บทที่ 883 การเตือนล่วงหน้า

แต่กู้ซื้อเฉียนจะยอมแพ้ไม่ได้

ดังนั้น ยังคงส่งคนออกไปตามหา ในขณะเดียวกัน ตัวเองก็ แอบค้นหาเฉียวผ่านช่องทางอื่นเหมือนกัน

แท้จริงแล้ว การหายตัวไปครั้งนี้ของเฉียว ไม่ใช่เกิดเรื่องคา ที่ ถึงแม้ใจเขาจะกังวล แต่กลับไม่ได้กังวลหนัก

เพราะเขารู้ ตอนนี้มีคนอยู่2 กลุ่มที่ต้องการจับฉีเฉียว ในเมื่อ อีกฝ่ายที่เพิ่งจับเธอ แทนที่จะฆ่าเธอทันทีที่มีโอกาส หมายความ ว่าตอนนี้เฉียวคงน่าจะยังรอดพ้นเงื้อมมือมัจจุราชได้ชั่วคราว

อย่างไรก็ตาม ความกดอากาศในด่านยังคงต่ำมาก

ทุกคนสามารถสัมผัสได้ถึงความโกรธของกู้ซื้อเฉียน

เกี่ยวกับเรื่องนี้ คราวนี้คนที่ออกไปด้วยกัน และบอดี้การ์ด รับ ผิดชอบความปลอดภัยของทั้งสองคนต่างก็โทษตัวเอง

พวกเขารู้ว่ามันเป็นความประมาทเลินเล่อของพวกเขาที่ทำให้ ฉีเฉียวหายตัวไป

ทุกวันนี้ คนเหล่านี้ล้วนได้รับความผิดและถูกลงโทษ คนที่เป็นทุกข์ที่สุดคือซูเฉิง

เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่า เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นเพียงแค่เขา ประมาทเพียงชั่วครู่
เมื่อนึกถึงใบหน้าที่สวยงดงามของเสี่ยวเยว่ และนึกถึงอดีตที่ เฉียว ไว้วางใจในตัวเขา หากพวกเธอสองคนโชคร้ายจริงๆละก็ เขาตายก็ไม่อาจชดใช้ได้

การค้นหายังคงดำเนินต่อไปอย่างเข้มข้น

เมื่อเฉียว ตื่นขึ้นมา เธอพบว่ามันเป็นเวลากลางคืนแล้ว

รอบตัวเธอมืดมิด มือและเท้าของเธอถูกมัด และยังมีผ้าขี้ริ้ว ยัดอยู่ในปากของเธอ แม้แต่ดวงตาของเธอก็ยังถูกผ้าปิดไว้

เมื่อเธอตื่นขึ้นมา ก็ดิ้นรน โดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อเธอรู้ถึง

สถานการณ์ของตัวเอง เธอก็หยุดลงทันที

สัญญาณเตือนดังขึ้นในใจ

ที่นี่คือที่ไหน?

เธออยู่ที่ไหน?

เฉียว รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย และปวดหลังคอมาก จากนั้น เธอ ก็จําได้ว่าเธอพาเสี่ยวเยว่ไปห้องน้ำ และตัวเองถูกคนทำร้ายให้ สลบ

โธ่เว้ย!

พูดตามหลักเหตุผล ตามทักษะปกติของเธอ แม้จะได้รับบาด เจ็บที่ร่างกาย แต่ถ้ามีคนโจมตีเธอจากด้านหลังจริงๆ โดยทั่วไป แล้วเป็นไปไม่ได้แน่ที่จะจัดการได้อย่างรวดเร็ว

เธอมีความมั่นใจในความระแวดระวังภัยและสัญชาตญาณที่เธอฝึกฝนวนเวียนอยู่ในความเป็นความตายมานานหลายปี แต่คราวนี้ กลับถูกเล่นงานจนได้

เธอนอนอยู่บนพื้น ครุ่นคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับรายละเอียด ทั้งหมดก่อนที่เธอจะถูกทำให้สลบ ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าร่างกาย ของเธอผิดปกติมากในขณะนั้น

ในตอนนั้นเธอมีอาการเวียนหัว ซึ่งทำให้ปฏิกิริยาตอบสนอง ของเธอช้าลง

ให้ตายเถอะ เธอไม่ควรดื่มเลย

ไวน์แค่ไม่กี่แก้ว ตามหลักแล้วทำให้เธอเมาไม่ได้ แต่ถ้าใน ไวน์มีอะไรใส่อยู่ในนั้น มันก็ไม่แน่

แต่มันไม่น่าใช่

สมัยก่อนตอนที่เธออยู่ในกลุ่มหงส์แดง เพื่อป้องกันตัวเอง เธอ ได้ทําการฝึกภูมิคุ้มกันให้กับร่างกายของเธอโดยใช้ยาต่างๆ

บางคนไร้หนทางฝ่าการฝึกภูมิคุ้มกัน ก็ฉีดยา ดังนั้นถ้าหาก เธอถูกอีกฝ่ายวางยา ก็น่าจะไม่สำเร็จ

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เฉียว งงงวย

ต่อมา เมื่อคิดว่าอย่างไรก็คิดไม่ออก เธอก็หยุดคิด

เธอพยายามดิ้นรน แต่เมื่อพบว่าเชือกที่มือและเท้าของเธอถูก มัดไว้แน่นมาก มันไม่ใช่วิธีการผูกธรรมดา แต่เป็นปมที่มีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว

ไม่ต้องดิ้น หากดิ้น ปมก็จะยิ่งแน่นขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ เธอรู้สึก ว่าเชือก ใกล้จะบาดเข้าเนื้อแล้ว มันแน่นมาก

เฉียวฉีสูดหายใจเข้าลึกๆ

ไร้หนทาง เธอขยับตัวไม่ได้ ตาถูกปิด มองไม่เห็นอะไรเลย จึง ต้องตั้งสมาธิ เพื่อตั้งใจฟังการเคลื่อนไหวรอบด้านอย่าง

ระมัดระวัง

บริเวณโดยรอบเงียบสงบมาก

มันเงียบเหมือนอยู่ในที่ทึบปิด ไม่มีแม้กระทั่งเสียงลมพัด

ถ้าหากไม่ใช่ความชื้นบนพื้นที่เป็นของจริง เธอคงคิดว่าเธอ ตายไปแล้วเพราะความเงียบ

เฉียว คิดอยู่ครู่หนึ่ง กัดฟันและพยายามจะลุกขึ้น

เธอไม่รู้ว่าใครทำให้เธอสลบ และมัดเธอไว้ที่นี่ แต่เมื่อกี้เธอ สำรวจความรู้สึกอย่างละเอียดแล้ว พบว่าร่างกายตัวเองไม่มี บาดแผล และไม่ได้รู้สึกไม่สบายที่ตรงไหน

ดังนั้น จึงเห็นได้ชัดว่า ถึงแม้อีกฝ่ายจะทำให้เธอสลบและพา เธอมาที่นี่ แต่ก็ไม่ได้ทำร้ายเธอเลยจนถึงตอนนี้

อีกด้านหนึ่ง

โดยปกติ หากมีความแค้นกับใครซักคนจริงๆ และต้องการจะ ฆ่าเธอละก็ อย่างนั้นก็คงลงมือกับเธอไปนานแล้ว
ดังนั้น ตอนนี้เฉียว จึงไม่กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของตัว เองเท่าไหร่

ตอนนี้เธอกังวลเกี่ยวกับคนอื่น เสี่ยวเยว่

อันที่จริง ในใจของเธอก็เดาได้อย่างคลุมเครือแล้ว คนที่จับตัว เองมาในครั้งนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับสองคนที่ตามมาฆ่าเธอเมื่อครั้ง ก่อนแน่

พวกเขาไม่ใช่คนที่สามารถทำสิ่งที่ไร้ความหมายได้ พวกเขา จับเธอมา แต่กลับไม่ต้องการชีวิตของตัวเอง ถ้าอย่างนั้นเธอคงมี ประโยชน์สําหรับพวกมัน

คนที่มีประโยชน์ อาจจะทุกข์เล็กน้อย แต่ชีวิตไร้ความกังวล ตรงกันข้ามคือ คนที่ไร้ประโยชน์

ในเมื่อไม่สามารถฆ่าคนที่มีประโยชน์ได้ ถ้าอย่างนั้นคนที่ไร้

ประโยชน์ก็ไม่มีความจําเป็น

ในเวลานี้ เฉียวที่ยังไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเสี่ยวเยว่ ใน สายตาของเธอ เสี่ยวเยว่ก็เป็นหญิงสาวธรรมดาเท่านั้น

บางทีคนเหล่านั้น อาจจะเห็นเสี่ยวเยวและเธออยู่ด้วยกัน เพื่อ ป้องกันไม่ให้เธอกลับไปแพร่ข่าว หรือพูดเหตุผลอื่น เธอจึงถูกจับ ตัวมาด้วย

แต่จากการตัดสินของเธอจากการฟังมาเมื่อกี้ ไม่มีใครอื่นเลย นอกจากตัวเธอเอง
เสี่ยวเยว่ไม่อยู่ที่นี่ คนเหล่านั้นพาเธอไปไว้ที่ไหน?

เฉียว ไม่อาจจินตนาการได้ ถึงอย่างไร เสี่ยวเยวสำหรับพวก มัน ไม่เพียงแต่ไม่มีประโยชน์ แต่ยังเป็นอีกหนึ่งอุบัติเหตุ ตามแนวทางของพวกมันแล้ว มีโอกาสสูงมากที่เธอจะถูกฆ่า เมื่อคิดมาถึงจุดนี้ ภายในใจของเดียวก็รู้สึกกังวลมาก

เธอไม่อยากจะจินตนาการเลยว่า เธอจะเผชิญหน้ากับซูเฉิ งด้วยตัวเธอเองอย่างไร ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวเยว่

ถังซีซีเสียชีวิตเพราะเธอแล้ว เธอเห็นเงาของซีซีบนร่างของ

เสี่ยวเยว่ ดังนั้นเธอจึงใจดีกับเสี่ยวเยว่

เป็นเพราะตัวเองใจดีกับเธอ เลยนำเธอมาสู่ชะตากรรมอันน่า เศร้านี้ใช่หรือเปล่า?

ไม่! เป็นไปไม่ได้!

เธอจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก

เมื่อคิดอย่างนี้ เฉียวฉีก็เริ่มก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว

เธอไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน ตัดสินได้เพียงแผ่นไม้ขึ้นๆ ใต้ร่างของเธอเท่านั้น เธอน่าจะอยู่ในบ้านไม้

เธอต้องการที่จะสำรวจสภาพแวดล้อมโดยรอบ แต่มือและเท้า ของเธอถูกมัดไว้ ทำให้ไม่สามารถขยับตัวได้ เธอทำได้เพียง ขยับไปรอบๆ ทีละน้อย โดยอาศัยขาของเธอเท่านั้น

หลังจากเวลาผ่านไปนาน ทั่วตัวเฉียวเกือบเต็มไปด้วยเหงื่อก่อนจะค่อยถึงอีกด้านของกำแพง

เพราะว่าเธอขยับไปมา ทำให้เชือกที่มัดข้อมือและเท้าอยู่ มัน รัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนเลือดแทบจะไหลออกมา แต่เธอแทบไม่รู้ตัว ก่อนจะหันหลังให้กับกำแพง และค่อยๆ

คลําไปทีละน้อยด้วยมือของเธอ

หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้น

เธอคล่าไปเจอซอกขนาดใหญ่ ถ้าเดาไม่ผิด น่าจะเป็นประตู เธอช่างโชคดีจริงๆ

เฉียว มีความสุขมาก และยืนขึ้นช้าๆ ไปตามประตูบานนี้

ไม่นานนัก เธอก็สัมผัสได้ถึงลูกบิดประตูจริงๆ