บทที่ 770 ประกันสองเท่า

เสี่ยวหงอึ้งอยู่กับที่ ถึงแม้จะไม่อยากยอมรับก็ตาม แต่ไม่พูด ไม่ได้เลย คุณชายใหญ่กับคุณชายสองสู้กู้ซื้อเฉียนไม่ได้จริงๆ

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดถึงพูดความจริง “ไม่ ไม่ได้” คุณนายหัวเราะอย่างไม่สนใจใยดี

เหมือนจะอุทาน ถอนหายใจคำเดียวบอกว่า: “ใช่สิ พวกแก ไม่ใช่คู่แข่งของเขา ฉางไห้ก็แก่แล้ว ยุทธภพอันใหญ่โตของ ตระกูลนี้ สุดท้ายจะตกเป็นของใครแทบจะมองดูครั้งเดียวก็ เข้าใจหมด แกว่าฉันเป็นแม่เลี้ยงของเขา ตอนเด็กไม่เคยเลี้ยง เขา และไม่เคยใช้ชีวิตร่วมกับเขา จิตความรักใคร่อันน้อยนิดที่ เขามีต่อฉัน สงสัยยังเทียบคนใช้แล้วแต่ใครสักคนไม่ได้เลย

“สําหรับสถานการณ์แบบนี้ แกว่าถ้ารอฉางไห่แก่ไปแล้ว ไม่ อยู่แล้วจริงๆ เราสามแม่ลูกจะใช้ชีวิตกันยังไงอะ”

เสี่ยวหงทึ่งสุดๆ

เธอเห็นแค่ข้างหน้าอย่างเดียว ไม่พอใจกับท่าทีของกู้ซื้อเฉีย นที่มีต่อเธอ

กลับไม่เคยคิดเรื่องเหล่านี้อย่างลึกซึ้งจริงๆ

คุณนายกู้ส่ายหัว และยังถอนหายใจคำหนึ่ง “แกนึกว่าฉันชอบไปอาณาบริเวณของคู่แข่งความรักของตัวเอง ดูของที่เธอเหลือไว้ ใส่ใจลูกชายที่เธอเหลือไว้เหยียบทะนง ตน ศักดิ์ศรีกับหน้าตัวเองลงพื้นจริงๆ เลยเหรอ”

“ฉันไม่ได้ชอบ แต่ฉันไม่ทำไม่ได้ ชีวิตของตระกูลกู้ในตอนนี้ มันลำบาก แต่อย่างน้อยก็ยังดีที่มีลูกหลานคนหนึ่งที่ใช้ได้ออก มา”

“ถ้าขนาดเขาก็ไม่อยู่แล้ว ตระกูลถือว่าจบจริงๆ แล้ว ถ้า ตระกูลกู้จบ พวกเราก็จบแล้วเหมือนกัน ที่เรียกกันว่าหนึ่งล่วงทุก คนล่มหนึ่งโรจน์ทุกคนรุ่งก็คือแบบนี้

เธอพูดอยู่ ดวงตาลึกซึ้ง พูดเสียงต่ำว่า “และยังบวกกับกู้ซื้อ เฉียนเป็นคนที่รู้จักตอบแทนบุญคุณ แม้ว่าพวกเราไม่ได้ให้บุญ คุณอะไรกับเขาก็ตาม แค่มีจิตความรักใคร่ภายนอก ถ้าถึงเวลา ที่จะแย่งมรดกจริงๆ ถึงแม้เห็นแค่หน้าที่เหลือไว้อันน้อยนิดนี้ เขา ก็ไม่โหดร้ายกับเราสามคนแม่ลูกมากเกินไป แกเข้าใจหรือยัง”

เสี่ยวหงอึ้งมาก

คิดไม่ถึงเลยจริงๆ สิ่งที่เธอคิดอยู่ในใจจะเป็นเรื่องเหล่านี้ เธอก้มหน้าลงอย่างไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่ เหมือนจะกลัว และไม่ค่อยพอใจ

พูดต่ำๆ ประโยคหนึ่ง “คุณชายใหญ่กับคุณชายสองก็ใช่ว่าจะ ไม่มีโอกาส ท่านจะลำบากตัวเองไปทำไม…

แม้ว่าเสียงของเธอจะต่ำมาก แต่คุณนายก็ได้ยินไม่ขาดสัก ค่าแล้ว
เธอยกคิ้ว ถามว่า “รู้สึกไม่เป็นธรรมจริงๆ เหรอ”

ฮา! จะรู้สึกไม่เป็นธรรมได้อย่างไรล่ะ

ถ้าวันหลังลูกชายสองคนของเธอมีโอกาสได้สิทธิการเป็นผู้รับ มรดกในอนาคตของตระกูลกู้จริงๆ แบบนั้นเธอก็ไม่กังวลสักเรื่อง อยู่แล้ว แต่ถ้าไม่ได้ ก็สามารถใช้ความเอาอกเอาใจในตอนนี้ ป ทางเพื่ออนาคตไว้ให้ดี

ก็แค่ได้ทั้งปลาและอุ้งตีนหมี ทำประกันสองเท่าเพื่อตัวเองแค่ นั้นเอง ไม่ถือว่าไม่เป็นธรรมหรอก

แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คิดจะพูดคำพูดเหล่านี้ให้เสียวหงฟัง

ก็แค่คนรับใช้คนหนึ่ง ไม่รู้จักมองให้ไกล เห็นแค่ประโยชน์อัน น้อยนิดที่อยู่ข้างหน้ามาตลอด เพราะฉะนั้นแล้ว บอกให้เธอมาก ก็ไร้ประโยชน์เหมือนกัน

คุณนายกู้ส่ายหัว ไม่พูดต่อ

และในขณะนี้ กลับมีเสียงเครื่องมอเตอร์ของรถยนต์ดังมาจาก ข้างนอก

เธอแอบตกใจเล็กน้อย ถามว่า: “ใครขับรถกลับมาเหรอ”

เสี่ยวหงก็ตกใจเหมือนกัน พูดว่า “ไม่รู้สิ คุณชายอยู่ในห้อง นอน ไม่ได้ออกไปไหนเลย

อึ้งสักพัก พูดต่อว่า: “สงสัยจะเป็นลุงโอกระมัง คนที่สามารถ ขับรถเข้าออกภายในปราสาท มีแค่พวกเขาสองคนเอง ”
คุณนายกู้กลับส่ายหัว

“ไม่ใช่สิ เมื่อกี้ลุงโอเสิร์ฟอาหารเย็น ให้เราเสร็จ ก็ไปสวน ดอกไม้ข้างหลังแล้ว ฉันเห็นเขาไปด้วยตาของตัวเอง เพราะ ฉะนั้นไม่มีทางที่จะเป็นเขา

เธอซะงัก สั่งลงไปว่า: “เสี่ยวหง แกออกไปดูสิว่าเป็นใคร”

เสียวหงพยักหน้า รีบออกมาอย่างรวดเร็ว

เร็วมาก ไม่ถึงหนึ่งนาทีเธอก็รีบวิ่งเข้ามาแล้ว

สีหน้าดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่

เธอวิ่งไปถึงข้างๆ คุณนาย พูดเบาๆ ตรงข้างหูว่า: “คุณนาย คือหญิงสาวคนหนึ่ง”

คุณนายกู้ชะงัก

ผู้หญิง?

กู้ชื่อเฉียนมีผู้หญิงแล้วเหรอ

ใจเธอตื่นเต้นมาก การที่ได้รับรู้เรื่องนี้ทำให้ใจที่ผ่อนคลาย มากในตอนแรกของเธออยู่ๆ ก็ตื่นเต้นขึ้นมา

เธออยากเอาอกเอาใจกู้ซื้อเฉียนก็จริง แต่นี่ก็ไม่ได้หมายถึง เธอยอมนั่งรอดูกู้ซือเฉียนแต่งงานมีลูก

เพราะยังไงแล้ว ลูกชายสองคนของเธอ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีลูกสักคนเลย
ของหลานคนโตแห่งตระกูลนี้ จะปล่อยให้คนอื่นนั่งไม่ได้ เด็ดขาด

พอคิดอยู่แบบนี้ เธอรีบลุกขึ้นทันที

บอกว่า: “ไปดูสิว่าเป็นใคร

พูดอย ก็เดินนำไปข้างนอกคนแรกเลย เสียวหงเห็นท่าแล้วก็รีบตามขึ้นไปด้วยเช่นกัน

ข้างนอก เฉียว กลับมาจากข้างนอกพอดีอยู่

วันนี้เธอออกไปทำธุระ เพราะลุงโอเคยบอกว่าเธอสามารถใช้ รถยนต์ในปราสาทตามใจชอบ ฉะนั้นเธอก็ได้ขับรถยนต์ใน ปราสาทออกไป

จริงๆ แล้วก็ไม่ได้ทำธุระที่พิเศษอะไร ก็แค่นบัตรธนาคารที่มี เงินหนึ่งแสนหยวนที่ลุงโอเอาให้เธอคราวก่อนใบนั้นไปให้ถึงซีซี แค่นั้นเอง

เธอรู้ว่าตอนนี้ถังซีซีไปเป็นพนักงานเสิร์ฟในไนต์คลับ เงิน เดือนของหนึ่งเดือนมาก เหนื่อยไม่พอ ที่สำคัญคืออันตราย มาก

ถังซีซีกับเธอไม่เหมือนกัน เธอเป็นคนประเภทไม่ว่าเรื่องมัน ยากนําบากแค่ไหน ถึงตายก็กล้าทำต่ออย่างนั้น

คนอื่นอยากจะเอาเปรียบเธอ กลัวแค่ยังไม่ทันได้เอาเปรียบ ก็ โดนเธอขายออกไปก่อนแล้ว
แต่ถังซีซีไม่เหมือนกัน

ถังซีซีเป็นเด็กผู้หญิงที่เชื่อฟังและใสซื่อมากแบบนั้น เธอไม่ อยากให้เธอเดินผิดทาง และไม่อยากให้เธอถูกทำร้ายด้วย แต่ เธอเองไม่สามารถคอยปกป้อง คอยติดตามอยู่ข้างหล่อนตลอด เวลา ดังนั้นมีแค่วิธีเดียว ก็คือรีบหางานใหม่ให้เธอออกจากที่นั่น ให้เร็วที่สุด

แต่ไม่ว่าจะเป็นหางานใหม่ หรือว่าออกจากวิธีการใช้ชีวิตแบบ นั้น ทั้งหมดนี้ถ้าไม่มีเงินก็ไม่สามารถทำได้

ดังนั้น เฉียวฉีจึงขอเงินหนึ่งแสนหยวนจากลุงโอเอาไปให้เธอ เพียงเพราะเธอจำได้ว่าถึงซีซีเคยบอกก่อนหน้านี้ว่าอยากมีร้าน เสื้อผ้าของตัวเองร้านหนึ่ง

แม้ว่าเงินหนึ่งแสนหยวนไม่ถือว่าเยอะ แต่สำหรับทุนเริ่มต้นที่ จะเปิดร้านเล็กๆ หนึ่งร้านก็พออยู่

ร้านแถวนี้ไม่ถือว่าแพงมาก นำเงินหนึ่งแสนหยวนจ่ายค่าเช่า และค่ามัดจําแล้ว ยังพอซื้อสินค้าเข้าได้เยอะมาก

ส่วนเส้นทางด้านหลัง ก็ต้องพึ่งถังซีซีเดินด้วยตนเองแล้ว

เธอแค่อยากดึงเธอทีหนึ่ง แต่ไม่ได้คิดจะประคองเธอไว้เดินไป ข้างหน้า ชีวิตของตัวเอง สุดท้ายแล้วก็ต้องรับผิดชอบด้วยตัวเอง อยู่ดี

เพราะฉะนั้น เฉียวแค่เอาเงินให้เธอ อธิบายจุดประสงค์ให้ เธอรู้ หลังจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอย่างอื่นอีกแล้ว
ตอนแรกที่ถังซีซีเพิ่งได้รับรู้ยังไม่ยอมรับเงินก้อนนี้เลย

เพราะยังไงเธอก็รู้สถานการณ์ของเฉียว ในตอนนี้เหมือนกัน หนึ่งแสนหยวน ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ สําหรับเธอมันเยอะเกินไป แล้ว เธอไม่มีทางรับ

แต่เฉียว กลับบอกว่า ทั้งนี้ถือเป็นว่ายืมให้หล่อน ถ้าอนาคตมี รายได้แล้วค่อยคืนให้เธอก็ได้

ถัง ฟังจบแล้วจึงจําใจรับมา

หลังจากที่ได้รับ เลี่ยงไม่ได้ที่จะถามเธอสักหน่อยว่าเงินก้อนนี้ มาจากไหน และตอนนี้เธอทำงานอยู่ที่ไหนอะไรพวกนี้ต่างๆ

เฉียว มีคำตอบของตัวเองอยู่แล้ว

บอกเธอแค่ว่าตอนนี้อาศัยอยู่กับเพื่อน และก็ทำงานช่วยเพื่อน ด้วย ส่วนเรื่องเงินคือเธอรับเงินเดือนของตัวเองมาร่วงหน้า เพราะฉะนั้นเธอไม่ต้องเป็นห่วงเลย