการ วิจัยยา ดังนั้นกู้ซือเฉียนจึงรับเขาไปที่ปราสาทและสร้างห้อง ทดลองเพื่อช่วยให้เขาทำในสิ่งที่เขาต้องการจะทำ

แต่ในตอนนี้ ภรรยาของกู้ซื้อเฉียนเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เขา กลับไม่สามารถหาสาเหตุได้

ตอนนี้เขารู้สึกผิดในใจ

เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คุณกู้ ให้เวลาผมสักสองสาม วัน ผมจะพยายามที่สุดเพื่อหาสาเหตุของโรคของคุณเฉียว”

กู้ซือเฉียนสีหน้าเครียดและเฉียวฉีก็ดึงแขนเสื้อของเขาแล้วพูด ขึ้นก่อน: “ได้ค่ะ รบกวนคุณด้วยนะคะ”

หมอพูดว่าไม่ต้องเกรงใจ จากนั้นก็หยิบของที่เขาต้องการและขอตัว
หลังจากเขาจากไปแล้ว เดี๋ยวก็มองไปที่กู้ซื้อเฉียนและยิ้ม แล้วพูด: “คุณจะโกรธเขาทำไมคะ? หมอเขาไม่ใช่เทวดา บนโลก นี้ยังมีโรคหายากอีกตั้งเยอะ ก็ไม่แปลกใช่ไหมคะถ้ายังจะมีโรค อีกมากมายที่เขาไม่สามารถรักษาให้หายได้?”

เธอมีความคิดที่ดี แต่กู้ซื้อเฉียนกลับรู้สึกกระวนกระวาย

ในหัวคิดย้อนกลับไปถึงคำพูดของหนานหนึ่งที่พูดไว้ก่อน หน้านี้ เธอเป็นสายเลือดตระกูลหนาน ในอดีต โรคนี้เป็นโรคทาง พันธุกรรมที่รักษาไม่หาย ทั้งหมดที่รู้สึกคืออาการจุกเสียดและ หายใจลำบาก

เขามองไปที่เฉียวและถาม: “เธอจำได้ไหมว่าพ่อที่แท้จริง ของตัวเองเป็นใคร?

เฉียว ตกตะลึง

คิดไม่ถึงว่าหัวข้อจะถูกเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

เธอคิดและส่ายหน้า “จำไม่ได้แล้ว ตั้งแต่จำความได้ฉันก็อยู่ กับแม่ ต่อมาแม่แต่งงานเข้าตระกูลถัง ฉันถึงออกจากบ้านตระกูล

ถังแล้วมาอยู่กับท่านผู้อำนวยการ คุณถามฉันเรื่องนี้ทำไม?”

กู้ซือเฉียนคิ้วขมวดแน่น

เขาไม่ได้บอกความจริงกับเธอ ได้แต่ปลอบ: “ไม่มีอะไร ฉันก็ ถามไปอย่างนั้นเอง เธอเหนื่อยไหม? พักผ่อนก่อนไหม?”

เฉียว ได้รับการตรวจร่างกายจากแพทย์ ไปๆ มาๆ ก็ใช้เวลา ไปกว่าสามชั่วโมง ตอนนี้ย่อมเหนื่อยเป็นธรรมดา
เธอจึงพยักหน้า กู้ซื้อเฉียนจึงกล่อมให้เธอหลับ หลังจากเธอ หลับไป เขาจึงออกมาจากห้อง

ชั้นล่าง

ลู่วิ่งเซินและกลุ่มเพื่อนรู้เรื่องผลการตรวจจากหมอแล้ว พวกเขามองดูกซื้อเฉียนลงมาจากชั้นบนด้วยสีหน้า เคร่งเครียด และพวกเขาก็ทนไม่ได้อยู่ไม่น้อย

ที่สุดแล้ว ใครจะคิดว่า ในวันที่เป็นวันดีๆ จะนำมาซึ่งข่าวร้าย แบบนี้?

ลู่วิ่งเซินเดินเข้าไปและตบบ่าเขาพร้อมพูดปลอบใจ “อย่าเพิ่ง ท้อ ตอนนี้เทคโนโลยีทางการแพทย์ก้าวหน้าแล้ว ไม่มีโรคไหนที่ รักษาไม่หาย พรุ่งนี้จะขอให้เอมมาหานะ เขามีความรู้เรื่องโรคที่ รักษาไม่หายมากและอาจช่วยได้

หากเป็นเมื่อก่อน กู้ซือเฉียนคงจะไม่มีทางยอมรับความช่วย เหลือจากเขา

แต่ในตอนี้ เขากลับไม่ปฏิเสธและพยักหน้า

“ขอบใจมาก น้ำใจครั้งนี้ฉันจะจดจำไว้

ลู่วิ่งเซินยิ้มแต่ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ เขาเหลือบดูเวลาซึ่งก็สาย มากแล้ว พวกเขายังต้องก บประเทศ จึงได้กล่าวลาคู่ข้าวใหม่ ปลาวันแล้วจากไป

หลังจากพวกเขาไปแล้ว ก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว และลุง โอกกลับมาแล้ว

อันดับแรก เขารายงานให้กู้ซื้อเขียนด้วยความเคารพถึง สถานการณ์ในการส่งแขกออกไปทีละคน จากนั้นเขาก็ถาม คำถามที่เป็นกังวล: “คุณนายไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”

กู้ซือเฉียนพูดเสียงขรึม: “ตอนนี้ยังหาสาเหตุไม่ได้

ลุงโอตกตะลึง

และไม่อยากจะเชื่อ

คนอื่นอาจจะไม่รู้แต่เขารู้ว่าหมอภายใต้การดูแลของปราสาท แห่งนี้นั้นเป็นหมอระดับหัวกะทิ แต่ตอนนี้อย่าว่าแต่รักษาให้หาย แม้แต่สาเหตุของโรคก็ยังไม่สามารถระบุได้ นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้ว?