บทที่ 902 แผนการลึกลับ

เขารับผ้าขนหนูที่คนรับใช้ข้างๆส่งมาให้เช็ดมือ แล้วเดินเข้า กล่าวว่า คิดดีแล้วหรือ? ”

ทั้งสองพยักหน้า

กู้ซื้อเฉียนจ้องมองวิ่งหนึ่งแวบหนึ่ง แล้วยิ้ม” ในเมื่อเป็นเช่นนี้

ถ้าอย่างนั้นเราเข้าไปคุยกันในห้องประชุม

ทั้งสามจึงเดินไปทางห้องประชุม

ค่ำคืนนี้ ทั้งสามคุยกันถึงดึกมาก

คนข้างนอกไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน รู้เพียงว่า ตอนที่รอพวก เขาออกมาอีกครั้ง ขอบฟ้าเริ่มสว่างขึ้น เป็นเช้าของวันรุ่งขึ้นแล้ว

เวลานี้ คฤหาสน์ที่สวยงามห่างออกไปหลายพันไมล์แห่งหนึ่ง

ชายหนุ่มก้มหน้าอย่างเคารพ รายงานต่อชายหนุ่มที่นั่งอยู่บน เก้าอี้หวายว่า เมื่อวานลู่วิ่งเซินกับภรรยาไปเมืองH พูดคุยกับกู้ ซื้อเฉียนทั้งคืน มีข่าวลือว่าทั้งสองจะร่วมมือกันจัดการกับกลุ่ม ชาวจีน”

ชายหนุ่มหลับตา เอนกายอยู่ตรงนั้น แสงแดดอบอุ่นยามเช้า สาดส่องไปบนใบหน้าและร่างกายของเขา ทั้งๆที่รูปลักษณ์ สูงส่ง แต่มองจากมุมมองของคนภายนอก ปรากฏว่ารู้สึกเต็มไป ด้วยความเย็นชา
เขากล่าวเสียงเรียบว่า ได้ข่าวไหมว่าจะลงมือเมื่อไหร่?

ลูกน้องคนนั้นส่ายหัว

“ยังไม่รู้”

เงียบไปชั่วขณะ

เขาหัวเราะขึ้นมาทันที โบกไม้โบกมือไปสืบมาอีก

คนคนนั้นก็ไม่รู้ว่าเสียงหัวเราะของเขานั้นหมายถึงอะไร มองดู เขาแวบหนึ่งอย่างรู้สึกสงสัยเล็กน้อย แต่ในที่สุดก็ถอยออกไป อย่างเชื่อฟัง

หลังจากรอเขาจากไปแล้ว ชายหนุ่มที่เอนกายอยู่บนเก้าอี้ ลืมตาขึ้น

เขาลุกขึ้นนั่ง หยิบกล่องอาหารปลาข้างๆมา เอาออกเล็กน้อย แล้วหวานไปในบ่อตรงหน้า

ทันใดนั้น กลุ่มปลาสีแดง สีเหลือง สีดำ และสีขาวในบ่อก็ล้อม

เข้ามา

เขามองดูปลาพวกนั้นแย่งอาหารกันแล้ว หัวเราะ และกล่าว เสียงเคร่งขรึมว่า”ได้ใส่เหยื่อลงไปแล้ว พวกเขาจะเหมือนกับ พวกคุณ จะติดเบ็ดอย่างว่าง่ายๆเช่นนั้นไหม? ”

ในสวนที่ว่างเปล่า ไม่มีใครพูดอะไร เสียงที่ตอบเขา มีเพียงเสียงตอนที่ปลาแย่งอาหารกันเท่านั้น เขานำอาหารปลายสุดท้ายลงไปในน้ำ จากนั้นก็ลุกขึ้น
ขณะที่กำลังเดินเข้าไปข้างใน ไม่รู้ว่าคนรับใช้คนหนึ่งโผล่ออก มาจากตรงไหน โน้มตัวกล่าวกับเขาด้วยความนอบน้อมว่า

“คุณชาย จะกลับไปพักผ่อนในห้องหรือ?

ชายหนุ่ม โบกมือ

“ไม่แล้ว ไปห้องสงบ

ห้องสงบ ที่จริงเป็นห้องที่ถูกแยกตัวออกมา เป็นห้องที่เงียบ สงบอย่างแน่นอน

ผนังและกระจกของห้องนี้ ล้วนใช้วัสดุเก็บเสียงชั้นดี คนที่อยู่ในห้องนี้ นอกจากเสียงที่เกิดจากภายในห้องนั้น ก็จะ ไม่ได้ยินเสียงใดๆที่มาจากภายนอกแม้แต่น้อย

เวลานี้ กลางห้อง มีเตียงสีขาวบริสุทธิ์ตัวหนึ่งวางไว้

บนเตียงมีหญิงสาวร่างกายผอมบางคนหนึ่งนอนอยู่ เส้นผม ประบ่าเริ่มยุ่งเหยิง มีความงดงามในความยุ่งเหยิงและ เสื่อมโทรม

ชายหนุ่มยืนอยู่ตรงนั้น มองดูเธออย่างเงียบๆ

คุณหมอสวมเสื้อกาวน์สีขาวเดินเข้ามา มองดูเขา แล้วสีหน้า ตกใจ รีบเร่งก้าวเท้าเดินเข้ามา

โน้มตัวลงเล็กน้อย แล้วกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณผู้ชาย มี อะไรรับสั่งหรือ?”

ชายหนุ่มมองดูหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างใน แล้วถามว่า “เรื่องที่ให้คุณทําก่อนหน้านั้น ไปถึงไหนแล้ว?”

หมอตอบว่า “ทุกอย่างราบรื่นมาก อย่างมากผ่านไปอีกครึ่ง เดือน เธอก็จะกลายเป็นแบบที่คุณต้องการ ”

ชายหนุ่มพยักหน้า

เขากล่าวเสียงเคร่งขรึม หลังจากทำเสร็จแล้ว ก็ส่งคนกลับไป เถอะ”

คุณหมอรีบรับคำ”ครับ”

ชายหนุ่มยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าหล่อเหลาที่เปล่งแสงภายใต้ แสงอาทิตย์ทอประกายอบอุ่นเล็กน้อย ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อย

“ครึ่งเดือน ทางนั้นก็น่าจะจบลงแล้ว เหอะ …เมื่อถึงเวลานั้น พวกคุณรู้ว่าควรจะทำอย่างไร ”

คุณหมอกล่าวว่า “พวกเราเข้าใจ คุณผู้ชายวางใจได้

ชายหนุ่มยืนต่อครู่หนึ่ง แล้วถึงจากไป

ช่วงนี้ อำนาจของกลุ่มชาวจีนถูกโจมตีจากหลายทิศทาง

กลุ่มมังกร ตระกูลลู่ รวมถึงตระกูลจิ้นที่ไปเติบโตอยู่ที่ ประเทศตลอดมา และอีกหลายคนที่พึ่งพาอาศัยอำนาจของ ตระกูลเหล่านี้ ต่างก็หลั่งไหลกันเข้ามา

พวกเขารู้ว่าตัวเองไปแหย่รังแตนแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าผลที่ตาม มาจะร้ายแรงเช่นนี้
ภายใต้การต่อสู้ที่รุนแรง ไม่ว่าจะเป็นจากการค้าหรือกองทัพ ใต้ดิน ล้วนสูญเสียอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ากู้ซื้อเฉียนจะบีบบังคับอย่างไร คนเหล่า นั้นก็ยังคงยืนยันว่าเดี๋ยวนี้ไม่ได้อยู่ในมือของพวกเขาแล้ว

กู้ซื้อเนียนโกรธจัด ภายใต้ความโกรธก็จะยกพวกหลายสิบ คน ราวกับเสือที่ตกอยู่ในอารมณ์โกรธ โจมตีกลุ่มชาวจีนจนถอย

ร่นไป และไม่สามารถจะต้านทานได้อีก

อย่างไรก็ตาม มีคำกล่าวไว้ได้ดีมาก ว่าอูฐที่ผอมตายขนาด ใหญ่กว่าม้า แม้ว่าวันนี้กลุ่มชาวจีนจะถูกโจมตีจนเป็นแผลไปทั้ง ตัว ในความเป็นจริงยังคงจะดูแคลนไม่ได้

และเพื่อป้องกันพวกเขาใช้แรงเฮือกสุดท้ายขึ้นมา เพื่อให้รู้ แพ้หรือชนะ จนสุดท้ายทำให้มัจฉาตายตาข่ายขาด ใครก็ไม่ได้ ประโยชน์ใดๆเลย

ดังนั้น เมื่อถึงสุดท้าย เมื่อกลุ่มชาวจีนมาขอคืนดี จึงเป็นยัง คงตัดสินใจ ให้ทั้งสองฝ่ายยุติสงครามชั่วคราว เพื่อเจรจากัน ก่อนหนึ่งครั้ง

วันเจรจากำหนดไว้เป็นวันรุ่งขึ้น

ค่ำคืนนี้ เขาเพิ่งจะทานข้าวกับจิ้งหนึ่งเสร็จ เดินออกมา ก็เห็น ซือเฉียนกำลังดื่มเหล้าอยู่ในลานบ้านพอดี

ข้างหลังปราสาทมีสวนดอกไม้ผืนใหญ่ ในสวนดอกไม้มีเก้าอี้ หลายตัว และยังมีดอกไม้ใบหญ้าแปลกๆเล็กน้อย
เวลานี้ กู้ซื้อเฉียนนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ขาข้างหนึ่ง ครึ่งหนึ่ง อีกข้างพาดยาวไปบนเก้าอี้ เงยหน้ามองดูพระจันทร์บนท้องฟ้า พร้อมกับเอาเหล้าเข้าปากตัวเอง

ลู่วิ่งเซินหยุดเดินไปครู่หนึ่ง ในที่สุดก็เดินเข้าไป “การเจรจาในวันพรุ่งนี้ คิดเงื่อนไขไว้หรือยัง? ”

เขานั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่งที่อยู่ข้างๆ แล้วถามด้วยน้ำเสียงราบ เรียบ

กู้ซื้อเนียนไม่ได้มองเขา แต่หยิบเบียร์บนพื้นขึ้นมาหนึ่งขวด แล้วยื่นไป

ลู่วิ่งเป็นยื่นมือรับมา มองดูเหล้า แล้วขมวดคิ้ว

กู้ซือเฉียนกล่าวเสียงเย็นชา “ทำไม? รังเกียจเหล้าของผมไม่ดี หรือ?

เหล้าไม่ดีย่อมเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ไม่ว่าอย่างไร เป็นเหล้าที่กู้ ชื่อเฉียนเก็บสะสมไว้ไม่ว่าจะเป็นประเภทไหน จะต้องดีที่สุด อย่างแน่นอน

แต่ว่าหลังจากที่ลู่วิ่งเซินเกิดจิ้งเจ๋อน้อยแล้ว ก็ตัดสินใจว่าต่อ ไปจะพยายามไม่ดื่มเหล้า

อย่างไรก็ตาม เป็นพ่อคนแล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรล้วนอยากจะเป็น แบบอย่างให้ลูก แม้ว่าตอนนี้ลูกไม่ได้อยู่ข้างกาย แต่ว่า นิสัยนั้นได้ติดตัวมาแล้ว
แต่ว่า เวลานี้ เขามองไปที่ใบหน้ากู้ซื้อเฉียนที่ไร้ความรู้สึก ใดๆ ในที่สุดก็เปิดออก แล้วชนแก้วกับเขา จากนั้นจึงดื่มไปหนึ่ง

เหล้าแรงกว่าเบียร์ทั่วไปมาก เขาดื่มไปหนึ่งคำ จึงกล่าวถาม ว่า “พวกเขาไม่ยอมรับว่าเฉียวอยู่ในมือพวกเขา หรือว่าคนได้ ถูกคนอื่นแย่งไปแล้วจริงๆ คุณถามจะเอาคนกับพวกเขาอย่าง เดียว เกรงว่าจะไม่ใช่แผนการที่ดี”

กู้ซือเฉียนหัวเราะ

และดื่มไปหนึ่งคำใหญ่ แล้วกล่าวเสียงเคร่งขรึมว่า ดังนั้น ผม ควรจะปล่อยพวกเขาไปหรือ? คนที่ทำให้อะเฉียวตกอยู่ใน อันตราย จะให้ฉันปล่อยไปฟรีๆแบบนี้หรือ?”

ลู่จิ่งเซินยิ้มเรียบๆ

“ครั้งนี้พวกเขาสูญเสียไม่น้อย

“เชอะ! ”

กู้ซื้อเฉียนหันหน้ามองไปทางเขา แล้วกล่าวว่า “ลู่วิ่งเซ็น เมื่อ ก่อนผมคิดว่าคุณเป็นลูกผู้ชาย ตอนนี้เข้าใจแล้ว ที่แท้คุณก็แค่นี้ เอง”