บทที่ 791 เธอจะไป

ขณะเดียวกัน อีกฝ่ายหนึ่ง

ในห้องหนังสือของเรือนใหญ่

กู้ซื้อเฉียนกำลังดำเนินการประชุมทางโทรศัพท์อยู่

เนื้อหาการประชุมไม่ได้เกี่ยวกับเขาที่นี่ แต่เกี่ยวข้องกับกู้ชื่อ กรุ๊ปในเมืองหลวง

แม้ว่าตัวเขาจะไม่อยู่ในประเทศ แต่กู้ชื่อกรุ๊ปก็มีเรื่องราว มากมาย ที่ยังต้องการให้เขาเป็นผู้ตัดสินใจ ควบคุมและบอก ทิศทางความคิดเห็นที่ถูกต้อง

ดังนั้น ที่จริงแล้วกู้ซือเฉียนยุ่งมากเลยทีเดียว

เมื่อประตูถูกเคาะขึ้นจากข้างนอก เขาก็ตะโกนบอกให้เข้ามา เมื่อเงยหน้าดูจึงพบว่าเป็นหลินซง ดวงตาของเขาขยับเล็กน้อย และกล่าวอะไรบางอย่างกับผู้อาวุโสในวิดีโอคอลก่อนจะ ประกาศว่าการประชุมสิ้นสุดลงแล้ว และปิดคอมพิวเตอร์

“คุยกับเธอแล้วหรือยัง?”

เขาไม่อ้อมค้อมอะไรแต่พูดออกมาตรงประเด็น

หลินซงพยักหน้า

กู้อเนียนเลิกคิ้วน
มือข้างหนึ่งเอื้อมไปหยิบถ้วยน้ำชาบนโต๊ะขึ้นมาจิบแล้วถาม ว่า “เธอไม่เห็นด้วยเหรอ?”

หลินซงพยักหน้าอีกครั้ง

หลังจากหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็อดทนไว้ไม่ไหวเลย หน้ามอง และพูดออกมาด้วยความขุ่นเคืองว่า “ในเมื่อรู้ตั้งแต่ แรกว่าจะเป็นแบบนี้ แล้วตอนนั้นทำไมกัน? ตอนนั้นที่พวกเรา คอยตักเตือนคุณทำไมคุณไม่ฟัง จะต้องส่งเธอเข้าคุกไปให้ได้ ตอนนี้หัวใจเธอไม่อยู่กับคุณแล้ว แต่คุณก็พยายามจะเอาเธอไว้ ข้างกาย ซือเจียน คิดอะไรอยู่ในใจกันแน่?

กู้ซือเฉียนนิ่งเงียบไม่ได้พูดอะไรออกมา

หลินซงรู้สึกหงุดหงิด กับเพื่อนที่เข้าใจยากคนนี้จริงๆ อารมณ์ บางอย่างที่อธิบายไม่ได้ ปรากฏขึ้นในหัวใจลึกๆของเขา

เขาเดินมาที่ตรงโซฟาและนั่งลง ก่อนจะเอามือทั้งสองข้างมา หนุนไว้ข้างแก้ม

และบ่นออกมาอย่างไม่พอใจว่า “ว่ากันว่าหัวใจผู้หญิงมีพิษ มากที่สุด แต่ผมว่าที่นี่ สำหรับคุณแล้วหัวใจของผู้ชายถึงจะ อันตรายที่สุด! อย่าว่าแต่เฉียวเลย ต่อให้เป็นผม ผมเป็นลูกผู้ ชายแมนๆและเป็นเหมือนพี่น้องของคุณ แต่ถ้าคุณส่งผมเข้าคุก ไปแบบเฉียวฉี จัดการกับผมแบบนั้น ผมก็ไม่ยอมรับหรอก”

กู้ซื้อเฉียนมองไปที่เขา

เมื่อเผชิญหน้ากับความโกรธ สีหน้าของเขายังคงนิ่งเงียบ
และเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “เธอพูดว่ายังไงบ้าง? หลินซงหัวเราะออกมาด้วยความเยือกเย็น

“จะพูดว่ายังไงได้อีกล่ะ? เธอพูดออกมาอย่างชัดเจนแล้วว่า อย่ารื้อฟื้นเรื่องในอดีต ให้คุณตัดใจซะเถอะ! อย่าไปตาม รังควานเธออีกเลย”

มุมปากของกู้ซื้อเฉียนเผลอขึ้นเป็นเส้นโค้งอย่างเยือกเย็น ราวกับกำลังเยาะเย้ย แต่ก็ดูเหมือนจะดื้อรั้น มันอธิบายไม่ถูก เขาพูดออกมาอย่างเย็นชาว่า “ใจเด็ดดีนี่”

ท่าทางของเขา ทำให้หลินซงแทบสำลัก ในใจของ หลินซงทั้ง โมโหและเป็นกังวลพูดออกมาอย่างโกรธเคืองว่า “ผมว่าคุณไม่ เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา! เฉียวเป็นผู้หญิงที่ดีขนาดไหนกัน แต่ กลับถูกคุณทำร้ายแบบนี้ การที่เธอไม่ยอมหันหลังกลับมาก็ถูก แล้ว! คิดว่าทุกคนจะต้องตามใจคุณหมดรึไง?”

กู้ซือเฉียนได้ยินคำพูดของเขาก็ไม่ได้โกรธอะไร

เพียงแต่หันไปเหลือบไปมองแผ่วเบาแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรก็

ไปได้แล้ว”

หลินซง “……”

ดวงตาคู่นั้นจ้องไปที่เขา จนแทบจะพรุนไปทั้งตัวแล้ว

“ก็ได้ ผมเองก็มองออกแล้วเหมือนกัน เวลาที่คุณต้องการผม ถึงจะเรียกผมมาช่วย ตอนนี้ผมเสร็จธุระไม่มีประโยชน์แล้วนี่โอเค งั้นผมจะไม่อยู่ขัดหูขัดตาที่นี่แล้ว ไปละ! ”

เมื่อพูดจบเขาก็ลุกขึ้นเดินตรงออกไปข้างนอก

กู้ซื้อเฉียนยังคงนั่งอยู่ที่เดิมและมองร่างของเขาที่เดินจากไป ดวงตาคู่นั้นมืดมนลง

ตอนบ่ายเฉียว ได้เดินทางมาหาเขา

ขณะนั้น กู้ซือเฉียนกำลังจะเตรียมตัวนอนกลางวันแต่เมื่อ ได้ยินว่าเธอมาก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร เขารีบลุกขึ้นและให้ลุง โอพาเธอเข้ามา

วันนี้หญิงสาวสวมชุดลำลองสีฟ้าอ่อน เธอยังคงดูกล้าหาญ และเฉลียวฉลาดดังเดิม ทุกการเคลื่อนไหวของเธอ และบริเวณ คิ้วนั้นยังคงเป็นดวงตาที่เขาคุ้นเคยดี

กู้ซื้อเฉียนอดไม่ได้ที่จะหลับตาลง

ที่จริงไม่ต้องคิด เขาก็รู้ว่าเธอมาเพื่ออะไร แต่อารมณ์ของเขาก็ ไม่ได้แย่อย่างที่คิดเอาไว้

อาจจะเป็นเพราะว่าเขารู้อยู่แล้วว่าสักวันหนึ่งจะต้องมีวันนี้ ช่องว่างระหว่างทั้งสองคน ไม่อาจเติมเต็มได้ง่าย

แม้ว่าเขาจะหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเธอจะเห็นแก่ความรู้สึกเก่าๆ แล้วลืมทุกสิ่งทุกอย่างนี้ไป กลับมาอยู่ข้างกายเขาดั้งเดิม แต่เขา ก็รู้ว่านั่นเป็นเพียงความหวัง ที่ไม่มีวันเป็นจริง

กู้ซือเฉียนนั่งอยู่กับที่ไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน เฉียวเดินมาหยุดตรงหน้าเขา เธอหยุดฝีเท้าลงมองดูเขาและพูดว่า “ฉันจะไป แล้ว”

มือของเขาที่จับปากกาเอาไว้ ชะงักลงเล็กน้อย ใบหน้านิ่ง เงียบน้ำเสียงต่ำทุ้ม

“ไม่อยากอยู่ต่อจริงๆเหรอ?”

เฉียวฉี นิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะยิ้มขึ้น

“ฉันทําไม่ได้”

คำพูดเพียงคำ บ่งบอกถึงความสิ้นหวังและโศกเศร้า ในใจ ของเธอ และมีความขุ่นเคืองที่ถูกระงับเอาไว้

กู้ซื้อเฉียนเองก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก ทั้งสองคนตกอยู่ในความ นิ่งเงียบ คนหนึ่งนั่งคนหนึ่งยืน ราวกับเวลาได้หยุดลงชั่วนิรันดร์ ผ่านไปสักพัก เขาจึงได้พูดออกมาเบาๆว่า

“อืม”

หลังจากที่เขาพูดคำนี้ออกมาแล้ว กู้ซื้อเฉียนก็รู้สึกได้ชัดเจน ว่าเสียงของเขายังคงลอยก้องอยู่

เขาพูดออกมาเบาๆว่า “ถ้าคุณออกไปแล้ว ระวังตัวเองด้วย กลุ่มชาวจีน…….

เขาหยุดชะงักลง และกำชับออกมาอย่างไม่วางใจว่า “หลายปี ที่ผ่านมาพวกเขาไม่หยุดการกระทำลง เมื่อรู้ว่าคุณออกมาแล้ว พอเขาน่าจะมาหาคุณ”
“ฉันไม่กลัว”

เฉียวไม่แม้แต่จะครุ่นคิด เธอก็พูดเรื่องนี้ออกมาและยิ้มขึ้น “ฉันรอให้พวกเขามาหาอยู่!

ในปีนั้น ฆาตกรที่ฆ่าพี่น้องของเธอได้ใช้ทุกวิถีทางเพื่อยั่วยุให้ เกิดความบาดหมางขึ้น และทำให้เธอกลายเป็นผู้รับผิด ต่อให้ คนเหล่านั้นไม่มาหาเธอ เธอก็ไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆแน่

อีกอย่าง เดิมทีคนพวกนั้นเป็นสมาชิกของกลุ่มหงส์แดงและ กลุ่มมังกร หลังจากนั้นทุกคนหักหลังเธอและไปเข้าร่วมกับกลุ่ม ชาวจีน

พวกเขาวางแผนนี้ขึ้นมา และเล่นละครตบตาทุกคน

เธอมองเห็นพวกเขาเป็นคนสำคัญ แต่พวกเขากลับใช้เธอ หลอกใช้เธอ จัดการกับเธอ และผลักเธอไปสู่เส้นทางที่ไม่มีวัน ย้อนกลับ

ดวงตาของเฉียวฉี เยือกเย็นลง ดูเหมือนจะสัมผัสได้ กู้ซื้อ เฉียนจึงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและมองดูเธอ ก่อนจะพูดด้วยน้ำ เสียงหนักอึ้งว่า “คุณตัวคนเดียว ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา อย่า ทําอะไรโดยพลการ

เฉียวฉีเลิกคิ้วขึ้น

เธอหัวเราะออกมาเบาๆ “คุณวางใจเถอะค่ะ กว่าฉันจะได้ชีวิต นี้กลับคืนมาไม่ใช่เรื่องง่าย ฉันไม่คิดจะเอาตัวเองมอบให้กับ ความตายอีก”
คำพูดของเธอประโยคนี้ ทำให้ผู้ซื้อเฉียนวางใจลงไม่น้อย แต่ เมื่อเธอพูดถึงขั้นนี้แล้ว เขาก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก

ทั้งสองคนนิ่งเงียบอยู่สักพัก ก่อนที่เฉียวจะเอ่ยปากพูดว่า “ฉันไปละค่ะ”

กู้ซือเฉียนพยักหน้า

เธอหันหลังและเดินออกไป

อีกหลายปีต่อมา เมื่อพวกเขาทั้งสองแก่ชราลงและหวนคิดถึง เรื่อง ในวันนี้ คงจะรู้สึกเพียงว่าในใจของทั้งสองคนนั้นช่าง สงบ นิ่งอย่างน่าแปลก เป็นเพียงยามบ่ายที่ไม่มีอะไรพิเศษเลย แต่ หลังจากที่หวนระลึกถึงอีกที จึงได้รู้ว่า วินาทีนั้นแม้ว่าร่างกาย ของทั้งสองคนจะแยกจากกัน แต่ใจของพวกเขาได้เชื่อมต่อกัน ใหม่อีกครั้งแล้ว

บนโลกนี้ คำว่ามีกันและกันไม่ได้หมายความว่าจะต้องจับมือ

กันไว้ไม่ปล่อย ในบางครั้ง การที่ปล่อยมืออย่างเหมาะสม อาจทำให้ทั้งสอง

คนได้รับในสิ่งที่ตนต้องการ หลังจากที่เฉียว ออกมาจากที่นั่น ก็ไม่ได้เดินทางไปหาถึงชี

เธอเพียงแค่โทรศัพท์หาถังซีซีและนัดออกมาพบเท่านั้น

พอดีกับจังหวะที่ถังซีซีเพิ่งลาออกจากงาน ในวันนี้ เดิมทีจะต้อง รออีกครึ่งเดือน แต่ผู้จัดการผับได้โทรมาบอกกับเธอ ในวันนี้ว่า หาคนใหม่ได้แล้ว ดังนั้นเธอจึงสามารถลาออกจากงานได้ก่อน