บทที่ 636 ปีนหน้าต่างกลางดึก

วินาทีถัดมา เขาตอบโดยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนไปและใจที่ไม่สั่น ว่า “ไม่เป็นไร ฉันมีญาติอยู่ที่นี่ และฉันจะค้างคืนที่บ้านเขา พนักงานอึ้งทันที เมื่อได้ยินแบบนั้น

“อย่างนี้นี่เอง แล้วญาติของคุณอาศัยอยู่ไกลไหม? พรุ่งนี้เรา คงต้องตื่นแต่เช้าเลยนะ คุณจะมาที่นี่ทันเหรอ”

เฟิง ตอบ โดยสีหน้าที่เย็นชา “ทัน

คนคนนั้นฟังแล้วและไม่โน้มน้าวใจได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึง พยักหน้ารับเนิบๆ

“ก็ได้ งั้นคุณระมัดระวังความปลอดภัยระหว่างทางด้วยนะ เมื่อพูดจบ ก็เดินเข้าบ้านแล้ว ถังลั่วเหยาที่กำลังจะเปิดประตูได้ยินบทสนทนานี้เข้า

หลังจากที่เธอได้เปิดประตู เธอมองย้อนไป และเห็นแค่ชายคน นั้นที่กำลังยืนอยู่ที่นั่น กับมือของเขาที่ล้วงกระเป๋ากางเกงไว้และ ยิ้มให้เธอ

ถังลั่วเหยามองเขาด้วยท่าทางเคร่งขรึมและจ้องมาที่เขา แล้วก็ไม่ได้พูดคุยกับเขา เดินเข้าบ้านโดยตรงเลย ปิดและล็อกประตู ทั้งหมดในครั้งเดียว!
หลังจากที่ได้ทําทั้งหมดนี้แล้ว เขาก็ตบฝ่ามืออย่างภาคภูมิใจ

ที ใครสั่งให้คุณาอะไรโดยพลการ ให้คุณตามมาขู่เธอ ดูสิว่า คุณจะทำยังไง ณ ตอนนี้

เธอโยนกระเป๋าทิ้งอย่างสบายใจ และได้เดินเข้าไปอาบน้ำที่

ห้องอาบน้ำ

ในอีกด้านหนึ่ง เฟิงก็ไม่คาดคิดว่าเธอถึงกับจะล็อกประตู เดิมที เขาได้เตรียมการ์ดห้องสำหรับห้องของเธอไว้เป็นพิเศษ เพื่อที่จะมาตอนที่ไม่มีใครอยู่

แต่ไม่คาดคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กคนนี้เพียงแค่ไม่เห็นด้วยก็ล็อก ประตูเลย

ประตูถูกล็อก ถึงใช้คีย์การ์ดเปิดจากข้างนอกก็ไม่สามารถ

เปิดได้

เฟิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็หันหลังเดินออกไป

เขารู้ดี ว่าการที่ตัวเองมีการกระทำที่ฆ่าก่อน รายงานทีหลังนั้น จะทำให้เธอนั้นโกรธแน่นอน

ในเวลานี้ ถ้าตัวเขาเองบังคับให้เธอเปิดประตู มันจะยิ่งทำให้ เธอโกรธมากขึ้นไปอีก

เพื่อไม่ให้ภรรยาของเขาโกรธ คุณชายรองเฟิงตัดสินใจใช้ กลวิธีอ้อมค้อมแทนที่จะเผชิญหน้างัดข้อกัน

ดังนั้น ในขณะที่ถังลั่วเหยาทำตัวผ่อนคลายและร้องเพลงหลังจากอาบน้ำออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เห็นเงาดำๆ ลับๆ ล่อๆ ย่อง ขึ้นมาจากขอบหน้าต่างห้องของเธอ

เธอยืนแข็งอยู่ที่นั่น กลัวจนร่างกายของเธอแข็งทื่อเลย ทันใดนั้น เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้น

“อ๊า…ผี…

เพราะเสียงกรีดร้อง ยังไม่ทันได้อธิบายอะไร ชายที่อยู่บนขอบ หน้าต่างก็รีบกระโดดลงมาปิดปากเธอ

“อย่าร้อง อย่าร้อง นี่ผมเอง”

เสียงที่คุ้นเคย ถังลั่วเหยาเธอตกตะลึง พอได้ตั้งสติ ก็ได้เห็น หน้าชัดเจนว่าคนที่มาคือใคร ทันในนั้นเธอทั้งโกรธทั้งโมโห

“เฟิง! คุณเป็นบ้าอะไร! คุณปืนระเบียงอะไรกลางดึกอย่า งงี้ คุณรู้ไหมว่าคนที่หลอกคนสามารถทำให้คนตายได้

เฟิง ถูกด่าจนหน้าจ๋อย

“ที่รัก ผมก็ไม่อยากหรอก แต่เพราะคุณล็อกประตูจนผมเข้าไป ไม่ได้ ก็เลยต้องจําใจปีนหน้าต่างน่ะสิ”

ขณะที่เขาพูดเขาก็ทำตากะพริบอย่างน่าสงสาร ถังลั่วเหยาหยุดนิ่งทันที จู่ๆก็ไม่รู้จะต้องพูดอะไร

เพราะยังไง เฟิงก็พูดถูก
ประตูถูกเธอล็อต และเขาก็เข้ามาไม่ได้ มันไม่มีทางเลือกอื่น แล้วนอกจากปืนหน้าต่าง

แต่ตราบใดที่นึกได้ว่าข้างนอกนั้นเป็นตึกสูงหลายสิบชั้นนั้น ก็ไม่รู้ว่าเขาปีนขึ้นมาได้ยังไง แต่ไม่ว่าปีนขึ้นมาด้วยวิธีอะไร

ก็ตาม ก็คงจะอันตรายมาก

ใบหน้าของถังลั่วเหยาไม่ค่อยดีนัก

เฟิงก็รู้ดีว่าการกระทำของเขาในครั้งนี้มันเกินไป

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เธอโกรธ เขาจึงรีบเอาใจอย่างรวดเร็วและ พูดว่า “ โอเค โอเค ฉันผิด ฉันผิดไปแล้ว คุณไม่โกรธได้ไหม” ถังลั่วเหยารู้ดี ถึงจะโกรธไปก็ไม่มีประโยชน์

มันเป็นเพียงแค่การปรับเข้าหากันของทั้งสองเท่านั้นเอง

และตอนนี้คนก็ได้ขึ้นมาแล้ว ไม่ว่าจะอันตรายหรือไม่ เรื่องมัน ก็เกิดขึ้นแล้ว

ถึงเธอจะโกรธไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร

เพราะฉะนั้น เธอทำได้เพียงจ้องมองเขา กล่าว: “ครั้งนี้ยกเว้น ให้ ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีกนะ”

เมื่อเฟิงได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้ว่าเธอให้อภัยตัวเองแล้ว เขาพูดและยิ้มตาหยี : “ผมสัญญา จะไม่มีครั้งต่อไปอย่าง แน่นอน”

ถังลั่วเหยาค่อยโล่งใจ
ในช่วงค่ำคืน ทั้งสองคนได้นั่งดื่มเหล้าและพูดคุยกันอยู่ใน ห้อง

หลังจากดื่มไปสักพัก มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะทำในเรื่องคน เป็นสามีภรรยาเขาทํากัน

โชคดีที่เขารู้ว่าเธอนั้นต้องไปถ่ายแบบในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นเขา จึงไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ ไว้บนร่างกายของเธอ

ฉะนั้นผู้ชายคนนี้จึงดูอ่อนโยนเป็นพิเศษในค่ำคืนนี้ ถังลั่วเหยารู้สึกว่าเธอกำลังจะละลายลงในแอ่งน้ำอันอ่อนโยน

จนถึงเที่ยงคืน ความบ้าบอเรื่องนี้ก็ได้จบลงในค่ำคืนนี้

วันที่สอง

เมื่อถังลั่วเหยาตื่นขึ้นมา เพิ่งก็ไม่ได้อยู่ที่ห้องแล้ว เธอเดินดูรอบๆ ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาในห้องนี้ คิดว่า คงจะจากไปแล้ว

ไม่รู้ว่าเขาออกจากห้องกี่โมง เพราะเธอหลับลึกเกินไป ไม่รับรู้ อะไรเลย

ถังลั่วเหยาเดินเข้าไปที่ห้องอาบน้ำ หลังจากล้างหน้าล้างตา เรียบร้อย เสียงกริ่งของประตูก็ดังขึ้น

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ รีบไปเปิดประตู ก็เห็นเพิ่งที่ถืออาหาร เช้าไว้และยืนอยู่หน้าประตู
วันนี้เขาเปลี่ยนกลับไปเป็นผู้ช่วยที่ปลอมตัวมีหนวดมีเครา

และนำอาหารเช้ามาให้เธอด้วยรอยยิ้มแก้มปริ “อรุณสวัสดิ์ ทาน อาหารเช้ากัน” ถังลั่วเหยาผงะ ด้วยท่าทางยิ้มของชายคนนี้ ทำให้เธอมีนงง

เล็กน้อย

เหมือนอย่างกับว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่ต่างประเทศ แต่อยู่ใน ประเทศ และใช้ชีวิตเหมือนตอนอยู่ที่บ้าน

แต่ ความมีสติได้ย้ำเตือนเธอ บอกเธอว่านี่ไม่ใช่

ข้างนอกเต็มไปด้วยผู้คน และตึกชั้นนี้มีแต่คนในกองถ่ายที่ อาศัยอยู่ ถ้าประมาทไปหน่อย คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็จะเห็น

เพราะฉะนั้น ใบหน้าของเธอไม่ได้แสดงลักษณะพิเศษมากเกิน

เขาเพียงพยักหน้าเบา ๆ และหลีกให้เขาเพื่อให้เขาเข้าไป

“ขอขอบคุณ ”

หลังจากที่เพิ่งให้อาหารเช้ากับเธอแล้ว เขาก็ไปเก็บข้าวของ ส่วนตัวของเธอสำหรับการถ่ายทำในวันนี้

เช่น ลิปสติกและแก้วน้ำของตัวเอง

ถังลั่วเหยานั่งอยู่ที่นั่น ขณะรับประทานอาหารเช้า เธอเฝ้าดูเขา ที่ช่วยเก็บข้าวของให้ตัวเอง

จู่ๆก็รู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้พอได้ทำเรื่องพวกนี้แล้ว ก็ไม่ค่อยแปลกเท่าไหร่

และไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาของเธอหรือเปล่า ที่มักจะรู้สึกว่ามี เขาอยู่เคียงข้างตอนนี้ มันรู้สึกดีกว่าถ้าเทียบกับความรู้สึกเมื่อ ก่อนที่ฉันออกมาถ่ายงานคนเดียวกับเสี่ยวนิ่งที่คุ้นเคยเยอะเลย อย่างน้อยก็สบายใจขึ้นเยอะ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็ยิ้มมุมปากอย่างไม่ตั้งใจ

เพื่อแสร้งทำเป็นเหมือนผู้ช่วยของเธอ เพิ่งได้เรียนรู้ว่าต้อง ทำอะไรในฐานะผู้ช่วยมาก่อนเป็นพิเศษ

ดังนั้นพอได้ทำงานจริงจึงราบรื่นมาก

เมื่อถึงลั่วเหยากินข้าวเช้าเสร็จเรียบร้อย เธอจึงไปเก็บข้าวของ ด้วยตัวเองที่เขานั้นยังเก็บไม่เสร็จ

แม้ว่าตอนนี้ผู้ชายคนนี้จะทำได้ดีแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ลืมว่าเขา คือคุณชายรองของตระกูลเฟิง

เขาคนนี้ที่ชินกับการที่มีคนมารับใช้ตั้งแต่เด็กจนโต แต่ตอนนี้ กลับมาช่วยเธอเก็บข้าวของ

รู้สึกสยองขวัญเมื่อมองภาพนี้

ฉะนั้น เธอเลยขอเก็บเองดีกว่า

และผู้ชายทำงาน ไม่ว่ายังไงก็จะไม่ละเอียดเท่าผู้หญิงอยู่แล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่ในเรื่องของความ เข้าใจกัน
เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นของใช้ส่วนตัวที่คุณมักจะต้องใช้ ถ้าไม่ใช่ คนรู้จักเราดีพอ โดยทั่วไปแล้วก็เก็บได้ไม่ดีสักเท่าไหร่ เพิ่งรู้จักเธอเพียงพอในบางแง่มุม แต่สำหรับในแง่ของชีวิต

ส่วนตัวและสิ่งของจําเป็นของเด็กผู้หญิงแล้ว เขาคือผู้ชายซื่อๆ

คนหนึ่ง ถ้าอยากรู้ให้สุดก็คงยังเข้าใจยากอยู่สักหน่อย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ