บทที่ 694 เปิดเผยและตรงไปตรงมา

เก้าอี้เหล็กมีเบาะที่หนา จึงไม่ทำให้คนรู้สึกอึดอัด

ชายามเช้าและของว่างที่เพิ่งส่งโดยคนใช้ก็วางอยู่บนโต๊ะ ข้างๆ พวกเขา บวกกับจานผลไม้ที่เพิ่งเสิร์ฟโดยถูกยิง ซึ่งทำให้ ชายามเช้าสมบูรณ์แบบ

ตอนนี้เป็นสภาพอากาศในเดือนมีนาคมและเมษายน การดื่ม ชาและอาบแดดท่ามกลางแสงแดดอันอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิเป็น ช่วงเวลาแห่งความสบาย

ตู้กูยิงจิบชา หรี่ตาลงเล็กน้อย และใบหน้าของเธอดูร่าเริง เพิ่งสิ่งลังที่อยู่ข้างๆนั้น รู้สึกได้รับความไม่เป็นธรรม ตู้กูยิงหยุดแล้วหันสายตาและชำเลืองมองที่เขา “คุณก็อยากดื่ม? ” เฟิงสิงลัง:

เขาชำเลืองมองดูกยิงอย่างระมัดระวัง และถามอย่างไม่ แน่นอนว่า: “ที่รัก น้ำชายามเช้านั้น มีของผมด้วยหรือเปล่า?”

เฟิงสิ่งลังพยักหน้าซ้ำๆซากๆ จากนั้น ก็เห็นกูยิงเทน้ำอุ่นหนึ่งแก้วจากกาน้ำข้างๆเขา “ดื่มน้ำเถอะ ร่างกายบาดเจ็บอยู่จะดื่มทำไมชา? ”
เขามองดูน้ำที่อยู่ตรงหน้าเขา และเขาไม่สามารถหัวเราะหรือ ร้องไห้ได้ครู่หนึ่ง

“ที่รัก ผมบาดเจ็บที่ขาและที่ซี่โครง แต่ไม่เจ็บที่กระเพาะ ดื่ม ชาไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง?

“ใครพูด” กูยิงโต้ตอบอย่างตรงไปตรงมา “ไม่เคยได้ยินว่า ชาเป็นธาตุเย็นหรอ คุณอยากหายจากอาการบาดเจ็บนี้ ห้ามแตะ ปูหรือชาอะไรพวกนั้น ระวังตัวด้วยละกันคุณน่ะ”

ขณะที่เธอพูด เธอก็เมินเฉยเขา ดื่มชาของเธอและกินขนมของ เธอต่อ

เพิ่งสิ่งลังถูกเธอปฏิเสธในลักษณะนี้ ก็รู้แล้วว่าไม่มีความหวังที่ จะดื่มชาในวันนี้อีก

ทำได้เพียงยกแก้วน้ำนั้นแล้วดื่ม

โชคดีทีบรรยากาศเงียบสงบ เขาก็ไม่สนใจว่าเขาจะดื่มอะไร

ทั้งสองคนก็นั่งเงียบๆ อาบแดด

ทั้งที่ช่วงนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้น แต่ในขณะนี้ทั้งสอง คนกำลังนั่งอยู่ด้วยกัน ราวกับว่าใจของพวกเขาเชื่อมต่อกัน ไม่ จําเป็นต้องพูดอะไรทั้งนั้น

เพราะทั้งคู่เป็นคู่ครองกันมานานกว่า 20 ปีแล้ว

หลายสิ่งหลายอย่าง มีความเข้าใจกันโดยไม่ต้องพูดออกมาที่ เป็นของพวกเขาอยู่ในใจแล้ว
ไม่ต้องพูด และไม่อยากพูด ก็รู้หมดในพริบตาเดียว

ถึงจะเป็นอย่างนั้น หลังจากคิดแล้วคิดอีก สุดท้ายเฟิงสิงลังพูด

ถึงแผนการของ เวินเหวินจวินที่จะลอบสังหารเขากับเธอไป ท้ายที่สุด ที่เขาจัดการเรื่องนี้อย่างนี้ ก็เพราะเห็นแก่หน้าของ ตระกูล กู

กูยิง ในฐานะผู้ยังมีชีวิตเพียงคนเดียว ในตระกูลกมีเหตุผล ที่จะรู้เรื่องนี้

เมื่อกูยิงฟังจบแล้ว ไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลย

หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง เธอก็เล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับหลายครั้ง ที่ซูหวานตามหาเขาเมื่อสองสามวันก่อน

เฟิงสิงลังฟังแล้ว อารมณ์ซับซ้อนมาก

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ถอนหายใจ “ท้ายที่สุด เหตุการณ์นี้ เกิดจากฉัน และมันก็เป็นความผิดของฉันด้วย ถ้าฉันไม่ลังเลเกิน ไปมันจะไม่ทำอันตรายทุกคน ในวันนี้ ยิ่งยิง หลายปีนี้คุณไม่ได้ รับความเป็นธรรมเลย

สีหน้าตู้กูยิงดูแข็งทื่อ

นัยน์ตามืดมัวลงอย่างไม่สบายใจ แล้วแสร้งทำเป็นเฉยเมย

ด้วยเสียงเย็นยะเยือก

“ใครสนเรื่องคำพูดไม่ได้รับความเป็นธรรมของคุณ”

ถึงจะพูดแบบนั้น ในดวงตาก็อดไม่ได้ที่น้ำตาจะไหลพรากๆ
เฟิงสิ่งลังเห็นด้วยตาตัวเอง อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

จู่ๆเขาก็เอื้อมมือออกไปจับมือเธอ

“ที่รัก ผมรักคุณ”

ตู้กูยิงแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น

นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ยินคำคำนี้

หรือจะพูดได้ว่า ผู้ชายบุคลิกล้ำลึกไม่เปิดเผยคนนี้ ก่อนหน้านี้ เธอเคยได้ยินประโยคนี้กับหูตัวเองจริงหรือเปล่า?

เขาคนนี้ มักชอบแสดงการกระทำมากกว่าคำพูด มักทำหลาย อย่างเงียบๆ แต่ไม่พูดอะไรออกมาเลย ฉะนั้น ในตอนนั้น เธอจึงได้ตั้งฉายาให้เขาว่า ท่อนไม้ใหญ่

เป็นดั่งท่อนไม้จริงๆ ไม่เข้าใจอะไรเลย

เดิมทีกูยิงคิดว่า ในชีวิตนี้ เธอจะไม่คาดหวังว่าจะได้ยินคำ พูดหวาน ๆ จากปากของเขาอีกต่อไป

แต่ ณ วินาทีนี้ เขาได้พูดมันออกมา

เธอหันไปมองเขาอย่างไม่น่าเชื่อ

เห็นแต่เฟิงสิ่งลังจับมือเธอไว้ ถอนหายใจแล้วพูดว่า : “ผมเคย คิดมาตลอดว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพียงแค่ผมทำมันแล้ว ทุก คนก็จะเห็นสิ่งที่ผมทำแน่นอน พูดหรือไม่พูดไม่มีความสำคัญ ใดๆทั้งนั้น ”
“แต่ฉผมกลับมองข้ามความควบคุมไม่ได้ของหัวใจมนุษย์ไป และประเมินความสามารถของตัวเองสูงเกินไป นอกจากนี้ เรื่อง ของความรู้สึกเหล่านี้ ภายใต้การโดนขัดสีมากขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่ง คุณไม่พูดถึงมันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งสับสนกับความรู้สึกอื่นๆ ได้ง่าย ขึ้นเท่านั้น”

“ยิงยิง ขอโทษนะ หลายปีที่ผ่านมา ผมไม่เคยพูดคำพูดดีๆกับ คุณเลย หลังจากนี้ผมจะชดเชยมันทีละนิดทีละน้อยเอง ”

“ผมเข้าใจแล้วว่า เกี่ยวกับด้านความรู้สึก มีแค่การกระทำ อย่างเดียวไม่ได้ ก็ยังต้องมีการพูดอีก ถ้าไม่พูดมันก็ง่ายที่จะ ทำให้เกิดความเข้าใจผิด ไม่เพียงแต่จะทำให้คนอื่นเข้าใจผิด ตัวคุณเองก็จะเข้าใจผิดไปด้วย

ทําเอากูยิ่งช็อกหนักมาก

ในขณะนั้น ดูเหมือนเธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอถูกใครบางคน เปิดออก เขาได้เห็นความลับที่ซ่อนอยู่ลึกลงไปในหัวใจของเธอ

เธอกัดปากอย่างไม่สบายใจ และพูดว่า: “เข้าใจผิดอะไร ฉัน

ไม่ได้เข้าใจคุณผิด”

“คุณเข้าใจผิด”

เฟิงสิ่งลังพูดอย่างแน่วแน่ว่า : “ผมไม่ได้โง่นะ ผมมองออก แต่ เมื่อก่อนผมแค่ไม่เคยรู้วิธีพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไง ผมเพิ่งมี โอกาสในวันนี้ ดังนั้นผมจะบอกคุณทั้งหมด ในครั้งเดียว”

เมื่อกูยิงฟังน้ำเสียงของเขา ดูเหมือนจะเปิดใจกว้าง มีท่าทางจะเปิดเผยและตรงไปตรงมา

ทันใดนั้นก็ตื่นเต้นขึ้นมา

เธออดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปาก ค่าอยู่ภายในใจ นรก! เธอก็อายุป่านนี้ละ ผู้ชายตรงหน้าเธอนอนอยู่ข้างๆเธอทั้งวัน

ทั้งคืนมานานกว่า 20 ปี

แม้ว่าเธอปิดตาไว้ก็จะสามารถนึกภาพเขาได้ เธอจะตื่นเต้น เพราะเขาได้อย่างไร?

ถึงในใจจะคิดเช่นนี้ แต่ร่างกายที่แข็งทื่อของเธอก็ได้ แสดงออกถึงความรู้สึกเธอในตอนนี้ได้

ได้เพียงแต่ฟังน้ำเสียงที่ลุ่มลึกของเฟิงสิ่งลังพูดว่า : “ผมรู้ คุณ

เข้าใจฉันผิดมาก่อนหน้านี้แล้ว คนที่ชอบคือซูหวาน ตลอดหลาย

ปีที่ผ่านมาคุณก็คงตรวจหาชัดเจนแล้ว คืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น

กับเราเลย” “แต่ในใจของคุณ คุณยังคงคิดว่าตอนที่คุณไปต่างประเทศ

ผมใช้หว่านเป็นตัวแทนของคุณและตกหลุมรักเธอ”

“ฉะนั้นหลายปีมานี้ ถึงคุณจะไม่พูด ผมก็รู้สึกได้ คุณมีความ แค้นและความเกลียดชังต่อผม”

“ความเกลียดชังแบบนั้นบางครั้งทำให้ผมรู้สึกหมดหนทาง และผมไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เพราะไม่ว่าผมจะอธิบายอย่างไร มันก็ฟังดูเหมือนเป็นข้อแก้ตัวที่ไม่มีประโยชน์สำหรับคุณ
“ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าคำพูดที่ผมพูดมานี้ คุณจะยอมเชื่อมั่นไหม แต่ผมก็ยังอยากจะบอกว่า ผมไม่เคยตกหลุมรักเธอเลย

“ตอนนั้น คนที่ผมรักคือคุณ หลังจากแต่งงานมายี่สิบกว่าปีนี้ คนที่ผมรักก็ยังเป็นคุณ ตอนนี้คนที่ผมรักก็ยิ่งเป็นคุณ ยิงยิ่ง ถ้า ไม่เป็นปัญหาอะไรขึ้น ทั้งชีวิตที่เหลือของผม ผมก็จะรักเพียงคุณ

“ดังนั้นอย่าใช้ความเข้าใจผิดที่ไม่จำเป็นเหล่านี้มาทำลาย ความสัมพันธ์ระหว่างเราตกลงไหม? หลังจากอยู่ร่วมกันมา หลายปี คุณน่าจะเข้าใจตัวผมมากพอ”

“คุณรู้ดี ว่าผมเป็นคนอย่างไร ผมไม่ต้องการที่จะหลอกลวง คุณ และมันไม่จำเลย ผมแค่รู้สึกว่า ทั้งชีวิตของคนเราได้พบคนที่ ตัวเองรักจริงๆ มันไม่ง่ายเลย “