บทที่ 845 ถนอมน้ำใจซึ่งกันและกัน

คุณจะเห็นได้เพียงแค่ลำต้นที่ของที่โผล่พ้นขึ้นมาจากพื้นดิน แต่คุณจะมองไม่เห็นว่ารากของมันลึกมากแค่ไหน หนาแน่นมาก เท่าไหร่ และมันจะถูกฝังลึกลงไปใต้ดินยาวมากแค่ไหน และตอน นี้ ถ้าหากว่าคุณต้องการที่จะเขย่าต้นไม้ต้นนี้ คุณจะต้องมีพละ กําลังมากกว่าลมพายุนั่น แต่คุณมีมันรึเปล่าล่ะ?

ผมสามารถพูดได้เลยว่า บนโลกใบนี้ เว้นเสียแต่ว่ากลุ่มชาว จีนจะเข้าร่วมกองกำลังกับตระกูลจือจินและกลุ่มมังกรแล้ว ก็ไม่มี ใครที่จะสามารถเขย่ามันได้ แต่มันจะมีทางที่กองกำลังจะเข้า ร่วมกันได้อย่างนั้นหรือ?

มันเป็นไปไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? กลุ่มมังกรกลุ่มเล็กๆ ในสายตา ของตระกูลหนานมันก็เปรียบเสมือนกับฝูงมดเพียงเท่านั้น

มดไม่มีทางที่จะเขย่าต้นไม้ได้ ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้ แต่เพียงต้อง ใช้กลยุทธ์และอาศัยจังหวะก็เท่านั้น ตอนนี้มันมีโอกาสที่สำคัญ และมันก็หาได้ยากมากอยู่ตรงหน้า และบางทีเราก็อาจจะได้ ผลลัพธ์ที่ดีจากการทำสิ่งที่เรียบง่าย อย่าเพิ่งไปพูดถึงซื้อเฉียน เลย เพราะถ้าเป็นคนอื่น ก็ไม่มีทางที่จะทิ้งโอกาสนี้ไปได้อย่าง แน่นอน”

หลังจากที่ฟังจบ เฉียว ก็นิ่งเงียบทันที เธอไม่รู้เลยว่า ตอนที่กู้ซื้อเฉียนตัดสินใจจะทำมัน เขาได้คิด เรื่องนี้เอาไว้แล้ว
แล้วทำไมเขาถึงไม่บอกเธอล่ะ?

เขาก็รู้แน่ชัดอยู่แล้วว่า เพียงแต่เขาบอกเธอ เพียงแค่เขาบอก ถึงปัญหากับเธอ เธอจะต้องเข้าใจเขาและสนับสนุนมันอย่าง แน่นอน

และทำให้เธอรู้ว่า เขาไม่ใช่คนที่ไม่มีหัวใจ และไม่ใช่คนที่ใช้ วิธีการสกปรกแบบนั้นเพื่อให้ได้มาเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง และเป็นคนที่ไม่มีหลักการอะไรเลย

เพียงแค่ตอนที่เขาถูกเธอบังคับให้ถอย เพื่อที่จะปกป้องตัวเอง เขาก็เลยต้องตัดสินใจทำแบบนั้น

ทำไมเขาถึงไม่พูดมันออกมาล่ะ?

เมื่อเห็นท่าทางที่เธอแสดงออกมา หลินซงก็พูดออกไปอีกครั้ง ว่า “ความจริงแล้ว คุณไม่รู้หรือว่าหลินเยว่เอ๋อร์จะไม่ทราบถึงจุด ประสงค์ของเขา แต่ถึงอย่างนั้นหล่อนก็ยังตกลง เพราะอะไรกัน ล่ะ?”

เฉียว หันกลับไปมองเขา

หลินซงหัวเราะเยาะตัวเองออกมา “บางทีคุณก็อาจจะคิดว่า เพราะความรักของหล่อนที่มีต่อซื้อเฉียน ความรักสามารถทำให้ ผู้หญิงสูญเสียตัวเองไปได้ และทำในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยคิดที่จะทำ มันมาก่อน แต่เฉียว นั่นคือคุณ ไม่ใช่หลินเยว่เอ๋อร์”

เฉียว รู้สึกตกใจสุดๆ

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินซง เริ่มแปลเปลี่ยนกลายเป็นขมขื่นมาเล็กน้อย

เฉียวฉี คุณดูเป็นคนเย็นชา ในความเป็นจริงความรัก และความยุติธรรม ในหัวใจของคุณ ความนั้นยิ่งใหญ่กว่าอย่างเป็นเพียงแค่การชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเพื่อช่วยให้ตัว เองตัดสินใจดีที่สุดเท่านั้น”

“เป็นความจริงหลินเยว่เอ๋อร์ของหล่อนมีต่อเขามันเป็นของจริง แต่เหตุผลหล่อนยอม ตกลง มันไม่เพราะหล่อนถูก

ก่อนหน้านี้ ตอนซื้อเฉียนพูดเรื่องของเขา เพราะเขาคนชอบอยู่ในอยู่แล้ว ตอนนี้หลิน เยว่เอ๋อร์มีสองทางเลือกนั่นคือ เขาส่งหล่อนกลับไปที่ ประเทศจีนและปล่อยให้หล่อนเดินตามเส้นในอนาคตของ หล่อน

คุณลองเดาสิหล่อน

เฉียว รู้สึกตกใจขึ้นมาทันที และในดวงตาของเธอก็เผยความ งุนงงออก

หลินซงเหยียดยิ้มออกมาอย่างเย็นชา หล่อนเลือกรงเฉียว ขมวดคิ้วมุ่นในทันที “ทำไมล่ะไม่หล่อน….
“ไม่ใช่ว่าหล่อนชอบซื้อเฉียนหรือ? ทำไมหล่อนถึงเต็มใจไป อยู่กับผู้ชายคนอื่น ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้น จะทำอะไรกับหล่อน บ้าง”

หลินซงส่ายหัว “ผมก็พูดไปแล้วว่า ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็น เหมือนคุณ ที่คิดว่าความรักยิ่งใหญ่กว่าทุกอย่างในใต้หล้า บางทีหล่อนอาจจะชอบซื้อเนียนจริงๆ แต่ตอนนี้ ซื้อเนียนไม่ได้ ให้ความหวังหล่อนแล้ว เขาพูดออกไปแล้วว่า เขาไม่มีทางชอบ หล่อน และไม่มีทางยอมให้หล่อนมาอยู่ข้างกายเขา ในกรณีนี้ ทำไมหล่อนถึงไม่เลือกทางที่ดีที่สุดให้ตัวเองล่ะ? ถึงแม้ว่าหนา นมทรงจะแก่กว่านิดหน่อย แต่เรื่องชาติตระกูล รูปร่างหน้าตา ของเขา มีตรงไหนที่คู่ควรกับหลินเยว่เอ๋อร์อย่างนั้นหรือ?”

เฉียวรู้สึกตกใจขึ้นมาอีกครั้ง

ต้องบอกเลยว่า หลังจากที่เธอได้ฟังการวิเคราะห์ของหลินซึ่ง แล้ว เธอก็พบว่าตัวเองนั้น ยังคงไร้เดียงสามากเกินไปจริงๆ

ในสายตาของบางคน ความเชื่อที่เธอยังคงยึดถือมาตลอดนั้น มันไม่ควรค่าแก่การกล่าวถึงเลยจริงๆ

ในใจของเธอรู้สึกสับสนขึ้นมา และเมื่อนึกไปถึงสิ่งที่เธอพูด กับกู้ซือเฉียนเมื่อวานนี้ เธอก็รู้สึกเศร้าขึ้นมาอีกครั้ง

สิ่งที่หลินซงอยากจะพูด เขาก็พูดออกมาหมดแล้ว เมื่อเห็น ท่าทางของเธอ เขาก็รู้ได้ในทันทีว่าเธอเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว ดวงตาของเขาลึกล้ำขึ้นมา และสุดท้ายเขาก็ถอนหายใจออกมา และลุกขึ้นยืน
เขามองมาที่เธอ และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “เฉียว ความจริงผมไม่ควรบอกเรื่องนี้กับคุณ แต่เมื่อเห็นว่าคุณ แยกแยะมันไม่ได้ ผมก็เลยอดไม่ได้จริงๆ ที่จะพูดมันออกไป

เขาหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง จนกระทั่งเฉียวเงยหน้าขึ้นไปมองเขา เขาจึงพูดออกไปว่า “พวกคุณต่างก็เป็นคนที่เลียเลือดบนมืดหลัง จากที่ฆ่าคน เป็นคนที่อายุสั้น มีชีวิตอยู่แค่วันนี้และไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าหากว่าคุณมีใจให้อีกฝ่ายจริงๆ ทำไมคุณถึงไม่ ทิ้งอคติและความเข้าใจผิดเหล่านั้น และกลับมาคืนดีกันล่ะ? บน โลกใบนี้ คนรักกันถูกแยกออกจากกันด้วยเหตุผลต่างๆ นานา และรู้สึกเสียใจไปตลอดชีวิตจะกระทั่งเสียชีวิตในวัยชรา แล้ว พวกคุณล่ะ พวกคุณรู้จักกันมาตั้งแต่เล็กจนโต พวกคุณควรจะ เป็นคนที่รู้จักกันดีที่สุดไม่ใช่หรือ แต่แล้วทำไม ความเข้าใจผิด แบบนี้มันถึงเกิดขึ้นระหว่างพวกคุณทั้งสองคน?”

เฉียวนั่งตกตะลึงอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่าทำไม ขอบตาของเธอมัน จึงรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา

หลังจากที่หลินซงพูดจบ เขาก็ไม่คิดที่จะนั่งอยู่ตรงนี้ต่อ เขาจึง พูดออกไปว่า “คุณลองกลับไปคิดดูแล้วกันนะ”

หลังจากนั้น เขาก็หันหลังกลับ และเดินจากไป

หลังจากที่หลินซงเดินออกไปแล้ว เฉียวฉีก็ไม่ได้ขยับเขยื้อน ตัวไปไหนเลยแม้แต่น้อย และเอาแต่นั่งอยู่ที่ระเบียง

เธอเอาแต่ครุ่นคิดอยู่นานสองนาน ประตูแห่งกาลเวลาดูเหมือนว่ามันกำลังเปิดออกสู่สายตาของเธอ และลมที่พัดผ่านมาก็พัดพาความทรงจําของเธอกลับมาด้วย ดูเหมือนเธอจะเห็นชายหนุ่ม ที่ดูตรงไปตรงมากำลังยืนส่งยิ้ม มา ให้เธอ เมื่อนานมาแล้ว

ในใจของเธอคิดว่า ใช่แล้ว ฉันเป็นคนที่รู้จักเขาดีที่สุด แต่แล้วทำไม พวกเราถึงกลายมาเป็นอย่างทุกวันนี้ไปได้

พวกเราสองคนเป็นคนที่มีความเกี่ยวพันกันมากที่สุด บนโลก ใบนี้ไม่ใช่หรือ พวกเราควรจะจับมือกันก้าวผ่านความทุกข์และ ยากลำบากนี้ไปด้วยกัน พวกเราควรจะเชื่อใจซึ่งกันและกัน โดยที่ ไม่ระแคะระคายอะไร แต่แล้วทำไม เราต้องปล่อยหนามไปที่ม แทงร่างกายของอีกฝ่ายแบบนี้ด้วยล่ะ?

เฉียวฉียกมือขึ้นมาปิดหน้าของตัวเอง จากนั้นน้ำตาของเธอก็ ไหลออกมา

กู้ซือเฉียนกลับมาถึงบ้านในตอนกลางคืน

หลังจากที่เขากลับมาถึงบ้าน เขาก็เห็นว่าห้องนอนของเฉียว บนชั้นสอง ยังคงสว่างอยู่ เขาจึงไม่อาจหยุดยั้งฝีเท้าของตัวเอง เอาไว้ได้

เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลา 23.00 น. แล้ว

ปกติเวลานี้ เธอน่าจะหลับไปตั้งนานแล้ว ทำไมวันนี้เธอถึงยัง ไม่นอน?
เป็นเพราะเธอยังโกรธเขาอยู่รึเปล่า?

โกรธที่เขาไม่ยอมฟังคำแนะนำของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอพูด อะไรกับเขาตั้งมากมาย แต่เขาก็ยังพาหลินเยว่เอ๋อ ไปที่งาน แต่งงาน

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ กู้ซื้อเฉียนก็หัวเราะเยาะตัวเองออกมา เธอน่ะ เป็นอย่างนี้มาโดยตลอด ก็เห็นๆ อยู่ว่าเธออยู่ใน แวดวงที่สกปรกที่สุด แต่ในใจของเธอก็ยังสามารถรักษาความ บริสุทธิ์เอาไว้ได้ และก็ทำให้คนอื่นอดไม่ได้ที่จะเข้ามายุ่งกับมัน

ช่างเถอะ ถ้าเธอโกรธ งั้นเขาก็แค่พยายามหลีกเลี่ยงเธอ หน่อย

ถึงยังไง เขาก็จะปล่อยให้เธอโกรธอยู่สักสองสามวันแล้วค่อย

คุยกับเธออีกที

เมื่อคิดแบบนี้แล้ว เขาก็ผ่อนคลายฝีเท้าลง และเดินขึ้นไปที่ชั้น

บนอย่างช้าๆ

แต่เมื่อเขาเดินไปได้แค่ครึ่งทาง จู่ๆ ฝีเท้าของเขาก็หยุดชะงัก

ลง

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นไป เขาก็เห็นร่างเล็กที่คุ้นตา กำลังรอเขา อยู่ตรงนั้น

เธอนั่งอยู่บนวีลแชร์ และจ้องมองมาที่เขาด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง มองเพียงแค่แวบเดียว ก็ทำให้หัวใจของกู้ซื้อเฉียนเต้นแรง ราวกับว่าเขากำลังสูญเสียงความเป็นตัวเองลงไปทุกทีๆ