บทที่ 894 อดีตของเธอ

“คุณทำให้ฉันอยู่ห่างจากสายตาของผู้ซื้อเฉียนทีละก้าว อยู่ ให้ห่างจากสายตาของบอดี้การ์ด ฉวยโอกาสทําให้ฉันสลบแล้ว พามาที่นี่ ใช่ไหม?”

คราวนี้เยวหลิงไม่ได้ปฏิเสธ

หัวใจของเฉียว ค่อยๆ จมลงทีละนิด “ทำไม? ฉันปฏิบัติกับ เธอไม่ดีหรือ ทำไมเธอถึงทรยศฉัน?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ดวงตาของเยวหลังก็มืดหม่นลง และ พูดอย่างเย็นซาว่า “เธอดีกับฉันมาก แต่ว่าในโลกนี้ ไม่ใช่ทุก เรื่องที่จะสามารถใช้คำว่าปฏิบัติกับเธอดีมาสามารถมาแก้ ปัญหาได้”

เธอนิ่งไป ก่อนจะพูดเสียงขรึม “ขอโทษด้วย ฉันไม่ได้อยากจะ ทําร้ายเธอ แต่ฉันไม่มีทางเลือก”

เฉียวยิ้มเยาะ “เธอบอกมาจะดีกว่า ฉันรอฟัง ว่าเธอไม่มีทาง

เลือกยังไงถึงทำให้เธอทำเรื่องแย่ๆแบบนี้!

เยวหลังมองมาที่เธอ ก่อนจะหัวเราะกับตัวเอง

“พี่เฉียวเฉียว อย่าคิดหลอกถามฉันเลย บอกตามตรงว่า ถึง แม้เธอจะมาปลุกระดมฉันก็ไร้ประโยชน์ ฉันเป็นตัวหมากรุกที่ไม่มีนัยสำคัญในสายตาของพวกเขา ถูกกล้องวงจรควบคุมอยู่ ไม่ได้มีแค่คุณ แต่มีฉันด้วย ดังนั้น แทนที่จะคิดถึงฉัน เป็นการดี กว่า ที่จะคิดถึงวิธีจัดการกับพี่ชายที่แสนดีของคุณที่จู่ๆก็ปรากฏ ตัวดีกว่า เขาเป็นผู้มีอำนาจตัดสินใจที่ใหญ่ที่สุดในการดำเนิน การ

ความคิดในใจของเฉียว ถูกเปิดโปง โดยเธอ

เธอถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “พูดกับฉันเถอะ เรื่องราว ของเธอ รวมไปถึงเรื่องของเธอและพวกเขา”

เธอมั่นใจว่าต้องมีเรื่องราวมากมายในตัวของเสี่ยวเยว่ และ เรื่องราวเหล่านี้ อย่างที่เสี่ยวเยวพูดว่ามันอาจไม่เป็นประโยชน์ กับตัวเธอ

แต่ว่า บางที อาจจะถูกเธอเจอพิรุธ และจากพิรุธเล็กน้อย เธอจะเจาะให้เป็นช่องใหญ่ และพาตัวเองออกไป

เมื่อเสี่ยวเยว่เห็นดังนี้ ก็ไม่ได้ปฏิเสธ อย่างไรเธอก็ยังมีความ รู้สึกดีกับเฉียวอยู่ ดังนั้นจึงนั่งลงตรงข้ามเธอ และเริ่มพูดขึ้นมา ช้าๆ

“เริ่มจากชื่อก่อนเลยแล้วกัน จริงๆแล้วฉันไม่ได้ชื่อเสี่ยวเยว่ ชื่อที่แท้จริงของฉันคือเยวหลัง

เฉียวสั่นเล็กน้อย

แม้ว่าเธอจะรู้มานานแล้ว แม้ว่าเธอแฝงตัวอยู่ในปราสาทจริง ในแง่ของกู้ซือเฉียนที่ให้ลูกน้องตรวจสอบ ก็ไม่เจอปัญหาอะไรของเธอ ถ้าอย่างนั้นชื่อของเธอคงไม่ใช่ชื่อจริง

เฉพาะการปลอมแปลงข้อมูลประจำตัวทั้งหมดเท่านั้น ที่ สามารถทำให้ผู้คนมองไม่เห็นปัญหาใดๆ

เฉียวไม่ได้พูดอะไร เขาหลังยังคงพูดต่อ “ฉันไม่ได้หลอกคุณ ฉันเป็นเด็กกำพร้าจริงๆ แม่ของฉันเสียชีวิตหลังจากให้กำเนิดฉัน ไม่นาน ฉันได้รับการเลี้ยงดูจากคุณยายในสถานเลี้ยงเด็ก

ก๋าพร้า”

“แม่บุญธรรมใจดีกับฉันมาก แต่เธอแก่แล้ว แก่มากๆ แก่เกิน กว่าจะดูแลสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าได้ ตอนนั้นเองที่ลูกชายสองคน ของเธอเป็นผู้ดูแลสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

“ลูกชายสองคนของเธอเป็นคนไม่ได้เรื่อง ทำเงินได้มากมาย โดยใช้ชื่อคุณยาย แต่ปฏิบัติกับเด็กไร้ครอบครัวอย่างพวกเรา แย่มาก”

“พวกเขาด่าทอและทุบตีเราได้ตามใจชอบ ไม่ให้อาหารพวก เรา และก็ไม่ให้เสื้อผ้าพวกเรา พวกเขาจะเอางานฝีมือจำนวน มากจากภายนอกมาให้พวกเราทำ

“พูดเสียดิบดีว่าให้พวกเราฝึกงานฝีมือ ที่จริงแล้วเรากลาย เป็นเครื่องมือสําหรับพวกเขาในการทําเงิน”

“ต่อมาพวกเขาเริ่มไม่พอใจกับเงินเพียงเล็กน้อยที่ได้จากการ ทำงานหนัก และพวกเขาก็มองมาทางร่างกายของเด็กสาวอย่าง มีจุดประสงค์
“ในตอนนั้น มีบุคคลลึกลับมารับอุปการะเด็กกำพร้าคนหนึ่ง โดยบอกเพียงว่า แค่รับเลี้ยงลูกบุญธรรม จะให้เงินก้อนโตแก่อีก ฝ่าย พี่น้องสองคนนั้นรู้ดีว่าพวกเขาไม่ใช่คนดี แต่พวกเขาก็ยัง ต้อนรับอีกฝ่ายเข้ามา

“ช่างอาภัพนัก ฉันเป็นหนึ่งในเด็กกำพร้าที่ถูกคัดเลือก ตอน นั้นคุณยายไม่อนุญาตให้เขาพาฉันไป แต่เธอไม่สามารถรั้ง สองพี่น้องนั่นไว้ได้”

“พวกเราทั้งหมดถูกพาตัวไป และถูกขังอยู่บนเกาะแห่งหนึ่ง เพื่อรับการฝึกที่ไร้มนุษยธรรม แต่ในช่วงเวลานี้ พยายามตามหาฉันเช่นกัน” คุณยายก็

“ต่อมา เมื่อฉันออกมาอีกครั้ง ฉันก็อายุเข้าสิบห้าแล้ว ฉันกลับ ไปเมืองเล็กๆ นั่น โชคดีที่คุณยายยังอยู่ แต่ลูกชายสองคนของ เธอหนีไปจากบ้านเกิดเพราะติดหนี้การพนัน

“สถานเลี้ยงเด็กกําพร้าก็ถูกปิดลง เนื่องจากทั้งสองเสียชีวิต ในขณะนั้น คุณยายมีส่วนเกี่ยวข้องในกรณีนี้ แม้ว่าเธอจะได้ ความผิด แต่มันก็ส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของเธอ

“ทุกคนต่างบอกว่าร่ำรวยขึ้นในนามของความดี และกำลัง ทำร้ายชีวิตคน แต่มีเพียงฉันที่รู้ ทุกอย่างไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ ทุก อย่างมันเป็นเพราะลูกชายสองคนของเธอทำ

“ฉันทนไม่ได้ที่จะเห็นเธออยู่คนเดียวในเมืองเล็กๆ นั่น และถูก กลั่นแกล้ง ฉันเลยรับเธอมา แต่ฉันไม่เคยบอกเธอเลยว่าฉันไป ที่ไหนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้
“ฉันเพิ่งบอกเธอว่า ฉันถูกรับเลี้ยงโดยครอบครัวที่ร่ำรวยใน ช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่อีกฝ่ายปฏิบัติกับฉันไม่ดี ดังนั้นฉันเลย หนีออกมาทีหลัง

“เธอไร้เดียงสาเกินไป เธอไม่สงสัยอะไรเกี่ยวกับตัวฉันเลย ก็ เลยเป็นอย่างนี้ เราสองคนอยู่ด้วยกัน แบบพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและ

“แต่ที่จริงแล้วตอนนั้น ฉันก็เป็นคนของกลุ่มชาวจีนแล้ว เป็น สมาชิกที่พวกเขาแอบเลือกให้เข้ารับการฝึกอบรม

“งานที่ฉันได้รับคือการเข้าไปในปราสาทของกู้ซื้อเฉียนใน ฐานะสายลับ และติดตามทุกการเคลื่อนไหว เรื่องถัดมาแค่ต้อง ฟังคำสั่งของเขาก็โอเคแล้ว”

“ฉันอยู่ในปราสาทมานานกว่าสามปีแล้ว ในช่วงสามปีที่ผ่าน มา ฉันยังไม่ได้รับคำสั่งใดๆ เลย บางครั้งฉันก็เกือบจะมี ภาพลวงตา”

“ฉันรู้สึกว่าช่วงการฝึกอบรมภายในไม่กี่ปีนั่นไม่มีอยู่จริง พวก เขาอาจลืมฉันไปแล้ว ดังนั้นที่จริงแล้ว ฉันอาจไม่ต้องทำในสิ่งที่ พวกเขาเตรียมการไว้ให้ฉัน

“แต่ฉันจะลืมไปได้อย่างไร ว่าฉันเป็นหมากที่พวกเขาเลือกมา เป็นอย่างดี แต่ละอันถูกจัดเตรียมมาให้เหมาะสมกับการใช้งาน เพื่อพวกเขา”

“ดังนั้น เมื่อตอนฉันมีความสุขมากที่ได้ใช้ชีวิตแบบคน ธรรมดาทั่วไปอย่างที่เคยฝันไว้ แต่แล้วพวกเขาก็พลันปรากฏตัวขึ้น”

“พวกเขาทําลายความฝันธรรมดาของฉัน และงานของฉันคือ

วางยาพิษคุณ” เมื่อพูดถึงตรงนี้ เธอก็หยุดพูด และมองไปยังเฉียว “คุณยัง ไม่รู้เหรอ?สาวในห้องครัวป้าจองก็เป็นคนของเรา แต่ก่อนที่เธอ

จะลงมือ เธอกับฉันไม่รู้จักกัน

“เธอปฏิบัติงานไม่ค่อยคล่องแคล่ว คิดไม่ถึงว่าหลังจากวางยา พิษจะถูกเปิดโปงออกมา ฉันมองดูเธอตายไปต่อหน้า แต่กลับ ไม่มีวิธีจะรั้งเธอเอาไว้ได้

“ฉันคิดว่าฉันไม่อาจรักษาเธอไว้ได้ อย่างไรก็ตาม ฉัน เกี่ยวข้องกับเธอเหรอ? ฉันก็รับองค์กรนั่นไม่ได้ ทุกอย่างมันจน ปัญญาจริงๆ”

“ต่อมา ในที่สุดก็ถึงตาฉัน พวกเขาให้ยาสองขวดแก่ฉัน ก็คือ

น้ำมันหอมระเหยสองขวดที่ฉันให้คุณ

“จริงๆ แล้วข้างในขวดไม่ใช่น้ำมันร้อยดอกไม้ที่ฉันปรับปรุง แต่ฉันไม่เคยปรุงผสมอะไรเลย ข้างในมันเป็นน้ำเปลี่ยนจิตชนิด หนึ่งที่สามารถทำให้จิตใจของคนสับสนได้

“ฉันใช้มันกับคุณ อย่างที่พวกเขาพูด ดังนั้นในภายหลัง คุณ จะค่อยๆ โดนฉันจูงจมูกไปที่ละก้าว”

เฉียวฉีขมวดคิ้ว

เธอพูดเสียงขรึมว่า “แต่ตอนแรกฉันก็สงสัยในตัวเธอ แถมยังนำน้ำมันหอมระเหยให้กู้ซือเฉียนตรวจสอบ ก็ไม่เจออะไรนี่