บทที่ 755 โยนเธอทิ้งไป

และเมื่อบวกกับ ค่ายั่วยุของพี่สาวน้องสาวและญาติพี่น้องของ คุณพ่อถังแล้ว มันก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่า สาเหตุที่ครอบครัวของ เขาต้องมาลำบากเช่นนี้ สาเหตุมันก็มาจากลูกติดคนนี้

และการที่ไม่มีเธออยู่ในบ้านมันก็คงจะดี

ความคิดนี้ ฉายแวบเข้ามาในใจของคุณพ่อถังมากกว่าหนึ่ง ครั้ง เพียงแต่เขาจะกล้าหรือไม่กล้าทำก็เท่านั้น

และมีอยู่ครั้งหนึ่ง มีข่าวลือว่ามีพวกค้ามนุษย์เริ่มเข้ามาใน หมู่บ้านแห่งนี้ คนพวกนี้มักจะลักพาตัวเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 10 ปี ไปขาย

ครอบครัวไหนที่มีเด็ก เมื่อได้ยินข่าวลือนี้ พวกเขาก็คิดว่ามัน เป็นเรื่องที่อันตราย

พวกเขาจึงดูแลเด็กๆ เข้มงวดมากขึ้นไปอีก เพราะกลัวว่าจะ เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

แต่ข่าวนี้สำหรับคุณพ่อถังแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะทำให้ ตาของเขาเป็นประกายมากแค่ไหน ก็เพราะมันเป็นโอกาส สําหรับเขา

และกลอุบายนั้น มันก็ได้ปรากฏออกมา

ในเช้าวันนั้น พ่อเลี้ยงที่มักจะพูดจารุนแรงกับเธอมาโดยตลอด จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนไปและใจดีกับเธอ

เขาเดินมาหาเธอ และถามเธอว่าอยากไปเที่ยวในอำเภอไหม นอกจากนี้ เขาก็ยังบอกอีกว่าที่นั่นมีอาหารอร่อยๆ เยอะมาก และเขาก็ซื้อลูกอมให้เธอด้วย

ในตอนนั้นเฉียว อายุเพียงแค่ 8 หรือ 9 ขวบเท่านั้น และเธอ ก็อยู่ในวัยที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับสิ่งรอบตัว

อีกทั้งยังมีลูกอมให้กิน…

ตั้งแต่ที่เธอมาอยู่ที่ตระกูลถังเธอก็จำไม่ได้แล้วว่า เธอไม่ได้กิน ลูกอมมานานแค่ไหนแล้ว

เฉียวตอบตกลงในทันที และแม้แต่แม่ของเธอ เธอก็ไม่ได้ บอกหล่อนเลยแม้แต่น้อย

หลังจากที่คุณพ่อถังพาเธอไปที่อำเภอ เขาก็บอกให้เธอรออยู่

ที่นั่น โดยที่เขาบอกกับเธอว่าเขาจะไปซื้อลูกอมมาให้เธอ

เธอเป็นเด็กที่มีมารยาทและเฉลียวฉลาดเป็นอย่างมาก เมื่อ เธอเห็นก้อนหินก้อนหนึ่งบริเวณนั้น เธอจึงเดินไปนั่งรอที่นั่น

แต่รอแล้วรอเล่า หลังจากที่รอมานานคุณพ่อถังก็ไม่กลับมา

ไม่นานท้องฟ้าก็เริ่มมืด เฉียวฉีผู้เฉลียวฉลาด ก็ตระหนักได้ถึง อะไรบางอย่าง

ดูเหมือนว่าตัวเองจะถูกทิ้งซะแล้ว

พ่อเลี้ยงคงจะไม่กลับมาแล้ว เพราะเขาเกลียดเธอเข้ากระดูกดำ และเขาก็คิดว่าถ้าเธอตายอยู่ข้างนอกนี่ก็คงจะดี แบบ นี้เขาก็จะได้ไม่ต้องมีภาระที่จะต้องมารับผิดชอบ และเขาก็จะได้ ไม่ต้องมีลูกติดที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับเขา

เพราะอย่างนั้น เขาถึงใจดีมากกับเธอขนาดนั้น เขาพาเธอมา เที่ยวที่อำเภอแล้วยังจะซื้อลูกอมให้เธออีกอย่างนั้นใช่ไหม?

ทุกวันนี้ เดี๋ยวก็ลืมเหตุการณ์นั้นไปนานแล้ว ว่าตัวเองรู้สึก

อย่างไร

เธอจำได้เพียงแค่ว่า หลังจากที่ตัวเองค้นพบความจริงนั้นแล้ว เธอก็ใช้เวลาทั้งคืนเดินกลับไปที่บ้าน

ด้วยความมานะอุตสาหะและความทรงจำอันน่าทึ่งที่แทบจะ เป็นไปไม่ได้เลยสำหรับเด็ก เธอจึงเดินจากอำเภอกลับไปที่บ้าน โดยอาศัยเส้นทางในความทรงจำ

เธอเดินทั้งวันทั้งคืน และกลับมายืนอยู่ที่ประตูบ้านของเธออีก ครั้ง คุณแม่เฉียวแทบจะทรุดเพราะข่าวการหายตัวไปของเธอ หล่อนถึงกับคลั่งและพยายามตามหาตัวเธอทั่วทั้งเมือง

ทางด้านของคุณพ่อถังเพราะเขาคิดว่าเธอเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ไม่มีทางที่เธอจะกลับมาที่บ้านด้วยตัวเองได้อย่าง แน่นอน และเธอก็อาจจะถูกพวกค้ามนุษย์ลักพาตัวไปแล้วก็ได้

และเขาก็คิดว่าหลังจากที่คุณแม่เฉียวตามหาตัวเธอไปพักหนึ่ง แล้ว เขาก็รู้ว่าถ้าหล่อนหาตัวเธอไม่เจอ หล่อนก็คงจะล้มเลิกไป

ดังนั้นเขาจึงนอนรออยู่ที่บ้านด้วยความมั่นใจ
ในตอนที่เธอกลับมาคุณพ่อถึงยังไม่ตื่น

เมื่อเขาได้ยินเสียงคนทุบประตู “ปัง ปัง” อยู่ด้านนอก เขาก็คิด

ว่าเป็นคุณแม่เฉียวที่กลับมาหลังจากที่ออกไปตามหาเธอ เขาลุกขึ้นไปเปิดประตูอย่างไม่สบอารมณ์ และเมื่อเขาเห็นร่าง เล็กๆ ยืนอยู่ที่หน้าประตู เขาก็สะดุ้งตกใจ

ในวินาทีถัดมา ถังใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยมูลสัตว์กลิ่นเหม็นก็ถูก

สาดใส่เขา

คุณพ่อถังได้รับการต้อนรับด้วยน้ำมูลสัตว์ เขารีบตอบสนอง ทันที โดยการเอื้อมมือออกไปเพื่อที่จะจับตัวเธอไว้ และในขณะ เดียวกันเขาก็เริ่มตะโกนด่าทอออกไปยกใหญ่

แต่ เฉียวเตรียมพร้อมมาก่อนหน้านี้แล้ว เพราะอย่างนั้นเขา จะจับตัวเธอได้อย่างไร?

เธอใช้ประโยชน์จากช่องว่างระหว่างร่างกายของเขาและเธอ ขณะที่เขาเผลอ จากนั้นเธอก็รีบวิ่งไถลลื่นออกไป ราวกับปลาไหล ตัวเล็กๆ

คุณพ่อถังโกรธมากเมื่อเห็นว่าเธอหนีออกไปได้ และเขาก็จับ ตัวเธอไว้ไม่ได้ จากนั้นเขาก็ตะโกนใส่เธอออกไปด้วยความโกรธ

แต่ถึงอย่างนั้น แม้ว่าเขาจะโกรธมากแค่ไหน แต่มันก็ได้

ประโยชน์

เพราะ เฉียวฉีหนีออกไปได้แล้ว เธอยืนอยู่ไม่ไกลจากเขาเท่า ไหร่นัก เธอมองมาที่เขาด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นเธอก็พูดกับเขาออกไปว่า “คุณรู้รึเปล่าว่า การจงใจละทิ้งเด็กและผู้สูงอายุ เป็นความผิดโทษฐานละเลย ฉันสามารถไปฟ้องศาลได้ และพอ ถึงตอนนั้นมันจะทำลายคุณ ทำให้คุณสิ้นเนื้อประดาตัว และคุณก็ ไม่ไม่เหลืออะไรเลย!

คุณพ่อถังถึงกับสะดุ้งตกใจ เมื่อได้ยินคำพูดนั้น เห็นได้ชัดเลย ว่าเขาคิดไม่ถึงว่า เธอจะพูดคำพูดพวกนี้ออกมา

ทันทีหลังจากนั้น ความโกรธของเขาก็ยิ่งทวีคูณมากขึ้นเรื่อยๆ

“นังเด็กสารเลว แกกำลังพูดเรื่องอะไร? จงใจละทิ้งอะไร? ฉัน ให้เงินแก เลี้ยงดูแก ให้อาหารและเสื้อผ้ากับแก แกจะฟ้องฉัน อย่างนั้นหรือ? ฉันว่าแกนั่นแหละที่จะแพ้คดี! ”

หลังจากที่พูดจบ เขาเดินไปหยิบไม้เรียวเพื่อที่จะเอามาตีเธอ เฉียวฉีเปล่งเสียงเยาะเย้ยออกมา จากนั้นเธอก็หันหลังและวิ่ง ออกไป

บนตัวของคุณพ่อถังเต็มไปด้วยน้ำมูลสัตว์ หลังจากที่เขาไม่ ตามไปได้ไม่นาน ร่างกายของเขาก็ส่งกลิ่นเหม็นออกมาทำให้ คนที่เดินผ่านไปผ่านมาตามท้องถนนแทบจะหายใจไม่ออก

เขาต้องกลับไปล้างตัวที่บ้านแล้วค่อยออกมาใหม่ ไม่อย่างนั้น ถนนเส้นนี้มันจะต้องเต็มไปด้วยน้ำมูลสัตว์แน่ๆ แล้วอย่างนี้ใคร จะไปทนได้ล่ะ?

คุณพ่อถังกระทืบเท้าปึงปัง

แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก คนอ่อนแอสู้คนที่แข็งแกร่งไม่ได้ เพราะอย่างนั้นเขาจึงไม่สามารถเดินเฉยสายตาของอื่นได้ เขาต้องกลับบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

แต่ถ้ารอให้เขาอาบเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ แล้วออกมา ใหม่ เฉียว คงจะหนีกระทั่งเย็น คุณแม่เฉียวที่วิ่งเต้นมาทั้งวัน ก็มาปรากฏตัวที่

หน้า

หลังจากเฉียวฉีสอนเรียนให้คุณพ่อถังแล้ว เธอไปตาม แม่ของเธอ

และในที่สุดพวกเธอก็ได้พบกัน สองแม่ลูกโผเข้ากอดกันและ ด้วย

จากคุณแม่เฉียวก็ถามเธอออกไปว่า สองวันที่ผ่านมานี้เธอ ที่ไหนมา ทำไมหล่อนตามหาตัวเธอไหนก็หาไม่เจอ เธอบอก

ตอนแรกเธอคิดว่า คุณแม่เฉียวรักเธอ และหล่อนก็คงจะรู้สึก โกรธเป็นอย่างมาก และขั้นหย่าขาดกับพ่อถังและเธอ หนีไป

แต่เลย

หลังจากที่คุณแม่เฉียวได้ฟังเรื่องทุกอย่างจบแล้ว ว่าหล่อน จะ

นิ่งเงียบไป

เฉียวไม่รู้เลยว่าทำไมหล่อนถึงปฏิกิริยาเช่นจนกระทั่งหล่อนพาเธอไปรับประทานอาหารเย็นที่บ้านหล่อนยื่นมา จับมือของเธอ แล้วมันวางบนบอกถึงสาเหตุออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา จึงทำให้เธอ เข้าใจ

ความจริงแล้วคุณแม่เฉียวกำลังตั้งครรภ์

หล่อนไม่ครอบครัวนี้ เพื่อ เฉียว

ดังนั้น หล่อนอภัย

ให้เธอยอมยกโทษกับหล่อน และเพื่อน้องชายหรือน้องสาวของเธออยู่ในท้องของ หล่อน

จากคำของคุณแม่เฉียว ไม่ในเวลาแค่ชั่วข้ามคืน ถึงว่าครั้งพ่อเลี้ยงผิดจริง พวกเธอไม่สามารถจะละทิ้งครอบครัวนี้ เพราะเรื่องนี้ได้

เฉียว

แม้ว่าเธอเธอคิดอย่างไร้เดียงสาว่า แม่ของเธอ รักเธอมากที่สุด

เธอคิดแม่ของเธอสามารถละทิ้งทุกอย่างได้เพื่อเธอ เช่น เดียวเหล่าหนังสือ
แต่เมื่อความจริงได้ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ เธอก็ตระหนักได้ ว่า ความจริงแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย

หล่อนก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงที่น่าสงสารคนหนึ่ง ไม่มีความ สามารถอะไร และหล่อนก็ต้องการเพียงแค่ผู้ชายที่จะมาดูแลผู้ หญิงที่ไร้หนทาง และความสามารถอย่างหล่อน

หล่อนไม่มีทางเลือก เพราะตัวหล่อนนั้นไม่ได้สิ่งของมีค่าอะไร ติดตัวเลย หล่อนจะยืดยกพา เฉียวและเด็กในท้องของหล่อนไป ได้อย่างไร

หล่อนมีความคิดแบบเดิมๆ และก็ไม่มีทางที่จะทำให้หล่อน เชื่อได้เลยว่า แม้ว่าผู้หญิงคนหนึ่งจะไม่มีสามี หรือจะไม่ได้ แต่งงาน ผู้หญิงคนนั้นก็ยังสามารถมีชีวิตที่ดีได้ จากการทำงาน อย่างหนักด้วยสองมือของตัวเอง

หล่อนเชื่อในหลักการที่ว่า สามคล้อยตาม คุณธรรม หล่อน เชื่อว่าผู้หญิงจะต้องอดทน เชื่อใจ และเรียนรู้ที่จะให้อภัยผู้อื่น แต่ เฉียวให้อภัยไม่ลงจริงๆ