บทที่ 637 มองดูเธอด้วยความหลงใหล

เมื่อเฟิงเห็นสิ่งนี้ เขาก็ไม่บังคับเธออีกต่อไป

แต่ให้เธอเก็บด้วยตัวเอง ตัวเขาเองก็นั่งอยู่อีกฝั่ง และอ่าน หนังสือพิมพ์ตอนเช้าของท้องถิ่น

แต่เดิมนั้นเป็นผู้ช่วยของเธอ ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า เธอ ทํางานอยู่ และผู้ช่วยของเธอกำลังเล่นอยู่

ถังลั่วเหยาเหลือบมองเขาและถอนหายใจ

“อ้อ เมื่อคืนฉันลืมถามคุณว่า ตอนนี้เดี๋ยวจึงเป็นอย่างไรบ้าง คุณมาที่นี่ แล้วเธอไปอยู่ไหนแล้ว”

ณ เวลานี้ ประตูห้องได้ปิดไว้แล้ว ในห้องพักก็ไม่มีคนนอก ฉะ นั้นถังลั่วเหยาจึงกล้าถามออกมาอย่างไว้วางใจ

เพิ่งพอได้ยินที่เธอถามอย่างนี้ ยิ้มเยาะหยัน และกล่าว : “แน่นอนว่าส่งกลับประเทศละ ไม่อย่างนั้นจะให้มาอยู่ตรงนี้

ทําไมกัน”

ถังลั่วเหยาสำลักเมื่อได้ยินคำพูด และพูดไม่ออกครู่หนึ่ง อย่างไรก็ตาม ยังเป็นสิ่งที่ดีที่เขาสามารถส่งเสี่ยวจึงกลับ

ประเทศได้

อย่างน้อยถ้าด้วยวิธีนี้แล้ว ความเป็นไปได้ที่จะโป๊ะแตกก็จะ ลดลง
พอคิดได้เช่นนี้ เธอก็สบายใจมาบ้าง

พอเก็บของเรียบร้อยแล้ว พนักงานที่นั่นก็โทรมา บอกว่ารถรอ อยู่ข้างล่างแล้ว

ถังลั่วเหยาถึงจะพาเขาออกไปข้างนอก

วันนี้มีสถานที่ถ่ายทำอยู่สามแห่ง

เป็นสถานที่ถ่ายทําศักดิ์สิทธิ์ของท้องถิ่นที่โดดเด่นเป็นอย่าง มาก

ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นพรีเซนเตอร์เครื่องเพชรพลอย แต่เพื่อ ประโยชน์และผลลัพธ์ของภาพยนตร์แล้ว เลยเลือกฉากและ สถานที่ถ่ายทําจริง

ทิวทัศน์ที่นี่สวยมาก และเครื่องเพชรพลอยที่เธอสวมใส่นั้น

ล้วนสะท้อนถึงกันและกัน

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุผลที่รู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า ถังลั่วเหยาถ่ายทําอย่างอึดอัดทั้งวัน

มักจะรู้สึกถึงดวงตาคู่หนึ่งที่จ้องมองตัวเองอยู่อย่างหนักแน่น

เธอหันไปและเหลือบไปเห็นตรงนั้น แน่ล่ะ เห็นผู้ชายคนนั้น กำลังนั่งอยู่ตรงนั้น พร้อมกับเอามือเท้าคาง ยิ้มหวานและมองไป

หาเธอ

สีหน้าดูเหมือนคนโรคจิตนั้น เหลือแค่ไม่ได้บอกให้คนทั้งโลกรู้
ว่านี่คือภรรยาของผม ภรรยาของผมสวยใช่มั้ยละ ถังลั่วเหยาสะอายและเขินอายอยู่พักหนึ่ง แต่เพราะอยู่ที่กองถ่าย เลยไม่สามารถแสดงออกมาได้ ฉะนั้น เลยมองไปทางอื่นอยู่ตลอดเวลา ไม่ยอมมองไปทาง

เขา

เฟิงยี่กระฉับกระเฉงกับการมองเขาในช่วงแรกๆ

อือ ภรรยาของเขาช่างสวยงามเหลือเกิน!

พอถ่ายกับเครื่องประดับแล้ว ก็สวยงามจนเปล่งประกายไปทั้ง

จนทำให้เครื่องประดับพวกนั้นลดระดับความเปล่งประกายลง

ทีเดียว

เขาคิดในใจอย่างมีความสุข ขณะที่มองเธอด้วยความ หลงใหล

สายตาอันเร่าร้อนนั้น ไม่ต้องพูดถึงถังลั่วเหยา แม้แต่พนักงาน คนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างๆเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

แต่ทุกคนก็ไม่ได้คิดไปในทางอื่น แค่รู้สึกว่าผู้ช่วยคนใหม่คนนี้ ทำไมไม่ค่อยได้เรื่องสักเท่าไหร่

จ้องมองนางแบบสักขนาดนี้ จะให้ถ่ายรูปออกมาได้ภาพที่ดู ธรรมชาติอย่างไร?

แต่ในความเป็นจริง เขาไม่ได้มีอิทธิพลกับผลงานของถังลั่วเหยาที่ถ่ายทําออกมาวันนี้เลย

ควรจะพูดว่า ถึงจะส่งผลกระทบ แต่ก็เป็นผลกระทบที่ดี ชุดเครื่องประดับที่จะถ่ายทำในวันนี้ มีชื่อว่ารักแรก ตามชื่อเลย ก็คือหมายถึงเป็นสิ่งหนึ่งที่มีความรู้สึกอ่อนหวาน

กับความสวยงามและเรียบง่าย

วันนี้เธอได้แต่งหน้าเป็นสีชมพูอ่อนๆ อีกด้วย

กับเดรสลายดอกสีชมพูนั้น ทำให้มีความรู้สึกว่าตัวเธอเสมือน

นางฟ้า

เดิมที่ช่างภาพยังกังวลว่าวันนี้จะเก็บภาพที่มีความรู้สึกรักแรก

ไม่ได้

เพราะท้ายที่สุดแล้ว ความรู้สึกแบบนั้นได้เพียงแต่เข้าใจ เท่านั้น แต่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้ ส่วนที่เหลือของท่าทาง สามารถทำได้โดยการเลียนแบบและ

จากการฝึกฝน

แต่รักแรกนั้น มีเพียงครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตทุกคน คือ หลังจากฝึกฝนเพิ่มเติมในภายหลังก็ไม่สามารถทำได้

เพราะสุดท้ายแล้ว ภาษาทางกายสามารถหลอกลวงคนได้ แต่ ดวงตาของคนเราไม่สามารถหลอกลวงได้

ในสายตาของคุณ เต็มไปด้วยทางที่คุณเคยเดิน ทิวทัศน์ที่คุณ เคยได้เห็น และเรื่องราวที่คุณเคยผ่านมา
อย่างในวัยของถังลั่วเหยานั้น ปกติแล้วเรื่องราวเธอมักจะถูก พูดถึงในโลกโซเชียล

ช่างภาพไม่ได้คาดหวังว่าความรู้สึกแบบรักแรกจะปรากฏใน

สายตาเธอ

แต่ ปาฏิหาริย์ก็ได้เกิดขึ้น ณ เวลานี้

เขารู้สึกได้ชัดว่าถังลั่วเหยา ในวันนี้ช่างแตกต่างจากเมื่อวาน ซะเหลือเกิน

มีความเขินอายที่เกิดขึ้นในดวงตาคู่นั้นเล็กน้อย ก็คือความ รู้สึกของรักแรกไม่ใช่หรือ?

โอ้พระเจ้า นี่มันน่าทึ่งมาก

แม้ว่าช่างภาพจะไม่รู้ว่าถังลั่วเหยาทำได้อย่างไร แต่เขารู้ว่า

ทิวทัศน์แบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะมีก็มีเลย ดังนั้นเขาจึงรีบถ่ายเก็บไว้

ถังลั่วเหยายังไม่รู้ เพราะวันนี้มีเพิ่งอยู่ จึงแสดงความไม่เป็น ธรรมชาติออกมาหน่อย แล้วก็ถูกช่างภาพถ่ายไว้ได้ไวมาก

เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อแสดงให้ดีที่สุด และพยายาม ทำงานให้เต็มที่กับงานครั้งนี้

ในไม่ช้า งานถ่ายรูปชุดแรกที่ถ่ายทำในวันนี้ก็ได้เสร็จสิ้น งานถ่ายรูปถัดไปก็ต้องเปลี่ยนสถานที่ถ่าย

ถังลั่วเหยาเดินลงบันได มาที่จุดพักผ่อน เพิ่งรีบหยิบกระติก น้ำร้อนของเธอ แล้วยื่นให้
ถังลั่วเหยาหยิบมาดื่ม และตกตะลึงเล็กน้อย

มีรสหวานจางๆอยู่ในกระติกน้ำ ซึ่งอร่อยมาก

เธอถามเขาอย่างค่อนข้างคาดไม่ถึง: “นี่คืออะไร?”

เฟิงยี่ยิ้มระรื่นและกล่าว: “ของบำรุงเล็กๆ น้อยๆ วันนี้คุณถ่าย งานนานเกินไป ถ้าคุณไม่กินอะไรเลยคุณจะหิวเอานะ”

เพราะต้องมีมาตรฐานสูงมากสำหรับผลลัพธ์ของการถ่ายภาพ เพื่อรักษาสภาพให้ดีที่สุด ดังนั้นระหว่างการถ่ายทำ นอกจากน้ำ ดื่มและผลไม้เล็กน้อยแล้ว ถังลั่วเหยาไม่กินอย่างอื่นเลย

พูดอีกอย่างก็คือ ทุกครั้งที่ถ่ายทำ ก็กินแค่สองมื้อนี้เท่านั้น อาหารเช้าและอาหารเย็น

อาหารกลางวันไม่กินเด็ดขาด

เห็นได้ชัดว่าเฟิงยี่รับรู้เรื่องนี้ของเธอมานานแล้ว ดังนั้น เมื่อ ตอนที่เทน้ำให้เธอ จึงตั้งใจใส่วิตามินเล็กน้อยเพื่อเติมพลังงาน

ให้กับร่างกายให้เธอ

การกระทําที่รอบคอบใส่ใจเช่นนี้ ทำให้ถังลั่วเหยาตื้นตันใจ

ไปชั่วขณะหนึ่ง

แต่เธอไม่ได้พูดอะไร แค่หยิบมันขึ้นมาจิบอีกสองสามอีก ก่อน จะวางกระติกน้ำลง

หลังจากที่ทุกคนเก็บของเรียบร้อย ก็ขึ้นรถไปยังสถานที่ถ่าย ทําต่อไป
สถานที่แห่งนี้อยู่ในโบสถ์ที่มีชื่อเสียงมาก

ฉันได้ยินมาว่ามีผู้คนยิ่งใหญ่มากมายถูกฝังไว้ใต้โบสถ์นี้ แต่วันนี้ถึงลั่วเหยาและคนอื่นๆ แค่ชมวิวด้านบนเท่านั้น ไม่ได้ ลงไปที่สุสานด้านล่าง

สําหรับทิวทัศน์ที่นี่แล้ว จะถ่ายทำได้ค่อนข้างง่าย

ฉะนั้นแล้ว จึงถ่ายเสร็จภายในสองชั่วโมง

ช่วงบ่ายสามโมง กลุ่มคนเริ่มย้ายไปยังสถานที่ถ่ายทำที่สาม

และนี่คือสถานที่ถ่ายทำสุดท้ายของวันนี้

พอไปถึงที่นั่นก็เริ่มดึกแล้ว

ทุกคนจัดตั้งแสงไฟและอุปกรณ์ต่างๆ แล้วเริ่มถ่ายทำ

พอถ่ายทําถึงชุดสุดท้าย ก็ใกล้ค่ำแล้ว

ช่างภาพหยิบกล้องขึ้นมา และสื่อสารกับถังลั่วเหยาเกี่ยวกับ ท่าทาง ในไม่ช้า ภาพชุดสุดท้ายก็ได้ถ่ายเสร็จเป็นที่เรียบร้อย

เขาอุทานอย่างมีความสุข: “โอเคว้นนี้ เลิกงาน

หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ในที่สุดก็จบงานแล้ว ทุกคนก็มี

ความสุขกันอย่างมาก

ทุกคนต่างไชโย

ถังลั่วเหยาก็มีความสุขมากเช่นกัน
ทางนั้น ทีมงานถ่ายทำได้สั่งให้ทุกคนทำความสะอาดและเก็บ อุปกรณ์ต่างๆกัน งานของวันนี้จบลงเร็วกว่าเมื่อวาน ช่างภาพรีบวิ่งมาหาถังลั่ว

เหยาชวนไปทานอาหารเย็นกับทุกคนในตอนเย็นกัน ถังลั่วเหยาเดิมทีคือต้องการที่จะปฏิเสธ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ