บทที่ 789 ให้เธอตกใจหนี

ขณะที่เธอกำลังพูดนั้น กริชได้เคลื่อนจากหูไปที่คอ

ใบมีดอันเย็นเฉียบ ทำให้ผิวของเธอสั่นสะท้านจนเกือบจะ ร้องไห้ออกมา

“เฉียว อย่า คุณอย่าทำแบบนี้สิ มีอะไรค่อยๆพูดกันก็ได้….. ต่อให้หลินเยว่เอ๋อ จะกล้าดีอย่างไร แต่เธอก็เป็นเพียงหญิง สาวที่ถูกเลี้ยงมาอย่างดีเหมือนไข่ในหิน ไม่ต่างอะไรกับดอกไม้ ในเรือนกระจก เธอจะเคยถูกคนถือมีดมาข่มขู่แบบนี้เหรอ?

ดังนั้น เมื่อรู้สึกได้ว่าใบมีดอันเย็นเฉียบสัมผัสเข้ากับผิวของ ตน เธอก็แทบจะทนไม่ไหว

แต่อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนเฉียวจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ

แววตาของเธอดูมืดมนลงเล็กน้อยและพูดต่อไปว่า “อ้อ ใช่ สิ! ดูเหมือนคุณจะไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ฉันทำอาชีพอะไรสินะ?”

หลินเยว่เอ๋อร์ส่ายหน้า “ไม่ ฉันไม่รู้”

“เอ หรือว่า…….คุณจะลองเดาดูไหม? ถ้าเดาถูกบางทีฉันอาจ จะปล่อยคุณไปก็ได้”

เมื่อหลินเยว่เอ๋อร์ได้ยินดังนั้น เธอก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้โรคจิต มาก แต่ก็ได้แต่ค่าเธออยู่ในใจไม่กล้าพูดอะไรออกมา ทำได้ เพียงรวบรวมความกล้าและเหลือบตาไปมอง
พบเพียงว่าผู้หญิงคนที่อยู่ด้านหน้านี้มีหน้าตาสะสวย เธอ เสมือนอยู่ระหว่างความบริสุทธิ์และฝุ่นผง ผมของเธอสั้นสะอาด สะอ้าน คิ้วอันได้รูปที่อยู่ใต้ลูกผมของเธอก็ดูสะอาดสะอ้านเช่น กัน

หลินเยว่เอ๋อร์ครุ่นคิดอยู่สักพัก ก่อนจะส่ายหัวแล้วตอบว่า “ฉันไม่รู้”

เธอเดาไม่ออกจริงๆ

รู้เพียงแต่ว่าจากรูปลักษณ์และท่าทางของเฉียว มองได้ว่า ชีวิตก่อนหน้านี้ของเธอคงไม่แย่หนัก ไม่เช่นนั้นเธอจะมี พฤติกรรมแบบนี้ไม่ได้

แต่จะให้พูดชัดเจนว่าเธอเคยทำอะไรมาก่อน ก็เดาไม่ออก เหมือนกัน

รู้เพียงแต่ว่า เมื่อสัมผัสกับความเยือกเย็นบนร่างกายที่แผ่ออก มา ในใจลึกๆเอาบางอย่างขึ้นมาได้แต่ไม่กล้าพูดมันออกมา เมื่อเดียว เห็นดังนั้นเธอก็ไม่ได้โกรธเพียงแต่ยิ้มขึ้น

ตอนที่เธอไม่ยิ้มก็ยังดีอยู่ แต่เมื่อเธอยิ้มขึ้นมา ทำให้หลินเยว่ เอ๋อร์รู้สึกเสียวสันหลังวาบ แทบอยากจะร้องขอให้เธออย่ายิ้ม เลย มีเรื่องอะไรก็รีบพูด พูดจบแล้วตนจะได้เดินทางจากไปเสียที

แต่เฉียวฉีกลับยื่นหน้าเข้ามาใกล้หูของเธอและพูดด้วยน้ำ เสียงกระซิบเบาๆว่า “ก่อนหน้านี้………เป็นนักฆ่ามืออาชีพ”

“อะไรนะ?”
หลินเยว่เอ๋อ ชะงักลง

นักฆ่ามืออาชีพ?อะไรกัน?

จากนั้นเธอก็ได้ยินเฉียวฉพูดขึ้นมาว่า “มือของฉันเคยฆ่าคน มาก่อน และจํานวนมากเกินกว่าที่คุณจะจินตนาการได้ คุณน่าจะ ไม่เคยเจอกับนักฆ่าตัวเป็นๆสินะ? ที่จริงเพียงแค่ฉันต้องการคุณ ก็มีมากกว่าหมื่นวิธีที่จะตาย อีกทั้งรับรองว่าคนภายนอกจะไม่ เห็นอย่างแน่นอน คุณจะลองดูไหมล่ะ?”

ประโยคนี้ของเธอทำให้คนฟังรู้สึกหนาวเหน็บ และหลินเยว่เอ๋อร์สัมผัสได้ว่า ในวันนี้เฉียวไม่ได้ล้อเล่นกับ

เธอ

แม้ว่าใบหน้าของหล่อนจะยังคงนิ่งเงียบไม่ได้มีอารมณ์โมโห หรือสีหน้าใดๆแม้แต่น้อย

แต่หลินเยว่เอ๋อร์รู้ดีว่าหล่อนไม่พอใจ และอารมณ์เสียมากๆ

ยิ่งเธออารมณ์ไม่ดี ใบหน้าของเธอก็จะยิ่งสงบเงียบซ่อนความ รู้สึกนั้นเอาไว้

ราวกับทะเลที่นิ่งสงบ มองไปแล้วอาจจะดูเรียบง่าย แต่ใต้น้ำ กับมีคลื่นซัดอยู่

หลินเยว่เอ๋อร์รู้สึกกลัวมาก!

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร จู่ๆเธอก็รู้สึกว่า เฉียวฉีกล้าจะทำแบบ นั้นจริงๆ และมีความสามารถเช่นนั้นด้วย นั่นคือการที่จะฆ่าตนร่างของไปซุกซ่อนใครค้นเจอ

ตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจมากที่มาเรื่องยั่วยผู้หญิงคนนี้

ยังดีทีเดียว ไม่อยากจะฆ่าเธอจริง

เมื่อเห็นเธอทําสีหน้าซีดเผือดไร้เส้นฝาดบนหน้า จึง ค่อยๆปล่อยมือลงและวางกริชก่อนยืดตัวขึ้น

ของเดียวยังคงสงบนิ่งและเธอได้ขยับเขยื้อน ราวกับเมื่อครู่ไม่

เธอถามน้ำเสียงเย็นชาว่า ตอนคุณยังคิดฉันขโมย สร้อย

หลินเยว่เอ๋อร์รีบหัวอย่างกับเครื่องจักร

เลิกคิ้วขึ้น

“แล้วยังไงต่อ?

“ฉันจะเดี๋ยว

เธอรีบตะโกนออกมาราวกับนึกอะไรบางอย่างจากนั้นลุก ขึ้นอย่างรวดเร็วคนคุณธรรม อย่ามาใส่ใจคะ?”

เฉียวเผยอยิ้มขึ้นมุมเธอพยักหน้าแล้วพูดว่า
“จําคำพูดของคุณเอาไว้ให้ดี ความอดทนของฉันมีขีดจํากัด ครั้งหน้า …..….

“ไม่มีครั้งหน้าแน่นอนค่ะฉันสัญญา

วินาทีนี้ หลินเยว่เอ๋อร์ บ่งบอกถึงความปรารถนาเอาตัวรอด อย่างแรงกล้า เมื่อพูดจบเธอก็ชนิ้วขึ้นมาทำท่าสาบาน ราวกับ กลัวว่าหล่อนจะไม่เชื่อ

เฉียว บดขยี้ริมฝีปาก และส่งสายตาไปให้ เมื่อหลินเยว่เอ๋อร์ ได้รับสายตานั้นเธอก็วิ่งออกไปทันที

เมื่อร่างของเธอวิ่งออกไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเดียวก จางหายไป

เสี่ยวเยวที่เห็นทุกสิ่งทุกอย่างเมื่อสักครู่นี้ เธออดไม่ได้ที่จะกลัว และให้ความเคารพนับถือ

สิ่งที่เธอกลัวคือพูดของเฉียวเมื่อสักครู่ เสี่ยวเยวมาอยู่ใน คฤหาสน์หลังนี้ไม่นานนัก เธอไม่รู้เรื่องราวก่อนหน้านี้สักเท่าไหร่ ดังนั้นวินาทีที่ได้ยินว่าหล่อนเคยฆ่าคนตาย จึงทำให้เธอกลัว

แต่สิ่งที่ทำให้เธอเคารพนับถือ ก็คือวิธีการกำราบหลินเยว่เอ๋ อร์ และออร่าที่เปล่งประกายออกจากภายในสู่ภายนอก

คนเช่นนี้ไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ

เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองดูเฉียวอีก ครั้งหนึ่ง
เธอเห็นผู้หญิงคนนี้สายตาจางลงเล็กน้อย จากนั้นจึงละสายตา หันกลับมาจัดแจงสิ่งของบนโต๊ะ ที่เมื่อสักครู่ถูก หลินเยว่เอ๋อร์รื้อ

เธอไม่ได้หันไปมองดูเสี่ยวเยว่เพียงแค่ก้มหน้าก้มตาและพูด ออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ไม่มีอะไรแล้ว คุณออกไปเถอะ”

เสี่ยวเยว่เม้มริมฝีปาก และอยากจะเอ่ยเตือนเธอว่าการที่หลิน เยว่เอ๋อร์ มาหาเรื่องถึงที่นี่ หากถูกคุณชายรู้เข้าคงจะไม่ปล่อย เธอไว้แน่

เฉียวน่าจะไปฟ้องกู้ซื้อเฉียนเรื่องการกระทำของหล่อนสัก หน่อย หล่อนต้องการให้เฉียวออกไปจากคฤหาสน์นี้ไม่ใช่เห รอ? ดีไม่ดีเมื่อถึงเวลานั้นคนที่ถูกขับไล่อาจจะเป็นตัวหล่อนเอง ก็ได้

แต่ต่อมา ก็คิดได้ว่าตนเพิ่งจะติดตามเฉียวไม่เท่าไร เธอยัง ไม่เข้าใจถึงอารมณ์และความคิดของเฉียวฉีนัก

หากตนพูดออกไปแบบนั้น อาจจะถูกเธอเกลียดก็ได้ หรือ บางทีเธออาจจะไม่ชอบคนแบบนี้

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เสี่ยวเยวรู้สึกลึกๆว่า เฉียว ไม่ ต้องการไปหากู้ซือเฉียนเพื่อที่ต้องให้เข้ามาจัดการเรื่องนี้ให้

ดังนั้นท้ายที่สุดแล้วเธอจึงไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงตอบรับ เบาๆว่า “ค่ะ” หลังจากนั้นก็หันหลังเดินจากไปอย่างว่าง่าย

เมื่อเธอเดินจากไปแล้วภายในห้องก็เงียบสนิท
เดียว ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ในสมองของเธอว่างเปล่า ราวกับ โลกอันโหวกเหวกโวยวายอึกทึกครึกโครมเมื่อสักครู่ได้เงียบ สงบลง แต่ก็ยังมีร่องรอยอยู่บ้างเล็กน้อย

แต่นั่นก็เป็นเพียงเรื่องราวแค่ไม่กี่วินาที ในไม่ช้าเธอก็ได้สติ กลับคืนมา เมื่อนึกถึงท่าทางของหลินเยว่เอ๋อร์เมื่อสักครู่เธอก็อด ไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ที่จริงแล้วหลินเยว่เอ๋อร์ผู้หญิงคนนี้เธอไม่เคยนำมาใส่ใจเลย จริงๆ

หล่อนไม่ใช่คนสำคัญอะไร ไม่จำเป็นที่จะต้องเสียเวลาคิดหา วิธีจัดการด้วย ดังนั้นช่วงที่ผ่านมา แม้จะรู้ว่าหล่อนมีแผนการ มากมายแต่เธอก็ทําเป็นมองไม่เห็น หากมีเรื่องน้อยลงสักเรื่อง คงดีกว่ามีเรื่องเพิ่มมากขึ้นอยู่แล้ว

คนที่มีผลกระทบของกับเธอในตอนนี้คือกู้ซื้อเฉียน ผู้ชายคน นั้นจึงจะเป็นคนฉลาดนักเหลี่ยมอย่างแท้จริง มือทั้งห้าของเขาดุจ ดั่งขุนเขาห้านิ้ว ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดหรือปีศาจชนิดใดๆ หากอยู่ในน้ำมือของเขาก็ยากที่จะรอดออกมาได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อให้เป็นเธอเอง ก็ยังมองออกว่ากู้ซื้อ เฉียนไม่ได้จริงใจกับผู้หญิงคนนี้เลย

หล่อนเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งเท่านั้น ดังนั้นการที่เธอจะเสีย เวลากับหล่อน จะไม่ไร้ประโยชน์ไปหน่อยหรือ?

ด้วยเหตุนี้ เฉียวฉีจึงไม่เคยหันมาสนใจเธอเลย และไม่เคยคิด แม้แต่จะหาเรื่องเธอ
แต่อย่างไรก็ตามเมื่ออีกฝ่ายหนึ่งมาหาเรื่องเธอก็อดไม่ได้