บทที่ 803 ความสุขเงียบๆ

และในเวลานี้เอง ประตูก็ถูกเปิดออก

ฉินเยวพาเธอเดินเข้ามา และเมื่อเขาเห็นชายวัยกลางคนที่นั่ง อยู่บนโซฟา ก็มีรอยยิ้มสุภาพปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็กล่าวทักทายออกไปว่า “สวัสดีครับ คุณหนาน”

คนที่ถูกเรียกว่าคุณหนาน พยักหน้ารับเล็กน้อย ซึ่งนั่นก็นับว่า เป็นการตอบรับแล้ว

จากนั้น ฉินเยวก็เดินไปหาซื้อเฉียน และพูดออกไปเสียงเบา ว่า “คุณชายครับ ผมพาเธอมาที่นี่แล้ว”

กู้ซื้อเฉียนเงยหน้าไปมองเขา จากนั้นก็ตอบกลับไปเพียงสั้นๆ

ว่า “อืม”

“ลงไปข้างล่างเถอะ”

“ครับ”

จากนั้นฉินเยวก็ถอยออกมาอย่างสุภาพ

หลินเยว่เอ๋อร์ยืนอยู่ตรงนั้น ด้วยความสับสนเล็กน้อย

ตอนแรก หล่อนคิดว่ากู้ซื้อเฉียนเรียกหล่อนมาพบตามลำพัง เพราะอย่างหล่อนจึงรู้สึกมีความสุขไม่น้อย แต่จากสถานการณ์ ในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเขากำลังมีแขก

แล้วในเวลาแบบนี้ เขาเรียกหล่อนมาทำอะไร?
หลินเยว่เอ๋อร์ไม่ได้หลงตัวเองมากพอที่จะคิดว่า กู้ซื้อเนียน เรียกให้หล่อนมาดูแลแขกของเขา เพราะถึงอย่างไร ในสายตา ของเขา หล่อนก็ไม่ได้เป็นอะไรสำหรับเขาเลย เพราะฉะนั้นแล้ว การที่หล่อนจะได้เป็นผู้หญิงของเขามันก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย

ถ้าอย่างนั้นเขาเรียกให้หล่อนมาทำอะไร? หลินเยว่เอ๋อร์มองไปที่กู้ซื้อเฉียนด้วยความสงสัย

แต่หล่อนเห็นว่าเขามองมาที่หล่อนเช่นกัน นัยน์ตาคู่นั้นที่ดู เหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม อีกทั้งยังมีแสงประหลาดบางอย่างแวบเข้า มาในดวงตาของเขา

ไม่รู้ว่าทำไม ในใจของหล่อนถึงมีเสียงดัง “กึก” ขึ้นมา มันมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีบางอย่างและมันก็ไม่สามารถอธิบาย

และในตอนนี้ ชายอีกคนหนึ่ง ก็หันมามองที่หล่อน

“คนนี้คือ…”

เพราะตอนที่หลินเยว่เอ๋อร์เดินเข้ามา หล่อนเดินเข้ามาทาง ด้านหลังของเขา

เพราะอย่างนั้น เขาจึงมองไม่เห็นหน้าหล่อน

กู้ซือเฉียนคลี่ยิ้มเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดออกไปว่า “เยว่เอ๋อร์ มาหาคุณหนานหน่อยสิ

หลินเยว่เอ๋อร์ถึงกับผงะ
เยวเอ๋อร์? นี่เป็นครั้งแรกที่กู้ซื้อเฉียนเรียกหล่อนแบบนี้

หล่อนรู้สึกตะขิดตะขวงใจเล็กน้อย แต่สิ่งที่มากกว่านั้นก็คือ ความสุขเงียบๆ

หล่อนทําตามอย่างกระตือรือร้น ด้วยการหันไปมองชายหนุ่มที่ อยู่ด้านหลังหล่อน

เมื่อได้เห็น หล่อนก็ถึงกับตกตะลึง

ก่อนหน้านี้หล่อนคิดว่า เพื่อนของกู้ซื้อเฉียนก็คงจะเหมือนๆ กันทุกคน เป็นผู้ชายหยาบๆ และกล้าหาญ

แต่ชายวัยกลางคนที่สวมแว่นตา และนั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้า หล่อนคนนี้ เขาเป็นคนที่ดูสง่างามมาก มองแวบแรกก็ให้ความ รู้สึกราวกับว่าเขาเป็นนักวิชาการ

ขณะที่หล่อนมองไปที่อีกฝ่าย อีกฝ่ายก็มองมาที่หล่อนเช่นกัน

สายตาของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความตกใจ มันแตกต่างจาก ความประหลาดใจ และความสงสัยของหล่อน

กู้ซือเฉียนลอบสังเกตท่าทางของเขาอย่างเป็นธรรมชาติ และ เขาก็สัมผัสได้ถึงความพึงพอใจในสายตาคู่นั้น และในตอนนี้ หลินเยว่เอ๋อร์ก็ได้สติกลับมาแล้ว

หล่อนกล่าวทักทายเขาออกไปด้วยน้ำเสียงที่หวานหยดย้อย ว่า “สวัสดีค่ะ คุณหนาน”

แต่อีกฝ่ายกลับไม่มีการตอบรับแต่อย่างใด
เขาเพียงแค่จ้องมองมาที่หล่อน ราวกับคนโง่เง่า เพราะแม้ว่า หล่อนจะเรียกเขา เขาก็ไม่ตอบสนองเลยด้วยซ้ำ

หลินเยว่เอ๋อร์รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย หล่อนจึงหันศีรษะไป ทางอื่นและเหลือบมองไปที่กู้ซื้อเฉียน แต่หล่อนก็เห็นอีกฝ่ายมอง มาที่หล่อน ด้วยสายตาให้กำลังใจ

หล่อนจึงหันกลับมา และตะโกนออกไปอีกครั้งว่า “คุณ

หนาน?”

และครั้งนี้ หนานมู่หรงก็มีปฏิกิริยาตอบรับ

ดูเหมือนเขาจะรู้ว่าตัวเองเสียมารยาท เพราะดูได้จากสีหน้า ของเขาที่เปลี่ยนไป เขาจึงรีบพูดออกไปว่า “ขอโทษครับ ที่ผม เสียมารยาท คุณผู้หญิงคนนี้คือ…”

สายตาของเขาหันไปมองที่กู้ซื้อเนียน

กู้ซื้อเฉียนกัดริมฝีปากเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มและพูดออกไปว่า “หล่อนป็นแขกที่ผมช่วยเอาไว้โดยบังเอิญก่อนหน้านี้ หล่อนมา อยู่ที่ปราสาท เมื่อไม่นานมานี้ หล่อนเป็นคนจีนผมกำลังวางแผน เลือกวันที่จะส่งหล่อนกลับไป

“คนจีน?”

หนานมู่หรงรู้สึกตกใจ

คราวนี้ หลินเยว่เอ๋อ ก็ตกใจเช่นกัน

อะไรนะ? เขาจะส่งหล่อนกลับไปอย่างนั้นหรือ?
ไม่ใช่ว่าเขาบอกว่าเขาจะไม่ส่งหล่อนกลับไปอีกไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมตอนนี้…

หลินเยว่เอ๋อร์จึงพูดออกไปอย่างรีบร้อนว่า “คุณกู้ ฉันกลับไป

ไม่ได้ ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยบอกคุณไปแล้ว ฉัน…

แต่ยังไม่ทันที่หล่อนจะพูดจบ หล่อนก็ถูกสายตาที่เย็นชาขอ งกู้ซือเฉียนขัดจังหวะเอาไว้เสียก่อน

กู้อเนียนมองมาที่หล่อนด้วยสายตาเย็นชา และก็แฝงด้วยค่ เตือนเป็นนัย

เพราะอย่างนั้นคำพูดที่เหลือของหลินเยว่เอ๋อร์มันจึงติดอยู่ใน สําคอของหล่อน

ในเวลานี้ หนานมู่หรงก็มีปฏิกิริยาตอบรับเช่นกัน เมื่อรู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงสิ่งที่ตนเองไม่เข้าใจ เขาจึงถาม ออกไปว่า “พวกคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? ทำไมคุณผู้หญิงคนนี้ ถึงกลับไปไม่ได้อีก?”

กู้ซื้อเฉียนคลี่ยิ้มออกมา

“หล่อนเป็นคนจีนและเหตุผลที่หล่อนมาอยู่ที่นี่ ก็เพื่อหนีการ แต่งงาน ผมได้ยินมาว่าพ่อของหล่อนต้องการให้หล่อนแต่งงาน กับชายชราเพราะธุรกิจครอบครัวที่กำลังจะล้มละลาย แต่หล่อน ไม่ยอมจึงหนีออกมา จากนั้นหล่อนก็บังเอิญไปเจอพวกค้ามนุษย์ บนถนนและได้รับบาดเจ็บ ผมไปเจอหล่อนเข้าพอดี ผมก็เลยช่วย หล่อนเอาไว้”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ก็ดูเหมือนว่าเขาจะคิดอะไรบางอย่างขึ้น มาได้ เขาจึงคลี่ยิ้มออกมา

“คุณก็รู้ว่า ผมไม่ชอบให้ผู้หญิงมาอยู่ใกล้ๆ แต่เนื่องจากผม ช่วยชีวิตหล่อนไว้ ผมจึงไม่สามารถทิ้งหล่อน โดยที่ไม่สนใจได้ เพราะอย่างนั้นผมก็เลยวางแผนที่จะส่งหล่อนกลับไป ส่วนเรื่อง หลังจากนี้ต่อไปในอนาคต มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผมแล้ว

เมื่อได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของหลินเยว่เอ๋อร์ก็ซีดเผือด

ส่วนหนานหนึ่ง ที่นั่งอยู่ข้างๆ เมื่อฟังจบเขาก็ขมวดคิ้วมัน “ถ้ามันเป็นอย่างที่คุณพูด ความจริงคุณก็ไม่ควรส่งหล่อนกลับ

ไป

ทันทีที่เขาพูดออกมาแบบนี้ หลินเยว่เอ๋อร์ก็พยักหน้าเห็นด้วย ในทันที ราวกับว่าหล่อนเจอที่พึ่งสุดท้าย

“ใช่ค่ะ คุณกู้ ตั้งแต่ที่คุณช่วยฉันเอาไว้ ฉันก็ขอให้คุณเป็นคน ดีจนจบเถอะค่ะ เพียงแค่คุณไม่ส่งฉันกลับไป คุณจะให้ฉันทำ อะไร ฉันก็ยอม”

กู้ซือเฉียนมองตรงไปที่หล่อน โดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมา หนานมู่หรงรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกัน มันก็มี ความรู้สึกบางอย่างเพิ่มเข้ามาในใจของเขา

เขาจึงยิ้ม และพูดออกไปว่า “คุณ หล่อนก็บอกว่า คุณสัญญา กับหล่อนแล้ว เพราะอย่างนั้นคุณอย่าส่งหล่อนกลับไปเลยนะ ครบ”
ขณะที่เขาพูด เขาก็มองไปที่ใบหน้าของ หลินเยว่เอ๋อร์อย่าง ลึกซึ้ง จากนั้นเขาก็พูดออกไปพร้อมกับรอยยิ้มว่า “อีกอย่างหญิง สาวที่งดงามขนาดนี้ ถ้าหล่อนต้องแต่งงานกับชายชราจริงๆ มัน ก็คงจะน่าเสียดายแย่”

กู้ซือเฉียนเลิกคิ้วขึ้น

เมื่อหลินเยว่เอ๋อเห็นว่า ในที่สุดก็มีคนช่วยพูดให้หล่อนแล้ว หล่อนจึงขอร้องอ้อนวอนหนักขึ้นไปอีก และเอาแต่ร้องไห้ฟูมฟาย ไม่หยุด

“คุณกู้ กู้ซือเฉียน ฉันขอร้องล่ะค่ะ คุณอย่าส่งฉันกลับไปเลยนะ คะ?”

น้ำเสียงและใบหน้าที่เศร้าสร้อยนั้น ถ้าใครได้มาเห็น ก็คงอด ที่จะใจสั่นไม่ได้

ดวงตาของหนานมู่ทรงแข็งกร้าวขึ้นอีกครั้ง เมื่อมองมาไปที่

หล่อน อีกทั้งสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เมื่อกู้ซือเฉียนเห็นภาพรวมทั้งหมดนี้ เขาก็หัวเราะออกมาค หนึ่ง

“เอาล่ะ ในเมื่อคุณหนานพูดถึงขนาดนี้ งั้นผมก็จะเลื่อนการ ตัดสินใจออกไปสักหน่อย แต่คุณก็ต้องจำเอาไว้ว่า ทั้งหมดนี้เป็น เพราะผมเห็นแก่คุณหนาน”

หลินเยว่เอ๋อร์ตกใจ

ไม่รู้ว่าทำไม หล่อนรู้สึกว่า ตอนที่กู้ซื้อเฉียนพูดประโยคนี้ออกมา เห็นได้ชัดว่ามันมีความหมายอะไรบางอย่างแฝงอยู่

แม้ว่าจะผ่านไปครู่หนึ่ง หล่อนก็ยังไม่เข้าใจว่า เขาหมายความ ว่าอย่างไร

แต่ถึงอย่างนั้น หล่อนก็หันศีรษะไปทางหนานทรงอย่างเชื่อ

ฟัง และกล่าวขอบคุณเขา

“ขอบคุณค่ะ คุณหนาน”

หนานมู่หรงถึงกับตกตะลึง

เขามองดูหญิงสาวที่มีเสน่ห์ตรงหน้าเขา คิ้วของหล่อน อารมณ์ ของหล่อน และเสียงที่นุ่มนวลของหล่อน

ดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏขึ้นมาซ้อนทับ กับหล่อน มันมีความรู้สึกแบบเดียวกัน เรียกเขาด้วยแววตาที่ อ่อนโยน และเป็นห่วงเป็นใย

“พี่หรง พี่หรง…”

หนานมู่หรงรู้สึก ใจสั่นขึ้นมา

แต่ถึงอย่างนั้น เขาปกปิดมันเอาไว้ได้เป็นอย่างดี เพราะอย่าง น้อยๆหลินเยว่เอ๋อร์ก็มองไม่ออกว่าเขาทำตัวเสียมารยาท

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ