บทที่ 898 หกคะเมนตีลังกา

ขณะที่เขาพูด เขาก็รินซาให้ตัวเองอีกด้วย ก่อนดื่มรวดเดียว และพูดว่า “ลุงโอ ส่งคุณชายหลินด้วย”

ลุงโอเข้ามาจากด้านนอก มองไปยังหลินซงด้วยท่าทาง

นอบน้อม

“เชิญครับ คุณชายหลิน”

หลินซงมองไปที่กู้ซื้อเฉียนอย่างลึกซึ้ง

ผ่านไปหลายวินาที เขาก็พูดว่า “รู้แล้ว ฉันไปละ

พูดจบ เขาก็หันหลังเดินออกไป

อย่างไรก็ตาม เมื่อเดินไปถึงหน้าประตู เขาก็หยุดกะทันหัน

เขายืนอยู่ที่นั่น โดยหันหลังให้กู้ซื้อเฉียนและพูดอย่าง

เคร่งขรึม “แม้ฉันจะรู้ว่าฉันทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้ แต่อะเฉียว ไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่นายชอบเท่านั้น แต่เป็นเพื่อนของฉันด้วย อะไร ที่ฉันทำได้ละก็ ฉันจะทำอย่างแน่นอน นายไม่ต้องกังวล ฉันไม่ให้ ตระกูลหลินลำบากไปด้วยหรอก แต่นายก็หยุดความคิดของฉัน ไม่ได้เช่นกัน”

กู้ซือเฉียนไม่ได้พูดอะไร

หลินซงเดินออกไป

หลังจากที่เขาจากไป กู้ซื้อเฉียนยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
ผ่านไปนาน เขาก็หยิบมือถือออกมา โทรออก

“น้องเซเว่น พี่ชายมีเรื่องจะคุยกับพวกเธอ ให้แฟนของเธอมา รับโทรศัพท์หน่อย”

ช่วงนี้จึงหนิงยุ่งมาก

อานหนิง วจี้กำลังวางแผนสร้างภาพยนตร์เรื่องใหม่ ที่กำกับ โดยเหยียนซื่อหวา

ในช่วงเวลานี้ เธอและเหยียนซื้อหวากำลังวุ่นอยู่กับการเลือก

นักแสดงสําหรับภาพยนตร์เรื่องนี้

เพราะหนังเรื่องนี้เป็นละครที่เหยียนซื่อหวาเตรียมไว้นานแล้ว เขาไม่ได้วางแผนที่จะใช้นักแสดงที่มีอยู่ในวงการบันเทิง แต่ ตัดสินใจที่จะเริ่มออดิชั่น โดยเลือกจากบรรดานักแสดงสมัคร เล่น ในที่สาธารณะ

ส่งผลให้ปริมาณงานเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ในฐานะนักลงทุนรายใหญ่ที่สุด ในละครเรื่องนี้ จึงหนึ่งจะต้อง เป็นผู้ตัดสิน

เมื่อได้รับโทรศัพท์จากกู้ซื้อเฉียน เธอเพิ่งเสร็จจากงานและ กําลังกลับบ้าน

เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดทางโทรศัพท์ ก็เลิกคิ้วขึ้นเ ขึ้นเล็กน้อยแล้ว ถามว่า “มีอะไรเหรอ?”
“เรื่องใหญ่ เธอทำไม่ได้หรอก ให้แฟนเธอมารับคุยหน่อย จิ้งหนังหัวเราะหยัน

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอโทษด้วย เขาไม่อยู่ วันหลังค่อยโทรมาใหม่ แล้วกัน”

พูดจบก็วางสายไป

ข้างหน้า ไม่หนานกำลังขับรถอยู่

เมื่อได้ยินเธอวางสายด้วยเสียงไม่ดี จึงยิ้มและพูดว่า “ใคร กัน? ที่ทำให้คุณอารมณ์เสีย?”

จิ่งหนึ่งขมวดคิ้วด้วยความเหนื่อยล้า และพูดเสียงเบา “กู้ซือ เนียน”

โม่หนานนิ่งไป

ทั้งสองเคยประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตกมาก่อน และใน สถานการณ์ที่บาดเจ็บหนักก็อยู่ในเงื้อมมือของพวกพ่อค้ามนุษย์ กู้ซือเฉียนช่วยชีวิตพวกเขา

ดังนั้น เรื่องระหว่างจิ้งหนิงและกู้ซื้อเนียน ไม่หนานก็รู้

เธอไม่เพียงรู้ แม้แต่ลู่วิ่งเซินก็รู้คร่าวๆ แต่บางทีก็ไม่อยากให้ รําคาญ ดังนั้นก็เลยไม่สอบถามหาสาเหตุ

แต่พูดถึงแล้ว ตั้งแต่ครั้งนั้น ก็ไม่ได้ติดต่อกันภายหลังอีก ทําไมวันนี้จู่ๆถึงติดต่อมา
แม้ว่าไม่หนานจะรู้สึกแปลกๆ ในใจ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เกี่ยวกับเรื่องนี้

ไม่นานนัก ก็ถึงบ้าน

ตอนนี้จึงหนิงเป็นแม่ และรักครอบครัวเสมอมา สิ่งที่เธอรอ คอยมากที่สุดหลังจากเลิกงานทุกวันคือการกลับบ้านไปหาอาน อาน และจิ้งเจ๋อน้อย

จิ้งเจ๋อน้อยตอนนี้อายุได้ 2 ขวบแล้ว เป็นเวลาที่เริ่มดื้อพอดี พี่ เลี้ยงที่บ้านเอาเขาไม่อยู่สักคน

จิ้งเซินก็งานยุ่ง มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเฝ้าอยู่ที่บ้านตลอด เวลา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงวิ่งหนึ่ง แถมช่วงนี้หญิงชราและท่านก็ สุขภาพไม่ค่อยดีด้วย อยู่ที่บ้านตลอดเพื่อฟื้นฟูร่างกาย ไม่ง่าย เลยที่จะมา

และวิ่งหนึ่งไม่ต้องการให้เด็กๆ วุ่นวายกับพวกเขาด้วย ดังนั้น ก็เลยไม่ได้บอกให้พวกเขามาช่วย

โชคดีที่ แม้จิ้งเจ๋อน้อยจะไม่มีใครเอาอยู่ แต่กลับมีพี่สาว เขาจะเชื่อฟังคำพูดของอานอาน

สิ่งนี้ช่วยชีวิตเธอได้มาก

รถแล่นเข้าประตูอย่างช้าๆ พลันเด็กทั้งสองก็วิ่งออกมาทันที เมื่อได้ยินเสียงเครื่องยนต์จากด้านนอก

เมื่อจิ่งหนิงลงจากรถ ดวงตาของเธอก็เป็นประกาย
“หม่ามี้!”

เด็กทั้งสองรีบวิ่งโผเข้ามาทันที

จิ้งหนิงกอ พวกเขาไว้ในอ้อมอก อดไม่ได้ที่จะยิ้ม “เบาหน่อย เดี๋ยวแม่ล้ม เดี๋ยวเราจะหงายหลังสีขาฟ้า”

จิ้งเจ๋อน้อยพูดด้วยน้ำเสียง “ไม่ถูก ไม่ถูก จะเป็นสิบสองขา ฟ้า หนึ่งคนมีสี่ขา สามคนมีสิบสองขา

เมื่อจิ้งหนึ่งได้ยิน เธอก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

“ใครมีสี่ขา? ลูกมีสี่ขาเหรอ?”

จิ้งเจ๋อน้อยยังคงสับสนเล็กน้อย ช่วงนี้เขาเรียนวิชา คณิตศาสตร์ เขาชอบเรียนมาก ชอบนับไปเสียหมดไม่ว่าจะอะไร แต่คราวนี้ เขารู้สึกว่าตัวเองรับผิด

หนึ่งคนเรียกสี่ขา สามคน ก็ต้องสิบสองขา

ทำไมหม่ากับพี่สาวยังหัวเราะ

เขาไม่รู้ว่าพวกเธอหัวเราะอะไร เขาเลยไม่ได้คิดอะไร เลย หัวเราะตามอย่างมีความสุข

จิ่งหนึ่งอุ้มเขาขึ้น และพาอานอานเข้าไปในบ้าน ก่อนจะถามว่า

“วันนี้พวกลูกเล่นอะไรกัน?”

เด็กน้อยสองรายงานตั้งแต่ต้นจนจบ

จิ่งหนิงเดินไปที่ห้องนั่งเล่น เธอวางจิ้งเจ๋อน้อยลง และเล่นเกมเป็นเพื่อนยานอย่างสนุกสนาน

แต่โทรศัพท์เธอวางสายกลับไม่ดังขึ้นอีกเลย

เธอก็ไม่สนใจเหมือนกัน อย่างไรกู้เฉียนแปลกและอธิบายไม่ได้

ตอนนี้เขาไม่รบกวนเธอ ซึ่งมันก็แล้ว

แต่ไม่คิดว่าฝ่ายจะไม่คิดมารบกวนเธออีก และของเธอเมื่อตะกี้นี่ ได้ยินว่า ก็

ดังนั้นเมื่อตอนเวลาอาหารเย็น โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมาอีก

จิ่งหนิงปรายตามอง เมื่อเบอร์

ขมวดคิ้ว

วิ่งเป็นข้างเธอ ถามขึ้น

จิ่งหนิงลังเลเล็กน้อย ในที่สุดไม่ปิดบังจากเขา

กู้ซือเฉียน วันนี้ตอนบ่ายเขาโทรมารอบหนึ่งบอกว่าเรื่อง แต่รู้ว่าเรื่องอะไร

ดวงตาของเซินหม่นลง

เขาพูดเสียงขรึมว่า เอาโทรศัพท์มาให้ผมเล็กน้อย
เธอรับรู้ถึงความสัมพันธ์ที่ไม่ลงรอยกันระหว่างลู่จิ้งเซินกับกู้ อเจียน ในอดีต ความสัมพันธ์นั้นแข็งกระด้างเพราะความขัด แย้งระหว่างตระกูลกู้และลู่ ภายหลังเมื่อรู้ความสัมพันธ์ระหว่าง เธอและกู้ชื่อเฉียน ก็ยิ่งทำให้สองฝ่ายกลายเป็นศัตรูยิ่งขึ้น

นึกไม่ถึงว่าตอนนี้เขาจะรับโทรศัพท์ของกู้ซื้อเฉียน? จิ่งหนิงประหลาดใจราวกับได้ค้นพบแผ่นทวีปใหญ่

ด้วยความประหลาดใจนี้ เธอเลยส่งโทรศัพท์ให้เขาอย่างเชื่อ

ฟัง

ลู่จิ่งเซินรับสาย และแทนที่จะรับสายต่อหน้าเด็ก เขากลับออก ไปรับสายข้างนอกแทน

จิ้งหนึ่งไม่สนเขาอีก หลังจากที่เขาออกไป เธอก็หันไปพูดกับ อานอานว่า “อานอาน กินผักหมดอย่างเดียวไม่ได้นะ หนูต้องกิน เนื้อด้วย”

เธอพูดพลาง

คืบเนื้อใส่ชามให้อานอาน

ตอนนี้ อานอานโตเป็นเด็กหญิงแล้ว แม้ว่าอายุเธอจะยังไม่ ถึง10ขวบดี แต่ด้วยยีนที่ยอดเยี่ยมของจิ้งหนิงและลู่วิ่งเซิน ทำให้ เธอมีรูปร่างที่ค่อนข้างเพรียวบาง สูงเกือบจะ160เซนติเมตรแล้ว

เด็กสาวสมัยนี้ ต่างก็สนใจเรื่องความสวยความงามกันอยู่แล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ