บทที่ 683 ปากแข็งใจอ่อน

เฟิงยี่โทรเสร็จ กลับไปที่ห้องผู้ป่วยอีกครั้ง เห็นคุณแม่กำลังนั่ง อยู่หน้าเตียงผู้ป่วยทำมุมผ้าห่มให้คุณพ่อผ่านหน้าต่าง

บนหน้าของเธอมีความเป็นห่วงและเสียใจอย่างเห็นได้ชัด กับ หน้าตาที่ปกติดูดุเดือดรุนแรงนั้นแตกต่างกันแทบอย่างกับเป็น คนสองคนเลย

เขายืนได้ครู่หนึ่งไม่ได้รีบเข้าไป มุมปากโค้งขึ้นมาแบบดีใจ โดยที่ไม่รู้สึกตัว

อันที่จริงคุณแม่ก็เป็นแบบนี้แหละ

ปากแข็ง ใจอ่อน ในปากบอกว่ารังเกียจคุณพ่อ ไม่ชอบท่าน บอกว่าท่านไม่ดีอย่างนั้นไม่ดีอย่างนี้อยู่ทุกวันๆ

แต่ความเป็นจริงคือพอคุณพ่อมีเรื่องอะไรขึ้นมา คนที่เป็นห่วง ที่สุด เสียใจที่สุด ก็ยังเป็นคุณแม่อยู่ดี

นี่ก็คงเป็นความรักที่ดีงามที่สุดและบริสุทธิ์บนโลกนี้แล้ว กระมัง

พอคิดอยู่แบบนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงหว่าน

คนอื่นๆ ไม่ได้สังเกต แต่เมื่อกี้เขาได้สังเกตเห็นแล้ว เมื่อหว่านเห็นคุณพ่อ สายตานั้นไม่เหมือนอย่างปกติเลย และยังนึกโยงไปถึงคุณพ่อหนีบรูปของเธออยู่ในหนังสือ พูดถึงแล้วก็น่าจะกลัวคุณแม่ไปเห็นเข้า

ตกลงความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นอะไรกันแน่ ทำไม ท่าทางคุณแม่ดูไม่ชอบหวานมากขนาดนี้

ส่วนซูหวานมีความรู้สึกต่อคุณพ่อตัวเองแบบไหนกันแน่

เพิ่งคิดว่าตนเองสามารถหยั่งเชิงตรงขอบอันตราย

ดังนั้นเขาผลักประตูเดินเข้าไป ยิ้มพูดว่า “แม่ ผมบอกพี่ชาย แล้ว แกเลิกงานเสร็จก็จะมา

ตู้กูยิงพยักหน้า

เธอมีลูกชายสองคน แต่ลูกชายสองคนนี้ ไม่ว่านิสัยหรือวิธี การทํางานล้วนแตกต่างกันมาก

ลูกชายคนโตมีความเป็นผู้ใหญ่ ลูกชายคนเล็กแข็งกระด้าง

ให้เฟิงเหยี่ยนจัดการเรื่องบริษัทเธอไว้ใจมาก

พอคิดอยู่แบบนี้ เธอเงยหน้ามองเฟิงแวบเดียว “แกยืนอยู่ตรงนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี ตัวเองควรทำอะไร

ก็ไปทำเถอะ รอคุณพ่อแกตื่นแล้วฉันค่อยบอกให้แก เฟิงได้ยินคำพูดแล้วก็ไม่ได้ไป แต่คือยกเก้าอี้มาตัวหนึ่งนั่ง

ลงข้างๆ เธอ

“คุณแม่ แบบนี้ท่านก็ผิดมนุษย์มนาทั่วไปเกินไปหน่อยแล้วนะ เมื่อกี้ตอนคุณพ่อยังไม่ปลอดภัยท่านไม่ให้ผมไป ตอนนี้คุณ ปลอดภัยแล้ว ท่านมีคนที่พึ่งได้แล้ว ก็อยากรีบไล่ผมไปจากข้างท่าน แบบนั้นแล้วผมไม่ทําหรอกนะ”

ความสามารถในการเล่นตลกของเฟิง ตู้กูยิงสัมผัสตั้งแต่ เล็กจนโตเลย

ขณะนี้ เฟิงสิ่งลังพ้นจากอันตรายแล้ว เธอก็มีอารมณ์ล้อเล่น

ด้วยแล้ว

จึงหันหน้าไปดูเขา เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “ว้าย ตอนภรรยา แกอยู่ ทำไมไม่เห็นแกติดฉันขนาดนี้เลยล่ะ ความสามารถในการ ต่อหน้าทำอย่าง ลับหลังก็ทำอีกอย่างหนึ่งนี้ไปเรียนมาจากใคร เหรอ”

จู่ๆ เฟิงตะลึง

แต่ไม่นานก็จับช่องโหว่ในคำพูดของตู้กูยิงได้ ดวงตาของเขาสว่างขึ้นมา พูดอย่างประหลาดใจและดีใจว่า “แม่ ท่านยอมรับแล้วเหรอว่าเธอคือลูกสะใภ้ของท่าน

สีหน้าของตู้กูยิงตะลึง

เมื่อกี้นี้ เธอก็แค่พูดลอยๆ เฉยๆ ไม่มีความคิดอยากจะยอมรับถังลั่วเหยาเลยจริงๆ

ถึงอย่างไรในใจเธอก็ยังไม่ได้ปล่อยวางอคติเกี่ยวกับวงการ บันเทิงอันเนื่องมาจากหว่านลงได้ทั้งหมด กับนิสัยแข็งอย่างนั้น ของถังลั่วเหยาก็ไม่ชอบใจเลยจริงๆ

ดังนั้น ถ้าเป็นไปได้ เธอยังคงหวังว่าเฟิงกับถังลั่วเหยาจะเลิก
นิสัยของเฟิงยี่แข็งกระด้าง เธอคิดมาตลอดเลยว่าคนที่อยู่ข้าง เขาควรเป็นคนที่อ่อนโยนและรู้ผิดชอบมากกว่านี้ แบบนี้ถึงสามารถดูแลเขาและอยู่เคียงข้างเขาได้อย่างดี แต่อยู่ต่อหน้าสายตาอันสว่างสดใสและคาดหวังคู่นั้น ไม่รู้ เหมือนกันว่าทำไมคำพูดปฏิเสธเหล่านั้นติดอยู่ในลำคอ ไม่ว่าทำ ยังไงก็พูดไม่ออก

ในที่สุด เธอก็ได้แต่ทำเสียงไม่พอใจ ทำสีหน้าไม่ชอบใจให้ กับเฟิงยี่

“แกฝันไปเถอะ! ฉันไม่ได้พูดอะไรสักอย่างเลยนะ”

ถึงแม้จะพูดแบบนี้ก็ตาม แต่สีหน้าอันซึนเดเระนั้น ไม่เหมือน กำลังปฏิเสธอยู่เลย กลับเหมือนเป็นการยอมรับ โดยอีกวิธี

เพิ่งเห็นแล้วหัวเราะอย่างมีความสุขขึ้นมา

จากนั้นหยิบส้มที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาลูกหนึ่งแกะอย่างใจเย็น เขาแกะไปด้วยพร้อมกับพูไปด้วยว่า: “แม่ ผมมีเรื่องหนึ่งอยาก จะถามท่าน”

กูยังไม่ได้มีช่องว่างการพูดคุยกับลูกชายที่เงียบอย่างช้านาน มากแล้ว ปกติถ้าไม่ใช่เฟิงไม่อยู่บ้าน ก็คือทำให้เธอโมโห จน เธอไม่อยากคุยกับเขา

ดังนั้นถึงแม้สองแม่ลูกจะอยู่ด้วยกันบ่อยก็ตาม แต่กลับไม่ค่อยมีโอกาสที่จะนั่งลงมาเงียบๆ แบบนี้เลย

วันนี้ต้องขอบคุณที่เพิ่งสิงลังบาดเจ็บ ถึงสามารถพูดคุยกัน อย่างลึกซึ้งได้ เพราะฉะนั้น ถูกยิงก็เห็นค่าโอกาสนี้มากเหมือน กัน

เธอ “อืม” เสียงหนึ่ง พูดว่า “อยากถามอะไร แกพูดมาเลย”

เพิ่งถามอย่างสงสัย “ก็คือว่าผู้หญิงที่ชื่อซูหวานคนนั้นเมื่อ นี้ พวกท่านเคยรู้จักกันก่อนหน้านี้เหรอ เธอคือคนอะไรของท่าน อ่า ทำไมผมรู้สึกตลอดเลยว่าระหว่างพวกท่านมันแปลกๆ ยังไง ไม่รู้”

สีหน้าของกูยิงเยือกเย็น

เธอคิดไม่ถึงเลย สิ่งที่เพิ่งอยากถามจะเป็นเรื่องนี้

พูดตามตรง เรื่องของคนรุ่นก่อน เธอไม่ได้อยากบอกรุ่นต่อไป

เลย

แต่ไหนๆ วันนี้เขาก็ถามขึ้นมาแล้ว กูยิงก็ไม่อยากโกหกเขา เหมือนกัน

ฉะนั้น เธอจึงเล่าให้เขาฟังว่าตอนนั้นหว่านถูกครอบครัวตัว เองรับมาเลี้ยงได้ยังไง เติบโตขึ้นในครอบครัวกูยังไง หลังจาก นั้นรู้จักเฟิงสิงลังผ่านเธอยังไง

และยังจงใจเมาสุราเดินเข้าผิดห้อง ในคืนที่เธอกับเฟิงสิ่งลัง แต่งงาน มีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับฟังสิ่งลังอย่างหมกมุ่นยังไง
ยังไงอายุของเฟิงก็ไม่น้อยและยังแต่งงานแล้วด้วย

เรื่องระหว่างชายหญิงเหล่านั้น ก็ไม่จำเป็นต้องหลีกเลี่ยงเขา อีก พูดตรงๆ เลยก็ได้

หลังจากเพิ่งฟังยิงพูดจบ ในใจยิ่งมาก

เขาคาดเดาได้ตั้งนานแล้ว ระหว่างซูหวานกับคุณพ่อคุณแม่

ต้องมีความข้องแวะใหญ่โตมากแน่นอน

แต่คาดคิดไม่ถึงเลยว่าความจริงจะโหดร้ายขนาดนี้

ทันใดนั้นเขาอดไม่ได้ที่จะเงียบลงมา กูยิงหันหน้ามองเขา แวบหนึ่ง พูดอย่างเฉยซาว่า “แกก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้หรอก ความรักและความแค้นระหว่างคนรุ่นหนึ่งเป็นเรื่องของคนรุ่น ก่อนแล้ว ไม่เกี่ยวกับพวกแกหรอกนะ

เฟิงยี่ยิ้มแห้งที่หนึ่ง

“ถ้าตามที่ท่านพูดจริงๆ แบบนั้นก็ดีที่สุดแล้ว แต่ถ้าเป็นอย่าง นี้จริง แล้วทำไมก่อนหน้านี้ท่านยังจะโกรธเพื่อเรื่องที่คั่วเหยาไม่ ได้บอกท่านว่าเธอรู้จักซูหวาน เห็นได้ว่าท่านก็ยังแคร์อยู่

ตู้กูยิงซะงักงัน

เนิ่นนาน ทำเสียงไม่พอใจอย่างอึดอัด

“เธอคือเธอ แกคือแก พวกแกไม่เหมือนกัน”

เฟิงได้ยินคำพูด ก็รู้เลยว่าอคติในใจคุณแม่ฝังลึกเข้าไปมาก แล้ว มิอาจปล่อยวางได้ในระยะเวลาสั้นๆ
จึงไม่พูดมากกว่านี้อีก เวลาหกโมงเย็น หลังจากที่รอเพิ่งสิ่งลัง ตื่นขึ้นมา และเฟิงเหยียนก็มาถึงแล้ว ก็เปลี่ยนเวรกับเขาและจาก ไปแล้ว

สาเหตุการเกิดอุบัติเหตุรถชนเพิ่งสืบสวนได้ตอนเที่ยงวันถัด

ไป

คนที่เพิ่งเหยี่ยนส่งออกไป ได้กล้องวงจรปิดของถนนที่เป็นจุด เกิดเหตุมาแล้ว

กล้องวงจรปิดเผยให้เห็นว่ารถบรรทุกขนาดใหญ่พุ่งออกมา จากอีกทางแยก พุ่งชนไปทางรถยนต์ที่เพิ่งสิ่งลังนั่งอยู่อย่างมี อาจควบคุมได้

เนื่องจากคนขับของรถบรรทุกขนาดใหญ่เสียชีวิตจากการชน โครมอย่างรุนแรงแล้ว ฉะนั้นไม่สามารถดำเนินการสอบสวนเขา โดยตรงได้

มีแค่อย่างเดียวที่สามารถเห็นได้ชัดจากกล้องวงจรปิด ก็คือ ก่อนที่จะชนกับรถยนต์ของเฟิงสิงลัง คนขับของรถบรรทุกขนาด ใหญ่ที่อยู่ตรงเบาะคนขับ ความจริงก็มีความรู้สึกว่าแอบไม่ค่อย มีสติเท่าไหร่ก่อนหน้านี้แล้ว

เฟิงเหยี่ยนจึงยื่นคำร้องขอชันสูตรศพกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ทันที ในเวลาเดียวกัน ส่งคนไปสืบความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล และบัญชีกระแสรายวันช่วงนี้ของคนขับ

ความคืบหน้าการสืบสวนราบรื่นมาก ไม่ว่าทางธนาคารหรือ ทางสถานีตำรวจ ล้วนร่วมมือกันดีมาก
ดังนั้น สามวันถัดมา เอกสารทุกอย่างวางไว้ตรงบนโต๊ะทำงา นของเฟิงเหยี่ยนเรียบร้อยแล้ว

เฟิงเหยียนไม่ได้อ่านเอกสารเหล่านี้ด้วยคนเดียว แต่คือเอาไป โรงพยาบาล อ่านกับเฟิงสิ่งลังด้วยกัน