บทที่ 807 มือขึ้นมืดลง

เขาลุกขึ้นทันที ปล่อยเธอ แล้วตะโกนออกมา “ลุงโอว”

ลุงโอวเดินเข้ามาทันที กู้ซื้อเฉียนเหลือบมองผู้หญิงที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียง คิ้วของเขา

เย็นชาเหมือนกับน้ำแข็ง

“ส่งคุณเฉียวกลับไป

“ครับ”

ลุงโอว ส่งเฉียวฉีกลับไป

ทั้งสองคนอารมณ์ไม่ดี และเป็นแยกกันไปด้วยไม่ดี แม้ว่ากู้ซื้อเฉียนจะโกรธ แต่ความรู้สึกของเฉียวฉีก็ไม่ได้ดี ขนาดไหน

ทั้งๆ ที่เมื่อกี้ที่พูดคำเหล่านั้นออกมา รู้สึกสะใจมาก

ก็เหมือนกับว่าความโกรธที่ถูกระงับเป็นเวลานานและถูก ระบายออกทั้งหมดในครั้งเดียว

แต่ทำไมเมื่อเห็นใบหน้าที่รู้สึกเศร้าใจของเขานั้น เธอมีความ รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย ในใจ

เฉียวฉียกมือขึ้นและปิดบังหัวใจของเธอไว้

รู้สึกถึงที่ที่นั้น เหมือนมีมีดเล่มเล็กๆ ที่ค่อยๆ เจาะลึกเข้าไปและเห็นเลือดจากการเจาะ และสีหน้าเธอดขึ้นทันที

หลังจากที่เฉียว จากไป กู้ซื้อเฉียนก็เตะโซฟาข้างเตียงอย่าง แรง จากนั้นกระแทกประตูและเดินออกไป

เขาไม่ได้ออกจากปราสาท แต่ตรงไปที่ห้องพัก ในห้องพักผ่อน หลินเยว่เอ๋อยังนั่งอยู่ที่นั้น

ฉินเยว่ได้เฝ้าอยู่ประตูห้องตลอด ไม่อนุญาตให้เธอออกไป หรือปล่อยให้คนอื่นเข้ามา

จนกระทั่งเขาเห็นกู้ซื้อเฉียนมาที่นี่ เขาจึงก้าวออกไป โค้ง ค่านับเล็กน้อยแล้วพูดด้วยความเคารพ “เจ้านาย”

หน้าของกู้ซื้อเฉียนเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ถ้าเขาจะฆ่าด้วยมีด ตอนนี้ เมื่อคนข้างๆ ได้เห็น สภาพเขาแบบนี้ คงไม่สงสัยว่าเขาจะ เป็นล้อเล่น

เขาถามด้วยเสียงเข้มว่า “คนอยู่ไหน”

“ในห้องครับ”

ฉินเยว่ดูเหมือนจะรู้สึกถึงความโกรธของเขา และเธอตัวสั่น เล็กน้อยและพูดว่า “ฉันร้องไห้ตลอด”

กู้ซือเฉียนเยาะเย้ย

ร้องไห้

เธอพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อเกลี้ยกล่อมเขา และ เล่นละครใหญ่ขนาดนี้ ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเฉียวฉีเพิ่งกำลังดีขึ้นตกอยู่ในภาวะชะงักงัน เธอยังมีหน้าที่จะร้องไห้ ตอนนี้หรือ”

เขาไม่พูดอะไร เปิดประตูและเดินเข้าไป

ข้างในหลินเยว่เอ๋อขดตัวอยู่บนโซฟา

เธอตกใจมาก และการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน ในเมื่อ

ทำให้แผนของเธอถูกทำลาย

และการจ้องมองที่เย็นชาที่กู้ซื้อเฉียนทิ้งไว้เมื่อเขาจากไป ถูก ตราตรึงในใจของเธออย่างลึกซึ้ง ทำให้เธอลืมไม่ได้

ทําไงดี

ดูเหมือนเขาโกรธจริงๆ เขายังไม่เต็มใจจะยอมรับเธอหรอ ทั้งๆ ที่เธอทำไปถึงขนาดนี้แล้ว

หรือว่าเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นจริงๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะใจมาก แบบนี้ก็ดี ผู้หญิงคนนั้นได้เห็นเธอใกล้ชิดกับกู้ซื้อเฉียนด้วยตา

ของเธอเอง

ด้วยความแบบนี้ แม้ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับกู้ซื้อ เฉียนจริงๆ ในสายตาของคนภายนอก ความสัมพันธ์ทั้งสองคนก็ ถูกตัดสินแล้วแน่นอน

ตอนนี้ แค่เธอพยายามใช้วิธีหนักขึ้นไปจับใจกู้ซื้อเฉียนไว้ แม้แต่ว่า…มันแค่เป็นฉากแสดงออกมาต่อหน้าคนอื่น
อย่างงั้นและก็ทางต่อไปจะราบรื่นมากขึ้น

เมื่อคิดถึงแบบนี้ เธออดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึกๆ และเมื่อเธอ

กำลังจะคิดว่าไปคุยกับกู้ซื้อเฉียน ประตูก็ถูกเตะเปิดออก หลินเยว่เอ๋อตกใจกับเสียงนี้ เสียงนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว ก็เห็นร่างสูงตรงเดินเข้ามาจาก

ด้านนอก

รูม่านตาของเธอหดตัวเล็กน้อย แม้ว่าจะมีความคิดอยู่ในใจแล้ว แต่เธอเป็นฝ่ายที่คิดแผนร้าย กับกู้ซื้อเฉียนเอง ดังนั้นฉันจึงรู้สึกกลัว

ในขณะที่เธอแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ใบหน้าของเธอเปื้อนด้วย น้ำตา เพราะการร้องไห้ ทำให้ตาเธอเป็นกลายเป็นสีแดง และดู ไปน่าสงสาร

เธอรีบลุกขึ้นจากโซฟา ก้มศีรษะลง แล้วตะโกนด้วยเสียงต่ำ

ว่า “ชื่อเฉียน……

กู้ซือเฉียนมองดูเธออย่างเย็นชา เขาโกรธมาก แต่เมื่อความโกรธแสดงในใบหน้าของเขา มัน ก็กลับกลายเป็นรอยยิ้มจางๆ ที่เย็นชา

สิ่งที่หลินเยว่เอ๋อกลัวมากที่สุดคือใบหน้าของเขาแบบนี้

เวลาเขาโกรธ ไม่เหมือนสิงโตดุร้าย แต่เหมือนงูพิษเย็นที่เกาะ คอคุณ เหมือนกับว่าแค่ใช้กำลังนิดเดียวก็สามารถสําลักคอได้
อันที่จริง กู้ซือเจียนอยากจะบีบคอเธอจริงๆ

เขาคิดได้ก็ทําได้ด้วย เมื่อเขาบีบคอเธอด้วยมือ และถามเธอ ว่ารุนแรง

“ใครอนุญาตให้คุณมาทำอะไรแบบนี้ ใครอนุญาตให้คุณเข้า ใกล้ผม พูด”

ด้วยเสียงตะโกนดัง ใบหน้าของหลินเยว่เอ๋อ ซีดเผือดด้วย ความตกใจ

คอถูกบีบแน่นมาก ทำให้เธอหายใจไม่ออก และทำให้เธอ รู้สึกกระสับกระส่ายมาก

เธอแทบจะไม่สามารถเปล่งเสียงได้ และเสียงของเธอก็เบา พอๆ กับที่ออกมาจากจมูกของเธอ

“ซื้อเฉียน ฉันรักคุณมากเกินไป ฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจ

“หึ รักผมเหรอ”

คิ้วและตาของกู้ซือเฉียนเย็นชา และการเยาะเย้ยต่ำก็ไหลออก มาจากลำคอ เหมือนมีพิษ

มือที่จับคอเธอไว้ค่อยๆ ลูบผิวที่คอของเธอเบา ๆ เหมือนงูพิษ ที่กำลังพ้นตัวอักษร

เดินจากไป

เขาพูดด้วยน้ำเสียงสบประมาทว่า “คุณรักผมมากแค่ไหน คุณ กล้าทําเรื่องโง่ๆ แบบนี้โดยไม่คำนึงถึงคำสั่งของผม คุณคิดว่าถ้าคุณถอดเสื้อออกยืนเปลือยเปล่าต่อหน้าผม ผมก็จะถูกคุณ ยั่วยวน และจะแตะต้องเธอหรอ เธอเห็นผมเป็นอะไร ผู้หญิง ที่นอนกับหลายพันคนก็มีสิทธิ์ปีนขึ้นไปบนเตียงของผมด้วยหรอ”

ค่าพูดที่ดูถูกเหยียดหยามทำให้ใบหน้าของหลินเยว่เอ๋อซีด ทันที

เธอกัดริมฝีปากแน่น น้ำตาก็ไหลออกมาแทบจะในทันที และ เธอตัวสั่น “ในใจของคุณ ฉันจะเป็นผู้หญิงสกปรกแบบนี้จริงๆ เหรอ”

กู้ซือเจียนยิ้มแบบเย็นชาว่า “สิ่งที่ผมพูดนั้นเป็นความจริง ไม่ใช่หรือ”

“ไม่ เรื่องเหล่านี้ไม่ได้เป็นเรื่องที่ฉันอยากทำ” หลินเยว่เอ๋อรู้ว่า เขากำลังพูดถึงเรื่องอะไร แต่เป็นเพราะเธอรู้ ถึงจะรู้สึกเจ็บปวด และอับอายอย่างมาก

“ฉันโดนคนอื่นหลอกลวงและใส่ร้าย ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ คุณ ไม่รักฉัน ไม่ชอบฉันก็ได้ แต่ทำไมคุณเล่าเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก ทำให้ฉันอับอาย คุณรู้ ทั้งๆ ที่คุณรู้…

เสียงนั้นถูกสำลักและเขาไม่สามารถพูดได้อีกต่อไป กู้ซือเฉียนมองดูเธออย่างเย็นชา

ผู้หญิงที่อ่อนแอ ในมือของเขาเปรียบเสมือนดอกไม้สีขาว เล็กๆ ที่ถูกลมและฝนซัดกระหน่ำ

มันช่างน่าสงสาร อ่อนแอ ทำให้คนอื่นเห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะปกป้อง

แต่สายตาของเขา เหมือนมองผ่านเธอ และเห็นผู้หญิงอีกคนที่ อยู่ห่างไกล

ความอ่อนแอและความอดทนของเธอถูกซ่อนไว้อย่างสมบูรณ์ ภายใต้ในการเย็นชาและดื้อรั้น เธอไม่เคยยอมแพ้ที่จะแสดง

ความอ่อนแอต่อหน้าเขาอย่างนี้

ไม่ ไม่ใช่

เธอเคยยอมแพ้

เมื่อกลุ่มหงส์แดงแยกสลาย เมื่อกลุ่มคนที่เธอมองว่าเป็นพี่ น้องกันที่คุกเข่าลงให้เธอ เธอเคยยอมแสดงอ่อนแอให้กับกู้ซื้อ เฉียน

เธอร้องไห้และบอกเขาว่าคนเหล่านั้นคือคนที่สำคัญที่สุดใน ชีวิตของเธอ เธอไม่สามารถเห็นพวกเขาตายต่อหน้าเธอ ยังไง ก็ตาม ขอให้เขาเห็นแก่ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองโตมาด้วย

กัน ปล่อยพวกเขาไป

แต่ผลคือ เขาไม่เห็นด้วย

เขายังคงใช้มีดมาฆ่ากลุ่มคนนั้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ