บทที่ 874 น่าสงสัย

เฉียว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ แต่หลังจากคิดเรื่องนี้ถี่ถ้วนแล้ว เธอก็ส่ายหัว

“คงไม่ได้หรอก เธอยังต้องมีชีวิตของตัวเอง เธออยู่ที่นี่ก็เพราะ เรื่องงาน จะสูญเสียเวลาทั้งชีวิตเพื่อทำงานได้ยังไงกัน?

คำพูดของเธอ ทำให้เสี่ยวเยว่เงียบไป

ขณะนี้เป็นเวลากลางคืน ใบหน้าของหญิงสาวสงบและเยือก เย็น คิ้วของเธอก็ราบเรียบราวกับจะไม่สนใจสิ่งใดๆ อีกแล้ว ซึ่ง แตกต่างจากรูปลักษณ์ที่มีชีวิตชีวาตามปกติในทุกวันราวกับเป็น คนละคน

เนื่องจากเฉียวนอนหลับตาอยู่ เธอจึงไม่ได้สังเกตเห็นความ ผิดปกติในการแสดงออกทางสีหน้าของหล่อน

เธอพูดต่อไปว่า “ฉันยังหวังว่าเธอจะมีความสุขเป็นของตัวเอง พบคนที่ชอบเธอและเธอก็ชอบเขา ได้แต่งงานอยู่กินกันอย่าง มั่นคง ได้มีลูก และใช้ชีวิตอย่างปกติสุข ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่มีความ สุขที่สุดในชีวิตของคนคนหนึ่งแล้ว”

เสี่ยวเยวมองดูเธอ และถามทันทีว่า “ชีวิตอย่างปกติสุข มี ความสุขจริงเหรอ?”

เฉียวเลิกคิ้ว ลืมตาข้างหนึ่งเล็กน้อยแล้วพูดว่า “แน่นอน”
เสี่ยวเยวขดริมฝีปากของเธอ และไม่พูดอะไร

เฉียวฉีหลับตาลง และเพลิดเพลินกับการนวดของหล่อนต่อไป พลางพูดว่า “เสี่ยวเยว่ เธอไม่เคยสัมผัสประสบการณ์พิเศษเหล่า นั้นมาก่อน เธอจึงไม่รู้ถึงความยิ่งใหญ่และความหายากของชีวิต ที่ปกติสุข”

“เหมือนกับเรานั่นแหละ คนที่ใช้ชีวิตอยู่บนปลายมีดทุกวัน หลังจากผ่านวันนี้ไปก็ไม่รู้ว่าจะยังมีพรุ่งนี้อยู่หรือไม่ บางทีอาจจะ ไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับกับความสุขเหมือนกับพวกเธอไปตลอด ชีวิตเลยก็ได้”

“แม้ว่าการรักษาความปลอดภัยด้านนอกจะแน่นหนาทุกคืน แต่เมื่อหลับตาลง ในหัวก็ยังตื่นอยู่เสมอ เพราะกลัวว่าถ้าไม่ระวัง ตัวแม้เพียงครั้งเดียว ใครๆ ก็จะสามารถถือมีดกระโจนเข้าใส่ ตอนเราเผลอ และเชือดเข้าที่คอเราได้”

“คนเราน่ะ ต่างก็กลัวความตายกันทั้งนั้น แม้เวลาจะผ่านไป หลายปี ฉันก็พูดได้เลยว่าฉันไม่ได้ดูถูกความเป็นความตาย ถ้า สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ใครจะอยากตายก่อนเวลาอันควร ล่ะ?”

“แต่นั่นเป็นเพราะว่าไม่อยากตาย เป็นเพราะความกลัวตาย ดังนั้นคนอย่างพวกเรา จึงทำได้เพียงอยู่อย่างอกสั่นขวัญแขวน ทุกคืนวัน”

“และเมื่อความกลัวครอบงำชีวิตส่วนใหญ่ของเธอ ความมั่งคั่ง และตำแหน่งที่เธอมี ก็จะไม่ทำให้เธอมีความสุขมากนัก”
“เสี่ยวเยว่ ฉันหวังให้เธอมีความสุขจริงๆ อย่าเป็นเหมือนฉัน เลย เห็นได้ชัดว่าเธอมีโอกาสแล้ว แต่หากพลาดโอกาสนั้นไป ท้ายที่สุดเธอก็จะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะไปทางไหนดี

ขณะที่เธอพูด น้ำเสียงของเธอก็ค่อยๆ เบาลง

เสี่ยวเยวยังคงนวดให้เธอต่อไป ด้วยน้ำหนักมือที่นุ่มนวล และ น้ำมันหอมระเหยที่ปลายนิ้วส่งกลิ่นหอมหวานจางๆ ราวกับโชย มาจากที่ไกลๆ ส่งผลให้คนที่ได้กลิ่นรู้สึกผ่อนคลาย และอยากจะ เคลิบเคลิ้มอย่างนั้นต่อไป

เธอหลับตาลง และมองไปยังผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเธอ

ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะผล็อยหลับไปแล้ว เธอนอนหลับตาอยู่ ตรงนั้น

เมื่อปลดการป้องกันทั้งหมดออก เธอดูบอบบางมาก ราวกับ

เด็กผู้หญิงธรรมดาๆ ราวกับนางฟ้าที่อ่อนโยนและไม่เป็นพิษเป็น

ภัย

นางฟ้า…

เธอทวนคำสองคำนี้อย่างเงียบๆ ในใจ ทันใดนั้นรู้สึกถึงความ สมเพชตัวเองขึ้นมา

จําได้ว่าเมื่อนานมาแล้ว ในบ่ายวันหนึ่ง ตอนนั้นเฉียวอีก ระหายน้ำ เธอจึงเสนอน้ำบ๊วยให้หล่อนโดยที่หล่อนยังไม่ได้สั่ง หล่อนดีใจมากยิ้มจนแก้มแทบปริ และบอกว่าเธอเป็นนางฟ้าตัว น้อยของหล่อนจริงๆ
แต่มีนางฟ้าที่เหมือนกับเธอด้วยเหรอ?

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ดวงตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ใน ทันใด และแววตานั้นเต็มไปด้วยความอ้างว้างและความเจ็บปวด

เฉียวตื่นขึ้นในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา

เมื่อตื่นขึ้น ท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยดวงดาว ที่อยู่เหนือศีรษะของ เธอ รอบกายห้อมล้อมไปด้วยลมทะเลสาบ พัดมากระทบทั้ง ใบหน้าและร่างของเธอ ทั้งสบายใจและเย็นสบาย

เธอไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มีผ้าห่มบางๆ ห่มไว้บนตัวเธอ และ เมื่อหันหน้าไป เธอก็พบว่าเสี่ยวเยว่ไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เมื่อเวลาแล้ว ถ้านับตั้งแต่เธอมา นอนที่นี่ ตอนนี้ก็ผ่านมาชั่วโมงกว่าแล้ว

เธอประหลาดใจเล็กน้อย คิ้วของเธอค่อยๆ ขมวดยน

เกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอกันแน่?

เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่เธอกระปรี้กระเปร่ามาก ทำไมเพียงชั่ว ขณะเดียว ถึงผล็อยหลับไปได้?

เฉียวฉีขมวดคิ้ว และลุกขึ้นนั่ง

ในเวลานี้ เสี่ยวเยวก็เดินออกมาจากข้างในพอดี และเมื่อ หล่อนเห็นเธอสำรวจดู ก็ส่งเสียง “อ้าว” ออกมาอย่างประหลาด ใจ จากนั้นก็เดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว

“พี่เฉียวเฉียว คุณตื่นแล้วเหรอคะ?”
เฉียวพยักหน้า ลุกยืนขึ้น และในขณะที่ใช้มือสางผมอยู่ ก็ พลางถามออกมาว่า “ทำไมฉันถึงหลับไปอีกแล้วล่ะ?”

เสี่ยวเยวหยิบผ้าห่มมาจากมือของเธอ พลางเก็บข้าวของ ก็ยิ้ม แล้วพูดว่า “บางทีอาจจะเหนื่อยเกินไปจริงๆ ฉันก็เพิ่งเอาอุปกรณ์ นวดเข้าไปเก็บ คิดว่าเดี๋ยวเดียวก็กลับมา ไม่ได้คิดว่าคุณจะหลับ ไป”

เฉียว ไม่ได้พูดอะไร

หลังจากมองดูเสี่ยวเย่วเก็บของทุกอย่างเสร็จแล้ว เธอก็เดิน ตามหล่อนเข้าไปในห้อง

ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว

เสี่ยวเยวจัดเตรียมน้ำสำหรับอาบไว้ให้เธอแล้ว เธอจึงหยิบ เสื้อผ้าเดินเข้าไป ละเมื่อเห็นกลีบดอกไม้ในอ่างอาบน้ำ ก็หันกลับ มาถามว่า “เสี่ยวเยว่ น้ำมันนวดที่เธอใช้เมื่อครู่ เป็นน้ำมันอะไร เหรอ?”

เสี่ยวเยวผงะเงยหน้ามองไปที่เธอ ยิ้มและตอบว่า “มันคือ น้ำมันดอกไม้ขาวแถมยังคงเป็นขวดที่ฉันกลั่นเองด้วยนะ”

“เธอไปหยิบมาให้ฉันดูหน่อยได้ไหม?”

เฉียวฉีถาม แล้วหยุดครู่หนึ่ง ก็อธิบายว่า “ฉันรู้สึกว่ามันใช้ดี เลยทีเดียว วันหลังฉันจะลองใช้กับกู้ซื้อเฉียนดูบ้าง เพราะตั้งแต่ เขาได้รับบาดเจ็บ ตอนกลางคืนก็เลยมักจะนอนไม่ค่อยหลับ เสมอเลย”
ไม่มีการแสดงออกที่ผิดปกติบนใบหน้าของเสี่ยวเยว่เลย เธอ ยังคงยิ้มและตอบว่า “ได้เลย ฉันจะไปหยิบมาให้ดู

เฉียวพยักหน้า แล้วหันหลังเดินเข้าห้องน้ำไป

เมื่อเธอออกมาจากห้องอาบน้ำ เสี่ยวเยวก็ได้นำสิ่งนั้นมาแล้ว หล่อนยื่นขวดน้ำมันดอกไม้ขาวให้เธอ และพูดว่า “ขวดนี้เป็น ขวดใหม่ ยังไม่ได้เปิดฝาเลย คุณเอาไปลองใช้กับคุณชายดูสิ คะ”

ขณะที่พูด ท่าทางเธอดูเขินอายเล็กน้อย เธอยิ้มแล้วพูดว่า “แต่น้ำมันนี้ฉันทำเองทั้งหมด เป็นวิธีการแบบเก่าที่ฉันเคยเรียน กับคนในครอบครัวตอนที่อยู่บ้านนอก มันจึงอาจไม่บริสุทธิ์มาก ไม่รู้ว่าคุณชายจะรังเกียจมันหรือเปล่า ”

เฉียวยิ้มอย่างไม่เต็มใจ “ไม่แน่นอน ถ้าเขาไม่ชอบมันฉันจะ ยอมเอาไปให้เขาใช้ได้ยังไงกันล่ะ”

เสี่ยวเยว่ยิ้ม แล้วพูดว่า “ถ้างั้นก็ดีเลยค่ะ”

เฉียวพยักหน้า เมื่อเห็นว่าดึกมากแล้ว เธอก็ไม่ได้ให้หล่อน ทำงานอยู่ที่นี่ต่อแล้ว และบอกให้หล่อนไปพักผ่อนตามอัธยาศัย ขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียง และเตรียมตัวที่จะพักผ่อนแล้ว

หลังจากที่เสี่ยวเยว่จากไป เธอก็นอนบนเตียงอย่างเงียบๆ

เพราะคืนนี้แสงจันทร์นวลผ่อง ยังมีดวงดาวพร่างพราว เธอจึง ไม่ปิดหน้าต่าง
ลมทะเลสาบในตอนกลางคืนพัดเข้ามา เพิ่มความเย็นสบาย เมื่อมองออกไปจากบนเตียง ก็สามารถมองเห็นกลุ่มดาวได้แต่ ค่อนข้างรางเลื่อน

เฉียวฉีเปิด โคมไฟ หยิบขวดน้ำมันหอมระเหยออกมา และมอง เข้าไปอย่างพินิจพิจารณาภายใต้แสงไฟ

ก็เห็นเพียงว่ามันเป็นขวดน้ำมันหอมระเหยธรรมดา เมื่อมอง

จากภายนอก อย่างน้อยก็มองไม่เห็นอะไร

เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย

ใช้นวดไปสองครั้ง และก็ผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัวทั้งสองครั้ง

หรือว่านี่เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ เพียงเพราะเธอเหนื่อย หรือ รู้สึกผ่อนคลายเกินไปหรือเปล่า?

เฉียวฉีก็ไม่รู้เหมือนกัน

แต่ในเวลานี้ เธอต้องระวังตัว ดังนั้นเธอจึงหยิบโทรศัพท์มือ ถือออกมา แล้วส่งข้อความหากู้ซือเฉียน ขณะนั้นกู้ซื้อเฉียนอยู่ในห้องนอนชั้นบน