บทที่ 675 ฉากที่ดีจริงๆ

แฟน ๆ ที่คิดถึงซูหว่านจำนวนมากปรากฏขึ้นทันทีในพื้นที่ แสดงความคิดเห็น

ถึงแม้เวลาจะผ่านไปกว่ายี่สิบหกปีแล้ว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ผู้คนมักหลงลืม ผู้คนและสิ่งที่พวกเขารักและชื่นชอบจะค่อยๆ จางหายไปตามกาลเวลา

แต่วิดีโอและรูปถ่ายเหล่านั้นเป็นของจริง ผ่านไปยี่สิบหกปี แล้ว เมื่อนําออกมาอีกครั้งก็ยังเพราะเหมือนเดิม ก็ยังคงสามารถ สร้างความประทับใจให้กับผู้คนได้

ทุกคนได้ดูวิดีโอการแสดงเหล่านั้นแล้วรู้สึกเหมือนถูกดึงย้อน กลับไปในความทรงจําของตนเมื่อยี่สิบหกปีก่อน ในทันใด

ผู้หญิงที่ดูสดใสคนนั้นยืนอยู่หน้าเวที เปล่งแสงและความร้อน ของเธอออกมา แต่ความอบอุ่นและความหวานไปทั่ว

ทันใดนั้น พื้นที่แสดงความคิดเห็นก็น้ำตาท่วมจอ และทุกคน ต่างพากันตะโกน คิดถึงซูหว่านเป็นอย่างมาก

ส่วนคนที่ไม่รู้เรื่องราวและเป็นกลุ่มแฟนคลับใหม่ๆ เมื่อเห็น

พื้นที่แสดงความเห็นนี้แล้วก็เริ่มเกิดความสงสัย

แม้จะไม่ใส่ใจ แต่ก็คิดว่ามันคือการสร้างกระแส

เป็นไปได้ว่าศิลปินคนนั้นไม่ดังแล้ว ตอนนี้อยากจะกลับเข้าวงการ ดังนั้นจึงจงใจหาเรื่องโปรโมท

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่พวกเขาดูวิดีโอการแสดง อ่าน

ชีวประวัติของซูหวาน และค้นหาเพลงของเธอมาฟัง เพียงชั่วพริบตากลุ่มแฟนก็ต้องยอมรับว่า ต้องบอกว่าเธอสวย

และเพลงก็เพราะ

เธอเป็นนางฟ้าหรืออย่างไร

พอรู้ว่าเธอผู้เป็นดั่งนางฟ้าคนนี้มีชื่อเสียงแต่กลับมีชีวิตที่แสน สั้นเหมือนดอกไม้ที่ร่วงโรย ทันใดนั้นก็มีเสียงคร่ำครวญอีก

กระแสแรงปรากฏขึ้นในพื้นที่แสดงความคิดเห็น

เรื่องทั้งหมดบนโลกอินเทอร์เน็ตนั้น ตัวที่ซูหวานกำลังเป็น ประเด็นอยู่นั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย

หลายปีมานี้ เธออยู่ต่างประเทศมาตลอดและคนที่อยู่ข้างเธอ

ก็มีเพียงเวินเหวินจวิน

เธอไม่อยากรับรู้ข่าวจากในประเทศและยิ่งไม่อยากจะได้ข่าว ของคนคนนั้น เพื่อไม่ให้จิตใจที่กว่าจะทำให้มันสงบนิ่งอย่างยาก ลำบากต้องสั่นไหวขึ้นอีกครั้ง

ดังนั้นเธอจึงไม่เล่นอินเทอร์เน็ตและอยู่อย่างสันโดษ

เธออยากจะให้ตัวเองอยู่ตรงนั้นอย่างสงบสุขและใช้ชีวิตไป เพียงวันๆ

แต่วันหนึ่งหมอบอกกับเธอว่าเธอมีชีวิตเหลืออยู่ไม่ถึงสามเดือนแล้ว

เธอรู้ว่ามีชีวิตเหลืออีกไม่นาน

ในระหว่างที่เธอเหลือเวลาอย่างจำกัด เธอจึงได้คิดว่าตนเอง อยากจะทําอะไร และสิ่งที่ตนเองต้องการที่สุดคืออะไร

แต่ผลสุดท้ายกลับเป็นเธอแค่อยากจะกลับมา นอกจากนี้ก็ไม่ขออะไรอีก ดีที่เธอได้พบกับตู้กูยิงก่อนหน้านี้แล้ว คนที่เธอติดค้างมาตลอดชีวิต ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะมีชีวิตที่ดี นอกจากนี้ แล้วคนคนนั้นล่ะ?

เธออยากจะกลับมาไม่ใช่เพื่อต่อสู้อะไรหรือพิสูจน์อะไร แต่เพียงเพื่อได้กลับมายังสถานที่ที่คุ้นเคย ได้สูดดมกลิ่นหอม ที่คุ้นเคย และได้ดู…ได้เห็นคนที่เคยคุ้นเคยและรักสุดหัวใจ

เธอควรจะต้องมีชีวิตที่เธอ คนแบบเธอ ปากร้ายใจดี ข้างนอก

ดูโหดร้าย แต่ความจริงในใจเธอกลับใจอ่อนเสียยิ่งกว่าอะไร

เธอสมควรจะมีความสุข

เธอเคยลังเลว่าจะไปเจอเขาดีไหม แต่สุดท้ายก็ปล่อยมันไป

ปล่อยให้เรื่องมันจากไปเหมือนควันและให้ควันนั้นลอยจางไป กับสายลม เธอคิดว่าทั้งหมดนี้ควรจะจบไปตั้งแต่บ่ายวันนั้นเมื่อ ยี่สิบหกปีก่อนแล้ว
การที่เธอกลับมาตามอำเภอใจก็ถือว่าผิดแล้ว ก่อนจะตายก็ อย่าไปเพิ่มความยุ่งยากให้คนอื่นเลยจะดีกว่า

อย่างไรก็ตามกลับคิดไม่ถึงว่าจะมีคนเอารูปถ่ายของเธอไป โพสต์ในอินเทอร์เน็ต

ขณะนี้ที่บ้านตระกูลเฟิง

เฟิงสิ่งลังกับกูยิงนั่งอยู่บนเตียงและเตรียมตัวจะทำกิจกรรม ก่อนเข้านอน นั่นก็คือการไถ โทรศัพท์มือถือ

เมื่อก่อนเฟิงสิ่งลังไม่มีนิสัยแบบนี้ เมื่อก่อนเขาติดการอ่าน หนังสือ

แต่ภายหลังเฟิงเหยี่ยนมักจะพูดกับเขาว่าคนเมื่ออายุมากขึ้น จะต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ บ้าง ไม่ควรจะเอาแต่ดูหนังสือพิมพ์หรือ อ่านหนังสือ แล้วไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบนโลกออนไลน์บ้าง

อย่ามองว่าตอนนี้เขาเก่งแค่ไหน โลกปัจจุบันนี้พัฒนาไปอย่าง รวดเร็ว หากไม่เรียนรู้ตามให้ทันโลก ก็จะถูกทิ้งให้ล้าหลังไป ตามกาลเวลา

เฟิงสิงลังได้ยินแบบนั้นแล้วก็เริ่มคิดอย่างจริงจังและคิดว่าเป็น คำพูดที่สมเหตุผล

ต่อให้ไม่ชอบดูข่าวซุบซิบอะไรนั่น แต่ก็เล่นอินเทอร์เน็ตเพื่อ ทำความเข้าใจความคิดและการใช้ชีวิตของคนรุ่นใหม่ ซึ่งเป็น ประโยชน์กับการดำเนินกิจการเหมือนกันนะ

ตั้งแต่นั้นมา ประธานเฟิงชื่อกรุ๊ปที่สง่างามก็เรียนรู้ที่จะทำสิ่งนี้เข้านอน นั่นคือการโทรศัพท์มือถือของเขา

ยิ่งกว่าตู้ยังนิสัยเล่นเกมไพ่นกกระจอกมือถือก่อนนอน

และไม่เล่นเธอมาเล่นออนไลน์ ถึง

ก็ต้องจ่ายเงินจริงๆ

ทุกคืนจะต้องใช้เสียงเล่นนกกระจอกไม่หลับ

นาน

แต่ในนี้กลับได้เล่นไพ่นกกระจอกอย่างคาดถึง

เฟิงลังเองไม่ได้เปิดประเด็นข่าวฮอตอะไรสองโทรศัพท์และมองที่โพสต์ร้อนแรงในคอลัมน์ซุบซิบ

บันเทิง

น่าแปลกมีคนโพสต์เจอซูหวานโดยบังเอิญถนน

หน้าสงบเพราะเธอเจอหว่านเป็นการส่วนตัวมา ก่อนหน้านั้นแล้ว

เธอรู้ว่าโพสต์นั้นเป็นเรื่องจริง ซูหว่านตัวจริงชีวิตอยู่

อย่างน้อยสิบหกก่อนเป็นตัวเธอเองทนไม่ได้และชีวิตอยู่ต่อไป

แต่เธอรู้ว่าได้หมายความว่าเฟิงลังด้วย
เมื่อเห็นเฟิงสิงลังถือโทรศัพท์ด้วยท่าทางตกใจ ดวงตาของ ยิงหรี่ลงเล็กน้อยแล้วเธอก็เยาะเย้ย: “เป็นไง? เห็นภาพคนรักเก่า ของตัวเองแล้ว ตื่นเต้นจนพูดไม่ออกเลยรึไง?”

เฟิงสิ่งลังได้สติในทันที เขาหันไปมองเธอและหันกลับไปดูรูป ในโทรศัพท์และขมวดคิ้ว

“บัญชีพวกนี้ทำมากไปแล้ว ข่าวอะไรก็กล้าลง แม้แต่คนที่ตาย ไปแล้วก็ยังไม่วาย! มีอย่างที่ไหนกัน!!

เขาพูดและโมโหเล็กน้อย อยากจะโทรไปให้คนจัดการโพสต์

นี้เสีย

อย่างไรก็ตามยังไม่ทันที่จะโทรออกก็ถูกกูยิ่งห้ามไว้ก่อน

กูยิงมองเขาแล้วยิ้มและพูด: “ทำไมรีบล่ะ? คนเขามีรูปเป็น หลักฐานแน่นหนา ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้นะ คุณโทรไป จะถือว่าเป็นการทําลายเบาะแสเดียวที่มีรึเปล่า?

เฟิงสิงลังได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งขมวดคิ้วหนักเข้าไปอีก

“เป็นไปไม่ได้! ตอนนั้นผมเป็นคนนำทีมออกไปค้นหาเอง ทะเล กว้างใหญ่ขนาดนั้น ไม่มีระบบช่วยชีวิตและไม่มีเกาะที่อยู่ใกล้ เคียง คนที่ตกลงไปถึงวันสองวันไม่มีทางรอดได้

ตู้กูยิงได้ยินแล้วยิ้มเยาะแต่ไม่พูดอะไร

เฟิงสิงลังกดโทรออกและสั่งคนที่ปลายสาย “ไปดูว่าใครเป็น คนโพสต์เรื่องหว่านบนอินเทอร์เน็ต ให้เขาลบมันซะ! ต่อไปข่าว พวกนี้ห้ามไม่ให้มีการเผยแพร่อีก!”
คนทางปลายสายรับคำสั่งอย่างรวดเร็วและทำตามทันที

หลังจากวางสายไป เขาวางโทรศัพท์ พอหันไปก็สังเกตว่า สีหน้าของคู่กูยิงดูเฉยเมย

เขาไม่ใช่คนโง่ เขากลอกตาเล็กน้อยและเข้าใจอะไรบางอย่าง

อธิบายอย่างจริงใจ: “ยิ่งยิง ผมไม่ได้มีความหมายเป็นอื่นนะ เพียงแต่ว่าในเมื่อสุดท้ายแล้วหว่านเป็นคนที่ไม่มีใคร ผมไม่คิด ว่าจะมีใครเอาชื่อของเธอมาหากินหลังจากเธอตายหรอกนะ”