บทที่ 795 แม้ตายต้องเห็นศพ

เนื่องจากเรื่องนี้ เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ลุงโอจึงได้ตามออกมา ด้วย

และเมื่อรู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับเฉียว เขาเองก็กังวลใจมาก หาก ไม่ออกมาและมัวแต่อยู่ในคฤหาสน์เกรงว่าเขาจะกังวลใจมาก ขึ้นไปอีก

เวลานี้เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า ความกังวลในใจก็ทวี รุนแรงมากขึ้น และอดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณชาย เราจะส่งคนลง ไปช่วยงมหาไหม?”

กู้ซือเฉียนพยักหน้าแล้วพูดว่า “โทรศัพท์เรียกฉินเยว่ บอกให้ เขาพาคนมากลุ่มหนึ่งและงมหา

“ครับ”

จากเวลาที่เกิดอุบัติเหตุจนกระทั่งตำรวจมาถึงใช้เวลาเพียงสิบ กว่านาทีเท่านั้น รถและคนขับถูกงมขึ้นมาได้แล้วแต่กลับไม่ ปรากฏเห็นร่องรอยของเฉียวเลย หากเธอถูกกระแทกจนสลบ หรือเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ ต่อให้จะถูกสายน้ำพัดก็คงต้องพัดไปที่ ปลายน้ำ

หลังจากที่ลุงโอจัดการเรื่องราวเรียบร้อยแล้วก็เดินกลับไป กู้ซื้อเฉียนมองออกไปตรงที่ไม่ไกลนัก เห็นรถคันที่ถูกผมขึ้นมาจอดอยู่
และคนขับรถที่เพิ่งถูกทางตำรวจช่วยนำร่างออกมาจากรถ

และเห็นว่าชายคนนั้นได้สิ้นลมแล้ว และนอนอยู่บนพื้นใบหน้า สีดำคล้ำ ใบหน้าของเขาสุดแสนจะธรรมดา ต่อให้อยู่กลางฝูง ชนก็ไม่โดดเด่น

ดวงตาของกู้ซือเฉียนหลง และรีบพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ว่า “ไปตรวจสอบมาว่าภูมิหลังเป็นใคร?”

ลุงโอ ตัวสั่นและรีบตอบรับทันทีจากนั้นวิ่งออกไปจัดการธุระ อีกครั้ง

ส่วนอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่ส่งคนออกไปและงมหาอยู่เนิ่นนาน ก็ไม่สามารถค้นพบร่างของเฉียวฉี

จากหลักการแล้วเวลาที่พวกเขามาถึงนั้นไม่นานมากหลังเกิด

เหตุ ต่อให้ตายก็จะต้องเห็นศพ

และจากความเร็วของแม่น้ำไหล มนุษย์ไม่น่าจะถูกพัดไปไกล มาก แต่ที่น่าประหลาดใจก็คือไม่ว่าพวกเขาจะงมหาอย่างไร คน คนนี้ก็ราวกับอันธพาลหายไปได้อย่างนั้น ค้นหาไม่เจอเลยจริงๆ

ทางด้านตำรวจรู้จักกู้ซือเฉียน เมื่อเห็นเขาเดินทางมาด้วยตัว เองก็รู้ว่าคนที่เกิดเหตุนี้ จะต้องมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับเขา แน่นอน

ดังนั้นทุกคนจึงรู้สึกเป็นกังวล หากว่าทำให้ซื้อเฉียนขุ่นเคือง ใจขึ้นมาละก็ชีวิตต่อจากนี้คงไม่ดีแน่

ดังนั้น พวกเขาจึงรีบเข้ามาปลอบว่า “คุณครับ ไม่ต้องกังวลใจไป ในเมื่อเป็นเพื่อนของคุณพวกเราก็จะช่วยอย่างสุดความ สามารถ แต่สายน้ำกระแสน้ำไหลเร็วมาก และจากที่ได้ยินพยาน พูดว่าก่อนจะพุ่งลงสู่ในแม่น้ำ เธอได้รับบาดเจ็บสาหัสเกรงว่า สถานการณ์จะไม่ดีนัก ขอคุณโปรดให้อภัยด้วย

สีหน้าของกู้ซือเฉียนยังคงสงบนิ่งแต่ดวงตาของเขาเต็มไป ด้วยความเยือกเย็น

แต่ที่สุดแล้วเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงแค่กล่าวอย่าง เคร่งขรึมว่า “ต้องขอบคุณผู้บังคับบัญชาตำรวจฝูมาก ในเมื่อ เป็นเช่นนี้ผมก็ขอฝากพวกคุณด้วยถ้ามีข่าว ความคืบหน้าอะไร ให้รีบแจ้งผมทันที

ผู้บังคับบัญชาตำรวจฝูชะงักลง เขาคิดไม่ถึงว่าจู่ๆกู้ซื้อเนียน จากไป

และนึกอยู่ในใจว่าดูเหมือน คนที่ตกลงไปในน้ำ จะมีความ สัมพันธ์เพียงแค่รู้จักกับเขาเท่านั้น การค้นหาเพิ่งดำเนินไปได้ไม่ ถึงหนึ่งชั่วโมงเขาก็ทนไม่ไหวจะจากไปแล้วไม่รอฟังผลเสียด้วย จะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งได้ขนาดไหน?

แต่ใบหน้าของเขายังคงสงบนิ่งดังเดิม เขาก้มศีรษะลงเล็ก น้อยแล้วตอบว่า “ได้ครับวางใจได้เลย หากมีความคืบหน้าใดๆ พวกเราจะติดต่อคุณไปอันดับแรก”

กู้ซือเฉียนจึงได้หันหลังและเดินจากไป เขาไม่ได้ไปที่อื่นแต่กลับไปยังคฤหาสน์
เนื่องจากเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่โตมาก ไม่สามารถปิดบังข้อมูล ใดๆได้ ดังนั้นก่อนที่เขาจะกลับมาถึงคนใช้ในคฤหาสน์รวมทั้ง หลินเยว่เอ๋อร์ก็รับรู้เรื่องนี้แล้ว

แน่นอนว่าหลินเยว่เอ๋อร์รู้สึกมีความสุขมาก เนื่องจากผู้หญิงที่ ทำให้เธอต้องอับอายซ้ำแล้วซ้ำเล่าและยังกล้าขู่จะฆ่าเธอ ในที่สุด ก็ตายเสียที

นับจากวันนี้เป็นต้นไปเธอจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ข้างกา ยกู้ซื้อเนียน ไม่มีคู่ต่อสู้อีกแล้ว เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความงาม ของเธอ กู้ซื้อเฉียนไม่ใช่พระสงฆ์องค์เจ้า จะอดใจไหวได้ อย่างไร?

ดังนั้นเธอจึงคิดว่าการจะได้ผู้ชายคนนี้มาครอบครองเป็นเพียง เรื่องของเวลาเท่านั้น

แม้ว่าเป็นเช่นนี้ แต่เธอก็รู้ดีว่าตอนนี้อารมณ์ของกู้ซื้อเฉียน ต้องไม่ดีแน่ ดังนั้นหลินเยว่เอ๋อร์ก็ยังมีความฉลาดเฉลียวไม่ เข้าไปหาเขา ในตอนนี้เพราะเกรงว่าเขาจะโมโห

ส่วนอีกด้านหนึ่งเมื่อกู้ซื้อเฉียนกลับมาถึงคฤหาสน์แล้วเขาก็ มุดเข้าไปในห้องหนังสือเพียงลำพัง

ทุกคนพากันมองหน้าด้วยความงุนงง ไม่รู้ว่าเขาต้องการทำ อะไรกันแน่?

เกิดเรื่องขึ้นกับเฉียวฉี ตอนนี้ไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน เขาไม่ออก ไปตามหาแต่กลับขังตัวเองไว้ในห้องหนังสือ จะจัดการเรื่องของ บริษัทหรือไง?
ในเวลานี้แล้ว มีเรื่องอะไรสำคัญไปกว่าเรื่องของคุณเฉียวอีก มองดูแล้วการที่ก่อนหน้านี้ทุกคนเดาว่าทั้งสองคนจะกลับมาคืนดี กัน เป็นเพียงความคิดของพวกเธอเท่านั้น

เมื่อคิดได้ดังนี้ทุกคนก็ต่างถอนหายใจออกมา

ส่วนด้านกู้ชื่อเฉียนเมื่อกลับเข้าไปในห้องหนังสือแล้ว ก็ได้รับ เปิดคอมพิวเตอร์ทันได้และเสียบยูเอสบีตัวเล็กๆเข้าไปเชื่อมต่อ กับหน้าจอคอมพิวเตอร์ฐานใดนั้นก็ปรากฏภาพขึ้น

หากในเวลานี้มีคนเฉพาะด้านยืนอยู่กับเขา ก็จะรู้ว่านี่คือ

เครื่องติดตามสัญญาณ

ใช่แล้วไม่ผิดแน่ ตอนนั้นที่กู้ซื้อเฉียนยอมให้เธอจากไป ไม่ใช่ เพราะว่าเขายอมปล่อยเธอไป แต่เป็นเพราะเขารู้ว่า ต่อให้ฝันเอา ไว้ ก็ไม่อาจรั้งเฉียวได้ หัวใจของเธอไม่อยู่ที่นี่ก็ไร้ประโยชน์

ดังนั้น แทนที่เขาจะเหนี่ยวรั้งเธอเอาไว้ ปล่อยเธอให้เป็น อิสระไม่ดีกว่าหรือ เพื่อให้เธอจะได้ทำเรื่องที่ตนเองอยากทำ

และเขาก็ได้ส่งคนคอยติดตามเธออยู่เสมอ นับจากวินาทีที่เธอ เดินทางออกจากคฤหาสน์ไป ของทุกชิ้นที่เธอติดตัวอยู่ล้วนติด สัญญาณGPSเอาไว้

เสื้อผ้าและรองเท้าอาจจะหายหรือเปลี่ยนได้ แต่โทรศัพท์ของ เธอและกริชที่แม้แต่ตอนนอนเฉียวฉีก็ต้องพกไว้ที่ตัว คงจะไม่ หายแน่

ดังนั้นไม่ว่าเธอจะไปที่ใดหรือทำอะไรอยู่ กู้ซื้อเฉียนก็สามารถมองเห็นเธอได้ที่

แต่ตอนเธอตกไปในแม่น้ำ และแม่น้ำสายนั้นไม่ยาว จากกำลังระดมคนค้นหาส่งออกเกินขึ้นมาได้แน่

แต่ตอนนี้กลับได้ยินเสียงใดๆเลย นั่นหมายความว่าเธอไม่ ได้น้ำ

และเป็นจริงเขาเปิดเครื่องติดตามสัญญาณว่าเฉียวฉี หรือจุดแดง ได้อยู่ในตำแหน่งแม่น้ำ แต่บนภูเขาจากแดงยังเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว

เขาหรี่ตาลงทันใดและติดต่อกับฉินเยว่

จากนั้นส่ง โทรศัพท์ให้กับและกำชับด้วยน้ำเสียงเยือก“รีบคนเข้าไปติดตามตำแหน่งนี้ทันที

ฉินเยวมองไปเครื่องติดตามตำแหน่งนั้น วินาทีอะไรไม่เข้าใจอีก?

เขาตอบรับพลางชื่นชมเจ้านายอยู่ในใจที่เฉลียวฉลาด ครับ ผม

หลังจากนั้นก็วิ่งออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว

กู้ซื้อการเคลื่อนไหว พกอาวุธติดตัวและออกจากบ้านไป
ภูเขานั้น อยู่ห่างจากย่านใจกลางเมืองออกไปประมาณสิบกว่า กิโลเมตร

บนภูเขาเต็มไปด้วยป่าทึบและมีเส้นทางคดเคี้ยวเต็มไปด้วย

ต้นไม้

ชายกลุ่มหนึ่งที่สวมเสื้อยืดรัดรูปและเสื้อคลุมสีดำไว้ด้านนอก กำลังปีนป่าย ขึ้นไปด้วยท่าทางระมัดระวัง

และหนึ่งในนั้น เขาได้แบกคนเอาไว้ที่ด้านหลัง คนคนนั้น หลับตาสนิท ใบหน้าซีดเผือด ทั้งมือ เอวและขา ล้วนมีรอยแผล ที่น่าตกใจ

ที่ศีรษะก็มีรอยแผลด้วย แต่ถูกห่อเอาไว้ด้วยผ้าโพกหัวสีขาว เก่าๆจึงทำให้ดูดีขึ้นบ้าง

เพียงแต่ผมที่เปียกโชกไปด้วยน้ำ ติดอยู่ตามใบหน้าและลำ

คอ ดูแล้วช่างห่อเหี่ยว