บทที่ 806 หัว ใจเย็นชา

แต่กู้ซือเฉียนไม่ได้ฟังคำพูดเธอ

เขาด้วยใบหน้าที่สงบ ผลักเธอออกไปโดยตรง เฉียวได้รับ บาดเจ็บและยากที่จะต่อต้าน

ก็ไม่ถึงที่จะต่อต้านเขาทำให้ตัวเองรับบาดเจ็บ ทําแบบนี้จะ ทำให้ตัวเธอได้รับบาดเจ็บมากขึ้น และมันก็ไม่คุ้ม

ดังนั้นเธอจึงถูกเขาผลักออกไปโดยเธอไม่ได้อยากไปกับเขา

จริง

เธอโกรธมากและหายใจไม่ออกเพราะความโกรธ เธอกัดฟัน และพูดว่า “กู้ซือเฉียน คุณ โครตสารเลว!”

ถึงแม้ว่าถูกผู้หญิงด้านหน้าด่า แต่กู้ซื้อเฉียนก็ไม่ได้รู้สึก

รําคาญเลย

ด้วยใบหน้าสงบ เขาเป็นเธอกลับไปที่อาคารหลัก หลังจาก เข้าไปในห้องโถง เขาอุ้มเธอขึ้นจากรถเข็นและเดินไปที่ห้องนอน

ชั้นบน

เฉียว รู้สึกประหลาดใจ

แอบในใจ และต่อต้านขึ้นมา

“กู้ซื้อเฉียน คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม ปล่อยฉัน” กู้ซื้อเฉียนเงียบไม่ตอบ อุ้มเธอไปที่ห้องนอน ประตูกระแทกปิดด้วยเท้า จากนั้นเดินไปที่เตียงแล้ววางเธอลง

เมื่อเธอสัมผัสเตียงขนาดใหญ่อันอ่อนนุ่ม ความกังวลของ

เฉียวฉีก็รุนแรงขึ้น เธออดไม่ได้ที่จะให้ตัวถอยหลัง มองขึ้นไปที่เขา ขมวดคิ้ว

อย่างเคร่งขรึมแล้วพูดว่า “คุณหมายความว่ายังไง

กู้ซื้อเฉียน “อย่าคิดมาก ผมแค่ต้องการหาที่เงียบๆ และคุย เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้กับคุณให้ชัดเจน”

เฉียว รู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้

เธอหัวเราะเยาะและเบือนหน้าไปทางอื่น “แต่ฉันไม่มีอะไรจะ พูดกับคุณ”

กู้ซือเฉียน หรี่ตาและเยาะเย้ย

ทันใดนั้นเขาเข้าไกลที่เตียงและเอนตัวลง ด้วยมือข้างหนึ่งบน ไหล่ข้างหนึ่งของเธอ ในขณะที่มืออีกข้างบีบคางของเธอ เพื่อหัน หน้าเธอเข้าหาตัวเขา

เสียงอู้อี้เอ่อล้นออกมาจากลำคอด้วยความเยือกเย็นและเสน่ห์ ที่ชั่วร้าย

“เฉียว คุณดึงผมอยู่หรือ”

เฉียวฉีตกตะลึง

ยังไงเธอก็คาดไม่ได้ว่าเขาหน้าด้านจนพูดแบบนี้ออกมาได้

เธอกัดฟันและพูดอย่างโกรธ “คุณพูดบ้าอะไร ใครจะดึงคุณฉันไม่ได้ดึง”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ กู้ซือเฉียนก็หัวเราะโดยไม่ได้โกรธและพูดว่า “จริงเหรอ เมื่อกี้คุณโกรธอะไร ไม่ใช่เพราะเห็นผมอยู่กับหลิน เยว่เอ๋อ และทำให้คุณรู้สึกไม่สบายใจไม่ใช่หรือ คือ

เฉียวฉีตกตะลึง

มีความเจ็บปวดเล็กน้อย และในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้ร้ายมาก

ทําไมเขาถึงร้ายได้ขนาดนี้

ทั้งๆ ที่รู้กันอยู่ว่าตามความสัมพันธ์ปัจจุบันของเขาสองคน ไม่ ได้ถึงขนาดที่หึงหวง สำหรับเธอแล้ว ตอนนี้เธอยังไม่สามารถอยู่ เฉยเมยที่จะเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ทำไมบังคับให้เธอ ยอมรับ

เฉียวไม่ได้พูดอะไร แต่จ้องมองที่เขาด้วยสายตาแน่นๆ

กู้ซื้อเฉียนพอใจกับการทำแบบนี้ของเธอมาก

ในใจเขา เหมือนมีความรู้สึกลับ ๆ ที่เกิดขึ้นมา

เขามองดูเธอแล้วพูดว่า “ผมกับเธอไม่ได้มีอะไร และเมื่อกี้ก็ไม่ ได้อย่างที่คุณเห็น”

เฉียวเยาะเย้ยอย่างหนัก “คุณกับเธอมีอะไรกัน ความเท็จ จริงจะเป็นยังไง ก็ไม่ได้เกี่ยวกับฉัน กู้ซือเฉียนปล่อยฉัน

กู้ซือเฉียนขมวดคิ้ว
เขาถอนใจเบา ๆ ปลายนิ้วที่บีบคางของเธอนั้นค่อยๆ สัมผัส หน้าของเธออย่างแผ่วเบา

เนื่องจากผู้ชายถือปืนหลายปีแล้ว จึงมีตอที่ปลายนิ้ว เมื่อเขา เลื่อนผ่านผิวที่บอบบางของใบหน้าเธอ เจียวรู้สึกขรุขระมาก ทำให้หัวใจของเธอสั่น

เฉียว ตัวแข็งเล็กน้อย แต่เธอปกปิดไว้อย่างดีและไม่มีใคร มองเห็น

กู้ซื้อเฉียนถอนหายใจและอธิบายอย่างช้าๆ “เมื่อกี้ผมฝึก ชกมวยในโรงยิม ออกมาบังเอิญเจอเธอ เธอบอกว่าเธอมีเรื่อง อยากจะคุยกับผม ฉันจึงให้เธออยู่

“ไม่คิดเลยว่า เธอยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ เธอก็ถอดเสื้อผ้าแล้ว เดินเข้ามาหาผม ผมสาบานว่า ผมไม่ได้แตะต้องเธอแม้แต่สักนิด คุณเชื่อผมไม่”

หัวใจของเฉียวฉีนิ่ง

อันที่จริง ทางสติเฉียวฉีเชื่อเขา

ด้วยอำนาจระดับสูงอย่างกู้ซื้อเฉียน เรื่องนี้เขาไม่จำเป็นต้อง

โกหกเธอ

แต่ด้วยความอารมณ์ ตราบใดที่เธอนึกถึงภาพที่กู้ซื้อเฉียนอยู่ กับหลินเยว่เอ๋อนั้น เธอก็ยอมรับในใจไม่ได้

แต่เฉียวฉีก็ไม่ใช่คนที่แบบไร้เหตุผล
ดังนั้น คราวนี้เธอจึงไม่โกรธ แต่ทวนด้วยเสียงหนักแน่นว่า “คุณปล่อยฉันก่อน

เมื่อเห็นน้ำเสียงของเธอเบาลง ชื่อเฉียนก็ไม่ยืนกราน และ ปล่อยเธอไป เฉียว ยืดตัวขึ้น สัมผัสลูบคางปวดที่ถูกเขาหนีบ

แล้วมองดูเขาอย่างเย็นชา

เห็นแต่ผู้ชายเอามือใส่ในกระเป๋ากางเกง และมองดูเธออย่าง ประชดประชัน ดวงตานั้นสว่างเหมือนน้ำใส แต่มีความหมาย ลึกที่เธอดูไม่ออก

เธอพูดอย่างเคร่งขรึม “ฉันอยากกลับบ้าน

กู้ซืนเฉียนเลิกคิ้วขึ้น

“ได้ แต่คุณต้องบอกผมว่าคุณไม่ติดใจแล้ว

เฉียวฉีขมวดคิ้ว

“ฉันติดใจอะไร”

“เรื่องเมื่อกี้ ผมได้อธิบายรายละเอียดให้ชัดเจนแล้วนะ ถ้าคุณ ไม่เชื่อก็ไปเช็คเอง ในโรงมวยคนเยอะ ถึงแม้ว่าพวกเขาเป็นคน ของผม แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนก็ภาคดีกับผม ผมรู้ว่าคุณมีวิธีมากที่ บังคับคนให้สารภาพ ผมสามารถให้คนของผมทั้งหมดให้คุณ สอบถามตามต้องการ

เฉียวฉีหยุดนิ่ง โกรธขึ้นอีกในใจ และโกรธมาก โดยไม่มีเหตุผล

“กู้ซื้อเฉียน ฉันคิดว่าคุณบ้าไปแล้ว

หลังจากพูดจบ ก็ไม่สนใจว่าร่างกายของเขาจะเคลื่อนไหวได้ หรือไม่ เธอก็อยากจะลุกจากเตียง

ดวงตาของกู้ซื้อเฉียนมืดลง

เอื้อมมือออกไป เขาผลักเธอกลับขึ้นไปบนเตียง เฉียวฉลุกขึ้นนั่งโดยใช้กำลังมาก แต่ตอนนี้เธอถูกผลักลงบน เตียงเบาๆ ทำให้เธอหงุดหงิดมากขึ้น

“คุณอยากทําอะไร”

เฉียวฉี”……

กู้ซื้อเฉียรยังคงยืนอยู่ตรงนั้น มองดูเธออย่างสงบ “พูด คุณไม่ ติดใจ”

เฉียวฉี “…”

ดูแล้วคนนี้ไม่ใช่บ้าอย่างเดียว แต่กำลังจะป่วยจนตายต่าง

หาก

อันที่จริงมันเป็นเพียงแค่หนึ่งประโยค สามคำ

เฉียวฉี”…..”

แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม ในใจเธอยังมีความโกรธอยู่ ติดอกในใจ เธอ ทำให้เธอโกรธก็ใช่ ไม่โกรธก็ไม่ใช่ ให้กู้ซื้อเฉียนทำตามใจของเขา

ดังนั้นเธอจึงจ้องมองเขาอย่างเย็นชา และเยาะเย้ย “ถ้าฉันไม่ พูดล่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นวันนี้คุณก็ไม่ต้องออกจากห้องนี้ไปได้

เฉียวสำลักด้วยความโกรธ

หากเป็นไปได้ ตอนนี้เธออยากทำมากที่สุดก็คือตบหน้าเขา ตบใบหน้าที่โกรธนั้นให้บวม

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามบอกตัวเองในใจ

ไม่โกรธ ไม่โกรธ กับคนแบบนี้ ไม่มีอะไรต้องโกรธ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอเย้ยหยัน “กู้ซืนเฉียน คุณรู้รึเปล่าว่ายิ่ง คุณทำเป็นแบบนี้ยิ่งทำให้ฉันขยะแขยง คุณคิดว่าคุณเป็นอะไร ทุกคนต้องสนใจคุณ คล้อยตามคุณ ทำบ้าอะไรเพื่อคุณ หึงห่วง คุณหรอ ตื่นมาสิ ฉันไม่สนเลย คุณจะมีชีวิตอยู่หรือตายไป จะทำ อะไร อยู่กับใคร มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย ทำไมฉันต้องไป สนใจคุณด้วย”

ทันทีที่เธอพูดแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าสีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยน ไป

ใบหน้าหล่อเหลานั้นเปลี่ยนเย็นชาไปทันที แม้แต่คิ้วและ ดวงตาก็เต็มไปด้วยความเย็นชา

ความโกรธของเขากำลังมา
แต่ซือเฉียนไม่กลัวเลย เอียงศีรษะและจ้องมาที่เขาอย่างเย็น

สักครู่ ถึงจะได้ยินเขาพูดว่า ” โอเค ดีมาก เฉียว คุณเป็นผู้ หญิงที่เย็นชาและไร้หัวใจมากที่สุดที่ผมเคยเห็น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ