บทที่ 762 หัวเราะและค่า

ท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลถัง ถือได้ว่าเป็นตระกูลที่ค่อนข้างมีชื่อ เสียงของที่นี่

พอมาถึงมือของคุณพ่อถัง (คุณพ่อถัง)แล้ว มันถึงได้จบลง เท่านั้นเอง

แต่ว่า พวกเธอรู้แค่เพียง ถังซีซีมีพี่สาวคนหนึ่ง ไม่ได้ใช้ชีวิต อยู่ที่ตระกูลถังตั้งแต่เด็ก มากกว่านั้นก็ไม่ชัดเจนกันแล้ว

ฉะนั้น พอทีนี้เห็นเฉียว กลับรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย

คาดไม่ถึง ว่าพี่สาวของถังซีซี จะสวยมากขนาดนี้ และมีออร่ามาก

ณ เวลานี้เห็นเพียงแต่ร่างกายของเฉียวนั้น ใส่ชุดเดรสที่ เรียบง่ายไว้อยู่

มีผมที่สั้นประมาณหูของเธอ ไม่เพียงแต่ไม่ได้ทำให้ความงาม ของเธอลดลง แต่ในทางกลับกัน มันดูสะอาดและสวยงามยิ่งขึ้น ด้วย ให้ความรู้สึกที่ไร้เดียงสาจากโคลนตม แต่ไม่เปื้อนสกปรก

ใช่ มันเป็นความรู้สึกที่ไร้เดียงสา

เป็นเรื่องยากมาก ที่จะจินตนาการว่ามีคนบางคนอยู่ในสถาน ที่แบบนั้นเป็นเวลาสี่ปีแล้ว และยังคงเก็บรักษาความรู้สึกอย่าง นั้นได้
พอพวกเธอตั้งสติได้ ก็เดินเข้าไป และทักทายเฉียว อย่างดี อกดีใจ

เนื่องจากอีกฝ่ายหนึ่งมีอายุเยอะกว่าตัวเอง พวกเธอจึงเรียก

เธอว่า “พี่เฉียวเฉียว” อย่างสุภาพ เฉียวพยักหน้าและตอบด้วยรอยยิ้ม

ถังซีซี ทักทายอีกครั้ง: “นี่ พวกเธอยังไม่ได้กินข้าวเลยหรือ

เปล่า ฉันทำอาหารเยอะไปหน่อย มากินข้าวเที่ยงด้วยกันเลยสิ”

แน่นอนว่าทั้งสองคนยินดีเป็นอย่างมาก

ฉะนั้น จากเดิมที่เป็นอาหารที่อบอุ่นสำหรับมื้อของสองคน มัน กลายเป็นอาหารที่มีชีวิตชีวาสำหรับมือของคน

เฉียวฉีก็ไม่ได้ไม่ชอบผู้หญิงสองคนนี้ และคิดว่าวัยนี้ของพวก เธอ มีบุคลิกอย่างนี้ถือเป็นสิ่งที่ดี

มีหลักการ ความคิดของตัวเอง ความโกรธภายในปรากฏบน ใบหน้า หัวเราะและดุด่า มันเป็นสิ่งที่วัยหนุ่มสาวควรมีอย่าง แท้จริง

หลังจากประสบกับสิ่งต่าง ๆ มากขึ้นเรื่อย ๆ ผู้คนจะเรียนรู้ที่จะ ซ่อนอารมณ์ทั้งหมดไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ ดังนั้น ตลอดเวลาที่คุยกัน เธอยังคงยิ้มไว้ และคล้อยตามพวก

เธออย่างอ่อนโยน

ในสายตาของอีกสองคนนั้น พี่สาวของถังซีซี ก็เข้ากันได้เป็นอย่างดี

นอกจากมีบุคลิกที่ค่อนข้างเงียบ และไม่ค่อยจะพูดจาแล้ว ก็ แทบไม่มีข้อบกพร่องอื่นๆ เลย

หลังจากกินข้าวเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองคนก็แย่งกันไปล้างจานน

เฉียวเดิมที่รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ถูกถังซีซีลากกลับไป

พูดติดตลกว่า “พี่คะ ปล่อยให้พวกเธอล้างจานเถอะ จะมากิน ฟรี ดื่มฟรีแล้วยังไม่ล้างจานเหรอ? คุ้มค่ากับพวกเธอเกินไป แล้ว”

ก่อให้เกิดเสียงหัวเราะและการดุด่าของทั้งสอง

เฉียว พอเห็นแบบนี้ ก็ไม่ยืนหยัดอีก และเข้าไปในบ้านพร้อม กับ ถัง ซึ

ถังซีซีจัดเตียงของตัวเองให้เรียบร้อย และพูดว่า “พี่คะ สอง สามวันนี้ก็นอนที่ฉันก่อน ฉันจะไปที่ห้องข้างๆ กับทรงโป๊ไม่ต้อง กังวลอะไร เราอยู่ที่นี่อยู่ฟรีอยู่แล้ว สามารถอยู่ได้นานเท่าที่เธอ ต้องการจะอยู่เลย รูมเมททั้งสองของฉันก็เป็นคนดี ไม่มีปัญหา อะไรแน่นอน”

เฉียวฉีตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ถามว่า : “มันจะรบกวนพวกเธอมากเกินไปหรือเปล่า? ” ถังซีซีเงยหน้าขึ้นมองเธอ หัวเราะและพูดว่า : “ไม่เลย”
เฉียว พอเห็นอย่างนี้ ก็ไม่ได้พูดอะไรมากมาย

หลังจากที่จัดเตียงเสร็จแล้ว ถังซีซี ให้เธอไปพักผ่อนก่อน รีบ กลางวันสักพัก แล้วค่อยออกไป

เสียงหัวเราะของสาวๆ ข้างนอกที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล พอผ่านไป สักพักก็จางหายไป

ดูท่าแล้วก็คงจะต่างคนต่างเข้าไปพักผ่อนในห้องของตนเอง

เฉียว นอนลงบนเตียง สูดกลิ่นหอมของสบู่ที่เพิ่งซักเสร็จบน ผ้าปูที่นอน ในสมองของเธอสงบลงชั่วขณะหนึ่ง และเธอก็นอนไม่ หลับ

เธอยกมือขึ้นแล้วดูนาฬิกา พอเหลือบมองดูเวลา

ก็เป็นช่วงเย็นไปแล้ว

เมื่อหลับตาลง ก็มีภาพมากมายอยู่ในใจ เหล่าอดีตที่ลืมไม่ลง กลับกลายโผล่ออกมาเหมือนภาพยนตร์

ไม่นาน เธอก็ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นจากเตียง แล้วเดินไปที่หน้าต่าง พอถึงตรงหน้าต่าง ก็เปิดหน้าต่าง และมองออกไป

แน่นอนว่าเห็นรถโรลส์รอยซ์สีดำ จอดอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน ด้านล่างของหอพักอย่างเงียบๆ

รถคันนั้นน่าจะอยู่ที่นี่มานานแล้ว เพราะเป็นฤดูใบไม้ร่วง และ ใบของต้นไม้อู่ถึงที่อยู่ริมถนนก็ร่วงหล่นลงมา
มีเล็กน้อยที่ตกลงบนหลังคารถ ทำให้ภาพถนนที่เยือกเย็นนี้ ยิ่งดูเหมือนฤดูใบไม้ร่วงขึ้นไปอีก

เฉียว หรี่ดวงตาของเธอ และความเยือกเย็นในดวงตาของ เธอค่อยๆ รวมตัวกัน

เธอยิ้มเย็นยะเยือก หันหลัง เปิดประตูแล้วเดินออกไป

ในขณะที่เธอเดินออกไปนั้น ถังซีซีกลับมาจากข้างนอกพอดี

ปรากฏว่า เธอเพิ่งไปที่ร้านโทรศัพท์มือถือข้างล่างตึกมา เพื่อ ไปเอาโทรศัพท์มือถือของเฉียว

เฉียวเพิ่งออกมาจากคุก ดังนั้น โดยปกติเขาไม่ได้นำเครื่อง มือสื่อสารติดตัวออกมาด้วย

ถังนึกได้ จึงได้นำโทรศัพท์มือถืออันเก่าอันเก่าของเธอ เอา ไปซ่อมที่ร้านซ่อมโทรศัพท์ด้านล่าง

หลังจากที่ซ่อมเสร็จแล้ว ก็ค่อยนำกลับมา ให้เธอใช้มันไป

ก่อน

ถึงแม้ว่ามันเป็นสิ่งที่เก่าไปหน่อย แต่ตอนนี้ก็ไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่า นี้อีกแล้ว

และจากความเข้าใจของเธอเกี่ยวกับ เฉียวฉี เชื่อว่าเธอจะไม่ เข้าใจผิดเกี่ยวกับความหวังดีของตนเองอย่างแน่นอน และเธอก็ จะไม่รังเกียจมันด้วย

เฉียว พอเห็นมือของเธอที่ถือโทรศัพท์ไว้นั้น และคาดเดาจุดประสงค์ของเธอได้ทันที

เอื้อมมือไป แล้วหยิบโทรศัพท์โดยตรงและถามว่า : “ได้ใส่ช มการ์ดหรือยัง? ”

ถังตกตะลึง พอตั้งสติได้ ก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว ” ใส่แล้ว”

เฉียว กล่าวว่า : “ได้บันทึกเบอร์โทรไว้ด้วยหรือยัง? ”

“บันทึกไว้แล้ว”

“งั้นฉันก็เอาไว้แล้วนะ”

ขณะที่เธอพูด ก็ยิ้มให้เธอ แล้วก้าวลงไป และเดินไปพร้อมกับ พูดว่า “ฉันจะออกไปข้างนอกสักพัก ตอนเย็นไม่ต้องรอฉันกิน ข้าวแล้วนะ ฉันจะกลับมาเมื่อฉันทำธุระเสร็จ

พูดจบ ก็หันหลังโบกมือให้เธอแล้วเดินจากไป

ถังซีซีมองดูเงาที่เธอเดินจากไป ผ่านไปสักพัก ถึงจะเรียกสติ กลับมาได้

สมองมีความมึนงงเล็กน้อย

ออกไปข้างนอก? แล้วยังไม่กลับมากินข้าวเย็นอีกด้วย?

เธอกำลังจะไปที่ไหน?

เธอรู้ว่าเฉียวไม่มีเพื่อนอยู่ที่นี่เลย ออกไปข้างนอกเวลานี้ ก็

คงไม่ได้ไปทำธุระอะไรสำคัญอย่างแน่นอน เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ถังชีชีก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม ก็ไม่ได้หยุดเธอไว้ แต่ก็เลิกเป็นห่วงไม่ได้จึง เตือนเธอด้วยการตะโกนแทน “งั้นเธอระวังด้วย ถ้าเธอมีเรื่อง อะไรก็โทรหาฉัน”

เฉียว หันหลังให้เธอ และยกมือขึ้น เพื่อแสดงว่าเธอรู้ว่ารับ

ทราบแล้ว ออกจากหอพัก เธอเดินตรงไปยังรถโรลส์รอยซ์สีดำที่จอดอยู่

ฝั่งตรงข้ามถนนนั้น

ในรถโรลส์-รอยซ์ กู้ซือเฉียนนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ มองไป ที่ร่างที่เดินมาอยู่ สีหน้าของเขาก็มืดลง

ตรงด้านหน้า คนขับและผู้ช่วยฉันเยว่เห็นสถานการณ์นี้ และ ค่อนข้างแปลกใจ เขาเหลือบมองเขาผ่านกระจกหลังและ ต้องการเตือนบางสิ่ง แต่ไม่ทันได้พูดอะไร กระจกหน้าต่างของ รถก็ถูกเคาะจากภายนอก

หน้าต่างรถลดลง เผยให้เห็นใบหน้าที่มีเสน่ห์และไร้เดียงสา

ของ เฉียวฉี

ผิวของเธอขาวเกินไป มันเป็นขาวแบบที่เหนือคนทั่วไป เหมือนกับหยกขาวที่ดีที่สุด ใต้ดวงอาทิตย์ เปล่งประกายด้วย ความแวววาวสีขาวบริสุทธิ์

ดวงตากู้ซือเฉียนนั้นลึกซึ้งและไม่แยแส

เฉียว มีใบหน้าที่สงบ เธอหยิบบุหรี่ออกจากกระเป๋าของเธอ จุดบุหรี่ แล้วดูดมัน พ่นควันบุหรี่วงแหวนเล็ก ๆ จากปากของเธอและเหล่มองเขาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

“เถ้าแก่ นานมากแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ตามฉันมาสักไกล ขนาดนี้ ทําไม? คืออยากย้อนความหลังกับฉันหรืออยากล้าง แค้น? ”

เธอมีน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย คำพูดที่เต็มไปด้วยคำลวกๆ ฟุ้งซ่านและเย็นชา พอตั้งใจฟังก็รู้สึกได้ถึงความเล่ห์เหลี่ยมเล็ก น้อย

เมื่อเห็นเช่นนี้ คนขับก็ไม่กล้าพูดอะไรทันที และหันกลับไป อย่างเงียบๆ แสร้งทำเป็นว่าไม่เห็นหรือได้ยินอะไรเลย

เขาอยู่กับกู้ซื้อเฉียนมาเกือบแปดปีแล้ว ดังนั้น เขาจึงรู้เรื่อ งกู้ซื้อเฉียนและ เฉียว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ