บทที่ 738 ไม่ใช่พี่ชาย

ต่อให้ชนะพวกเขาได้ ตนก็คงจะบาดเจ็บไม่น้อย

ซึ่งมันไม่คุ้มเลย

ดังนั้นเมื่อเวลาผ่านไปจึงไม่มีใครกล้ายุ่งกับพวกเขาอีก ต่อมาพี่ชายของเขาก็เป็นคนแรกของหมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้ ที่ได้ ออกไปทํางานข้างนอก

เนื่องจากในมุมมองของพวกเขาค่อนข้างจะปิดตาย และมี ความคิดเป็นแบบดั้งเดิม การเดินทางออกไปทำงานข้างนอก สําหรับพวกเขาแล้วแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

แต่ในขณะที่พวกเขาหมดหวัง ท้อแท้และสิ้นไร้ไม้ต่อ พี่ชาย ของเขาได้เดินทางออกไป

ไม่เพียงแต่ออกไปเท่านั้นยังได้รู้จักกับเจ้านายที่มีเงินมากมาย มหาศาลคนหนึ่ง

ได้ยินว่าเจ้านายคนนั้นชื่นชอบเขาและให้เขาทำงานมากมาย ทำให้พี่ชายมีเงินไม่น้อย และมักจะส่งกลับมาให้เขาเสมอ ก่อนหน้านี้เขาและพี่ชายไม่ได้พบกันมาตั้งหลายปีแล้ว

และในครั้งนี้เมื่อพี่ชายกลับมา เขาคิดว่าสองพี่น้องจะได้อยู่ ร่วมกันเพื่อกระชับความสัมพันธ์เสียอีก

คิดไม่ถึงว่าพี่ชายของเขาจะมีนิสัยที่เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ดูเหมือนกับว่าที่เขาจากไปเมื่อไม่กี่ปีทำให้เขาไม่ใช่พี่ชายคนเดิม อีกแล้ว

แต่เป็นเพราะเขาเพิ่งพาพี่ชาย ต่อให้จะเกิดความสงสัยสัก เพียงใดก็ไม่กล้าถามอะไรมาก เขาคิดเพียงแค่ว่าเนื่องจากพี่ชายออกไปทํางานข้างนอกเป็น

เวลานานทั้งสองคนห้าเหินไปค่อนข้างมาก ตอนนี้จึงยังไม่คุ้น

เคยเท่านั้น

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี่เขาคิดแบบนั้นตลอด

จนกระทั่งเมื่อสักครู่เขาจึงค้นพบว่า

มันไม่ใช่อย่างนั้น!

ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะเขาทั้งสองคนห่างกันเป็นเวลานาน แต่ เพราะนั่นไม่ใช่พี่ชายของเขา

แม้รูปลักษณ์ภายนอกจะค่อนข้างเหมือนกัน อีกทั้งยังรู้เรื่อง

ราวในตอนเด็กๆมากมาย

ทุกอย่างดูเหมือนจะราบรื่น แต่แม้ว่าคำพูดและร่างกาย ภายนอกจะสามารถหลอกใครได้ แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่หลอกไม่ ได้ก็คือแววตา

น้องชายโง่คนนั้น ไม่อาจลืมเลือนได้ วินาทีเมื่อสักครู่ที่เขา มองมายังตน

แววตานั้นเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและรังเกียจ มันเหมือนกับเข็มที่เจาะลึกลงไปในใจของเขา

เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตนถึงได้เจ็บปวดใจแบบนี้

เขารู้เพียงแต่ว่าพี่ชายของเขาไม่ใช่พี่ชายคนเดิมอีกต่อไปแล้ว และผลก็เป็นดังที่เขาคาดเอาไว้

คืนวันนั้น กู้ซือเฉียนเก็บข้าวของและจากไป

น้องชายโง่ทําได้เพียง ทำเป็นไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรให้เขาขุน เคืองใจ ไม่กล้าเข้าไปห้ามและไม่กล้าถามมาก

หญิงสาวสองคนที่ตนพามา ในเมื่อเช้าวันนี้ ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ ให้เธออยู่ต่อ

เมื่อคิดได้ว่าพี่ชายกำลังจะจากไป เขาก็รีบพาหนึ่งในสองคน นั้นเดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าแล้วพูดว่า “พี่จะไปทำงานอีกแล้วเห รอ?”

กู้ซื้อเฉียนหันไปมองดูเขา

คนคนนี้ที่จริงไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับเขาเลย การที่เขา แกล้งปลอมตัวและเดินทางมาที่นี่ อีกทั้งแสดงละครตบตาเหล่า

เขาบอกกับจิ้งหนึ่งว่าเขามีเรื่องอื่นต้องจัดการ

แต่ที่จริงแล้วจะมีเรื่องอะไรได้อีกล่ะ? เขาเพียงแค่ต้องการพาเธอออกไปและส่งมอบให้กับคนคนนั้นโดยปลอดภัยเท่านั้นเอง
แต่เขาไม่อยากพูดออกมาจึงได้หาข้ออ้างและบอกว่ามีธุระ ต้องจัดการ

และคนที่เขาปลอมตัวมาในครั้งนี้เป็นลูกน้องของเขาคนหนึ่ง เมื่อไม่นานก่อนหน้านี้ถูกสังหารเพราะภารกิจหนึ่ง การที่เขาเดินทางมาในครั้งนี้เดิมที่ไม่ได้มีแผนการอะไร รู้

เพียงรู้แต่เพียงว่าบ้านเกิดของเขาอยู่ที่นี่จึงได้ยืมใช้ตัวตนเท่านั้น

แต่เขาคิดไม่ถึงว่ายังมีน้องชายอีกคนหนึ่ง

เมื่อคิดได้ดังนั้นสายตาของเขาก็มองไปยังน้องชายจอมโง่ ความเยือกเย็นนั้นลดลงไปเล็กน้อย

เขาพยักหน้าและตอบอย่างหนักแน่นว่า “อืม”

น้องชายของเขานิ้วมือเอาไว้อย่างประมาทพูดว่า “พี่ พา เธอไปด้วยเถอะ พี่อยู่ข้างนอกคนเดียว มีคนคอยดูแลพี่ซักผ้าหุง ข้าวให้ก็คงจะดี”

กู้ซื้อเฉียนมองไปยังผู้หญิงคนนั้นแล้วขมวดคิ้วเข้าหากันเล็ก

น้อย

ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะกลัวมาก

ใบหน้าอันที่เรียกได้ว่าพอสวยงามซีดลงทันที เธอดูเหมือน กระต่ายตัวน้อยที่อ่อนแอและน่าสงสารถูกขังอยู่ในกรง

หญิงสาวกชายเสื้อของตัวเองเอาไว้แน่นและเงยหน้ามองดู อยู่กู้ซื้อเฉียนอย่างรวดเร็ว
ชื่อเจียนนิ่งเงียบไปเขาไม่ได้พูดอะไรออกมา จากนั้นได้ยิน น้องชายของเขาพูดต่อไปว่า “พี่เดินทางไปครั้งนี้ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ จะได้กลับมาอีก ก่อนที่พ่อกับแม่จะจากไปพวกท่านเคยบอกว่า สิ่งที่กังวลที่สุดก็คือกลัวพวกเราจะหาภรรยาไม่ได้ เนื่องจากที่ผู้ หญิงน้อยมาก”

เขาพูดอย่างตะกุกตะกัก จากนั้นก็รวบรวมความกล้าแล้วพูด ต่อไปว่า “ผู้หญิงคนนี้ ผม ผมถามมาแล้ว เธอยังบริสุทธิ์ ผมมอบ ให้พี่ ถือ ให้เธอเป็นพี่สะใภ้ผม ดีไหม?”

เมื่อหญิงสาวได้ยินคำพูดนี้หน้าเธอก็ซีดลงไปอีกครั้ง

กู้ซื้อเนียนมองดูเธอ ดวงตาของเขาอ่อนโยนลงเล็กน้อยแล้ว ถามว่า “คุณยินดีไปกับผมไหม?”

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา เธอกัดริมฝีปาก ใบหน้าอันขาว ซีดมองไม่ออกว่าเป็นเพราะตกใจหรือผิวขาวของเธอเป็น ธรรมชาติ

ท้ายที่สุดแล้วเธอก็พยักหน้าอย่างกลัวๆว่า “ยินดีค่ะ” เธอไม่ใช่คนโง่ เธอถูกจับมาขายในหมู่บ้านชนบทแบบนี้ มอง ดูก็รู้ว่าอนาคตของเธอมืดมนแน่นอน

วันนี้ทั้งวันหลังจากได้สนทนากันทำให้เธอรู้ว่าผู้ชายคนที่อยู่ ตรงหน้านี้เป็นอย่างไร

หากติดตามเขา อนาคตของเธอคงจะมืดมนไร้ซึ่งความหวัง แต่กับอีกคนหนึ่งนั้นไม่เหมือนกัน
ได้ยินมาว่าเขาไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านนี้

เขาจะออกไปข้างนอกไปข้างนอก! นั่นหมายความว่าเธอ สามารถไปจากที่นี่ได้

เพียงแค่สามารถออกไปจากที่นี่ เธอก็ยังมีความหวังที่จะได้ กลับบ้าน

เมื่อคิดดังนั้นหญิงสาวก็มองไปทางเขา สายตาของเธอเปลี่ยน

เป็นอบอุ่นขึ้นมาทันใด

กู้ซื้อเฉียนไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ผู้ชายอีกคนหนึ่งกลับ กังวลแทน

ราวกับว่ากลัวเขาจะไม่พาเธอไปด้วยอย่างไรอย่างนั้น และรีบ พูดขึ้นมาว่า “พี่ เงินที่จ่ายไปแล้ว ถ้าพี่ไม่เอา ก็คงจะเสียดายแย่”

กู้ซือเฉียน “.………

หญิงสาว

บางทีเขาอาจจะไม่รู้ตัวว่าการที่ตนพูดออกมาอย่างนี้มีอะไรผิด

ปกติไป

เขาเพียงมองไปทางกู้ซื้อเฉียนอย่างจริงจัง

กู้ซือเฉียนมองเข้าไปในดวงตาของเขา ทันใดนั้นก็นึกถึงลูก น้องคนที่พึงสละชีวิตไป ตอนที่เขาตายไป ดวงตาก็เป็นเช่นนี้

เหมือนกัน

ตอนนั้นเขากำลังคิดอะไรอยู่กันนะ?
วินาทีทีชีวิตจบสิ้น เขากำลังคิดอยู่หรือเปล่าว่าน้องชายที่อยู่ ในชนบทนั้นจะยังไม่ได้แต่งงานเลย

เขากำลังคิดอยู่เหมือนกันหรือไม่ว่า หากสามารถย้อนเวลา กลับไปได้ บางทีเขาอาจจะไม่อยากใช้ชีวิตอย่างล่าบาทและ อันตรายแบบนั้น เพียงแค่หาเงินแต่งภรรยามีลูกสักสองสามคน และใช้ชีวิตอันแสนธรรมดาเหล่านี้ไปจนกระทั่งวันสุดท้าย

กู้ซื้อเฉียนไม่ใช่นักบุญ หรืออาจจะพูดได้ว่าตามปกติแล้วถ้าไม่ จําเป็นเขาก็ไม่เคยจะให้ความเห็นอกเห็นใจแก่ใครเลย แต่วินาทีนี้จู่ๆเขาก็รู้สึกถึงความเห็นใจขึ้นมา เขาจึงไม่ได้ปฏิเสธอีก และพยักหน้าอย่างเงียบๆ ต่อจากนั้นก็หันไปพูดกับหญิงสาวว่า “ออกไปข้างนอกแล้วจะ มีคนบอกเองว่าต้องนั่งรถคันไหน

หญิงสาวดีใจมาก

ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความยินดีมีความสุข

เธอหันหลังกลับไปมองสองพี่น้องและไม่ได้พูดอะไรออกมา จากนั้นรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ด้านนอกมีคนจอดรถรอไว้อยู่แล้ว ซึ่งจอดอยู่ที่ตรงประตู เพียง รอให้กู้ซื้อเฉียนออกคำสั่งและเดินทางเท่านั้น

ขบวนรถ มากมายขนาดนี้ในหมู่บ้านเล็กๆ หาดูได้ยากมาก