บทที่ 926 ถูกกักบริเวณตบตา

ศิษยาภิบาลพูดเสียงดังอีกครั้ง “เจ้าบ่าว คุณสามารถจุมพิต เจ้าสาวได้” แต่สุดท้ายบรรยากาศก็ถูกทำลายไปแล้ว ทั้งสองคนที่ต้อง

หน้ากันในตอนนี้ต่างรู้สึกหนักใจและจะมีแก่ใจทําเรื่องพวกนี้

ที่ไหนกัน?

กู้ซื้อเฉียนเองก็ดูออกว่าเธอไม่มีแก่ใจแล้ว ดังนั้นในท้ายที่สุด เขาก็แค่บรรจงจูบเธอที่หน้าผากเท่านั้น ซึ่งถือเป็นพิธีการ

หลังจากพิธีเสร็จก็ถึงเวลาของงานเลี้ยง

เฉียว จะต้องเปลี่ยนชุด ดังนั้นกู้ซื้อเฉียนจึงกลับไปที่โรงแรม เป็นเพื่อนเธอ

แน่นอนว่าเธอจะต้องเอาของขวัญที่บรรดาแขกให้มากลับไป

ด้วย

ต่อให้ไม่ชอบหนานมู่หรง แต่ต่อหน้าแขกเหรื่อมากมายแบบนี้ จะให้หักหน้าคนอื่นโดยตรงแบบนี้

เพียงแต่ในตอนที่เฉียวฉียื่นมือไปหยิบกล่องของขวัญนั้นกลับ รู้สึกวูบและสั่น

กู้ซือเฉียนหูตาไว้และพยุงเธอไว้ “เป็นอะไร?”

ผ่านไปไม่กี่วินาทีจึงได้สติและส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรค่ะ”

กู้ซือเฉียนขมวดคิ้ว

เมื่อเห็นเธอมีสีหน้าซีดขาวจึงพูดด้วยความเป็นห่วง “เธอไม่ สบายรึเปล่า? ทำไมสีหน้าถึงดูแย่จัง?”

เฉียวโบกมือไปมา “ไม่เป็นไรจริงๆ ฉันคงจะตื่นเช้าไป เหนื่อยเกินไป

เธอเป็นเจ้าสาวแล้ว นี่เป็นเหตุการณ์สำคัญในชีวิตของพวก เขา วันนี้พวกเขาตื่นนอนตีสี่และถูกดูแลโดยช่างแต่งหน้าและส ไตลิสต์ ซึ่งแน่นอนว่ามันทำให้พวกเขานอนไม่หลับ

กู้ซื้อเฉียนเห็นแบบนั้นจึงรู้สึกไม่วางใจ

ทั้งสองกลับไปที่โรงแรมเพราะงานเลี้ยงตอนเที่ยงจัดที่ โรงแรม ดังนั้นคนอื่นๆ จึงได้กลับไปด้วยอยู่แล้ว

เกาะแห่งนี้ตั้งแต่ถูกกู้ซือเฉียนซื้อมา ก็ไม่ได้มีการเปิดมากนัก

แม้แต่โรงแรมก็ว่างเช่นกัน

ครั้งนี้พวกเขามาจัดงานแต่งงานที่นี่ จึงได้จัดคนมาดูแลห้อง พัก ห้องจัดเลี้ยง ห้องครัว และเรื่องอื่นๆ ของโรงแรมเป็นการ ชั่วคราว

เพราะมีลุงโออยู่ด้วย จึงดำเนินการไปอย่างมีระเบียบและไม่ เลอะเทอะอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อกลับถึงห้องพัก เฉียวก็หย่อนก้นลงนั่งบนโซฟา
กู้ซื้อเฉียนเห็นสีหน้าของเธอผิดปกติชัดเจนจึงยิ่งขมวดคิ้วแน่น

กว่าเดิม

“อะเฉียวๆ”

เขาตบไหล่และเรียกเธอสองครั้ง

เฉียว หันหน้ากลับมามองเขาแต่สายตากลับฝ้าฟาง “อะเฉียว เธอไม่เป็นไรนะ? ทำไมเธอหน้าซีดแบบนี้ล่ะ?” อย่างไรก็ตาม คราวนี้เฉียวไม่ตอบ

ดวงตาของเธอมืดลงและล้มพับไป

ไม่มีใครคาดคิดว่างานแต่งงานดีๆ สุดท้ายแล้วจะเกิดเรื่องผิด พลาด ในที่สุด

หลังเฉียวฉีเป็นลมไป กู้ซื้อเฉียนก็รีบเรียกหมอเข้ามาเพื่อ ทําการตรวจ หมอกลับพบว่าสถานการณ์ของเธอนั้นแปลก ประหลาดมาก อย่าว่าแต่รักษา แม้แต่สาเหตุที่เป็นลมก็ยังไม่ สามารถจะบอกได้

คนอื่นๆ เมื่อได้ยินข่าวนี้ก็ต่างรีบมา และออกันอยู่ที่หน้าห้อง

ภายในห้องนอนซือเฉียนดูแลเฉียวที่อยู่บนเตียง และมองดู หมอที่กำลังทำการตรวจรักษาเธอแล้วพูดขึ้นอย่างกังวล “เธอ เป็นอะไรกันแน่? คุณพูดอะไรหน่อยสิ!”

หมอเป็นหมอที่อยู่ประจำในปราสาท เดิมทีในวันดีๆ คิดไม่ ถึงว่าจะเกิดเรื่องกับใครขึ้น
แต่ยังดีที่ลุงโอทำอะไรด้วยความรอบคอบ ถึงแม้จะไม่เคยคิด ว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเฉียวและกู้ซื้อเฉียน แต่ที่สุดแล้วใน เกาะส่วนตัวที่เป็นเกาะปิด จึงกลัวว่าจะเกิดข้อผิดพลาดกับแขก ในงาน ดังนั้นจึงได้ป้องกันไว้ก่อน โดยการเตรียมหมอมาด้วย หนึ่งคน

คิดไม่ถึงว่าจะมีประโยชน์อย่างคาดไม่ถึง

ตอนนี้หมอทําการตรวจแล้วแต่ก็ยังไม่พบสาเหตุ

ครู่หนึ่งเขาก็พูดตะกุกตะกักขึ้นมา “คุณชายกระ… เรื่องนี้ค่อน ข้างซับซ้อน บนเกาะไม่มีอุปกรณ์ทางการแพทย์ ถ้าดูจาก สถานการณ์ตรงหน้าในตอนนี้ ผมไม่สามารถวินิจฉัยหาสาเหตุว่า ทำไมภรรยาของคุณถึงเป็นลมได้เลย”

กู้ซือเฉียนสีหน้าเคร่งขรึม

ลุงโอที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้น: “ถ้าอย่างนั้นเรากลับปราสาทกัน ไหมครับ?”

ขณะที่กู้ซื้อเฉียนกำลังจะตกลง น้ำเสียงนิ่งๆ ของผู้ชายคนหนึ่ง ก็ดังเข้ามา

“ไม่จำเป็นต้องกลับหรอก ฉันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ”

เขาพูดและก้าวเท้าเข้ามา

ทุกคนตกใจอย่างรุนแรง และเห็นว่าคนคนนั้น หากไม่ใช่หนา นมู่หรงแล้วจะเป็นใคร?
ดวงตาของชื่อเงี่ยนมืดมิด ถึงแม้ว่าจะยังไม่มั่นใจว่า สถานการณ์ในตอนนี้ของเฉียวจะเกี่ยวข้องกับเขาไหม แต่เมื่อ เห็นเขาในตอนนี้ก็เกิดความไม่สบายใจ

แน่นอนว่าหนานทรงรู้กันว่าเขากำลังคิดอะไร

แต่กลับไม่สนใจ

เขาเดินไปที่ข้างเตียง หยิบกล่องหนึ่งออกมาจากกระเป๋าของ เขา และหยิบยาเม็ดสีเหลืองทองออกจากกล่อง พร้อมที่จะใส่ เข้าไปในปากของเดียว

อย่างไรก็ตามระหว่างที่เขากำลังยื่นมือออกมานั้นก็ถูกกู้ซื้อ เฉียนห้ามไว้

“หนานมู่หรง นายหมายความว่ายังไง?

หนานมู่หรงมองไปที่เขาแล้วยิ้ม

“ทำไม? กลัวฉันจะวางยาเธอ? ฉันบอกนายแล้วกัน หากไม่มี ยาเม็ดนี้ของฉัน ไม่ต้องให้ฉันวางยาเธอ ภายในครึ่งชั่วโมงเธอก็ ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อคำพูดนี้ถูกพูดออกไป ทุกคนต่างตกใจ

ลุงโอเป็นฝ่ายถามขึ้นก่อน “คุณหนาน ชีวิตของคนเป็นเรื่อง สำคัญ จะเอามาล้อเล่นไม่ได้! สิ่งที่คุณพูดเมื่อครู่หมายความว่า ยังไงครับ?”

เมื่อเห็นสายตาที่สงสัยของทุกคน หนานมู่หรงก็รู้ตัวว่าหากวันนี้เขาไม่อธิบายให้กระจ่าง เขาคงไม่ได้ออกไปจากที่นี่แน่ เขาไม่กังวลเลยและอธิบายอย่างละเอียด

“อาการของเธอตอนนี้ เป็นโรคทางพันธุกรรมที่หาได้ยาก ปกติแล้วก็ไม่มีอะไร แต่จะมีอาการเมื่อถึงอายุที่กำหนด หลังจาก เกิดอาการ ร่างกายจะอยู่ในอาการโคม่า อวัยวะภายในและ หลอดเลือดจะย่ำแย่อย่างรวดเร็ว หากปราศจากยาแก้พิษเธอคง ตายภายในเวลาอันสั้นอย่างไม่ต้องสงสัย

สีหน้าของซื้อเนียนเปลี่ยนไป

และสีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป มีคนถามขึ้น “พวกเราจะพิสูจน์ได้ยังไงว่าคุณพูดจริง?” หนานมู่หรงเลิกคิ้ว

“ได้ พวกคุณจะไม่เชื่อผมก็ได้ เธอไม่ต้องกินยานี้ก็ได้ แต่ผม คงจะต้องพูดอะไรที่ไม่น่าฟังไว้ก่อนว่าเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง หลัง จากครึ่งชั่วโมงนั้นไป ต่อให้ผมมียาเธอก็คงไม่สามารถจะฟื้นตัว ได้ พวกคุณก็ชั่งน้ำหนักกันเองก็แล้วกัน”

พูดเสร็จก็หันหลังเดินออกไป

ยังไม่ทันที่จะเดินไปถึงประตู เสียงเย็นเยียบก็ดังลอยมา

“เดี๋ยวก่อน!”

กู้ซื้อเฉียนจ้องที่เขาอย่างเย็นชา “เอายามา

หนานทรงยิ้มเล็กน้อย หันกลับมาแล้วส่งยาให้เขา
อย่างไรก็ตาม หลังจากกู้ซื้อเฉียนได้ยาไป กลับไม่ได้รับร้อน ป้อนยาและกลับสั่งฉินเยว่ “เชิญคุณหนานกับคุณนายหนานไป พักดื่มชาที่วิลล่าข้างๆ ห้ามใครรบกวนถ้าไม่มีคำสั่งจากฉัน

คำพูดแบบนี้ ทุกคนต่างเข้าใจได้

มันคือการกักบริเวณแบบตบตา

ถ้าหากเฉียวฟื้นขึ้นมาก็ดีไป แต่ถ้าหากไม่ฟื้น ทั้งหนานมทรง กับหลินเยว่เอ๋อร์คงจะไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้แน่

หนานมู่หรงหรี่ตาเล็กน้อย ไม่น่าแปลกใจที่เขาจะทำเช่นนี้ กู้ซือเฉียนเป็นคนยังไงกัน?

ตั้งแต่เด็กเขาเป็นคนที่ไร้ความปรานีและโตมากับธุรกิจสีดำ มี หรือที่เขาจะเชื่อคำพูดของเขาโดยง่ายและป้อนยาให้เฉียว

ดังนั้น หนานมู่หรงจึงไม่โกรธจึงให้ความร่วมมือและพาหลิน

เยว่เอ๋อร์ไปที่วิลล่าข้างๆ

กู้ซื้อเฉียนให้ลุงโอเทน้ำมาหนึ่งแก้วแล้วให้เฉียวฉีกินยาเม็ด นน

หลังจากกินยาก็เฝ้าเธอไม่ห่างและมองเธออย่าง

กระวนกระวาย

ผ่านไปประมาณสิบกว่านาทีเฉียวจึงค่อยๆ ฟื้นขึ้นมา หลังจากฟื้นแล้วเห็นเขาสิ่งแรกที่เธอถาม “ฉันเป็นอะไรไป คะ?”