บทที่ 742 เต็มไปด้วยคำถาม

ท้ายที่สุด ใครจะคิดว่าชายหนุ่มที่ดูเป็นคนที่เกิดในเมืองและ ได้รับการศึกษามาอย่างดีคนหนึ่ง จะเป็นพวกแก๊งค้ามนุษย์?

พวกเธอทั้งหมดถือว่าเขาเป็นรุ่นพี่ที่เดินทางในช่วงวันหยุด ดัง

นั้นจึงไว้ใจเขามาก

สุดท้ายก็เพราะความไว้ใจของตัวเอง กลับทำให้ตัวเองต้อง ตกอยู่ในกองไฟ

เดิมทีเขาเองไม่ได้คิดจะทำกับหลินเยว่เอ๋อร์แบบนี้

อย่างไรเสีย พ่อของหลินเยว่เอ๋อร์เป็นนักธุรกิจท้องถิ่นที่มี ความสามารถอยู่บ้าง

เขาและหลินเยว่เอ๋อร์เป็นคนบ้านเดียวกัน ครอบครัวของเขา ยังมีแม่และน้องชายน้องสาว เขาเองก็เป็นกังวลว่าหากทำอะไร หลินเยว่เอ๋อร์แล้ว คุณพ่อหลินจะต้องลงมือจัดการกับครอบครัว ของเขา

ดังนั้นถึงแม้จะเคยจะถูกใจหลินเยว่เอ๋อร์อยู่หลายครั้งระหว่าง นั้น แต่กลับไม่กล้าที่จะทำอะไร

แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป

ครั้งนี้เป็นหลินเยว่เอ๋อร์เองที่เป็นฝ่ายต้องการจะหนี ก่อนที่จะ ช่วยเธอ เขาบอกก่อนแล้วว่าจะช่วยเธอก็ได้ แต่จะต้องไม่ให้พ่อเธอรู้ว่าตนเองเป็นคนช่วยเธอหนี

หลินเยว่เอ๋อร์ในตอนนั้นคิดแต่จะหนีไปให้พ้นจากทะเลแห่ง ความทุกข์ จะคิดมากที่ไหน?

จึงได้คิดเพียงว่าเขากลัวคุณพ่อหลินจะกล่าวโทษเขา ดังนั้นจึง รับปากไปโดยไม่คิดอะไร

ตอนนี้คิดดูแล้วเหมือนเขาได้ไตร่ตรองไว้ล่วงหน้าแล้วว่าหาก เธอไม่พูดคุณพ่อหลินก็ไม่มีทางรู้ว่าเขาเป็นคนพาเธอหนี

ถึงตอนนั้นหาตัวเธอไม่เจอ คุณพ่อหลินก็ได้แต่จนใจและบอก ได้เพียงว่าเธอไม่ต้องการจะแต่งงานและหนีไป

ต่อให้เขาสงสัยในตัวเขา เพียงคนคนนั้นพยายามจะเล่นลิ้น อย่างหนัก คุณพ่อหลินก็ไม่มีหลักฐานอะไรจะพิสูจน์ได้ว่าหลินเยว่ เอ๋อร์อยู่กับเขา สุดท้ายเขาก็ต้องปล่อยไป

เมื่อเป็นแบบนี้ เขาก็สามารถจะยังอยู่เหนือกฎหมายได้ต่อไป แต่หลินเยว่เอ๋อร์นั่นแหละที่จะต้องรับกรรม

ครั้งนี้หากไม่ได้ถูกขายให้กู้ซื้อเฉียน เธอคิดไม่ออกเลยว่าผลที่

ตามมาจะเป็นอย่างไรสำหรับเธอ!

เมื่อคิดเช่นนี้สายตาของเธอก็กลอกตาเล็กน้อยและมองออก ไปด้านนอก

บนสนามหญ้าที่อยู่ไม่ไกล มีชายสวมเสื้อยืดแขนยาวสีดำเดิน ออกมาและยืนอธิบายบางสิ่งให้ลุงโอวฟัง
ลุงโอวยืนอยู่ที่นั่นด้วยความเคารพ ก้มศีรษะเล็กน้อย มือไขว้ ไปข้างหน้าเล็กน้อย ด้วยท่าทางที่ให้ความเคารพและถ่อมตน

ส่วนผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นก็รูปร่างสูงโปร่ง เพราะอยู่ค่อน

ข้างไกล เธอจึงเห็นหน้าเขาไม่ชัด

แต่ดูจากท่าทางโดยรวมและท่ายืนของเขาแล้ว เธอแอบรู้สึก

ว่าคงจะเป็นผู้ชายคนนั้นที่พาเธอกลับมา

ผู้ชายที่เกิดในเมืองเล็กๆ จะหาผู้หญิงสักคนยังต้องซื้อเอา ทำไมถึงได้มีปราสาทใหญ่โตแบบนี้ อีกทั้งยังมีพ่อบ้านแบบลุง โอวแบบ อีก?

ในตอนนี้หลินเยว่เอ๋อร์ยังไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของกู้ซื้อเฉียน หรือเห็นใบหน้าที่จริงของเขา ดังนั้นในใจของเธอจึงเต็มไปด้วย ความสงสัย

แต่เป็นที่ชัดเจนว่ากู้ซือเฉียนไม่มีความคิดจะอธิบายอะไรให้

เธอฟังเลย

เขาออกคำสั่งกับลุงโอวด้วยน้ำเสียงขรึม “พรุ่งนี้ให้คนส่งเธอ กลับประเทศจีน ส่วนจะเลือกใคร คุณตัดสินใจได้เลย”

ลุงโอวตกตะลึง

เดิมทีเขาคิดว่าผู้หญิงที่สามารถจะกลับมากับกู้ซื้อเฉียนได้นั้น จะต้องมีสถานะที่ไม่ธรรมดาแน่นอน

ถึงจะไม่ใช่อนาคตคุณนาย แต่ก็ต้องเป็นเพื่อนหญิงคนสนิท อย่างแน่นอน
อย่างน้อยที่สุด เป็นผู้หญิงกลางคืนก็ยังได้นะ!

ต่อให้ไม่สามารถจะเข้ามาเป็นเจ้าของปราสาทได้ แต่อย่าง น้อยก็สามารถยืนยันได้ว่าคุณชายยังมีรสนิยมทางเพศเป็นปกติ ดี คุณชายยังสามารถจะมีทายาทได้อยู่

แต่ตอนนี้กู้ซือเฉียนกลับบอกเขาว่าผู้หญิงคนนี้ถูกซื้อมา

นี่เท่ากับเป็นการบอกว่าเขากับผู้หญิงคนนี้ไม่มีความเกี่ยวข้อง

กันเลย

ที่พาเธอกลับมาก็เพียงเพราะสภาพแวดล้อมที่นี่ค่อนข้าง วุ่นวาย จึงไม่สามารถจะปล่อยให้เธอร่อนเร่อยู่ข้างถนนคนเดียว และถูกลักพาตัวไปขายอีก

เขาขี้เกียจจะเข้าไปจัดการอะไรมากมาย ดังนั้นจึงได้รีบให้เขา หาคนส่งเธอกลับประเทศจีน

เมื่อส่งคนกลับไปแล้ว ยังจะมีอะไรทายาทอะไรได้อีก?

ไม่ง่ายเลยกว่าลุงโอวจะมีความหวังขึ้นมาได้ ก็ถูกดับฝันใน ทันที เรียกว่าหมดหวังไปเลย

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับคำสั่งของกู้ซื้อเฉียน เขาไม่มีทางจะ ปฏิเสธได้ หลังจากรับคำสั่งแล้วก็รีบไปจัดการในทันที

ส่วนในเวลานี้ หลินเยว่เอ๋อร์ที่อยู่ในห้องกลับไม่รู้ว่ากู้ซื้อเฉียน จัดแจงอะไรไป

เธอยืนอยู่ในห้อง กัดริมฝีปากและหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งสุดท้ายก็หันหลังและเปิดประตูเดินออกไป

หลังจากกู้ชื่อเจียนออกคำสั่งเสร็จสิ้น เขาก็ยังคงยืนอยู่ที่ สนามหญ้าและเล่นกับสุนัข

ในปราสาทเลี้ยงสุนัขไว้สองตัว ตัวหนึ่งเป็น โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ และอีกตัวเป็น Border Collie

สุนัขทั้งสองตัวเป็นสุนัขของกู้ซื้อเฉียนและได้รับความเอ็นดู จากเขาเป็นอย่างมาก ดังนั้นปกติลุงโอวจะเป็นดูแลพวกมันด้วย ตนเอง

ในตอนนี้เขายืนอยู่ที่นั่นและขว้างจานร้อนในมือออกไปไกล ๆ

และมองดูสุนัขสองตัววิ่งออกไปเพื่อเก็บจานร่อนกลับมา คนหนึ่งคนกับสุนัขสองตัว วนไปเป็นวัฏจักรแบบนี้และไม่เคย รู้สึกเบื่อหน่ายกับมัน

อาจจะเล่นกันจริงจังเกินไป กู้ซื้อเฉียนจึงไม่รู้ตัวว่ามีคนยืนอยู่ ข้างหลังเขาตั้งแต่ตอนไหน

จนเขาหยุดแล้วหันมาจึงเห็นมองเห็นหญิงสาวยืนห่างไปไม่กี่ ก้าว คิ้วของเขาขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว และรอยยิ้มในดวงตาของ เขาละลายกลายเป็นสระแห่งความเฉยเมย

“มีอะไร?”

เขาเปิดปากด้วยน้ำเสียงเย็นชา

หลินเยว่เอ๋อ ตกตะลึง
ไม่ใช่เพราะน้ำเสียงของเขา แต่เป็นเพราะใบหน้านั้น

ใบหน้านั้นมันเป็นยังไงกันเหรอ?

จะบอกว่าเป็น ใบหน้าที่เทพสรรค์สร้างก็ไม่เกินไปนัก ใบหน้าที่ ล้ำลึกภายใต้แสงแดดเรืองรองยามบ่าย ทำให้ร่องรอยแห่ง ความเย็นซาดูอ่อนโยนลงไปไม่น้อย ดวงตาที่แคบเล็กหรี่ลงเล็ก น้อย เมื่อมองดูก็เผยให้เห็นถึงความสง่าผ่าเผยอันเป็น เอกลักษณ์ของผู้สูงศักดิ์โดยไม่รู้ตัว

หลินเยว่เอ๋อร์ใจเต้นและรีบก้มหน้าลง

“มะ…ไม่มีค่ะ”

เธอได้ยินเสียงใจเต้นโครมครามของตัวเองเหมือนกับมีก้อน หนัก ๆ ทุบตุบๆ ลงไปบนหัวใจเธอ

กู้ซื้อเฉียนเลิกคิ้วขึ้น และในวินาทีถัดมา เมื่อนึกขึ้นได้ ก็มี ความแปลกประหลาดแวบเข้ามาในดวงตาที่หรี่ตาลงเล็กน้อย และเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มแล้วพูด

“เธอรู้จักฉันเหรอ?”

“ฉัน…”

ริมฝีปากของหลินเยว่เอ๋อร์แห้งผาก เธอจำได้แล้ว ภาพลักษณ์ ของคนคนหนึ่งสามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่บรรยากาศรอบตัว และน้ำเสียงการพูดจาไม่สามารถเปลี่ยนได้

เขา…ทำไมจู่ ๆ หน้าตาก็เปลี่ยนไป?
หรือจะบอกว่า เขาหน้าตาอย่างนี้อยู่แล้ว แต่แต่งตัวเป็น ชาวนาตอนอยู่ในเมืองนั่นเพราะด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างจึง ต้องตบตาคนอื่น?

หลินเยว่เอ๋อร์ไม่ใช่คนโง่ ไม่นานเธอก็คิดถึงประเด็นสําคัญได้

มิน่าล่ะ ไม่ว่าเธอจะว่ายังไง ชาวนาธรรมดาคนหนึ่งจะมีที่ทาง และปราสาทใหญ่โตขนาดนี้ได้ยังไง อีกทั้งยังมีรถหรูพวกนั้น และมีพ่อบ้านที่มีคุณสมบัติพร้อมอย่างลุงโอว

เขาไม่ใช่พี่ใหญ่ตระกูลเกาคนนั้นแต่แรกแล้ว!

เมื่อตระหนักได้ว่าได้ทำลายความลับบางอย่าง ใจเธอก็อดไม่ ได้ที่จะเต้นเร็วกว่าเดิม กลืนน้ำลายและผ่านไปหลายวินาทีจึงได้รวบรวมความกล้า

แล้วพูดขึ้น “ก่อนหน้านี้คุณ…ปลอมตัวเหรอคะ?”

เธอเงยหน้าเล็กน้อยและมองไปที่เขาด้วยความกลัวและสงสัย ในแววตา

กูซือเฉียนไม่ได้เห็นดวงตาที่ใสสะอาดเช่นนี้มาเป็นเวลานาน

แล้ว

มันกี่ปีมาแล้ว? สิบปีแล้วหรือนานกว่านั้น?

รวมถึงตอนที่เขาช่วยจิ่งหนึ่งและปฏิบัติกับเธอเหมือนเป็นน้อง สาวแท้ๆ และไม่เคยเห็นแววตาที่ใสสะอาดเช่นนี้ในดวงตาของ เธอเลย
หากจะย้อนรอย คราวก่อนที่เห็นดูเหมือนจะยังอยู่ที่เด็กผู้หญิง คนนั่น!

เด็กผู้หญิงคนนั้น…

ราวกับว่าเขาถูกต่อยที่จุดหนึ่งในหัวใจทันที ดวงตาของเขาห ลงเล็กน้อย และการเยาะเย้ยก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ