บทที่ 921 ขอเธอแต่งงาน

เพียงเห็นหลังจากเฉียวและกู้ซื้อเฉียนเติบโตขึ้น กู้ซื้อเฉียนอ อกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและเฉียวอยู่ที่นั่นเพียงลำพัง

เขาพูดขึ้นเบาๆ “ความรักระหว่างวัยรุ่นหนุ่มสาว มักจะเต็มไป ด้วยความผันแปร พวกเขาเติบโตและสามารถอยู่ด้วยกันอีก อย่างไร้ความกังวล แต่เมื่อโตขึ้นพวกเขาต่างมีหน้าที่และเรื่องที่ ต้องทําของตนเอง”

เขาไม่สามารถจะอยู่เคียงข้างเธอ วันนั้นที่เขาออกจากสถานที่ ที่พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน สำหรับเธอแล้ว ถ้าหากมีสักวันที่คุณ คิดถึงฉัน คุณจะมาหาฉัน

เขาเคยคิดว่าเธอคงจะไม่มีทางมาหาเขาอีกแล้ว ที่สุดแล้ว ถึง แม้เธอดูจะพึ่งพาเขามากมาย แต่ในใจของเขารู้ดี แท้จริงแล้ว เธอเข้มแข็งและดื้อรั้นกว่าใคร

เธอจะยอมเป็นไม้เลื้อยละตามติดเขาแจได้ยังไงกัน? เธอจะ ไม่มีทางยอมแน่ ดังนั้น ในเวลานั้น เขาได้แต่สาบานกับตนเองใน ใจว่า เพียงสองปี ภายในสองปี จากนั้นจะกลับไปอยู่เคียงข้าง เธอ”

ตอนนั้นเอง แสงไฟหันไปอีกครั้ง

ภาพก็เปลี่ยนไป

กลายเป็นภาพที่พวกเขาสองคนได้พบกันอีกครั้ง
มีรอยยิ้มอบอุ่นอยู่ในน้ำเสียงของเขา

“แต่บนโลกนี้มีเรื่องราวมากมายที่มนุษย์ไม่สามารถคาดเดา ได้ เขาเข้าใจไปว่าเธอคงไม่มีวันจะเป็นฝ่ายปรากฏตัวข้างๆ เขา แต่เธอก็ปรากฏตัวขึ้น

พวกเขาได้พบกันอีกครั้ง ได้รักกัน เขาตกหลุมรักและไม่ สามารถจะถอนตัวได้ หลายปีนั้น มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข

ที่สุดในชีวิตของเขา

แต่กลับมีเรื่องหนึ่งที่ทำให้เขายังไม่ลืม นั่นก็คือ เขาทำงาน หนักพยายามเพื่อให้ตัวเองเป็นคนที่แข็งแกร่ง ก็เพื่อจะสามารถ ปกป้องคนที่เขาต้องการจะปกป้องได้

แต่เธอนั้นช่างดื้อรั้น เธอไม่ต้องการให้เขาปกป้องและไม่ อยากจะภายใต้การคุ้มครองของเขา เห็นชัดๆ ว่าเธอสามารถจะ มีชีวิตอันหรูหราและแสนสงบสุขได้ แต่เธอกลับไม่เชื่อฟังและเอา ตัวเข้าไปเสี่ยงกับอันตรายอยู่เสมอ

เขากระวนกระวาย โมโห โกรธ และทะเลาะกับเธอนับครั้งไม่ ถ้วน สุดท้าย ในที่สุดเธอก็บีบให้เธอต้องทิ้งเขาไป

เวลานี้น้ำเสียงของชายหนุ่มจางลงเหมือนกับเสียงของเชลโล

ภาพกลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้ส่วนใหญ่เป็นสีแดงและกลายเป็น ภาพการต่อสู้ที่ดุเดือด

น้ำเสียงของเขาทั้งต่ำและแหบห้าว และบอกไม่ถูกถึงความ เจ็บปวดและอารมณ์ภายใต้สถานการณ์ที่พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อน คนที่ยืนอยู่ ฝั่งตรงข้ามนั้นควรจะเป็นคนที่กอดให้แน่น พวกเขาแยกจากกัน ตั้งแต่นั้น

เขาค้นพบเรื่องบางอย่าง ดังนั้นจึงฆ่าพี่น้องและเพื่อนพ้องของ เธอ เธอเกลียดเขา และอยากให้เขาตาย

แต่เธอก็ไม่เข้าใจ คนที่เธอคิดว่าพวกเขาเป็นเพื่อนพี่น้องเหล่า

นั้น แท้จริงแล้วทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นหมาป่าในคราบแกะทั้งนั้น

พวกเขาไม่เคยเห็นเธอเป็นเพื่อนที่แท้จริง ทุกเรื่องบังเอิญ แท้จริงแล้วถูกวางแผนมาอย่างดี แต่เขาไม่มีหลักฐาน เขาไม่ทาง จะบอกเล่าเรื่องเหล่านี้ให้เธอฟังได้

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงแยกจากกันเป็นเวลาสี่ปี ซึ่งมันควรจะ เป็นการเลิกราแบบปกติทั่วไป เหมือนกับคู่รักที่เลิกกันและไม่มี ทางกลับมาเจอกันอีก ต่างคนต่างไปคนละฝั่งฟ้า

แต่เขาเองก็ทนไม่ได้ เขาอยากจะรั้งเธอไว้แทบบ้า แต่เพียงแค่ ให้เธออยู่ เธอก็จะสู้กลับอย่างรุนแรง

เขากลัว เขาลังเล เขากลัวการต่อสู้กลับจะทำร้ายเธออีกครั้ง เวลานี้ เขาเห็นใบหน้าที่แท้ของพวกเขาแล้ว เขารู้ พวกนั้น ต้องการจะฆ่าเธอ

ทั้งศึกภายในและภายนอก เขาไม่มีหนทางอื่นนอกจากส่งเธอ เข้าคุก ถึงจะเรียกว่าติดคุก แต่ความจริงแล้วนั้นก็เพื่อปกป้อง เธอ”
ภาพหมุนไปอีกครั้งเป็นช่วงเวลาที่เดียวออกจากคุก

“ดีที่ ถึงแม้จะผ่านไปแล้วสี่ปี แต่เธอก็มีชีวิตอยู่ภายใต้สายตา เขาตลอด เธอปลอดภัย ถึงแม้ว่าสี่ปีนี้จะทำให้ความรู้สึกที่มีต่อ เขาในจิตใจของเธอสงบลงแล้ว แต่เขาก็ไม่เสียใจภายหลัง

เขาผูกเธอไว้กับตนเองอีกครั้ง หวังว่าจะได้กลับมารักกันอีก ครั้ง และบอกความจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้กับเธอ

อาจเพราะสวรรค์เห็นใจ หลังจากที่ทั้งสองได้ประสบเรื่องราว ต่างๆ กันมา หัวใจของทั้งคู่ก็ค่อยๆ เขยิบเข้ามาใกล้กัน

จนถึงเวลานี้ เขาจึงได้รู้ว่าเรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมา ไม่มีอะไร ดีไปกว่าการที่ทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกัน

เฉียวยืนอยู่ตรงนั้น และอยู่ในอาการเฉื่อยชา เธอเงยหน้าและมองไปที่ภาพที่อยู่เหนือศีรษะพร้อมดวงตาที่ แดงกา

เวลานี้มีผู้ชายคนหนึ่งน้ำเสียงต่ำมาจากด้านหลัง

“อะเฉียวเธอจะยอมแต่งงานกับฉันไหม?”

เฉียว ตัวสั่นอย่างแรงและหันกลับมาในทันที

กลับพบว่ากู้ซือเฉียนเดินลงบันไดมาและยืนอยู่ด้านหลังเธอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

เขาคุกเข่าข้างหนึ่ง ชุดสูทสีดำบนตัวเขาดูเป็นทางการและ เคร่งขรึม ในมือของเขามีกล่องเครื่องประดับ ภายในกล่อมงนั้นมีแหวนเพชรเม็ดงามใหญ่ละเอียดสีชมพู และแหงนหน้ามองเธอ อย่างจริงใจ

เฉียว มีน้ำตาไหลเต็มหน้า

กู้ซือเฉียนพูดซ้ำ: “อะเฉียวแต่งงานกับฉันได้ไหม?

อย่าว่าแต่เฉียวเลย แม้แค่สิ่งหนึ่งและหัวเหยาที่อยู่ไม่ไกล เห็นภาพแบบนี้ ก็รู้สึกราวกับว่าพวกเขาได้ผ่านประสบการณ์ชีวิต ของพวกเขาในหลายปีนี้ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความรู้สึกซับ ซ้อนและซับซ้อนขึ้นมา

อย่างไรก็ตาม เฉียวฉีกลับไม่ได้รีบร้อนจะตอบตกลงในทันที เธอมองไปที่กู้ซือเฉียนครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นเบา ๆ : “คุณบอกว่า สี่ปีนั้น เพื่อปกป้องฉันเหรอ?”

กู้ซื้อเฉียนพยักหน้า “ใช่”

“คุณรู้อยู่แล้วว่าพวกเขาต้องการจะฆ่าฉัน?”

“ใช่”

“ทําไม?”

เขามองเธออย่างลึกซึ้งโดยไม่พูดอะไร

เฉียวส่ายหน้า น้ำตาไหลอาบแก้ม

“ทั้ง ๆ ที่คุณรู้อยู่แล้วว่าฉันแคร์อะไรมากที่สุด และรู้ว่าแม้ว่า เราจะอยู่ด้วยกัน แต่ลึก ๆ ในใจฉันก็มีหนามที่คอยทิ่มแทง หนามเล่มนั้น ซึ่งปกติไม่พูดถึงมัน แต่มันก็ยังคงอยู่ตรงนั้น คนอื่นไม่รู้แต่ฉันรู้ กู้บอกฉันสิ เรื่องทั้งหมดในตอนนั้นมัน คืออะไรกันแน่?”

กู้ซื้อเฉียนเห็นเธอที่น้ำตาไหลอาบหน้าแล้วถอนหายใจเบา ๆ

เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูด: “เรื่องนี้เกี่ยวกับสิ่งที่เธอเคยพบ เจอมา อะเฉียว ตอนนี้ฉันยังไม่รู้ความจริงทั้งหมด แต่เหลืออีก เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ฉันไม่รู้ว่าจะบอกเธอยังไงดี

เฉียวฉีตกใจเล็กน้อย

และได้ยินเขาพูดต่อ: “ฉันพูดได้แต่เพียงว่าฉันไม่ทำร้ายเธอ อะ รับปากฉันเถอะนะ แต่งงานกับฉัน ให้ฉันปกป้องเธอไป ตลอดชีวิตที่เหลือ ดูแลเธอ ได้ไหม?”

ตอนนี้พวกหัวเหยาก็ทนไม่ไหวแล้ว

พวกเขาตบมือโห่ร้องและพูด “แต่งกับเขา แต่งกับเขา!”

เฉียว หันไปมองพวกเขา

เมื่อมองไปที่กู้ซือเฉียนที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น หัวใจของเธอ รู้สึกเศร้าและน้ำตาไหลหนักกว่าเดิม

อย่างไรก็ตาม เบื้องหลังความเศร้าโศกอย่างสุดซึ้ง กลับมี ความปีติที่ไม่สามารถอธิบายได้

สุดท้ายเธอก็ยื่นมือออกมา

ด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่ก็ดังพอที่เขาจะได้ยิน “ฉันยินดี ความประหลาดใจครั้งใหญ่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชื่อเฉียน

เขาสวมแหวนบนนิ้วของเธอทันที จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนและกอด

เธอแน่น

เขากอดเธอแน่นมาก และเสียงของเขาก็แหบแห้งเล็กน้อย