บทที่ 864 มีต้นกำเนิด

เมื่อเสี่ยวเยว่เห็นเช่นนั้น จึงรีบพยักหน้า”รอฉันสักครู่ ฉันจะไป เอาของ ”

หลังจากได้รับคําอนุญาตจากเฉียวแล้ว จึงออกไป

ไม่นาน เสี่ยวเยวก็กลับมา

เห็นเพียงในมือเธอถือกล่องหนังอ่อนหนึ่งใบ เอากล่องวางลง บนโต๊ะ เฉียวมองดู ข้างในมีของเต็มไปหมด อะไรก็มี

เธออดหัวเราะไม่ได้ แล้วกล่าวว่า “ว้าว อุปกรณ์ครบชุดเลย

เสี่ยวเยวยิ้มแล้วกล่าวว่า นั่นเป็นเพราะว่า ทักษะไม่ดี ต้องเอา

อุปกรณ์มาช่วย พี่เฉียวเฉียว คุณนอนลงบนเตียงก่อน

ดังนั้น เฉียว จึงฟังค่า นอนราบลงบนเตียง เสี่ยวเยวย้ายเก้าอี้นุ่มๆในห้องเครื่องแต่งตัว และนั่งลงข้าง เตียง หันหน้าไปทางศีรษะของเธอ

หลังจากอุ่นมือครู่หนึ่งแล้ว ถึงเริ่มนวดให้เธอเบาๆ

ต้องบอกว่า ที่เสี่ยวเยวบอกว่าทักษะของเธอไม่ดี ถ่อมตน เกินไปเล็กน้อย

เพราะว่าหลังจากเฉียว ผ่านการทดสอบแล้ว ในความเป็น จริงพิสูจน์ได้ว่า ฝีมือของเธอดีมาก
นิ้วมืออ่อนนุ่มมีแรง กดไปบนหนังศีรษะอย่างไม่เบาและไม่ หนัก และจับได้ตรงจุด ทำให้คนรู้สึกผ่อนคลาย

เฉียวฉือดที่จะหลับตาลงไม่ได้

ในห้องเงียบมาก มีเพียงเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของทั้งสอง เท่านั้น

เสี่ยวเยวช่วยเธอกดคลายจุดต่างๆบนหนังศีรษะและรอบ ดวงตาก่อน จากนั้นค่อยเทน้ำมันหอมระเหยลงบนมือ แล้วเริ่ม นวดให้เธอ

เฉียว รู้สึกเพียงว่าปลายจมูกของเธอมีกลิ่นหอมอ่อนๆของ ดอกไม้ มันเป็นกลิ่นที่เธอไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน มันเหมือนกับ ดอกไม้หลายร้อยชนิดที่ผสมกัน แต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกแปลกแยก มันให้ความรู้สึกสดชื่น

เธออดไม่ได้ที่จะถามว่า “นี่มันน้ำมันหอมระเหยอะไร? ”

เสี่ยวเยว่อธิบายเสียงเบาว่า “นี่เป็นน้ำมันร้อยบุปผาสูตรที่ฉัน ผสมเอง เป็นดอกไม้จําพวกที่ทำให้คนรู้สึกผ่อนคลาย มีผลกับ อาการวิงเวียนศีรษะและปวดหัวมาก ”

เฉียว ผงกหัวเงียบๆ

เธอรู้ว่า ที่เสี่ยวเยว่พูดนั้นเป็นเรื่องจริง เพราะว่าตอนนี้ เธอ รู้สึกว่า อาการวิงเวียนศีรษะเมื่อกี้นี้ดีขึ้นมากแล้ว

ตลอดขั้นตอนการนวด ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงเต็ม
ระหว่างนั้น ก็ไม่รู้ว่าเหนื่อยจริงๆ หรือว่าสาเหตุอย่างอื่น ปรากฏว่าเฉียวหลับไปครู่หนึ่ง

เมื่อเธอตื่นมา ดูเวลา ห่างจากเวลาเริ่มนวดจนถึงตอนนี้ ก็ เพียงแค่หนึ่งชั่วโมง เธอเพิ่งหลับไปหลังจากนวดมาเป็นเวลา นาน

ดังนั้นเมื่อคํานวณแล้ว ที่จริงเธอก็หลับไปเพียงแค่สิบกว่านาที เท่านั้นเอง

เฉียวยิ้มอย่างเขินอาย “ต้องขอโทษด้วยนะ สบายมาก จน ฉันหลับไปเลย ”

เสี่ยวเยวยิ้มแล้วกล่าวว่า สามารถนอนหลับนั่นแสดงว่าใช้กับ คุณได้ อย่างนี้ถึงจะดี

เธอพยักหน้า แล้วนวดต่ออีกครู่หนึ่ง จนกระทั่งได้ยินลุงโอ

เรียกเธออยู่ข้างนอก ถึงให้เสี่ยวเยวหยุดลง

เฉียวฉีเก็บข้าวของของตัวเองแล้ว ออกไป เห็นลุงโอกำลังยืน อยู่ข้างนอก ในมือถือสิ่งของอย่างหนึ่งเหมือนจะเป็นเอกสาร

เขายิ้มแล้วกล่าวว่า”คุณเฉียว นี่เป็นสิ่งที่คุณชายให้ผมเอามา ให้คุณ”

เฉียวฉีตะลึง รับมันมา

มองดู เห็นว่าเป็นข้อมูลเกี่ยวกับแผ่นหยกชิ้นนั้น เธอเงยหน้าถามลุงโอ แล้วเขาล่ะ ?
ลุงโอยิ้มแล้วกล่าวว่า “คุณชายมีธุระ เพิ่งจะออกไปเมื่อกี้นี้

เขาก็ไม่ได้บอกว่าเอาของสิ่งนี้ให้เฉียวเพื่ออะไร แต่คิดว่าน่า จะมีเหตุผลของเขา

ในความเป็นจริง เฉียวฉีเองก็รู้

ดังนั้นจึงพยักหน้า “ฉันรู้แล้ว รบกวนคุณแล้ว ”

ลุงโอยิ้มแล้วกล่าวว่า “ไม่รบกวน ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอไปลง

ไปก่อน”

เฉียว พยักหน้า

ลุงโอจึงจากไป

หลังจากรอเขาจากไปแล้ว เฉียวฉีจึงหันหลังกลับเข้าห้องน้ำ เอกสารฉบับนั้นออกมา ดูอย่างละเอียด

เห็นว่าเป็นข้อมูลลายลักษณ์อักษรเหล่านั้นบนแผ่นหยก

ตามการสันนิษฐานของกู้ซื้อเฉียน กับข้อมูลที่เขาเก็บมาก่อน หน้านั้น แผ่นหยกนี้มีทั้งหมดสิบสองชิ้น บนแต่ละชิ้นมีสัญลักษณ์ ไม่เหมือนกัน สัญลักษณ์พวกนี้ดูไปแล้วค่อนข้างนามธรรม แต่ ไม่ใช่ตัวอักษรใดๆที่เธอรู้จักเลย

ตอนที่เฉียวอยู่กลุ่มหงส์แดงก่อนหน้านั้น เพราะว่าทางนั้นมี เพื่อนที่ชอบอักษรโบราณอยู่คนหนึ่ง ดังนั้นเธอก็พอเข้าใจอักษร

โบราณเล็กน้อย

แม้ว่าจะไม่รู้ว่าอักขระเหล่านั้นหมายถึงอะไร แต่ก็สามารถแยกออกได้ว่าอักขระเหล่านี้เป็นอักษรสมัยไหน

แต่ว่าวันนี้ เธอดูไม่ออกจริงๆ

นอกจากความรู้ของเธอน้อยแล้ว มีความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง นั่นก็คือมันไม่ใช่ตัวอักษร หรือไม่…ไม่รู้ว่าคิดอะไรขึ้นมาได้ แววตาเฉียว หม่นหมองลง

เสี่ยวเยวที่อยู่ข้างๆก็เห็นข้อมูลแล้ว

เพราะว่าตอนนี้เธอติดตามเฉียวมานานมากแล้ว หลายเรื่อง เฉียวฉีก็ไม่ได้หลบเลี่ยงเธอ

ดังนั้น เมื่อกี้ตอนที่เปิดข้อมูลออกดู ไม่ได้หลบเธอ

เสี่ยวเยวถามด้วยความประหลาดใจว่า “ยันต์ผีพวกนี้คือ อะไร? ทำไมรู้สึกคุ้นๆ? ”

เฉียวตะลึง หันหน้ามามองดูเธอด้วยความประหลาดใจ คุ้น ตาหรือ? คุณเคยเห็นหรือ ?

เสี่ยวเยวขมวดคิ้ว เหมือนกันกำลังนึกอะไรบางอย่างขึ้นมา ผ่านไปเนิ่นนานจึงพูดขึ้นว่า “น่าจะใช่ ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ คิดไม่ ออกขึ้นมาทันที ”

แต่เธอพูดเช่นนี้ ก็แสดงว่า เคยเห็นจริงๆ

ทันใดนั้นเฉียว ตื่นเต้นขึ้นมา

จับมือเธอไว้ แล้วกล่าวว่า “คุณคิดเร็วๆ ว่าเคยเห็นที่ไหน? ของสิ่งที่สำคัญมาก หากคุณคิดขึ้นมาได้ก็จะเป็นการช่วยฉันครั้งใหญ่เลย”

เสี่ยวเยว่เผยให้เห็นรอยยิ้มที่เขินอาย “คุณต้องให้เวลาฉัน หน่อย ฉันแค่รู้สึกคุ้นๆ น่าจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่ตอนนี้คิด ไม่ออก ”

เฉียวฉพยักหน้า “โอเค ฉันให้เวลาคุณคิด แต่ว่าหากคุณคิด

อะไรขึ้นมาได้แล้ว จะต้องมาบอกฉันทันทีเลยนะ ”

เสี่ยวเยวพยักหน้า

ในใจเฉียว รู้สึกว่า ของสิ่งนี้หากไม่ใช่ของวิเศษจริงๆ แปด สิบเปอร์เซ็นต์นั้นอีกฝ่ายเล่นตุกติกอย่างแน่นอน

พวกเขาใช้ความพยายามมากขนาดนี้ เอาของสิ่งนี้ออกมา ตัว เองนั้นซ่อนอยู่ข้างหลังไม่ปรากฏตัวออกมา

ไม่ว่าตัวเองกับกู้ซื้อเฉียนจะตรวจสอบอย่างไรก็ไม่รู้ว่าใคร เป็นคนเอาของสิ่งนี้ออกมา แล้วใครเป็นคนก่อเรื่องเมื่อปีก่อน ขึ้นมา

แต่ไม่ว่าอย่างไร คนที่สามารถทำสิ่งนี้ออกมา จะต้องเป็นคนที่ รู้จักสัญลักษณ์บนนั้นอย่างแน่นอน

ในเมื่อเสี่ยวเยวบอกว่า เธอเคยเห็นสัญลักษณ์บนนี้ นั่นก็ไม่แน่ ว่าอาจเป็นไปได้ว่า อีกฝ่ายกับเสี่ยวเยว่รู้จักกัน ?

หรืออาจจะมีต้นกำเนิดอะไร? เช่นเคยไปที่ไหนสักแห่ง? หรืออาจจะเป็นคนมาจากที่เดียวกัน?
เฉียว รู้สึกว่า ขอเพียงเสี่ยวเยวนึกออกว่า เธอเคยเห็น สัญลักษณ์นี้ที่ไหน แล้วตัวเองก็จะสามารถหาเบาะแสและติดตาม หาร่องรอยของอีกฝ่ายเจอ

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ในใจของเธอก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นขึ้นมา

ตอนแรกคิดว่าจะน่าเบาะแสนี้แบ่งปันกู้ซื้อเฉียน แต่พอตก กลางคืน หลังจากทานข้าวเย็นแล้ว ถึงได้ยินว่าวันนี้ที่เขาออกไป เป็นการเดินทางไกล วันนี้น่าจะไม่กลับมาแล้ว

เฉียว ขมวดคิ้ว

ก็ไม่รู้ว่าเขาไปที่ไหน

แต่ว่าเธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

เธอรู้ว่า กู้ซือเฉียนไปข้างนอก จะต้องมีฉินเยติดตามอย่าง แน่นอน

ข้างกายของเขาไม่เคยขาดเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และเขาเองก็ระมัดระวังมาก ไม่น่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น