บทที่ 83 เธอไม่ยอมรับ

หร่วนเจียวเจียวอยากจะเถียงกลับ แต่ก็ถูกผอ.ยกมือห้ามไว้

เขาขมวดคิ้ว สายตาได้มองไปยังผู้คนรอบๆ สุดท้ายก็ได้ มาหยุดที่หัวเหยา

หัวเหยา เธอพูด นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? หัวเหยาได้เล่าเรื่องไปแบบไม่ดัดแปลงอะไร

คนอยู่เยอะขนาดนี้ เธอก็ได้พูดออกมาแบบเป็นกลาง ไม่ ได้ตีไข่ใส่สีเลยแม้แต่น้อย แล้วก็ไม่ได้แต่งเติมอะไร

เงี่ยนซิวฟังจบ ก็ขมวดคิ้ว

“ถ้าเป็นแบบนั้น จึงเสี่ยวหย่ารู้สึกว่าสิ่งหนึ่งได้ขโมย ต้นฉบับงานออกแบบของเธอเมื่อห้าปีก่อนไป อยากจะล้าง ความผิดของตนในคืนนี้ แล้วก็ใส่ร้ายความผิดให้เธอ เพราะ งั้นเธอถึงได้ให้ หร่วนเจียวเจียวมาขโมยต้นฉบับ?”

จึงเสี่ยวหย่านิ่ง

ผ่านไปสักพัก ได้สูดหายใจเข้าลึก

รู้ว่าเวลานี้แล้ว จะแก้ตัวก็ไม่มีประโยชน์อะไร

ทำได้แค่พูดว่า “หนูยอมรับว่าก่อนหน้านั้นหนูได้เอ่ยเรื่อง นี้ขึ้นต่อหน้าเธอจริง พี่ได้เอาต้นฉบับนั้นของหนูไปเป็นไปได้สูงว่าจะเอางานนั้นมาใส่ร้ายหนู แต่หนูไม่ได้ให้เธอมาช่วย หนูขโมยนะ

ที่เธอทําแบบนี้ในคืนนี้ หนูก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ถ้าหนู ตั้งแต่แรก หนูไม่ยอมให้เธอทําแน่ๆ

ผอ.ได้ยกมือเป็นการขัดจังหวะการพูดของเธอ

เขาได้หันไปมองจิ่งหนึ่ง “เธอล่ะ? ว่าไง?”

จึงหนิงได้เหยียดยิ้มอย่างประชดประชัน

“ว่าฉันขโมยต้นฉบับงานออกแบบเธอ…… งเสี่ยวหย่า งั้นเธอบอกหน่อย ว่าฉันไปขโมยตอนไหน?”

จึงเสี่ยวหย่าขมวดคิ้ว

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง?”

“เรื่องที่เธอก็ไม่รู้ แล้วก็บอกกับคนอื่นแบบนี้ จะใส่ร้าย

ฉัน?”

จิ่งเสี่ยวหย่า “

สักพัก เธอก็ได้สูดหายใจ อยู่ๆ ก็ได้แสดงรอยยิ้มออกมา

“ได้ ต่อให้เรื่องนี้ฉันไม่คิดให้รอบคอบเอง เข้าใจผิดไป ฉันก็ขอโทษพี่ตรงนี้เลยละกัน แต่ว่าเรื่องเมื่อห้าปีก่อน พี่เป็น คนทำจริงไหม! ฉันก็เป็นเพราะเรื่องเมื่อตอนนั้นถึงได้สงสัย ในตัวของพี่ กลัวว่าจะเป็นเหมือนเมื่อก่อน ใส่ร้ายฉันโดยไม่สนวิธีการ ก็เลยได้คิดเยอะไปหน่อย หรือว่านี่พี่ก็จะโทษ

ฉัน?”

จิ่งเสี่ยวหย่าพูดจบ นัยน์ตาก็ได้มีความได้ใจเล็กน้อย

ต่อให้จิ้งหนิงกดดันให้ร่วนเจียวเจียวพูดเรื่องที่เธอนั้นได้ สอดมือเข้าไปในความสัมพันธ์เขาและมั่นเจ๋อแล้วจะทำไม?

ในโลกของความรัก คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นมือที่ พูดถึงตรงนี้ ตอนนี้เธอก็มองออกชัดเจนแล้ว

สาม!

คำที่จิ่งหนึ่งได้พูดกับเธอที่โถงงานก่อนหน้า ก็แค่อยากจะ หลอกล่อเธอเท่านั้น

เหอะ! ต้นฉบับนั้นเธอได้ทำลายไปตั้งนานแล้ว ในโลกยัง จะไปมีต้นฉบับอะไรอีก?

ขอแค่เธอกัดเรื่องเหมือนห้าไปก่อนไม่ปล่อย ต่อให้จิ้งหนึ่ง ฉลาดขนาดไหน ก็ยากที่จะพลิกเกมได้

เป็นไปอย่างที่คิด ได้ยินเสียงนินทาที่เปลี่ยนไปของคน รอบข้าง

“ที่พูดมันก็จริงนะ ถ้าเกิดเมื่อก่อนฉันถูกคนทำแบบนั้น ต่อ จากนั้นก็จะกังวลอยู่ตลอดแน่ ถ้าจะสงสัยคนคนนี้มากไป หน่อยก็ปกติ”
“นี่ที่เขาเรียกว่า โรควิตกจริตหลังจากโดนทำร้าย?”

“คนบ้านเดียวกัน นี่มันเรื่องอะไรบ้างเนี่ย ยิ่งพูดยิ่ง

วุ่นวาย

ผอ.ได้ยิน ก็ได้ขมวดคิ้ว

เรื่องเมื่อปีนั้นเขาก็รู้ แต่ตามหลักการแล้วเรื่องมันผ่านไป หลายปีแล้ว ต่อให้ผลที่ที่ได้รับมันหนักขนาดไหนก็รักษาหาย แล้วหรือเปล่า!

แต่เขาก็ไม่ได้พูด ก็แต่มองไปที่วิ่งหนึ่ง

จิ่งหนึ่งกระตุกมุมปาก ค่อยๆ พูดออกไปทีละคำว่า “ฉันจำ ได้ว่า เหมือนว่าฉันไม่เคยที่จะยอมรับว่าเรื่องเมื่อห้าปีก่อน ฉันเป็นคนทํานะ”

รอบข้างได้เงียบไปทันที

เหมือนว่าจะขอเวลา ในการมาย่อยคำที่เธอพูด

สีหน้านิ่งเสียวหย่ากลับเปลี่ยนเล็กน้อย

จิ่งหนิงได้พูดออกไปอย่าหนักแน่น “ฉันไม่เคยที่จะยอมรับ มาก่อน ว่าฉันขโมยงานของจึงเสี่ยวหย่า แล้วก็ได้ที่เธอจน สลบ เพื่อที่จะเอารายชื่อในการเข้าศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัย

ศิลปากรรอยัลแทนเธอ ใช่ไหม?”

สี่ทิศได้ฮือฮาทันที
หมายความว่าอะไร?

เรื่องนี้มันผ่านมาห้าปีแล้ว ทุกคนต่างก็รู้ เรื่องเมื่อปีนั้นเธอ

เป็นคนทํา

ตอนนี้ทําไม……

ทุกคนได้อึ้งไป นี่ถึงได้นึกได้ว่า ที่เธอพูดนั้นเหมือนจะจริง

ห้าปีก่อน เรื่องได้ดังไปทั่ว คนทั้งสองสถานศึกษาต่างรู้กัน หมด จึงหนิงขโมยผลงานของจึงเสี่ยวหย่า แล้วยังติดเธอจน สลบ ก็เพื่อที่จะได้โควตาที่จะเข้าศึกษาที่มหาวิทยาลัย ศิลปากรรอยัล

จากนั้น เจ้าตัวของเรื่อง ก็ไม่ได้โผล่ออกมาให้เห็นอีก

หลังจากวิ่งหนึ่งถูกพาตัวออกไปจากสถานที่สอบนั้น ก็ไม่ ได้โผล่มาให้เห็นต่อหน้าผู้คนอีกเลย ยิ่งอย่าพูดว่ายอมรับ หรืออธิบายอะไรเลย

ก่อนหน้า ทุกคนคิดว่า เธอนั้นรู้สึกอับอาย ไม่กล้าที่จะออก

มาพูด

แต่ตอนนี้พอมาคิดอยู่ เหมือนว่าจะไม่ใช่

คนคนหนึ่งถ้าอับอาย ซ่อนตัวได้ช่วงหนึ่ง ซ่อนตัวไม่ได้

ตลอดไปใช่ไหม

หลังจากนั้นต้องมีข่าวของเธอบ้าง
แต่ที่น่าแปลกก็คือ หลังจากวันนั้น จึงหนึ่งก็เหมือนว่าจะ ระเหยหายไปเลย ไม่มีร่องรอยของเธอแม้แต่น้อย

นี่……..มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย!

จิ่งหมิงเห็นสายตาที่ดูตกใจของคนรอบข้าง ก็ได้ค่อยๆ พูดไปทีละคำว่า “ห้าปีก่อน ฉันไม่มีโอกาสที่จะพูดความจริง ออกไป ห้าปีให้หลังในวันนี้ ฉันไม่มีทางให้คนมาใส่ร้าย ทำให้ตนอับอายอีกครั้ง ฉันได้สาบานต่อหน้าหลุดศพของแม่ ตัวเองแล้ว คนที่ติดหนี้ฉัน ฉันต้องเอาคืนทั้งหมด คนที่ได้ ราดน้ำสกปรกมาให้ฉัน! พวกเขาเก็บคืนไม่ได้ ฉันก็จะให้ พวกเขาคุกเข่าลงกับพื้น ค่อยๆ เลียให้มันสะอาด! ”

สายตาของเธอได้มองผ่านคนข้างหน้าด้วยความน่ากลัว น้ำเสียงหนักแน่น มีพลังมากๆ

ทุกคนได้ถูกบรรยากาศที่เกรงขามแล้วไม่ยอมใครทำเอา ตก ใจ

ในนั้นมีไม่กี่คน ถึงขั้นได้มีสายตาที่นับถือแสดงออกมา คุณพระ! นี่มันน่าเกรงขามเกินไปแล้วหรือเปล่า

ทำไมยิ่งฟัง ก็รู้สึกว่าที่เธอพูดนั้นเป็นความจริงล่ะ?

ยังไงซะ คนที่ไม่เคยเจอความเจ็บปวดแบบนี้จริงนั้นไม่มี ทางที่จะมีแววตาที่น่ากลัวและหนักแน่นแบบนั้น และก็ไม่มี ทางที่จะพูดอะไรที่มันน่าเกรงขามแบบนั้นออกมาจริงไหม
ได้เริ่มมีคนเอียงตาชั่งที่อยู่ในใจแล้ว

จึงเสี่ยวหย่าพูดด้วยความโมโห “เธอหมายความว่า

อะไร?”

จิ่งหนึ่งยิ้มอย่างเยือกเย็น

“ความหมายของฉันก็คือ คนที่ขโมยงานออกแบบเมื่อปี นั้นไม่ใช่ฉัน เป็นเธอ! คนที่ใส่ร้ายก็ไม่ใช่ฉัน ยังเป็นเธอ! คน ที่อิจฉาในความสามารถของพี่สาว ไม่สนว่าตัวเองจะเจ็บตัว ของที่ตัวนั้นได้มาไม่ได้ ก็ไม่ให้คนอื่นได้ไปเหมือนกัน! ”

ทุกคนได้ตกใจทั้งหมด

“อะไร? เธอหมายความว่า ตอนนั้นจึงเสี่ยวหย่าใส่ร้าย

เธอ?”

มีคนอดไม่ได้ที่จะไม่ออกเสียง

จิ่งหนิงพยักหน้า

“วันสอบนั้น เขาได้เห็นว่างานของฉันได้ดีกว่าอย่างไม่ได้ ตั้งใจ เพราะงั้นในเช้าวันต่อมา ก็ได้จงใจตีหัวตัวเองให้แตก แล้วยังขโมยต้นฉบับงานออกแบบในโน๊ตบุ๊คของฉัน แล้ว โทรไปที่โรงเรียน ใส่ร้ายว่าฉันเป็นคนขโมยงานไป แบบนี้ ทุกคนก็จะพากันคิดว่า เป็นฉันที่ขโมยงานของเธอไป และ เธอ คนที่โดนพี่สาวแท้ๆ ทำร้าย คนน่าสงสารที่เสียสิทธิ์ใน การเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยศิลปากรรอยัล ก็จะสามารถได้ความเห็นใจจากผู้คนได้อย่างง่ายดาย เธอว่าจริงไหม?”

สีหน้าของจึงเสี่ยวหย่าได้ขีดไป

เธอได้ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ข้างๆ มู่ลั่นเจ๋อได้ขมวดคิ้ว

แน่น

“จิ้งหนึ่ง เสียวหย่าไม่ใช่คนแบบนั้น…….

นายหุบปาก!

วิ่งหนึ่งได้พูดอย่างเย็นชา “เธอไม่ใช่คนแบบนั้น เพราะงั้น ฉันใช่? เธอทำเรื่องที่จะทำร้ายตัวเอง ใส่ร้ายพี่สาวของตัว เองออกมาไม่ได้ ฉันสามารถที่จะทำเรื่องทำร้ายน้องสาว ขโมยผลงานเธอออกมาได้? มั่นเจ๋อ นายเบิกตาของดูดีๆ วันนี้คนที่แอบเข้ามาในห้องฉัน อยากจะขโมยต้นฉบับนั้น ไม่ใช่ฉัน เป็นหร่วนเจียวเจียว! และหร่วนเจียวเกี่ยวกับวิ่ง เสี่ยวหย่าเป็นอะไรกัน นายเข้าใจดียิ่งกว่าฉัน! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ