บทที่ 88 ถูกคนวางยา

สีหน้าของจิ่งหนึ่งอยู่ๆ ก็ได้น่ากลัวขึ้นมา

เธอได้โมโหแล้วจริงๆ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ผู้ชายคนนี้ได้เอาความมั่นใจมาจากไหนถึงได้ พูดพวกนี้กับเธอ!

“มู่ยั่นเจ๋อ ฉันว่านายมองตัวเองสูงไปนะ เพื่อผู้ชายแบบนายแล้ว หรือว่านายหวังว่า หลังจากที่พวกเราเลิกกันแล้วฉันต้องอยู่เป็น โสดเพื่อนายทั้งชาติเหรอไม่มีทางที่จะลืมได้ นายต้องมีความมั่นใจขนาดไหนถึงได้มีความ คิดแบบ ?”

มูหั่นเจ๋อที่ถูกเธอสวนกลับไปหลายครั้ง เวลานี้ก็ได้โมโหขึ้นมาบ้างแล้ว

“จิ่งหนึ่ง เธอฟังคําพูดดีๆ ไม่รู้เรื่องเหรอ! ลู่จิ่งเซินเป็นคนยังไง เธอรู้จักไหม? เธอเข้าใจ เขาไหม? คนที่สามารถแต่งงานกับลู่จึงเป็นได้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ เธอคิดบ้างไหมว่าถ้า คนที่มีสัญญาแต่งงานกับเขารู้เข้า เธอจะมี จุดจบแบบไหนไหม?”

จิ่งหนังยิ้มอ่อนๆ

“ฉันรู้จักเขาหรือไม่เกี่ยวอะไรกับนาย อีก อย่างฉันคิดว่า ต่อให้พวกเรารู้จักกันไม่นาน อะไรที่ฉันควรเข้าใจเขาฉันก็ได้เข้าใจไปพอ สมควรแล้ว อย่างน้อยฉันรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง ตรงไปตรงมา ไม่มีทางทีคนบางคนที่ทอดทิ้ง คนอื่นก่อนที่สามารถมาเทียบเขาได้

อีกอย่าง ฉันนั้นก็ไม่ได้กลัวว่าว่าที่ภรรยา คนเดิมของเขาจะมาหาถึงบ้าน ไม่ต้องถามฉัน ว่าทําไม ฉันไม่อยากที่จะบอกกับนาย แต่ฉันมี ความมั่นใจนั้น เพราะงั้นได้โปรดเก็บความเป็น ห่วงจอมปลอมของนายไปเถอะ! ฉันฟังแล้ว อยากจะอ้วก

ทุกคนก็โตๆ กันแล้ว มีชู้ก็คือมีชู้ ไม่ชอบ แล้วก็คือไม่ชอบแล้ว ที่จริงก็ไม่มีอะไรมาก หรอก แต่แค่อย่าไปมีชู้ไปแล้วก็แสร้งทำเป็น ว่าลืมแฟนเก่าของตัวเองไปไม่ได้แบบนี้ จึง เสี่ยวหย่าไม่รู้สึกอะไร แต่ฉันรู้สึกขยะแขยง

จิ่งหนึ่งพูดจบ ก็ขี้เกียจที่จะสนปฏิกิริยา ของเขา ก้าวขาเธอออกไป มู่ยั่นเจ๋อยื่นอยู่ที่เดิม โมโหจนสีหน้านั้นดู

ไม่ได้สุดๆ

มู่หงเขียวยังเหมือนกับว่าได้เจอกับ มนุษย์ต่างดาวจ้องจิ้งหนึ่งที่จากไปอย่างไม่ เชื่อสายตาตัวเอง เป็นไปสักพักถึงได้รู้สึกตัว

“พี คิดไม่ถึงว่าเขาค่า ? เขา เขาเปลี่ยน ไปขนาด ตั้งแต่เมื่อไหร่? เมื่อก่อนเขาก็เชื่อ ฟัง อยู่ไม่ใช่เหรอ?”

ไม่พูดก็ยังดี พอพูดออกมาแล้ว ยันเจ๋อ ก็ได้โมโหย่งกว่าเดิม

ใครจะรู้ว่าทําไมจิ่งหนึ่งที่เมื่อก่อนที่เชื่อ ฟังเขาแบบนั้นได้กลายมาเป็นแบบวันนี้ไปได้

พอพูดก็แทงใจคน เหมือนกับเม่นไม่มี ผิด ใครเข้าไปก็ไม่ได้อะไรดีๆ กลับมา หรือว่า เมื่อก่อนที่ได้อ่อนโยนกับเขานั้น ได้แกล้งทํา?

เป็นไปอย่างที่คิด เขานั้นได้เจอท่าแท้ ของผู้หญิงคนนี้สักที เทียบกับจึ่งเสี่ยวหยา อ่อนโยน นิสัยของเธอนั้นก็เหมือนกับหินใน หลุม ทั้งแข็งทั้งเหม็น ทำให้คนนั้นไม่ชอบ มากๆ

มู่ยันเจ๋อมีใบหน้าที่เครียด ไม่พูดอะไรต่อ หันไปแล้วก็เดินเข้าไปที่ห้องอาหาร

มู่หงเชียว ไม่ได้คำตอบ ก็ได้โมโหกว่า เต็ม

“พี่เยวหวั่น! พี่ว่าพี่ชายของฉันยังมีเยื่อ ใยให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ใช่ไหม เธอ เขาไปซะ ขนาดนั้น เขากลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย”

สีหน้าของกวนเยวหวั่นได้อึ้งไปพัก

สักพัก เธอฝืนยิ้มออกมา “ยังไงคุณ กับ คุณจิ่งก็ได้อยู่ด้วยกันมานานขนาดนั้น ยังมีเยื่อ ใยกันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก” มู่หงเขียวเบิกตาโตด้วยความตกใจ

“พี่เยว่หวั่น ขนาดพี่ก็คิดแบบนั้นเหรอ? งั้นเธอคงไม่ได้จะอยู่กับพี่ฉันจริงๆ ใช่ไหม?

นัยน์ตาของกวนเยวหวั่นได้มีความเศร้า

แวบมา

เวลานั้น ก็ได้ฝืนยิ้ม

“ไม่หรอก”

ทําไม?”

“เพราะ……อันนี้เธอต้องไปถามจึงเสี่ยว หย่าจะดีกว่า! ฉันคิดว่าเธอเข้าใจดียิ่งกว่าฉัน”

กวนเยว่หวั่นพูดจบ เหมือนว่าไม่ได้อยาก ที่จะพูดเรื่องนี้ต่อ หันไปเดินเข้าห้องอาหาร

มู่หงเซียวเห็นพวกเขาทั้งสอง ที่ไม่ยอม ที่จะพูดความจริงกับตน ก็ได้กระทืบเท้าด้วย ความโมโห

เวลาเดียวกัน มีพนักงานคนหนึ่งได้ออก มาจากฝั่งตรงข้าม มู่หงเขียวได้ ออกมาอย่างแรง มองไป ที่พนักงาน แล้วกลอกตา

มุมปากก็ได้มีรอยยิ้มที่ไม่มีออกมา เดิน เข้าไป ขวางพนักงานที่กำลังเข้าห้องอาหาร ฝั่งตรงข้าม

“เธอ! มากับฉันแป๊บหนึ่ง

จึงหนังเข้าห้องน้ำเสร็จ ถึงได้พบว่า โทรศัพท์ในกระเป๋านั้นมีสายที่ไม่ได้รับสอง สาย

เธอเลื่อยไปดู พบว่าเป็นลู่วิ่งเป็น อาจ เป็นเพราะเธอปิดเสียงไป ไม่ได้ยิน

เพราะงั้นก็ได้รีบโทรกลับไป

ปลายสายได้มีเสียงดัง “ตุ๊ด ตุ๊ด” ดังไป สามครั้ง ในที่สุด รับ

“ชาโหล คุณกลับมาแล้วเหรอ! “

เสียงทุ้ม เซ็กซี่ของลู่ งเป็นได้ลงมา “อืม ใกล้เข้าเมืองแล้ว คุณเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหรอ?”

“ยังเลย คุณเหนื่อยไหมคะ? ถ้าเกิด เหนื่อยกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนไหม? เดียว ฉันเรียกรถกลับไปเองก็ได้”

ปลายสายเงียบไปสักพัก

แป๊บๆ ก็ได้มีเสียงที่เย็นของชายหนุ่มส่ง มา “ไม่ต้อง คุณอยู่ที่ไหน ผมไปรับคุณ

“อ้อ ก็ได้! งั้นเดี๋ยวฉันส่งที่อยู่ให้คุณ

“ได้”

วางสายไป ได้ถอดหายใจอย่างโล่งอก

ยกข้อมือมาดูเวลา ได้สามทุ่มแล้ว อาหารมื้อนี้น่าจะจบลงได้แล้ว

เธอได้ล้างมือ เดินออกไปข้างนอก

เข้าไปในห้องอาหาร ถังลั่วเหยากับเหยี ยน อหวายังอยู่ เหยียน อหวาดูแล้วเหมือน ว่าเริ่มเมาเล็กน้อยแล้ว ถังลัวเหยากำลังเทา

OT

ให้เขา

“ผู้กำกับเหยียน ขอโทษด้วยนะคะ ฉัน

กลับมาแล้ว”

เหยียน อหวายิ้มแล้วมองเธอ ไม่ เป็นไรไม่เป็นไร เวลาที่ถูกแล้ว พวกเราดื่มกัน แก้วสุดท้าย ดื่มหมดฉันก็ควรที่จะกลับไปแล้ว

ที่เขาพูดนั้นได้ตรงตามความคิดของ ง หนิงพอดี ก็ได้รับยกแก้ว “ค่ะ มา ผู้กำกับเห ยียน ฉันเชิญคุณ มอีกแก้ว”

เหล้าได้ลงท้องไป จึงหนังดื่มอย่างไม่ ลังเล ก็แค่ตอนที่ดื่มหมดก็รู้สึกว่าเหล้าในปาก น้นรสชาติมันแปลกนิดหน่อย

เธอมองถึงลัวเหยา แล้วถามว่า “พวกเรา เปลี่ยนเหล้าแล้วเหรอ?”

ดังลั่วเหยาก็มีบเล็กหน่อย “ไม่นะคะ ยัง เป็นเฮนเนสซี่ พนักงานพึ่งเอามาให้เมื่อกี้ ไม่มี คนแตะเลย”

“อ้อ งั้นไม่มีอะไร อาจเป็นเพราะฉันดื่ม เยอะไป

จิ่งหนึ่งไม่ได้ใส่ใจ ยังไงซะตอนนี้เธอก็ เริ่มที่ได้มีนแล้ว การรับรสแปลกไปไม่ใช่เรื่อง แปลก

เหยียน อหวาลุกขึ้น ได้ส่งเขาออกไป ด้วยตัวเองเสร็จ ก็ได้กลับมาที่ห้องอาหารอีก ครั้ง

มองเวลา ลู่วิ่งเขินลงจากทางด่วนมา อย่างน้อยอีกหนึ่งชั่วโมง เพราะงั้นเขาก็ได้ให้ ถังลั่วเหยากลับไป ตัวเองนั้นรอที่ห้องอาหาร คนเดียว

ห้องอาหารกว้างมาก มีโต๊ะ ยังมีโซฟา ให้คนได้พักผ่อนด้วยอันหนึ่ง

จิ่งหนังนั่งที่โซฟา เอาแก้ว จิบน่าเป็น

ดื่มไปไม่นาน ก็รู้สึกว่าร่างกายนั้นก็ได้ ร้อนข้น ความซาที่ประหลาดนั้นได้ขึ้นมาจาก เท้า สักพักก็ทําให้แขนขานั้นชาไปเลย ตอนแรกเธอก็คิดว่าตัวเองนั้นได้ดีเยอะ ไป เพราะงั้นก็ได้นอนที่โซฟา เตรียมที่จะพัก ผ่อนสักแป๊บ

แต่ว่ายิ่งนอนร่างกายก็ยิ่งรู้สึกว่าร้อน หัว ก็ยิ่งอยู่ยิ่งมั่น ท้องน้อยนั้นก็ไม่มีอาการชาและ ค้นแปลกๆ

จังหนิงขมวดคิ้ว

รู้สึกว่ามันแปลกๆ!

เธอไม่ใช่เด็กน้อยที่พึ่งก้าวเข้าสังคม ใหม่ๆ กลับกัน ต่างประเทศสามปี กลับประเทศ อีกสองปี ทําให้เธอนั้นมีประสบการณ์ในการ ออกสังคมมาก

ถ้าเกิดถึงตอนนี้แล้วเธอยังไม่เข้าใจว่า เกิดอะไรขึ้น งั้นห้าปีที่ผ่านมานั้นถึงว่าอยู่ เปล่าๆ แล้ว!

จิ่งหนิงได้ฝันลุกขึ้นมานั่ง

ยาได้ออกฤทธิ์แล้ว ร่างกาย นอ่อนจะ ไม่รู้จะพูดยังไง ออกแรงไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

B

ความร้อนในร่างกายทําให้ตัวเธอนั้นได้ เริ่มมีเหงื่อไหลออกมา ใบหน้าที่งดงานนั้นได้ มีสีหน้าที่ยั่วยวนคน

เธอนั้นได้กดความต้องการในใจลง ลุก ขึ้น แล้วเดินไปที่ประตูแบบเซไปเซมา

จากนั้นยังเดินไม่ถึงประตู ก็ได้ยินเสียง พูดคุย ดังมาจากข้างนอก

” เธออยู่ข้างใน คีน พวกนายต้อง ปรนนิบัติเธออย่างดี! อะไรที่เป็นของพวกนาย ไม่มีทางน้อยไปแม้แต่นั่ง ทำเสร็จแล้วถ่ายรูป รู้หรือยัง?”

“รู้แล้วครับ! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ