บทที่ 780 ไม่กล้าคิด

เฉียวไม่สนใจว่าเธอเป็นผู้หญิงในสายตาของหลินเยว่เอ๋อร์ หรือเปล่า

ตอนนี้เธอรู้สึกว่ากู้ซือเฉียนไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเลยแม้แต่ น้อย

สู้กันมาตั้งหลายยก เขาแพ้แล้วแต่กลับยังยืนกรานไม่ยอมรับ จะเอายังไง? จะต้องเอาให้ตายเลยถึงจะยอม

คิดแบบนี้ สายตาของเดียวก็มีกลิ่นอายของความโหดเหี้ยม แต่ว่ามีหลินซงอยู่ เขาไม่มีทางปล่อยให้พวกเขาต่อยกันจน เกิดเรื่องจริงๆ

เขารีบไปจับเฉียวเอาไว้แล้วพูดดีๆ “พอได้แล้วพอได้แล้ว ชื่อเรียนเขาปากแข็ง เราไม่ต้องไปสนใจเขา ความแค้นของพวก คุณสองคนพวกคุณไปจัดการกันเอง ถ้าเกิดอะไรขึ้นที่นี่จริงๆ จะ ให้ผมเข้าข้างใคร? อาเจียว เห็นแก่มิตรภาพมาหลายปีที่ผ่าน มา อย่าทําให้ผมลำบากใจ ผมขอร้องคุณล่ะ

กู้ชื่อเฉียนพ่นเลือดในปากออกมาแล้วยิ้มแห้ง “หลินซง นาย ไปขอร้องเธอทําไม? นายจะเข้าข้างใครนายไม่รู้เหรอ?”

ถึงตอนนี้ หลินซงจะนิสัยดีแค่ไหน แต่เขาก็ถูกขัดเกลาออกไป หมดแล้ว
เขาหันหน้าไปตะโกนใส่เขา “หุบปาก!!

สีหน้าของกู้ซื้อเฉียนซีดเซียว เขามองที่เฉียวแต่ก็ไม่ได้พูด อะไรอีก

หลินซงถึงได้ปลอบเฉียว ตอนนี้ แม้แต่หลินเยว่เอ๋อร์ก็ยังดู ออก การต่อสู้ระหว่างพวกเขาสองคนไม่ใช่เพราะเธอทั้งหมด

เพราะพวกเขามีไฟในใจตั้งแต่แรก ต้องการที่ระบาย คราวนี้ ถือว่าระบายออกมาหมดแล้ว

เธอก้าวไปข้างหน้า พยุงกู้ซื้อเนียนขึ้นมา เบ้าตาแดงเหมือน

กำลังจะร้องไห้

“ซือเจียน ฉันขอโทษ เป็นความผิดฉันที่ทำให้คุณบาดเจ็บ ขนาดนี้ ฉันไม่น้อยใจแล้ว จริงๆ คุณอย่าสู้กันอีกเลย

เธอพูดพร้อมกับเอาแขนเสื้อเช็ดเลือดที่มุมปากของเขาเบาๆ

กู้ซือเฉียนมองไปที่เธอ

แต่หางตากลับเหลือบมองไปที่เฉียว เห็นว่าเธอหันหลังให้ตัว เอง ยืนกอดอกฟังสิ่งที่หลินซงพูด เขาก็โมโหขึ้นมาอย่างไม่มี เหตุผล

ทันใดนั้นเขาก็ดึงหลินเยว่เอ๋อร์ขึ้นมากอดไว้ในอ้อมแขน

ยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้ายและพูดว่า “ไม่เป็นไร เพื่อผู้หญิงที่ตัว เองรัก เจ็บนิดหน่อยจะเป็นอะไรไป ขอแค่คุณมีความสุข อย่าว่า แต่สู้เพื่อคุณ แม้แต้เด็ดดวงดาวบนท้องฟ้าผมก็จะทำ
ประโยคนี้พูดจนหลินซงยังรู้สึกเย็นชา

เขาเงยหน้าขึ้นเหลือบไปมองเฉียว อย่างระมัดระวัง แต่กลับ เห็นเธอไร้อารมณ์ราวกับว่าเธอไม่ได้ยินอะไร

หลินซงกระแอมและตะโกนออกมา “โอเค ในเมื่อพวกคุณ ไม่ว่าอะไร งั้นเรื่องนี้ก็จบแค่นี้ ต่อยก็ต่อยกันแล้ว ซื้อเนียน ไม่ อนุญาตให้คุณบอกให้เฉียวขอโทษหลินเยว่เอ๋อร์ อาเฉียว คุณ ก็ไม่ต้องลงไม้ลงมือกับกู้ซือเฉียนแล้ว”

เฉียว หันหน้าไปมอง เหลือบไปมองกู้ซื้อเฉียนด้วยสายตาที่ มืดมน

ยิ้มแห้ง “ถ้าเขาไม่ยั่วฉัน ฉันไม่มีทางลงไม้ลงมือกับเขา แน่นอน”

กู้ซื้อเฉียนได้ยินแบบนี้ เขาโมโหจนเลือดในใจเดือนพล่าน

ราวกับว่ามีเลือดติดอยู่ที่หน้าอก ไม่ไหลลงไปและก็ไม่ไหลขึ้นมา

โมโหจนพูดไม่ออก

เขาแอบคิดว่า สี่ปีที่ผ่านมานี้ ฝีมือของตัวเองด้อยลงจริงๆ ดู เหมือนว่าเขาจะต้องฝึกฝนให้หนักขึ้น

แต่ปากกลับไม่ยอม เขาเหอะออกมาทีหนึ่ง “วันนี้ผมแค่ไม่ พร้อม พูดเหมือนกับว่าคุณเอาชนะผมได้

เมื่อสิบกว่าปีก่อน ตอนที่เฉียว รู้จักเขา เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าเขา เป็นคนปากแข็งแค่ไหน

ได้ยินแบบนี้เธอก็แค่มองบน ขี้เกียจจะสนใจ เธอหันหน้าและก้าวขาเดินออกไป

“ไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัว!!”

พูดเสร็จ เธอก็เดินออกไปที่ทางออก

หลินซงตกใจ ตามออกไปอย่างไม่ทันตั้งตัว : “คุณจะไป

ไหน? ”

แต่เฉียว ไม่ได้ให้คำตอบกับเขา เงาของเธอหายไปอย่าง รวดเร็ว

กู้ซื้อเนียนยืนอยู่ที่เดิน มองดูเธอเดินจากไป สายตาของเขา

มืดมนลงอีกครั้ง

หลักจากเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น พวกเขาก็ไม่มีอารมณ์เล่นกันต่อ หลังจากพักแปปหนึ่งพวกเขาก็กลับบ้าน

กลับมาถึงปราสาทถึงได้รู้ว่าเฉียวฉียังไม่กลับมา

หลังจากที่กู้ซื้อเฉียนได้ยินแบบนี้ สีหน้าของเขาก็แย่ลง เขาไม่ สนใจใครทั้งนั้น เดินตรงขึ้นไปชั้นบนแล้วขังตัวเองอยู่ในห้อง นอน

หลินเยว่เอ๋อร์ยืนอยู่ในห้องรับแขกไม่กล้าตามขึ้นไป เธอ เหลือบมองหลินซงที่ยืนอยู่ข้างๆ หันหน้าไปแล้วถามว่า “คุณ หลิน คุณเป็นเพื่อนซือเฉียนใช่ไหม ทำไมวันนี้ฉันเห็นคุณช่วย เฉียว คนนั้น คุณคงไม่ได้ชอบเธอใช่ไหม?

หลินซงได้ยินแบบนี้ก็ขมวดคิ้วและหันหน้าไปมองเธอ
เขาพูดอย่างเคร่งขรึม: ในสายตาของคุณหลิน ผู้ชายและผู้ หญิงที่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน นอกจากความรักแล้วมันเป็น อย่างอื่นไม่ได้เลยเหรอ?”

หลินเยว่เอ๋อร์ตกใจ

หลินซงยิ้มแห้ง : “คำที่ว่าคนสกปรกทำเรื่องสกปรก คุณหลิน อย่าคิดว่าทุกคนในโลกเป็นเหมือนคุณ ที่คุณมายุ่งกับซื้อเนียน เพื่ออะไร คุณรู้ผมรู้ทุกคนรู้ อย่าเสแสร้งทำตัวเป็นคนหยิ่งยโส โอหังอยู่ทั้งวัน คุณลำบากที่ต้องเสแสร้ง คนอื่นเห็นก็ขยะแขยง

เขาพูดจบก็หันหลังเดินออกไปอย่างไม่เกรงใจ

หลินเยว่เอ๋อร์ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม เธอตกใจ เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะ พูดแบบนี้ออกมา

ผ่านไปไม่นาน เธอถึงได้กลับมามีสติ ตะโกนออกไปว่า “หลินซง! นายคิดว่าคุณเป็นใคร ฉันจะบอกนายให้ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะต้องได้เป็นนายหญิงของปราสาทนี้ ไม่ช้าก็เร็วฉันจะต้องได้ แต่งงานกับซื้อเฉียน ถึงตอนนั้น ที่นี่จะไม่ต้อนรับนายอีกต่อไป นายไสหัวไปไกลเท่าไหร่ก็ยิ่งดี!”

เสียงของเธอดังและล่องลอยไปไกล

หลินซงน่าจะได้ยิน แต่เขาก็ไม่หยุดเดิน

และในขณะเดียวกัน กู้ซื้อเฉียนที่พึ่งกลับเข้าไปในห้องนอนชั้น บนก็ได้ยินเหมือนกัน

หลินเยว่เอ๋อร์ตะโกนเสร็จ เธอก็หายใจแรง เธอได้ยินเสียงที่เย็นชาดังขึ้นมาเหนือหัวของเธอ

“ใครอนุญาตให้คุณกล้าคิดว่าตัวเองจะได้เป็นคุณนาย?”

หลินเยว่เอ๋อร์ตกใจอย่างรุนแรง

เธอตัวแข็งทื่อ เงยหน้าขึ้นไปมองด้านบนอย่างไม่กล้าเชื่อ

เห็นแค่กู้ซื้อเฉียนยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งๆ เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้

เขาสงบลงอย่างเห็นได้ชัด

แต่เขาเป็นแบบนี้มันทำให้คนรู้สึกกลัว มันลึกซึ้งและเย็นชา ราวกับมีดที่เฉียบคม แค่มองดูอย่างสงบก็สัมผัสได้ถึงอากาศ เย็นชาที่พุ่งเข้ามา

หลินเยว่เอ๋อร์อดตัวสั่นไม่ได้

เธอส่ายหน้าและอธิบายว่า “ไม่ ฉัน ฉันไม่ได้หมายความแบบ นั้น ซื้อเนียน เมื่อฉันแค่…….

“พอแล้ว! ”

กู้ซื้อเฉียนพูดอย่างเย็นชา ขมวดคิ้วและพูดอย่างเป็นชาว่า “ไสหัวออกไป! ไม่มีคำสั่งของผม ไม่อนุญาตให้มาที่ตึกใหญ่ อีก อย่าง หยุดความคิดของคุณ อย่าให้ผมได้ยินอีก ไม่อย่าง

เขายังไม่ได้บอกผลที่ตามมาได้ หลินเยว่เอ๋อร์ก็ตกใจพยัก หน้าซ้ำๆ

“ฉันรู้ ฉันรู้ ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้ ต่อไปฉันจะไม่พูดอีกแล้ว ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

พูดเสร็จเธอก็หยิบกระเป๋าของตัวเองหันหลังเดินหนีไปทันที

กู้ซือเฉียนมองดูเธอเดินออกไป สายตาของเขาไม่มีความ อบอุ่นเลยแม้แต่น้อย ผ่านไปไม่นาน เขาก็หันหลังกลับเข้าไปใน ห้อง ปิดประตูเสียงดัง “ปัง”

ประตูกระแทกอย่างแรง

ลุงโอที่อยู่ชั้นล่างเห็นภาพทั้งหมด เขาส่ายหน้าและถอน หายใจอย่างช่วยไม่ได้