บทที่ 919 นี่มันไม่ยุติธรรม

หลินเซิน “…..”

หัวเหยาหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง “ลู่วิ่งเซินพูดถูก หลินเซิน ฉันว่าคืนนี้นายต้องดื่มเยอะ ๆ หน่อยนะ ไว้ถึงตอนที่นายขอสาว ข้าง ๆ แต่งงานแล้วจริง ๆ ค่อยมาว่ากันอีกที”

หลินเซินดื่มไวน์จนหมดแก้วอย่างขมขื่น

จากนั้นจึงหันหน้าไปฟ้องกู้ซื้อเฉียนว่า “ซื้อเฉียน นายต้องรีบ แล้วนะ นายไม่แต่งฉันก็แต่งไม่ได้ เห็นไหมคนพวกนี้จ้องจะรังแก เราอยู่ นายต้องรีบแต่งนะ แล้วเดี๋ยวฉันจะรีบตามไป

กู้ซื้อเฉียนเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร

ทั้งกลุ่มพากันทานอาหารอย่างครึกครื้น หลังจากทานเสร็จ เพราะหัวเหยาเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ยังไม่ค่อยเข้าใจ ธรรมเนียมของคนข้างนอกสักเท่าไร เธอจึงงอแงอยากออกไป เที่ยวเล่น

แต่จึงหนิงกับลู่จิ้งเซินนั้นไม่อยากออกไปแล้ว สุดท้ายไม่มีทาง เลือก ก็ต้องเป็นจี้หลินยวนที่พาเธอออกไป

รอจนเธอออกไป จึงหนิงกับลู่จึงเป็นแล้วก็ทุกคนที่เหลือ ก็ เข้าไปเล่นไพ่ในห้องรับแขกกัน

พวกเขาเล่นตามวิธีท้องถิ่นของที่นี่ ตอนแรกจึงหนิงก็ยังเล่นไม่เป็น หลังจากที่ได้เฉียวช่วยสอนเธอไม่กี่ตา จึงหนึ่งก็พอเล่นได้

เฉียว ยังตั้งใจหยิบกล่องใส่เงิน ใบใหญ่ออกมาด้วย ก่อนจะ พูดขึ้นว่า “คืนนี้ใครก็ห้ามเบี้ยวนะ จะแพ้หรือชนะ ก็ต้องลงเงิน กันทุกคน”

หลินเซินเห็นกล่อง ใบใหญ่ของเธอก็ตกตะลึงไปทันที “พระเจ้า เฉียว นี่เธอไปปล้น ใครที่ไหนมา? ทำไมถึงมีเงิน

เยอะขนาดนี้?”

เพราะสมัยนี้ก็ไม่ค่อยมีคนใช้เงินสดกันอยู่แล้ว ปกติบ้านใคร จะมีเงินสดเยอะเก็บไว้เยอะขนาดนี้กันล่ะ

นี่ขนาดแค่กะด้วยสายตาคร่าว ๆ นะ อย่างน้อยก็คงประมาณ สองสามล้านได้อยู่

เฉียวเหลือบมองเขาเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นว่า “นายไม่ต้อง

สนหรอก ว่าฉันเอาเงินมาจากไหน! เงินนายล่ะ? เอาออกมาสิ

หลินเซินหน้าถอดสีทันที

ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่หมื่นกว่าเอง จะไป “ฉันมาเป็นแขกเฉย ๆ นะ ทั้งเนื้อทั้งตัว มีเยอะขนาดเธอได้ไง?

เขาพูดพลาง หยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมาด้วย

จิ่งหนิงก็พูดขึ้นมาเช่นกันว่า “ฉันก็ไม่ได้มีเงินสดเยอะขนาดนั้น เหมือนกันนะ”

พอเฉียวฉีเห็นดังนั้น เธอก็ขมวดคิ้วแน่น
จนสุดท้าย ลู่วิ่งเซินก็พูดขึ้นมาว่า “เอาแบบนี้ไหม ถ้าแพ้ก็โอน เงินผ่านโทรศัพท์มือถือกันไปเลย จะได้ไม่ต้องยุ่งยากเหมือน เงินสด ต้องมานับมาเสียเวลาอีก”

เฉียว คิดไปคิดมา ก่อนจะตอบตกลง

“ก็ได้ งั้นพวกเรามาเพิ่มเพื่อนในวีแชทกันก่อนดีกว่า”

ดังนั้น ทุกคนจึงเริ่มจากเพิ่มเพื่อนกันก่อน แล้วค่อยเริ่มเล่นไพ่ เล่นกันไปเพียงไม่กี่ตา จึงหนิงทั้งแพ้ทั้งชนะพอกัน สุดท้ายคิด ไปคิดมา ก็ยังถือว่าเสมออยู่

ด้านเฉียวเธอมีทักษะในการเล่นสูง ชนะติดกันตลอด พอ เปรียบเทียบดูแล้ว หลินเซินดูท่าจะหนักที่สุด

เขาแทบจะไม่ชนะเลยตลอดทั้งคืน ทุกครั้งที่เล่นเขาก็แพ้ให้ เฉียวฉีตลอด

หลินเป็นอดไม่ได้ที่จะโอดครวญออกมาว่า “อะเฉียวนี่เธอโกง

รึเปล่าเนี่ย? บอกมานะ เธอโกงแน่ ๆ เลย ใช่ไหม?”

เฉียวหัวเราะออกมายกใหญ่ ก่อนจะผลักมือเขาที่จะเข้ามา เปิดไพ่เธอออก พร้อมกับพูดขึ้นว่า “ออกไปนะ! เล่นกับนายฉันไม่ ต้องโกงหรอก? แค่หลับตาเล่นฉันยังชนะเลยเถอะ”

หลินเซินจึงตะโกนออกมาเสียงดังว่า “ไม่! นี่มันไม่ยุติธรรม “เร็วเข้า โอนเงินมาเลยนะ!!

ทุกคนพากันหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน ทั่วทั้งห้องจึงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของพวกเขา

ไม่ใกล้ไม่ไกล กู้ซือเฉียนมองภาพที่เกิดขึ้น ก่อนจะยกมุมปาก ขึ้นเล็กน้อย

เขาไม่ได้เข้าไปรบกวนทุกคนเล่น แต่กลับค่อย ๆ เดินออกไป ด้านนอกอย่างเงียบเชียบ

จริง ๆ จิ่งหนิงสังเกตเห็นเขาสักพักแล้ว เธอเห็นเขาเดินออกไป ด้านนอก ในใจก็กระตุกไปเล็กน้อย ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เธอรู้สึกเหมือนคืนนี้กู้ซื้อเฉียนเอาแต่ทำตัวแปลก ๆ

แต่เธอก็กำลังเล่นไพ่อย บวกกับตอนนี้มือกำลังขึ้น เธอก็เลย ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงไม่ได้เดินตามออกไปถามเขา

ทุกคนเล่นกันอยู่หลายชั่วโมง ตั้งแต่สองทุ่ม จนถึงเที่ยงคืน ถึง จะแยกย้าย

สุดท้ายแล้ว ก็เป็นเฉียวที่ชนะเยอะที่สุด จึงหนังแพ้ไปนิด หน่อย ซึ่งจริง ๆ แล้วแค่เธอคนเดียวอาจจะชนะไม่ไหว โชคดีที่มี ลู่วิ่งเซินนั่งอยู่ข้าง ๆ คอยชี้แนะ

ยังไงเขาก็ถือว่ายังนิสัยดีอยู่ เวลาที่จึงหนิงเล่นเอง เขาก็ไม่ เคยเข้าไปแทรกเลย

มีแค่ตอนที่เธอไม่มั่นใจ หรือไม่รู้ว่าจะลงใบไหนเท่านั้น เขาจึง

จะช่วยบอกนิดหน่อย

ถึงแม้จะแค่นี้ แต่ทุกครั้งก็เปลี่ยนสถานการณ์จากแพ้เป็นชนะ ได้ทุกที
หลาย ๆ ตาต่อมา เฉียวฉีกับหลินเซินไม่ยอมกันสักที พวกเขา เอาแต่ปิดไม่ให้ใครเห็น แล้วก็ไม่อนุญาตให้ใครเข้ามามอง

จิ่งหนึ่งยิ้มกว้าง สุดท้ายหมดหนทาง เลยต้องให้ลู่วิ่งเซินกับจี้

หลินยวนไปเล่นวางหมากกันอีกด้านหนึ่ง แต่ไหนแต่ไรมา หลินยวนก็ไม่ค่อยชอบเล่นอะไรแบบนี้อยู่ แล้ว ถ้าเป็นวางหมากยังพอเข้าทางเขาหน่อย ดังนั้นพอได้เข้าไป

ในห้องแล้ว ทั้งสองคนก็ยังไม่ออกมาอีกเลย

หลังจากเล่นไพ่เสร็จ จึงหนิงก็รู้สึกหิวขึ้นมาอีกครั้ง เธอเลย ถามเฉียวฉีขึ้นว่า “พวกเธอหิวกันรึยัง?”

แต่เฉียวฉีกลับตอบว่า “อย่าเพิ่งพูด เธอไม่พูดฉันก็ไม่รู้สึก พอเธอพูดขึ้นมา ฉันก็เริ่มหิวแล้วเนี่ย”

จิ่งหนึ่งยิ้ม “ถ้าตอนนี้ มีมื้อดึกร้อน ๆ สักถ้วยก็คงดี

หลินเซินรีบเสริมขึ้นว่า “ฉันเอาด้วย ฉันเอาด้วย

เฉียวเหลือบมองเขา “ดึกขนาดนี้แล้ว นายยังไม่กลับบ้านอีก จะมากินมื้อดึกอะไร?”

หลินเซินกัดฟันอย่างโกรธ ๆ ก่อนจะยกกำปั้นเคาะหัวเธอเบา ๆ “วันนี้เธอชนะได้เงินฉันไปตั้งเท่าไร แค่กินมื้อดึกที่บ้านเธอสัก มือมันจะทำไม? ฉันไม่สน ฉันจะกิน”

แน่นอนว่าเฉียว แค่ล้อเขาเล่น พอเห็นท่าทีแบบนั้นเธอก็อดไม่ได้
“ซี กินก็กินสิ จะมาทำท่าเป็นจริงเป็นจังทำไม”

ขณะที่พูด เธอก็ลุกขึ้นเธอไปห้องครัว เพื่อสั่งให้แม่ครัวทำมือ กให้สักสองสามชาม

เพิ่งจะเดินเข้าไป เธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าพวกจึงเป็นไม่อยู่ เลย เดินกลับออกไปถามจึงหนิงอีกรอบว่า “พวกลู่จิ้งเซินจะทานด้วย ไหม?”

จิ่งหนีงชะงัก ก่อนจะคิดไปคิดมา “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน รอก่อน นะ เดี๋ยวฉันไปถามให้

เฉียว พยักหน้ารับ

จิ่งหนึ่งเดินออกไปทางห้องหมากล้อมที่อยู่ข้าง ๆ

แต่คาดไม่ถึงว่ายังเดินไม่ทันถึงประตู เธอก็เจอกับลู่จิ้งเซิน และจี้หลินยวนที่ยืนอยู่ตรงระเบียงไม่ใกล้ไม่ไกลพอดี

เธอชะงักไปเล็กน้อย ไม่เข้าใจนิดหน่อย พอกําลังจะอ้าปาก

ถาม ลู่วิ่งเซินก็หันมาเห็นเธอพอดี

เขารีบยกนิ้วชี้แนบริมฝีปากอย่างรวดเร็ว พร้อมกับทำท่าทาง ให้เธอเงียบ ๆ แล้วจึงกวักมือเรียกเธอให้เข้าไปเบา ๆ

จิ่งหนิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่รู้เหมือนกันว่าเขากำลัง ทําอะไร

แต่เธอก็ยังเดินเข้าไปหาเขาอยู่ดี พอเดินเข้าไปถึงแล้ว กลับ พบว่าสิ่งที่พวกเขายืนมองอยู่คือพื้นที่ว่างเปล่า
เธอเห็นเพียงแค่ กู้ซื้อเฉียนคุกเข่าอยู่ตรงนั้น พร้อมกับวาง อะไรบางอย่างอย่างตั้งอกตั้งใจ

จิ่งหนิงถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “เขากำลังทำอะไรอยู่เหรอ?”

ลู่จิ่งเซินตอบพร้อมรอยยิ้มว่า “อีกเดี๋ยวคุณก็รู้ ท่าทางมีลับลมคนนัยน์ของเขา ทำให้สิ่งหนึ่งต้องขมวดคิ้ว แน่น

ขณะเดียวกัน กู้ซือเฉียนก็ทำท่าเหมือนกับว่าวางของสิ่งนั้นลง ไปกับพื้นเรียบร้อยแล้ว เขาหันกลับมา พร้อมกับถามขึ้นว่า “เป็น ไง? ตำแหน่งตรงรึยัง?”

ลู่วิ่งเซินยก IPAD ในมือขึ้นมาดู จ้องอยู่สักพัก ก็ยกมือทําท่า OK ส่งให้เขา

กู้ซื้อเฉียนจึงลุกขึ้นแล้วก็เดินกลับมาทางนี้

พอเดินกลับมาถึงระเบียง เขาก็เพิ่งเห็นว่าวิ่งหนึ่งที่อยู่ด้วย จิ่งหนึ่งถามเขาอย่างสงสัยว่า “เมื่อครู่คุณทําอะไรลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่ตรงนั้น?”

กู้ซื้อเฉียนยิ้ม “ไม่มีอะไร แค่เรื่องสนุกเล็ก ๆ น้อย ๆ นะ”

จิ่งหนิงขมวดคิ้ว

สัญชาตญาณของเธอบอกว่า กู้ซื้อเนียนกำลังโกหก แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่อยากพูด เธอก็คงไปถามไม่ได้