บทที่ 728 ลงมือยามค่ำคืน

เขาพูดไป แล้วหยุดเดิน หลังจากครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง ถึงเปิด ปากพูดต่อว่า “พอแล้ว เรื่องนี้ฉันจะคิดหาวิธีเอง เมื่อถึงเวลาถ้า ไม่ได้ผลจริงๆ ฉันก็จะหารถลากพวกเธอเข้าเมือง ทางนั้นมีคนรับ ซื้อ โดยเฉพาะถึงแม้ราคาจะถูกหน่อย แต่ตอนนี้ก็ห่วงอะไรมาก ไม่ได้แล้ว”

เมื่อป้า ได้ยิน สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย และปลายนิ้วก็สั่น

ตามไปด้วย

แต่การเผชิญกับสามีผู้เย็นชา เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก และก้ม หน้าลง

ตะเกียงน้ำมันก๊าดในห้องสว่างจนถึงเที่ยงคืน ถึงกับลง

เช้าวันรุ่งขึ้น พระอาทิตย์ขึ้น และทุกอย่างดำเนินไปตามปกติ คืนนี้ จึงหนิงกับโม่หนานทั้งสองคนต่างก็ไม่กล้าหลับลึก กลัว ว่ากลางคืนจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่า แม้ลุงจะพบความไม่ปกติของ พวกเธอแล้ว แต่เป็นไปตามที่วิ่งหนึ่งคาดไว้ พวกเขายังไม่ลงมือ เร็วขนาดนั้น

เพียงแต่ก็มีบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม

นั่นก็คือ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ลุงสี่ก็เริ่มสั่งห้ามไม่ให้พวกเธอลงไปกินข้าวที่ชั้นล่างแล้ว

อย่าว่าออกจากประตูเลย ตอนนี้แม้แต่ชั้นล่างก็ลงไปไม่ได้

แล้ว

เหตุผลที่ให้ช่างน่าขำยิ่งนัก

ได้ยินเพียงเขากล่าวว่า “พวกคุณไม่รู้ เมื่อคืนนี้ในหมู่บ้านลือ กันว่ามีโจร ไม่ใช่โจรธรรมดานะ ปล้นเงินปล้นคนแล้วยังข่มขืน ด้วยนะ พวกคุณเด็กสาวสองคนมาจากต่างถิ่น ปกติก็จะถูกรังแก ได้ง่ายอยู่แล้ว ฉันเห็นว่าอยู่ในห้องจะค่อนข้างปลอดภัยกว่า ”

“อย่างไรก็ตาม คุณก็เห็นแล้วว่าในบ้านเรา มีเพียงสองตายาย อยู่ หากมีคนร้ายบุกเข้ามา เราสองคนก็ไม่สามารถปกป้องพวก คุณได้ใช่ไหม”

เมื่อโมหนานได้ยินเช่นนั้น ก็ขมวดคิ้ว อยากจะโต้กลับไป แต่

ถูกจิ่งหนิงปรามไว้

เห็นเพียงจิ้งหนึ่งมือจับหน้าอก สีหน้าท่าทางตกใจกลัว แล้ว ถามว่า “จริงหรือคะ ยังมีโจรใจกล้าเช่นนี้อีกหรือ พระเจ้า หนูเคย ได้ยินมานานแล้วว่าโจรในพื้นที่ชนบทไม่เห็นกฎหมายอยู่ใน สายตา เพราะว่าพื้นที่นอกเขตปกครอง คิดว่าไม่มีคนดูแลก็ก่อ กรรมไปทั่ว นี่มันเรื่องจริงหรือ พระเจ้า ช่างน่ากลัวจังเลย”

ทักษะการแสดงเกินจริงของเธอ ทำให้ไม่หนานที่มองดูอยู่ ก็ อดไม่ได้ที่จะสะอิดสะเอียนจนกระตุกมุมปากอย่างดุเดือด แต่ลุงสี่กับป้าสี่สองคนนี้ กลับดูไม่ออกถึงความไม่ปกติเลยจริงๆ

เพียงแค่พยักหน้าอย่างมีเหตุผล” ใช่แล้ว บ้าระห่ำมาก ดังนั้น พวกคุณก็อยู่แต่ในห้องนอน ห้ามออกมาเด็ดขาด อาหารทุกมื้อ เราจะให้ป้าของพวกคุณส่งขึ้นมาให้พวกคุณ

จิ่งหนึ่งแสดงความรู้สึกขอบคุณ “ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนพวก

ท่านแล้ว”

“ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ต้องเกรงใจ”

หลังจากพูดจบลุงสี่ก็จากไป

ส่วนป้าสมองดูเธออย่างลึกซึ้ง แต่ก็ไม่พูดอะไร แล้วหันหลัง เดินเข้าไปทํางานในห้องครัว

จิ่งหนึงถึงดึงโม่หนานกลับเข้าห้องไป

เมื่อเข้ามาในห้อง ไม่หนานก็ถามเสียงต่ำ แกทำอะไร เห็นได้ ชัดว่าพวกเขาต้องการหลอกเรา ล็อกเราไว้ในบ้านไม่ให้เราออก ไป”

จิ่งหนึ่งยิ้มเยาะเย้ย “ฉันรู้ไม่อย่างนั้นจะให้ความร่วมมือกับ พวกเขาแสดงละครทำไม

ไม่หนานไม่เข้าใจ

“หนึ่งหนึ่ง แกกำลังคิดอะไรอยู่

วิ่งหนึ่งมือเท้าคางนั่งอยู่ตรงนั้น ยิ้มเยาะเย้ย

“ก็ไม่มีอะไร ฉันกำลังคิดว่า ตอนนี้พวกเขากังวลขนาดนี้ เกรงว่าจะมีคนมาตามหาถึงหน้าบ้านหรือเปล่า ดังนั้นจึงทําให้ท่าที

พวกเขาเปลี่ยนไปมากเช่นนี้

ไม่หนานตกใจ ตามด้วย เลิกคิ้วอย่างมีความสุข

“แกกำลังพูดว่าพวกท่านประธานตามหามาแล้วใช่ไหม ก็ถูก แกหายตัวไปตั้งหลายวันแล้ว ท่านประธานก็ควรจะตามหามา แล้ว”

อย่างไรก็ตาม กลับเห็นวิ่งหนึ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าไม่มี อาการยินดี

“ไม่ใช่พวกเขา”

“ฮะอะไรนะ ”

“ถ้าเป็นพวกเขา จะไม่ให้พวกลุงสี่มีโอกาสโต้ตอบอย่าง แน่นอน”

สไตล์การทํางานของลู่วิ่งเซินนั้น เธอรู้จักดี

ค้นหาสถานที่ที่เครื่องบินเธอประสบเหตุ เมื่อพบว่าเธอไม่ได้ อยู่บนเครื่องบินขากลับ จะต้องส่งคนไปหาผู้โดยสารคนอื่นที่ เหลือ เพื่อหาเบาะแสโดยเร็วที่สุด

ในไม่ช้าก็จะรู้ว่า พวกเธอกระโดดร่มที่นี่

จากนั้น พวกเขาจะทําเครื่องหมายออกมาคร่าวๆตามน่านฟ้า เพื่อทําการค้นหาแบบผืนพรม

อะไรคือวิธีการค้นหาแบบผืนพรมหรือ
นั่นก็คือ จะไม่ไปสุ่มถามหาคน แต่จะไปค้นทุกบ้าน ต้นทีละ หมู่บ้าน ค้นเสร็จควบคุมคนไว้ ห้ามแพร่งพรายไปข้างนอก เพื่อ หลีกเลี่ยงแหวกหญ้าให้ตื่น

เมื่อเป็นเช่นนี้ ถึงจะรับประกันความปลอดภัยของพวกเธอได้ จริง

มิเช่นนั้น ก็เหมือนสภาพตอนนี้ พอคนทางโน้นถาม หากคน อื่นเขาคิดไม่ดี จะต้องไม่พูดความจริงอย่างแน่นอน

เมื่อเป็นเช่นนี้ คำถามของพวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ได้ช่วยพวก เธอ กลับเป็นการทําร้ายพวกเธอ ลู่วิ่งเป็นไม่ได้โง่ขนาดนั้น

ขณะที่คิด จึงหนิงก็อธิบายว่า “น่าจะเป็นพวกที่ไล่ล่าเราบน เครื่องบินก่อนหน้านั้น พวกเขาตรงมาจากบริเวณใกล้เคียง เพราะระยะทางใกล้กว่า ดังนั้นจะต้องมาเร็วกว่าลู่จึงเป็นอย่าง แน่นอน”

ดวงตา โม่หนานเบิกกว้างด้วยความตกใจ

จิ่งหนิงก็ถอนหายใจ

“ฉันน่าจะคิดได้นานแล้วว่า ในเมื่อพวกเขาใช้วิธีการมากมาย เช่นนี้เพื่อจะเอาชีวิตของเรา ก็จะไม่ยอมแพ้อย่างง่ายๆ ถึงแม้เรา จะกระโดดลงมาจากเครื่องบินแล้ว ก็จะลงมาตามหาเราอีกครั้ง อย่างแน่นอน ถ้ามีชีวิตอยู่ก็ต้องเจอคน ถ้าตายแล้วก็ต้องเจอศพ ถ้าเป็นฉัน ฉันก็จะทำเช่นนี้ ”
สีหน้าไม่หนาน ในตอนนี้ ขรึมไปทันที

“ถ้าคนพวกนี้กล้ามา ฉันจะไม่ปล่อยพวกเขาไปแน่

เธอกําหมัดแน่น

เพียงแค่คิดถึง ตัวเองกับวิ่งหนึ่งเกือบตายอยู่น้ำมือคนเหล่านี้ ความโกรธ ในใจเธอก็จะทะลุออกมาข้างนอกแล้ว

จิ่งหนึ่งหันมามองเธอ แล้วกล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม ดังนั้น ตอนนี้สำหรับเรา ที่นี่กลับเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด คนเหล่านี้ แค่จะเอาตัวของเรา ไม่ทำร้ายชีวิตเราจริง เพราะเมื่อเราตาย พวกเขาก็จะไม่มีอะไรดี

“แต่คนเหล่านั้นไม่เหมือนกัน พวกเขามีปืน มีอาวุธที่ทันสมัย เราสองคนอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา หากตกไปอยู่ในมือ พวกเขา ตายสถานเดียว ไม่มีทางรอด ดังนั้นเราจะต้องคิดหาวิธี ให้พวกเขาหาเราไม่เจอ

โม่หนานขมวดคิ้วแน่น “จะทำอย่างไรถึงจะไม่ให้พวกเขาหา เราเจอ”

วิ่งหนึ่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นยิ้มเยาะ ถ้าอย่างนั้นก็ต้อง ให้พวกเขาช่วยแล้ว

โม่หนานมองดูสีหน้าเธอที่ยิ้มเยาะไม่ค่อยเข้าใจเล็กน้อย

แต่เธอรู้ว่า ความคิดที่น่ากลัวของสิ่งหนึ่งมีเยอะ เธอบอกว่ามี วิธี ก็จะต้องมีวิธีอย่างแน่นอน
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เธอก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

ในคืนนั้น ซึ่งหนึ่งนอนอยู่บนเตียง เอียงหูฟังความเคลื่อนไหว ของข้างนอกอยู่ตลอดเวลา

ฟังไปฟังมา พอถึงกลางดึก ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าแว่วมาจาก นอกประตู

ไม่หนานก็ยังไม่หลับ การได้ยินของเธอไวกว่าของเธอ เมื่อ ได้ยินเสียง จิตใต้สำนึกก็ทำให้เธอพลิกตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง แต่พอจะเคลื่อนไหว ก็ถูกจึงหนิงกดตัวไว้

วิ่งหนึ่งหันหน้ามา ส่ายหัวให้เธอในความมืด แล้วใช้นิ้วเขียน ตัวหนังสือสองตัวในฝ่ามือเธอ

“อย่าใจร้อน”

โม่หนานก็รู้แล้วว่า เธอมีวิธีการแล้ว ดังนั้น ก็นอนลงตามเธอ

อย่างไม่กระดุกกระดิก

ผ่านไปไม่นาน ก็รู้สึกมีกลิ่นแปลกๆ ลอยมาจากทิศทางปาก

ประตู

จิ่งหนึ่งหยิบผ้าเปียกสองผืนออกมาจากข้างหมอน ให้เธอหนึ่ง ผืน ตัวเองหนึ่งผืน