บทที่ 688 ดื่มเหล้าที่บาร์

บาดแผลเก่าเหล่านั้นถึงแม้สมานแล้ว รอยแผลเป็นก็ยังอยู่ ถึง แม้เธอยอมให้อภัย แต่หัวใจของเธอยอมไหม

เธอรู้สึกจริงๆ เหรอ หลังจากที่สองคนเคยผ่านเรื่องเหล่านั้นมา แล้ว ยังสามารถกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนได้เหรอ

กูยิงถอนหายใจ ไม่ไปคิดอีก หลังจากเก็บของเรียบร้อย ก็ เดิมไปที่ห้องผู้ป่วยของเฟิงสิ่งลัง และในขณะนี้ อีกฝั่งหนึ่ง

เพิ่งได้รับการเชิญชวนของเพื่อน คืนนี้มีงานที่บาร์จะต้องไป

ตั้งแต่มีถังลั่วเหยา ปัจจุบันเขาไม่ค่อยออกไปเที่ยวข้างนอก

แล้ว ปกติถ้ามีเวลาว่าง ส่วนมากก็จะอยู่แต่ในบ้าน หรือไม่ก็ไป เยี่ยมถังลั่วเหยาที่กองถ่าย ความรักที่ไม่เปิดเผยของสองคนหวานมาก และวันนี้ยังเป็น

ครั้งแรกที่เขาถูกเชิญออกมาหลังแต่งงาน

เพื่อนๆ ไม่รู้เรื่องที่เขาแต่งงาน ดังนั้นช่วงนี้เห็นเขาไม่ออกมา เลย คิดแค่ว่าที่บ้านคุมเข้ม ไม่สะดวก ฉะนั้นจึงไม่ได้ถามอะไร มาก

ก่อนที่เพิ่งจะไปที่นัดหมาย ยังมีการโทรรายงานกับถังลั่ว เหยาที่กำลังถ่ายละครอยู่ในกองถ่ายด้วย
ถังลั่วเหยาไม่มีความเห็นอยู่แล้ว

เธอไม่ค่อยชอบกำกับคนอื่นเท่าไหร่ และไม่รู้สึกแบบนี้มันมี อะไร ถึงแม้เมื่อก่อนเพิ่งจะเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ แต่เธอรู้ดีนิสัย ที่แท้จริงของเขาไม่เป็นแบบนั้นเลย

อีกอย่าง มีบางสิ่งเธออยากกันก็กันไม่อยู่ เช่นนั้นไม่กันยังดี

กว่าอีก

เพราะฉะนั้นเธอโบกมือใหญ่อย่างใจกว้าง ตกลงให้เลยทันที เมื่อเฟิงไปถึงบาร์ เวลาสามทุ่มพอดี

ทำงานล่วงเวลาได้ครู่หนึ่ง ทานข้าวเย็นเรียบร้อยจึงมา เวลานี้สำหรับที่อื่นถือว่าดึกมากแล้ว แต่สำหรับสถานที่อย่าง บาร์แบบนี้กลับถือว่ายังเช้าอยู่

ในล็อบบี้มีคนนั่งหลายโต๊ะอย่างกระจาย เขาถูกพนักงานน่า ไปห้องส่วนตัววีไอพีตลอดทาง เพิ่งเปิดประตูออกมา เสียงดนตรี อย่างร้อนแรงก็ดังพุ่งเข้ามาตรงหน้า

“อุ้ย พ่อคุณทูนหัวของผม กว่าแกจะมา

มีคนรีบเข้าไปหาเขา ทุกคนโอบไหล่กอดคอกัน ไม่นานก็เข้า กับงานเลี้ยงใหญ่โตอันสนุกสนานนี้แล้ว

ในขณะเดียวกัน ห้องส่วนตัวข้างๆ

เวินเหวินจวินก็กำลังดื่มเหล้ากับคนกลุ่มหนึ่งอยู่เหมือนกัน คนกลุ่มนี้ไม่ใช่คนในประเทศสักคนเลย บางคนผมทองตาเขียว บางเป็นคนเวียดนามกายทั้งนั้น

พวกเขาคนส่วนมากรอยสักตรงแขน นั้นหลายคนมี แผลเป็นบนหน้าด้วย

เวลาพูดจาและดื่มเหล้า เป็นสไตล์หยาบคายกร้านกร้าว ใน

ห้องยัง

เนื่องจากห้องส่วนตัวควันมากเกินกระทั่งอากาศกลายเป็นอึมครึมขึ้นมา

สไตล์ของเหล่านี้กับเงินเหวินจนมาก นั้นพอก็ดูแปลกประหลาด

แต่ดูท่าทีของคนเหล่านี้มีต่อเขา เหมือนทั้งฝ่ายต่าง

มา

เงินผู้ชายมีหนวดเคราขนาดใหญ่คนหนึ่งจู่ตบบนไหล่ ของเต็มมือถามว่า คราวก่อน

เงินเหวินจวินเงยหน้าขึ้นมองเขาแวบหนึ่ง สอง คนลองเทียบกันดู เวินเหวินจวินดูอ่อนแอกว่าตั้งเยอะ

แต่ทำไมเหมือนแวบนี้แวบเดียว

ฐานะของเขาดูกว่า

พลังเจ้าหนวดใหญ่คนนั้น กลับอ่อนลงอัตโนมัติ
เขากำลังสูบบุหรี่อยู่ ไม่ได้ตอบทันที แต่คือสูบบุหรี่มวนหนึ่ง

เสร็จเขี่ยให้ดับในที่เขี่ยบุหรี่ จากนั้นจึงพูดว่า: “จัดการแล้ว” ทีแรกเจ้าหนวดใหญ่เห็นสีหน้าของเขาไม่ค่อยดี ในใจยังแอบ กลัวนิดหน่อย

ตอนนี้เห็นเขาตอบแล้ว จึงโล่งอกและหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง

“จัดการเสร็จก็ดีแล้ว อย่างนั้นก็เป็นเรื่องที่ไม่ใช่เหรอ จึงควร ดีใจ ทําไมตอนนี้ดูเหมือนไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ล่ะ”

เจ้าหนวดใหญ่เป็นคนต่างชาติ พูดภาษาจีนไม่ค่อยคล่องเท่า ไหร่ ดังนั้นมีบางคำไม่ตรงตามความหมายที่จะสื่อออกมา

เงินเหวินจนพูดคำว่า “เรื่องดี” ซ้ำๆ

เนิ่นนาน ยิ้มแห้งๆ ที่หนึ่ง

ใช่สิ ทําเรื่องดีจริงด้วย

ใต้ฟ้านี้คงไม่มีผู้ชายคนไหนที่โง่เหมือนเขาอีกแล้ว ทำเรื่องดี มาตั้งหลายปีแล้ว

พอนึกถึงใบหน้าที่น้ำตาไหลจนอยากร้องไห้ของซูหว่านใบนั้น

เงินเหวินจวินก็รู้สึกได้แต่กลัดกลุ้มใจ

ยกแก้วที่ใส่เหล้าบนโต๊ะขึ้นมา ซันคอดื่มลงไปเลย เจ้าหนวดใหญ่ไม่เข้าว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่แค่คนมีตาก็ดูออกว่าเขาอารมณ์ไม่ดีหนักมาก
ข้างๆ คนอื่นๆ เห็นก็ล้วนมองมาทางนี้

มีผู้ชายผมทองตาเขียวสองคนมองตาด้วยกันแวบเดียว คุย อะไรสักอย่างประโยคหนึ่งด้วยเสียงต่ำ จากนั้นก็ถือแก้วเดินมา ทางนี้

“ฮาย ทำไมดื่มเหล้าคนเดียวเล่า ให้พวกกูเรียกสาวสวยให้ถึง

สักคนมาอยู่เป็นเพื่อนใหม

พวกเขาพูดภาษาจีนทุกคน แต่ฟังจากสำเนียงก็รู้ว่าภาษาจีน ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่

เงินเหวินจวินมองเขาแวบหนึ่ง ส่ายหัว

“ไม่ต้องแล้ว”

“เงิน อย่างทําอย่างนี้สิ! ประเทศจีนพวกมึงสำนวนหนึ่งที่ว่า เรื่องระหว่างชายหญิงใช่ว่าจะต้องยึดติดตายตามกันไป ผู้หญิง ยังมีอีกมากมาย!”

เขาหัวเราะอย่างตลกขบขัน เอามือโอบบนไหล่ของเวินเหวินจ วินเกลี้ยกล่อมต่อ: “ผู้ชายนะ ออกมาเที่ยวก็ต้องสนุก ผู้หญิง สวยๆ ของประเทศจีนพวกมึงมีตั้งเยอะแยะ จะไปกลุ้มใจเพื่อคน นั้นคนเดียวทำไม ถึงว่าใช่ไหมล่ะ”

เมื่อผู้ชายเข้ามาใกล้ บนตัวมีกลิ่นฉุนของน้ำหอมผู้หญิงราคา ถูกกลิ่นหนึ่ง

เงินเหวินจนขมวดคิ้ว จิตใต้สำนึกรู้สึกอารมณ์จนหันข้างหลีกออกมาหน่อย
เขาพูดด้วยเสียงเย็นซาว่า “ไม่ต้องแล้ว พวกมึงดื่มเหอะ กู ออกไปสูดอากาศหน่อย”

พูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอก

ผู้ชายผมทองคนนั้นถูกเขาทำสีหน้าเย็นชาใส่กะทันหัน ทีแรก อึ้งครู่หนึ่ง ต่อมาสีหน้าก็มืดลงมา

ด้านหลังของเงินเหวินจวินที่จากไป เขาทำท่าจะลุกขึ้นมา แต่ กลับถูกคนข้างๆ กดลงมา

คนนั้นส่ายหัวกับเขาอย่างไร้เสียง เขาจึงบังคับให้กดความ โกรธ ในใจลงไป ปล่อยเวินเหวินจวินจากไป

เงินเหวินจวินก็ไม่ได้เดินไปไหนไกล แค่ยืนอยู่ตรงระเบียงข้าง นอกห้องส่วนตัว

จริงๆ แล้วอากาศในห้องส่วนตัวไม่ใช่ดี ส่วนอากาศตรงนี้ก็ไม่

ได้ดีกว่าข้างในไปถึงไหน

สถานที่มั่วสุมแบบนี้ สรุปก็คือสภาพแวดล้อมวุ่นวาย อากาศ ขุ่นหมอง สังคมไม่มีระเบียบ

สองมือเขาประคองราวไว้ ดูลงไปข้างล่างเหล่าหญิงสาวเต้น อย่างร้อนแรงคึกคะนองบนเวที แต่ในตาคู่หนึ่งกลับไม่มีอารมณ์

เลย

มีแต่ความเฉยเมยและความเกลียดชังอันไม่มีที่สิ้นสุด

ทำไม
ทําไม

เขาไม่เข้าใจ ทำไมเขาทุ่มเทมากมาย เฝ้ามาตั้งหลายปี สุดท้ายแล้วในใจของเธอยังไม่สำคัญเท่าคนนั้นเลย

เขาเคยคิด แม้เธอจะไม่ชอบตัวเอง แต่ก็มีความรู้สึกต่อตัวเอง ลึกมากอยู่

เขาไม่แคร์ว่าเธอยังรักเฟิงสิ่งลังอยู่หรือไม่ ที่ตรงนั้นอาจจะ ไม่มีวันถูกแทนที่ก็ได้ ต้องโทษเขาเองทั้งนั้นที่ปรากฏตัวออกมา ช้าเกินไป เขายอมรับ

แต่เขาไม่มีทางไม่แคร์ ในใจของเขา นอกจากเพิ่งสิ่งลังแล้ว ไม่นึกเลยว่ายังมีคนอื่นที่สำคัญกว่าเขาอีก

ดังนั้นถึงสุดท้ายแล้ว ตกลงในใจของเธอเขาเป็นอะไรกันแน่

นึกถึงตรงนี้ เวินเหวินจนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเย้ยตัวเอง

ขึ้นมา

ทันใดนั้น หญิงสาวแต่งตัวโป๊คนหนึ่งเดินมาอย่างโซเซ

เธอน่าจะดื่มเยอะแล้ว ตอนเดินเซไปเซมา

พอเห็นเขา หน้าสวยสดงดงาม ใบหนึ่งมีดอกไม้บาน ในขณะ

นน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ