บทที่ 846 ร่วมงานเลี้ยงวันเกิด

เพียงแต่ว่า ความจริงแล้วเขาเป็นคนมากประสบการณ์คนหนึ่ง เขาเปลี่ยนสีหน้าโดยพลัน และเดินจากไป

“ทำไมคุณยังไม่นอนอีก?”

เขาถาม ด้วยเสียงทุ้มน่าหลงใหล

เฉียวมองไปที่เขา เธอไม่ได้ตอบคำถาม แต่ถามกลับว่า “เรื่องนั้นจัดการเรียบร้อยแล้วเหรอ?”

กู้ชื่อเรียนรู้ว่าเธอกำลังถามถึงเรื่องอะไร

เขามองผู้หญิงตรงหน้า ไม่ได้รีบร้อนตอบคำถามของเธอ แต่ ครุ่นคิดอยู่ในใจว่า ที่เธอถามแบบนี้ ความจริงแล้วเธอโกรธหรือ ไม่ได้โกรธกันแน่?

เขารู้นิสัยของเฉียวฉีดี ถ้าเกิดเธอโกรธจริงๆ เธอจะไม่เอ่ยปาก ถามเขาอย่างแน่นอน

แม้แต่คําเดียวเธอก็จะไม่พูดกับเขา

การใช้วาจาทำร้ายจิตใจผู้อื่นหรืออะไรเทือกนั้น สำหรับเธอ แล้ว มันเป็นเรื่องปกติธรรมดา

แต่ว่าเธอพูดออกมาแบบนี้แล้ว คงไม่ได้โกรธหรอกมั้ง? แม้ว่าจะไม่รู้เหตุผล แต่ในใจของกู้ซื้อเฉียน ก็ยังมีความหวังเล็กๆ

เขาพยักหน้าตอบรับ “อืม เรียบร้อยแล้ว”

ทั้งสองคนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง

ที่เฉียวฉีเงียบไปเป็นเพราะเธออยู่ในอารมณ์สับสน และไม่รู้ว่า ควรพูดอะไร

แต่สําหรับกู้ซือเฉียนนั้นเขากำลังสองจิตสองใจ ไม่รู้ว่าในตอน นี้เธอคิดอะไรอยู่ หากเขาผลีผลามพูดออกไป และถ้าพูดอะไรผิด ขึ้นมา เกรงว่าจะเป็นการเติมเชื้อเพลิงลงในกองไฟให้เธอโกรธ มากขึ้นก็เป็นได้

ดังนั้น เขาจึงไม่กล้าพูด

หลังจากที่ทั้งสองเงียบไปครู่หนึ่ง เฉียวก็ถอนหายใจเบาๆ และพูดว่า “ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ถ้างั้นคุณก็รีบไปพัก ผ่อนเถอะ ฉัน…

เธอชะงัก ไม่รู้ว่าจะพูดสิ่งที่เธอต้องการอย่างแท้จริงจากก้นบึง ของหัวใจออกมาได้อย่างไร ราวกับคำพูดเหล่านั้นมาจุกอยู่ที่คอ ของเธอ ที่ไม่ว่าจะทำเช่นไรก็ไม่สามารถพูดออกมาได้

ในที่สุดเธอก็พูดว่า “ฉันก็จะกลับห้องแล้วเหมือนกัน” พูดเสร็จ ก็รีบหันหลัง เตรียมจะจากไป จากนั้น ทันทีที่เธอหันกลับมา ก็ถูกชายคนนั้นเรียกไว้

“รอเดี๋ยวสิ”
กู้ซื้อเฉียนก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว เดินไปถึงข้างหน้าเธอ ตรงที่เธอหยุดยืนอยู่

เฉียวเงยหน้ามองเขา

ชายที่อยู่ตรงหน้า มีใบหน้าที่หล่อเหลา และใบหน้าสุขุมของ เขาเมื่อมองผ่านแสงสลัวก็ปรากฏความเคร่งขรึมและความ งดงาม บางทีอาจเป็นเพราะการดื่มเหล้า ผิวของเขาจึงเปลี่ยน เป็นสีแดงระเรื่อ ซึ่งเมื่อเทียบกับลักษณะที่เย็นชาเป็นปกติของ เขานั้นราวกับว่าเป็นคนละคน…

เขามองดูเธอ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงพูดว่า “คุณ…เมื่อคุณตั้งใจ รอฉันกลับมาใช่ไหม?”

เฉียวฉีตกใจ

เมื่อเห็นการจ้องมองอย่างระมัดระวังของเขา จู่ๆ หัวใจของเธอ ก็รู้สึกเหมือนถูกบางอย่างที่มแทงเข้าอย่างจัง

เธอเม้มปาก ไม่ได้ปฏิเสธ พยักหน้ายอมรับเงียบๆ และในทันที แววตาของชายหนุ่มก็ฉายความปีติยินดีออกมา ราวกับระลอกคลื่นที่ซัดกระหน่ำ

มุมปากของเขายกขึ้นโดยไม่ตั้งใจ และถามเธอว่า “คุณมี อะไรอยากจะพูดกับฉันใช่ไหม?”

เฉียวคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่ายหัว

เดิมทีเธออยากจะพูด
แต่ตอนนี้ ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อคำเหล่านั้นกำลังจะออกจากปาก ก็ ไม่สามารถพูดออกไปได้

เธอไม่อยากบังคับตัวเอง พลางคิดในใจว่า เอาเป็นว่า เวลาจะ พิสูจน์ทุกอย่างเอง บางที่วันหนึ่งเธอจะได้เห็นหัวใจของผู้ชายคน นี้ และหัวใจของเธอเองจริงๆ

ดังนั้นก่อนที่วันนั้นจะมาถึง ทุกสิ่งทุกอย่าง ก็ไม่จำเป็นต้องพูด ออกมาก่อน

เมื่อคิดได้ดังนี้ เธอก็เงยหน้าไปมองเขา พร้อมกับรอยยิ้มที่

อ่อนโยน

“รีบไปนอนเถอะ”

เมื่อพูดเสร็จ เธอก็ไม่ได้ให้โอกาสเขาพูดอีก รีบหันหลังกลับ และกลับห้องทันที

กู้ซื้อเฉียนรู้สึกสับสนเล็กน้อยกับการกระทำเช่นนี้ของเธอ เขา ไม่รู้ว่าเธอหมายความว่าอะไร เขายืนอยู่ที่เดิมและครุ่นคิดอยู่ นาน แต่ก็ยังไม่เข้าใจ

อย่างไรซะ เขาไม่ได้เป็นคนหมกมุ่นเท่าไหร่นัก ในเมื่อเขาไม่ เข้าใจ ก็เลยช่างมันไม่คิดต่อแล้ว

จะอย่างไรก็ช่าง ตราบใดที่เธอไม่โกรธตัวเองก็ดีแล้ว

กู้ซือเฉียนจึงกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนเช่นกัน

วันรุ่งขึ้น เป็นวันเกิดของหลินซึ่ง
ก่อนหน้านี้เขาได้ส่งคำเชิญมา ค่อยากให้ทั้งสองคนมาร่วม งาน

และทั้งสองก็ตอบรับไปเรียบร้อยแล้ว เพราะฉะนั้น วันนี้จะต้อง ไม่มีอะไรผิดพลาดแน่นอน

ในตอนเช้า หมอมาเปลี่ยนยาให้เฉียว และรู้สึกประหลาดใจ

ที่พบว่า อาการบาดเจ็บที่ขาของเธอเกือบจะหายดีแล้ว

แม้ว่าจะยังเดินไม่ได้อีกเป็นเวลานาน รวมถึงไม่สามารถวิ่ง หรือกระโดดได้ แต่ถ้าอยากจะยืนสักพักหรือเดินช้าๆ สักครู่ก็ ไม่มีปัญหาอะไร

อาการบาดเจ็บซี่โครงของเฉียวนั้นดีขึ้นเยอะแล้ว เมื่อเห็น อย่างนี้ วันนี้เธอจึงขอไม่นั่งรถเข็น แต่จะนั่งไปบนรถกับพวกเขา เลย

ซึ่งกู้ซือเฉียนก็เห็นด้วย

วันนี้ เนื่องจากเป็นโอกาสทางการ ทั้งคู่จึงสวมชุดที่เป็น ทางการ

กูซือเฉียนอยู่ในชุดสูทสีดำ และเฉียวฉีสวมกระโปรงยาวสีฟ้า

อ่อน

ตอนนี้ผมของเธอยาวขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าจะยาวไม่พอที่จะเกล้า ผม แต่ก็ยังสามารถดัดผมได้

ดังนั้น ลุงโอจึงถูกเธอเรียกมาเป็นสไตลิสต์แต่เช้าตรู่ แต่เธอมี รูปลักษณ์ที่เรียบง่ายและไม่เหมือนใคร
ผมที่ยาวประบ่าถูกตัดเป็นลอนอ่อนๆ ติดด้วยเครื่องประดับ ผมที่ทําจากไข่มุก ประกอบกับรูปโฉมที่สวยสดงดงาม งามของเธอ สัมผัสได้ถึงความมีชีวิตชีวาและความสง่างาม

เมื่อกู้ซื้อเนียนเห็นมัน เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปชั่วขณะ

จากนั้นทั้งหมดก็นั่งรถไปยังสถานที่จัดงานของหลินซึ่ง ที่นี่เป็นโรงแรมห้าดาว และที่มาร่วมงานนั้น ส่วนใหญ่เป็น เพื่อนของหลินซง

ด้วยความกังวลว่าเหล่าคนหนุ่มสาวจะรู้สึกอึดอัด ดังนั้นผู้ อาวุโสในครอบครัวของหลินซง หลังจากที่ออกมาทักทายในช่วง แรกแล้ว ก็ไม่ได้ปรากฏตัวออกมาอีกเลย

ทุกคนล้วนพาหญิงสาวคู่ควงของตนมา และผู้หญิงก็พาชาย หนุ่มคู่ควงมาด้วยเช่นกัน เฉียวมากับกู้ซื้อเฉียน และแน่นอนว่า เธอเป็นคู่ควงของเขา

ในบรรดาเพื่อนของหลิงซง คนที่รู้จักกูซือเฉียนมีจำนวนไม่ น้อยเลย เพราะงั้นจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีหลายคนแวะเวียนมา ดื่มฉลองกับเขา

เฉียว ได้รับบาดเจ็บจึงดื่มไม่ได้ กู้ซื้อเฉียนทั้งกังวลว่าเธอจะ เหนื่อยหากยืนนานเกินไป ทั้งกลัวว่าบาดแผลจะเปิด ดังนั้นเมื่อ เขามาถึง เขาจึงพาเธอไปที่ห้องรับรองก่อน

ขณะนี้ ก็ยังไม่ดึก

เฉียว จึงบอกให้เขาไปทำธุระของตัวเองเลย เธออยู่ห้องนั่งรับรองนี้คนเดียวได้ไม่ต้องเป็นห่วง

กู้ซื้อเฉียนและเธอไม่ใช่คนที่ชอบแสดงความรักมากนัก ดังนั้น พวกเขาจึงไม่พูดอะไรมาก เมื่อจัดแจงให้ที่นั่งให้เธอเรียบร้อย แล้วเขาก็ออกไป

หลังจากที่เขาออกไป เฉียว ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และพิงหลัง

บนโซฟาเล่น โทรศัพท์

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ก็มีเสียงเอะอะดังมาจากข้างนอก ที่ที่เธออยู่ เป็นห้องนั่งเล่นที่ถูกแยกออกมา ซึ่งกู้ซื้อเฉียนจัด เตรียมให้เธอโดยเฉพาะ เพราะเขารู้ว่าเธอไม่ชอบอยู่ลำพังกับ คนแปลกหน้า

ดังนั้น ปกติแล้วจะไม่มีใครมาบริเวณนี้

แต่ตอนนี้ข้างนอกอีกทึกครึกโครมมาก เห็นได้ชัดว่ามีคน

กําลังมา

เธอเงยหน้าขึ้นมอง และเป็นไปตามคาด เธอเห็นหลินซึ่งเดิน นำกลุ่มคนจำนวนหนึ่งเข้ามาด้วยหน้าตายิ้มแย้ม

“เฉียวอยู่นี่เอง ฉันตามหาเธอตั้งนาน ว่าแล้วว่าทำไมฉันถึง หาเธอไม่เจอ ที่แท้เธอก็มาแอบเล่นมือถืออยู่ที่นี่เอง วันนี้เป็นวัน เกิดของฉันนะ กว่าเธอจะมาที่นี่ได้สักครั้งจะมาแอบอยู่ตรงนี้คน เดียวได้อย่างไร ไปเถอะ ออกไปสนุกกับฉันดีกว่า”

เฉียวฉือดยิ้มไม่ได้ “ฉันก็ดื่มไม่ได้อยู่ดี จะไปสนุกได้ยังไง อย่า ให้พวกคุณหมดสนุกไปเปล่าๆ เลย
ถึงจะพูดไปอย่างนั้น แต่ร่างกายของเธอก็ขยับลุกขึ้นแล้ว อย่างไรซะ เขาก็เป็นเจ้าของวันเกิด ดังนั้นจึงยากที่จะปฏิเสธ หลินทรงโบกไม้โบกมืออย่างไม่สนใจ “ดื่มไม่ได้ก็ไม่มีใคร บังคับให้เธอดื่มหรอก เธอก็ดื่มน้ำไป พวกเขาก็ดื่มเหล้าไป มา เถอะมาเล่นเกมกับเราดีกว่า”

เมื่อพูดจบ ก็ไม่ได้สนใจคำอธิบายของอีกฝ่าย รีบลากเธอออก ไปด้วยกัน