บทที่ 773 ขอเขาจัดการเรื่องให้

จริงๆ แล้วเมื่อก่อนตอนที่เธอกับกู้ซื้อเฉียนยังดีอยู่ ก็ไม่ใช่ไม่รู้ ว่าแถวๆ นี้มีคนคอยรักษาความปลอดภัยอยู่

แต่ตอนนั้นยังเป็นยามรักษาการณ์อยู่ ปัจจุบันกลับเปลี่ยนเป็น จารชน เห็นได้ว่ากู้ซื้อเฉียนยกระดับสำหรับด้านการรักษาความ ปลอดภัยของปราสาทแล้วไม่น้อย

เป็นนักฆ่ายอดเยี่ยมคนหนึ่ง เธอทําความเข้าใจกับสิ่ง แวดล้อมที่ตัวเองอยู่เป็นสิ่งแรกอย่างเคยชิน แต่สำหรับจารชน เหล่านี้เธอกลับไม่มีความคิดอะไรมาก ถึงอย่างไรสถานะขอ งกู้ซื้อเฉียนก็ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว

อีกอย่าง ตระกูลยังรวยมากด้วย

คนรวยส่วนใหญ่แล้วรักชีวิต ถ้าไม่จ้างที่มีฝีมือจริงๆ มาเฝ้ามา กันไว้กี่คนทุกๆ วัน เผลอๆ วันไหนอาจจะมีคนปลงไม่ตกอุ้มปืน ยาวและปืนใหญ่มาปล้นทรัพย์จริงๆ จะทำไง

ควรรู้ไว้ว่าบนโลกใบนี้คนที่มีจิตใจเกลียดคนรวยกับบ้าคลั่ง สุดขีดมีไม่น้อย

อย่างไรก็ตาม เธอยังคงระวังตัวไว้รอคืนหนึ่งที่ฟ้ามืดลมแรง แอบทําความเข้าใจกับการจัดวางกำลังป้องกัน โดยประมาณของ จารชนเหล่านี้ จากนั้นแอบจำไว้ในใจ

ใครจะรู้ไม่แน่วันไหนอาจจะได้ใช้ก็เป็นไปได้ สถานการณ์ของเธอในตอนนี้ที่นี่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถึงแม้เธอกับกู้ซื้อเฉียนคุยกัน ไว้แล้วว่าเป็นการร่วมมือกัน

แต่ในใจมีความแค้นทั้งสองคน ไม่แน่วันไหนอาจจะดึงมืด ออกมาแทงกันก็เป็นไปได้

ส่วนคน ในที่นี้ ไม่มีใครที่อยู่ฝั่งเดียวกับเธอแม้แต่สักคนเดียว จริงๆ แล้วถ้าไม่ใช่ว่าเรื่องที่เธอจะทำยากที่จะทำได้ด้วยตัวคน เดียวเอง ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ต่อดูสีหน้าคนอื่นเขาอย่างหนัง หน้าหนา

พอนึกถึงตรงนี้ อยู่ๆ ในใจเหมือนมีมือยักษ์ตัวหนึ่งบีบแรงๆ เจ็บจนขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย

ลูกตาดำสนิทหมุนไปมา เฉียวหายใจเข้าลึกๆ ใช้สติกด ความรู้สึกปั่นป่วนในใจลงไปอย่างบังคับ จากนั้นเปิดโน้ตบุ๊ค ออกมา

อย่างแรกเธอกดเข้าไปเว็บไซต์บันเทิงเรียกดูหลายนาทีก่อน จากนั้นจึงกดเว็บเพจข่าวสารที่จะดูออกมา

เนื่องจากว่าไม่รู้อินเทอร์เน็ตที่นี่ปลอดภัยจริงหรือเปล่า เพราะ ฉะนั้นเธอไม่กล้าเข้าสู่ระบบเว็บไซต์ส่วนองค์กรที่เกี่ยวกับ ข่าวสารการทหารที่ก่อนหน้านี้เคยติดตามหลายเว็บไซต์ แม้ว่า ตรงนั้นอาจมีข่าวสารที่เธออยากรู้มากกว่าก็ตาม

ดูเว็บไซต์ข่าวสารการทหารผ่านๆ มาหลายเว็บไซต์แล้ว นอกจากการซ้อมใหญ่การป้องกันชายแดนที่ครั้งช่วงนี้แล้วไม่มี ข่าวสารอย่างอื่นอีก เฉียว มีความผิดหวังเล็กน้อย ในขณะที่ผิดหวังอยู่ ก็มีป๊อปอัพที่เด้งออกมาจากดึงดูดความสนใจของ เธอ

ข่าวสารที่เด้งออกมาจากการกดป๊อปอัพ กลับเป็นรายงานข่าว เรื่องผู้หญิงที่ไปเรียนต่อประเทศคนหนึ่งหลังจากสนุกสนานใน ไนต์คลับเสร็จก็ถูกคนข่มขืนแล้วฆ่า เธอกวาดสายตาอ่านผ่านๆ เมื่อกดไปถึงรูปสุดท้าย ทั้งตัวชะงัก

สถานที่ของการถ่ายรูปภาพอยู่ข้างในคูน้ำเหม็นข้างๆ ทางด่วนเส้นหนึ่ง ศพเปลือยล่อนจ้อนทั้งตัว บนศพยังมีรอยแดง จี้ สีหน้าขาวซีด ครึ่งตัวล่างที่เน่าแล้วเล็กน้อยยังมีสิ่งมีชีวิตใน น้ำตัวอันน้อยนิดติดอยู่มากมาย พูดไม่ออกว่ามันคืออะไร แต่ ทำให้คนรู้สึกว่าน่าขยะแขยงและน่ากลัวเป็นพิเศษ

สีหน้าของเฉียวฉีขาวซีดลงมาทันที ลมหายใจค่อยๆ เร็วขึ้น นิ้วมือที่จับขอบโน้ตบุ๊คอยู่เนื่องจากออกแรงมากเกินไปจนขาว ซีดแบบไม่มีสีเลือด เธอจ้องมองรูปภาพที่อยู่นิ่งบนหน้าจอโดย ไม่ขยับตัวเลย สายตาหม่นหมองมืดมนจนเหมือนกับปีศาจที่ ทะลักออกมาจากนรก

ปีง!”

เธออยู่ๆ ก็ปิดโน้ตบุ๊คลงอย่างแรง หลับตาลงเงยหัวขึ้นมา เหมือนกำลังปรับอารมณ์ของตัวเองอยู่

จากนั้นกระโดดลงจากเตียงด้วยท่าทางว่องไว

ตอนนี้เวลาห้าทุ่มแล้ว คนในบ้านส่วนใหญ่หลับกันหมดแล้ว แต่มีคนหนึ่งกลับยังไม่ได้หลับแน่นอน นั่นก็คือกู้ซื้อเนียน
เธอมาที่ตึกหลัก เป็นอย่างที่คิดจริงๆ อยู่ไกลๆ ก็เห็นไฟใน ห้องอ่านหนังสือยังเปิดอยู่

สังเกตมาหลายวัน เฉียวก็พอรู้ประมาณว่าปกติถ้าไม่ยุ่ง จนถึงตีหนึ่งที่สองเขาไม่ยอมพัก แต่ตอนเจ็ดโมงเช้ากลับออก จากบ้านตรงเวลา เพราะฉะนั้นความจริงสองคนไม่ค่อยมีโอกาส อะไรได้เจอหน้ากัน

และนี่ยังเป็นครั้งแรกที่เธอไปหาเขาด้วยตัวเองในวันนี้

เนื่องจากว่าคือกลางคืน และยังอยู่ในบ้านด้วย เพราะฉะนั้น เธอใส่แค่ชุดนอนหนึ่งตัว สีเลือดหมู มีสองชั้น ข้างในสายเดี่ยว ข้างนอก ใส่เสื้อกันหนาวผ้าไหมบางๆ ตัวหนึ่ง

“ปัง ปัง ปัง!”

เดินไปถึงหน้าประตูห้องอ่านหนังสือ เธอเคาะประตู สามวินาทีผ่านไป เสียงชัดเจนและเย็นชาของผู้ชายดังมาจาก ข้างใน: “เข้ามา”

เฉียว ผลักประตูออก แวบเดียวก็เห็นผู้ชายที่ตั้งใจฟุบครุ่นคิด อยู่หลังโต๊ะทำงาน แสงไฟมืดเหลืองส่องให้เห็นหน้าข้างๆ ที่หล่อ เหลาของเขา คิ้วยาวยกขึ้นเบาๆ ริมฝีปากบางเม้มเป็นรูปโค้งที่ดู ดี ราวกับภาพวาดสีน้ำมันที่หยุดนิ่งรูปหนึ่ง

เขาไม่ได้เงยหัวขึ้นมา ก็เหมือนรู้ว่าคนที่มาเป็นใครแล้ว

วินาทีถัดมาก็ได้เขาถามสั้นๆ อย่างที่คิดไว้ “มีเรื่องอะไร”
เฉียวไม่ได้เดินเข้าไปข้างในอีก กลับยืนนิ่งตรงประตู ระยะที่ ห่างกันไม่ถือว่าไกลแต่ก็ไม่ถือว่าใกล้หรี่ตาลงครึ่งหนึ่งมองเขา ส่งเสียงออกมาจากข้างในจมูกเบาๆ “อืม”

ลังเลสามวินาที ในที่สุดเธอก็บอกคำขอของตัวเองออกมา “พรุ่งนี้เช้าฉันจะไปโตเกียวคุณช่วยจัดหาเที่ยวบินให้ฉันหน่อย

เนื่องจากว่าสมัยก่อนกู้ชื่อกรุ๊ปได้รับซื้อบริษัทซานรุ่ยคาร์ของ ประเทศR ส่วนระหว่างบริษัทซานกุ้ยดาร์กับประเทศRบริษัทสาย การบินที่มีความสัมพันธ์ติดหนี้สินกับถูกติดหนี้สินอย่างสลับซับ ซ้อน ดังนั้นเฉียวรู้ดีว่ากู้ซื้อเฉียนมีสิทธิพิเศษในบางด้าน

แล้วพรุ่งนี้เช้าเธอจะรีบไปโตเกียวมาจองตั๋วเครื่องบินตอนนี้ ไม่ทันแน่นอน ดังนั้นจึงต้องขอความช่วยเหลือจากเขา

ผู้ชายขนาดหัวยังไม่เงยขึ้นมา ถามอย่างไม่สนใจไยดีว่า “ไป

ทําอะไรที่โตเกียว”

“มีเพื่อนคนหนึ่งเสียชีวิตแล้ว ไปเข้าร่วมงานศพ” บางครั้ง เฉียว พูดโกหกขึ้นมาขนาดตายังไม่กะพริบแม้แต่ครั้งเดียวเลย

“ชื่อว่าอะไร

เฉียวแอบตะลึงเล็กน้อย: “ใคร”

ห้าวินาทีผ่านไป ผู้ชายเงยหน้าขึ้นมาจากท่ามกลางเอกสาร เป็นกองๆ เหล่านั้น ภายใต้แสงไฟดวงตาดำสนิทคู่หนึ่งสงบนิ่ง จนเหมือนกับทะเลลึก ในคืนมืด ริมฝีปากบางเปิดออกมาเบาๆ “เพื่อนคนนั้นของคุณ
ค่าโกหกที่เฉียวฉพูดไปเรื่อย จะไปเคยคิดชื่อสักที่ไหนล่ะ เธอ ก็กลัวว่าถ้าพูดออกมามั่วๆ ชื่อหนึ่งเขาจะยิ่งตีหม้อดินแตกแล้ว ถามจนถึงที่สุด จึงปิดปากไม่ยอมตอบ

ผู้ชายยกคิ้ว เหมือนเริ่มรำคาญแล้ว

เธอครุ่นคิดไปมา จู่ๆ อารมณ์ก็หงุดหงิดขึ้นมาอย่างยุ่งเหยิง เอาไหลไปพึงตรงประตูอย่างตามใจ พูดว่า “บอกแล้วคุณก็ไม่รู้ จักอยู่ดี คุณก็บอกเลยว่าจะช่วยหรือไม่ช่วย

กู้ซื้อเฉียนเม้มปากไว้ไม่ได้ตอบ สายตาดั่งสแกนเนอร์แบบมี ความละเอียดสูงเครื่องหนึ่งกวาดดูทั่วตัวเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า รอบหนึ่ง

จากนั้นเขาก้มหน้าลงดูเอกสารของตัวเองต่อ ลูกตาดำสนิท กลับมืดยิ่งกว่าก่อนหน้านี้แล้ว

“ไม่ช่วย!” เขาปฏิเสธด้วยเสียงต่ำ

หยุดแล้วสักพัก เหมือนรู้สึกได้ว่าตรงประตูผู้หญิงส่งสายตา สว่างไสวมา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเงยหัวขึ้นมาสบตาเฉียว อธิบายอย่างสงบราบเรียบ: “พรุ่งนี้โตเกียวจะมีพายุไต้ฝุ่น ถ้า ไม่ใช่เพื่อนที่สำคัญมากก็ให้ทางนั้นส่งคนไปก็ได้

เฉียว อึ้งอีกครั้ง กลับมาตอบสนองได้ทันที ส่ายหัวปฏิเสธว่า “ไม่ต้องแล้ว”

พูดจบ ก็หันหลังกลับจากไปในสายตาตะลึงของผู้ชาย ตอนไปยังมีการปิดประตูห้องอ่านหนังสืออย่างมีมารยาทด้วย

แต่เพิ่งปิดประตูเสร็จ เธอก็อดขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้

กลางดึก บนระเบียงทางเดินเปิดแค่ไฟติดผนังสีส้มเหลืองดวง เดียว แสงไฟนุ่มนวลลากเงาของผู้หญิงได้ไกลมาก ยึดไปจนถึง ท่ามกลางความมืด เธอยืนสันหลังตั้งตรงภายใต้แสงและเงา ไม่ ขยับตัวเนิ่นนาน ดังรูปปั้นอันนิ่งเงียบองค์หนึ่ง

“ฉันไม่ให้เธออยู่บนแผ่นดินสกปรกแห่งนั้นต่อแน่นอน!” เธอ แอบ หมัดขึ้นมาแน่นๆ