บทที่ 910 อยากช่วยแต่ทำไม่ได้

“ดูแล้ววันนี้ซื้อเฉียนมีการเตรียมการมา ช่างเถอะ เชิญเข้ามา นั่งในบ้านก่อน ”

พูดพลาง ก็พาเขาเดินเข้าไปในบ้าน ทั้งสองเข้าไปในบ้าน แล้วมีคนรับใช้ยกน้ำชามาให้

ยังไม่ได้นั่งลง ก็ได้ยินเสียงอ่อนหวาน “คุณหนาน มีแขกมา หรือ 2″

เห็นหลินเย่วเอ๋อร์ใส่ชุดกี่เพ้าสีแดงเข้ม กำลังเดินลงมาชั้นบน ผมของเธอยุ่งเหยิงเล็กน้อย แฝงไปด้วยกลิ่นอายความขี้เกียจ เหมือนกับเพิ่งจะลุกจากเตียงไม่นาน

เมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ในห้องรับแขก ตะลึงไปเล็กน้อย สีหน้า

เปลี่ยนไปทันที

หนานมู่หรงสายตาล้ำลึกเล็กน้อย มองดูเธอแวบหนึ่ง แล้วก็ มองไปทางกู้ซื้อเฉียนอยากกับคิดอะไรอยู่ แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม ว่า“เยว่เอ๋อร์ คุณกู้มาหา รีบมาทักทายเร็ว ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินเยว่เอ๋อร์ค้างอยู่ที่มุมปาก หยุดไป ครู่หนึ่ง สีหน้าผืนเป็นปกติ แล้วเดินเข้ามา

“คุณเป็นคนงานยุ่ง ทำไมวันนี้ถึงคิดจะมาได้? ” น้ำเสียงเธอเรียบๆ แฝงไปด้วยความเยาะเย้ย
ชื่อเรียนไม่อยากจะสนใจเธอ มองไปทางหนานมทรงแล้ว กล่าวเสียงเคร่งขรึมว่า “ที่ผมมาในวันนี้ มีเรื่องหนึ่งอยากจะถาม

หนานมู่ทรงเลิกคิ้ว แล้วกล่าวว่า “ผมรู้แล้ว คุณถามมา

กู้ซื้อเฉียนหยิบเอกสารในอกออกมาวางไปบนโต๊ะ

นิ้วมือหนานมู่หรงที่จับแก้วไว้ชะงักไปเล็กน้อย สายตาจ้องไป ที่บนเอกสารฉบับนั้น แววตาหม่นหมองลงทันที

เอกสารถูกกางออก ดังนั้น ไม่ต้องหยิบขึ้นมาเปิดดูอีก ก็เห็น รายละเอียดบนนั้นได้อย่างชัดเจนแล้ว

เห็นเพียง นั่นเป็นข้อมูลของสามคนนั้น บนนั้นเขียนประวัติภูมิ หลังของบุคคลพวกนั้นอย่างละเอียด และช่วงนี้ไปที่ไหนมาบ้าง

ที่สำคัญก็คือ ข้อสรุปสุดท้ายของพวกเขา นั่นก็คือ ทั้งสามคน

นี้มีความเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของเฉียว

กู้ซื้อเฉียนกล่าวเสียงเคร่งขรึม “ผมกับคุณรู้จักกันมาตั้งหลาย ปี ก็จะไม่อ้อมค้อมแล้ว คุณรู้ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเฉียว และก็น่าจะรู้ว่า เรื่องที่เธอหายตัวไปในครั้งนี้ คนสามคนนี้เป็น คนของพวกคุณตระกูลหนาน ผมหวังว่าหากเฉียวอยู่ในมือพวก เขาจริง ยังต้องขอให้คุณคืนให้ผมเหมือนเดิม

หนานมู่หรงเงียบไปครู่หนึ่ง

ผ่านไปไม่นาน มองดูกู้ซือเฉียน แล้วยิ้มเล็กน้อย
“ชื่อเรียน ผมรู้ว่าเรื่องการหายตัวไปของเฉียวที่มีผลกระทบ ต่อคุณอย่างมาก เรื่องของพวกคุณกับกลุ่มชาวจีนในช่วงนี้ผม ก็ได้ยินแล้ว เพียงแต่ว่า………..

เขาชะงักไปเล็กน้อย แล้วยิ้ม”ผมเป็นนักธุรกิจ คุณเฉียวไม่ เพียงเป็นคนรักของคุณ และก็เป็นเพื่อนของผมด้วย ด้วยเหตุนี้ ผมจะจับเธอมาทำไม? ”

“อีกอย่าง ผลการตรวจสอบของคุณ ก็เพียงแค่ว่าคนสามคนนี้ เคยปรากฏตัวในสถานที่สุดท้ายที่เฉียวหายตัวไป ไม่ได้เป็น หลักฐานแสดงว่าพวกเขาลักพาตัวเฉียวฉีไป ”

“พูดสิ่งที่ไม่น่าฟังนะ เวลาเดียวกันในวันนั้น มีคนมากมายที่ เคยปรากฏตัวในบริเวณนั้น ทำไมคุณถึงแน่ใจว่าคนของผมจับ ตัวเธอไป?”

เมื่อเขาพูดประโยคนี้ออกมา ทันใดนั้นบรรยากาศเงียบขึ้นมา ทันที

ในอากาศแฝงไปด้วยบรรยากาศตึงเครียดเหมือนกับชักดาบ ดึงธนู

ผ่านไปครู่หนึ่ง จึงได้ยินกู้ซื้อเฉียนกล่าวเสียงเย็นชาว่า “พูด อย่างนี้ คุณไม่ยอมรับใช่ไหม? ”

หนานมู่หรงถอนหายใจเบาๆแล้วกล่าวว่า “ไม่ใช่ผมไม่ยอมรับ หากเรื่องนี้ผมทำจริงๆ ตอนนี้คุณหามาถึงบ้านแล้ว ผมไม่ยอมรับ ก็ไม่มีประโยชน์อะไรใช่ไหม? ”
“แต่ในความเป็นจริง เรื่องนี้ผมไม่รู้จริงๆ ผมไม่เคยสั่งการ แบบนี้ ดังนั้นเกี่ยวกับปัญหาเรื่องที่อยู่ของคุณเฉียว ต้องขอโทษ ด้วยผมอยากช่วยแต่ช่วยไม่ได้จริงๆ

เขาพูดจบ ก็หันหน้าไปทางอื่น ไม่มองเขาอีก

อารมณ์เย็นซาเล็กน้อย

กู้ซือเฉียนพยักหน้า

เขาลุกขึ้น

ตอนที่ทุกคนคิดว่าเขาจะหันหลังจากไป ปรากฏว่าจู่ๆเขาก็ หยิบปืนจากเอวออกมา ไปบนหัวของหนานหนึ่ง

ทุกคนต่างตกใจหน้าซีดเผือด

ตอนนี้ในบ้านแม้จะมีเพียงพวกเขาสามคน แต่ว่าภายในและ ภายนอกคฤหาสน์นี้ ไม่รู้มีคนซุ่มซ่อนไว้เท่าไหร่

และในห้องรับแขกก็มีกล้องวงจรปิด อีกด้านของกล้อง วงจรปิดต่อไปในห้องเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

ดังนั้น เมื่อเขาหยิบปืนออกมา ทันใดนั้น ประตูใหญ่ก็ถูกเปิด ออก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามา

“วางปืนลง! ”

พวกเขาชี้ไปที่กู้ซื้อเฉียน แล้วกล่าวด้วยความโกรธ และในเวลาเดียวกันนี้ พวกฉินเยวที่รออยู่ข้างนอกตลอดเวลา เมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ปกติ ก็พุ่งเข้ามาล้อมพวกเขาไว้
บรรยากาศตึงเครียดราวกับสายเครื่องดีดสี เมื่อสัมผัสก ระเบิดทันที

หลินเยวเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ตกใจจนตะลึงงัน อ้าปากค้างจน แทบจะยัดไข่ไก่ได้หนึ่งปาก มองดูสถานการณ์ตรงหน้าที่เปลี่ยน ไปด้วยสีหน้าตกใจ

สีหน้าหนานมู่หรงหมองลง

เขากล่าวเสียงเรียบว่า “ซื้อเฉียน คุณหมายความว่า อย่างไร ? ”

กู้ซื้อเนียนกล่าวอย่างเย็นชา บอกมาว่าเธออยู่ที่ไหน แล้วผม จะปล่อยคุณไปทันที”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งของหนานมู่หรงตะโกน ว่า”ปล่อยคุณหนาน มิเช่นนั้นเราจะยิง

กู้ซื้อเฉียนใช้สายตาเย็นซากวาดมองไป คนคนนั้นถูกรัศมีของ เขาทำให้ตกใจ ตอนแรกเหมือนในลำคอยังมีคำจะพูด ทันใดนั้น ก็พูดไม่ออก

พวกฉินเยว่ก็เหมือนภูเขาล้อมพวกเขาจากข้างนอกอย่าง แน่นๆ รอเพียงกู้ซื้อเฉียนสั่งการ ก็สามารถจัดการคนพวกนี้ให้ ราบเรียบ

ดังนั้น ทันใดนั้นสถานการณ์ก็เปลี่ยนไป

สุดท้ายแล้ว หนานมู่หรงยกมือขึ้น ส่งสัญญาณให้ลูกน้องตัว เองเงียบ
จากนั้นมองดูกซื้อเนียนอย่างสงบ แล้วกล่าวว่า “ผมไม่ได้ โกหกคุณ ผมไม่รู้ที่อยู่เธอจริงๆ ส่วนคนสามคนที่คุณพูด

เขาหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า “ตระกูลหนานใหญ่ขนาดนี้ ผมเป็นเพียงคนกระจอกคนหนึ่งเท่านั้น พวกเขาสามคนแม้เคย ทำงานกับลูกน้องผม แต่ก็ไม่ถือว่าเป็นคนของผม หากคุณ ต้องการ ผมสามารถให้ตำแหน่งที่อยู่ตอนนี้ของพวกเข วกเขาสามคน คุณไปหาพวกเขาเอง ส่วนคุณเฉียว ผมไม่เคยแตะต้องเธอจริงๆ

กู้ซื้อเนียนยิ้มเย็นซา”ตกลง ในเมื่อคุณพูดเช่นนี้ ผมก็เชื่อคุณ เขาพูดพลาง แต่ไม่เก็บท่าทางในมือสักที

เพียงแต่ถามด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า “งั้นผมขอถามคุณอีกครั้ง พวกเขาเป็นคนของใคร? ”

หนานมู่หรงขมวดคิ้วขึ้นมา

กู้ซือเฉียนกล่าวว่า “ปกติใครเป็นคนสั่งการพวกเขา เรื่องนี้คุณ

น่าจะรู้ใช่ไหม? ”

แววตาหนานมู่ทรงคมกริบและสงบนิ่ง กล่าวเสียงเคร่งขรึม ว่า “ซื้อเฉียน นี่คุณกำลังบังคับให้ผมทรยศตระกูลของผม”

ทันใดนั้น กู้ซื้อเฉียนก็หัวเราะออกมาอย่างเยาะเย้ย

“ทรยศหรือ? เมื่อคุณยังบอกอยู่ว่าเรื่องการหายตัวไปขอ งอะเฉียวไม่เกี่ยวกับพวกคุณไม่ใช่หรือ ? จู่ๆ ทำไมถึงไปเชื่อม กับเรื่องทรยศล่ะ?
เขาพูดพลาง ก้มตัวลงเล็กน้อย จ้องมองเขาด้วยตาเขม็ง กล่าวทีละตัวทีละคำว่า “คุณวางใจได้ ขอเพียงเรื่องจริงยืนยันได้ ว่าอะเฉียวไม่ได้อยู่ในมือของพวกเขา ผมจะไม่ทำให้พวกเขา สาบากใจอย่างแน่นอน กลับกัน หากถูกผมตรวจสอบได้ว่าเป็น พวกเขาจริง……….

เขาหัวเราะฮ่าฮ่า น้ำเสียงนั้น เหมือนเสียงภูตผีปีศาจ ทำให้คน กลัวนัก

“ผมก็จะไม่ปล่อยง่ายๆอย่างแน่นอน!

พูดพลาง กำปืนที่อยู่บนหัวเขาแน่นๆ ตะโกนว่า “พูด! เป็น คนของใคร? ”

ใบหน้าหนานทรงตึงเครียด

เห็นได้ว่า เป็นเพราะคำพูดของกู้ซื้อเฉียนเมื่อกี้นี้ ทำให้เขา โกรธแล้ว