บทที่ 630 เซอร์ไพรส์ให้เธอ

จนในที่สุดรับไม่ได้จริงๆ แล้ว เขาสงสัยตัวเองถ้าไม่พูดไม่จา อีก ต้องถูกเธอตีจนตาย

นี่จึงรีบตะโกนว่า: “อย่า อย่าดีอีกแล้วเหยาเหยา คือผมเอง

ในใจถังลั่วเหยากำลังโมโหอยู่เลย แต่กลับคาดคิดไม่ถึงเลย ว่าจะได้เสียงคุ้นเคย จู่ๆ ก็ตะลึง

หลังจากตั้งสติได้ไฟในห้องก็สว่างขึ้นตาม

“กึก” เสียงหนึ่ง ไฟสว่างขึ้นมาทันที ผู้ชายข้างหน้าปรากฏตัว

ขึ้นมาทันที

ถังลั่วเหยาจ้องตาโตอย่างไม่น่าเชื่อ

“เฟิงยี่ เป็นคุณได้ไงอ่ะ

เฟิงยี่แขนที่โดนเธอตีจนเจ็บไปด้วย มองเธออย่างน่าสงสาร ไปด้วย

“ก็ต้องเป็นผมน่ะสิ ไม่อย่างนั้นคุณคิดว่ายังจะมีใครอีกล่ะ ถังลั่วเหยาอึ้ง พอนึกถึงเรื่องเมื่อกี้ ขณะนี้รู้สึกแค่ว่าโมโหด้วย

ตลกด้วย

เธอจ้องเขาแวบเดียวอย่างหมดคำพูด บอกว่า “คุณทำอะไร เนี่ย รู้ไหมว่าคนแกล้งคนจะตกใจตายนะ ถึงแม้คนจะไม่ได้ตกใจ ตาย ถ้าฉันลงมือขึ้นมาอย่างจริงจังแล้วไปตีโดนส่วนไหนของคุณก็ไม่รู้จะทำไง”

พูดไปด้วย แต่ก็ยังสงสารเขานวดแขนให้เขาไปด้วย

พอเพิ่งเห็นเธอมีสีหน้าเจ็บใจอยู่บนหน้า ทันใดนั้นอารมณ์ สดใสขึ้นมา เขาพูดอย่างยิ้มแย้มว่า: “ก็ผมอยากมาเซอร์ไพรส์คุณนี่นา” เซอร์ไพรส์งั้นเหรอ!

ถังลั่วเหยาจ้องเขาอีกครั้ง

นี่มันตก ใจชัดๆ !

ก็ว่าทำไมเสียงในห้องดังขนาดนี้ บอดี้การ์ดสองคนข้างนอก เหมือนกับตายแล้วอย่างนั้น ไม่ยอมเข้ามาสักทีเลย เพราะรู้ว่าคนที่อยู่ในห้องคือเขาแต่แรกแล้ว!

ถังลั่วเหยายังใสซื่อจนนึกว่าพวกเขาไม่รู้

ถ้าพวกเขาไม่รู้มีคนหนึ่งแอบเข้าในห้องจริงๆ ก็ไม่สมควรเป็น บอดี้การ์ดส่วนตัวของเธอแล้ว

เฟิงดึงมือที่กำลังนวดแขนให้ตัวเองอยู่มา พูดอย่างขำๆ ว่า

“ได้ๆๆ เมื่อกี้คือผมผิดไปแล้ว ผมเลวเอง อยากจะแกล้งคุณสัก หน่อยตอนที่คุณเข้ามา แต่ความเป็นจริงพิสูจน์ว่าผมคิดง่ายเกิน ไปแล้ว ถ้าผมเปิดไฟไม่ทัน สงสัยวันนี้ก็จะสิ้นใจไปก่อนวัยอัน ควรแล้ว”

ถังลั่วเหยาเห็นท่าทางเขาเล่นตลก ทำเสียงไม่พอใจอย่างเย็น
“หาเรื่อง ใส่ตัวเอง โดนตีตายก็สมน้ำหน้า

เฟิงอยู่นิ่งๆ ไม่กล้าโต้เถียงอะไร

รีบพูดตามคำของเธอว่า “ใช่ๆๆ เมื่อกี้นี้คือตกใจ แต่ผมก็ได้ เตรียมเซอร์ไพรส์อีกอย่างนะ”

ถังลั่วเหยาตะลึง ถามออกอัตโนมัติว่า “เซอร์ไพรส์อะไรเห รอ”

เพิ่งยิ้มพูดว่า “ถ้าลืมตาไว้ก็ได้เห็นแล้วมันจะเป็นเซอร์ไพรส์ ได้ไงล่ะ คุณหลับตาลงก่อน

ขณะนั้นถึงลั่วเหยาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้ชายคนนี้จะมาไม้ไหน อีก ได้แต่หลับลงอย่างเชื่อฟัง

ในเวลาเดียวกัน ในปากก็เตือนเขาอย่างเคร่งขรึม

“ฉันจะบอกคุณนะ คุณบอกว่าเป็นเซอร์ไพรส์ก็ต้องเป็นเซอร์ไพ รส์จริงๆ ไม่อย่างนั้นฉันไม่ปล่อยคุณไว้แน่

เสียงของเฟิงยี่หัวเราะดังขึ้นมาข้างหู: “แน่นอน”

เขาพูดไปและพยุงมือของเธอไว้ พูดกับเธอว่า “เดินตามผม มา”

ถังลั่วเหยาได้แต่หลับตาไว้ ให้เขาจูงเดินไปข้างหน้า

เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาอยากให้ตัวเองเซอร์ไพรส์อะไร ดัง นั้นทั้งคนแทบจะเอาทั้งกายใจมอบให้กับเขา แล้วแต่เขาจัดการ
เดินไม่กี่ก้าวก็หยุดลงแล้ว

เธอได้ยินเสียงดึงผ้าม่าน

ถามว่า: “ตอนนี้ลืมตาได้หรือยัง”

เฟิงตอบว่า: “ยังไม่ได้ รออีกแป๊บหนึ่ง

เขาพูดพร้อมกับปล่อยมือเธอ

ไม่รู้เหมือนกันว่าไปทำอะไรแล้ว ถังลั่วเหยารู้สึกแต่ว่าตัวเอง หลับตาลงยืนอยู่ที่เดิมได้ประมาณนาที สองนาทีแล้วเขาถึงกลับ

มา

จากนั้นจับมือของเธอใหม่ “มา เดินมาข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว ถังลั่วเหยาเดินไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว ครั้งนี้ เธอสัมผัสลมเย็นๆ ได้นิดหน่อย

“คุณพาฉันมาบนระเบียงทำไมเหรอ”

ครั้งนี้เฟิงยี่กลับไม่ได้พูดอะไรเลย แต่คือเดินไปอยู่หลังเธอ ยื่น สองมือปิดตาเธอไว้

ต่อมา ก็รู้สึกได้ว่าลมหายใจอุ่นๆ ของเขาพุ่งเข้ามาข้างหูตัว เอง พูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “เหยาเหยา ผมจะนับหนึ่ง สอง สาม คุณค่อยลืมตาขึ้นมาได้ไหม”

ถังลั่วเหยาไม่อยากทำลายเซอร์ไพรส์ที่เขาตั้งอกตั้งใจเตรียม เพื่อตัวเอง ดังนั้นได้แต่พยักหน้า
จากนั้น ก็ได้ยินเสียงอ่อนโยนของเขา พูดเบาๆ ว่า: “หนึ่ง สอง

สาม …ลืมตา”

มือของเขาเปิดออกมาในชั่วขณะ ถังลั่วเหยาลืมตาขึ้นมา ตอนแรกอึ้งก่อน ต่อมารูม่านตาขยายความรู้สึกเซอร์ไพรส์ เต็มไปด้วยขอบตาทันที

โอ้พระเจ้า!

นั่นมันเป็นทิวทัศน์ยิ่งใหญ่ขนาดไหนเนี่ย

เห็นแค่บนท้องฟ้ากลางคืน กลุ่มที่ประกอบด้วยโดรนหลายๆ กลุ่มวูบวาบอย่างกับดวงดาวอยู่บนฟ้า

ภายใต้การควบคุมของคน ดั่งเอลฟ์น้อยหลายๆ ตัว เปลี่ยน พลิกไปมาบนท้องฟ้าอย่างอิสระ

ถังลั่วเหยาดูคำที่เปลี่ยนพลิกเหล่านั้นออกได้

เหยาเหยา ผมรักคุณ!

ตลอดไป ไม่ทอดทิ้ง

ทันในนั้นเธอปิดปากไว้ รู้สึกแค่ว่าจุดที่อ่อนโยนที่สุดในใจ เหมือนกับถูกพุ่งชนอย่างหนักๆ ทั้งใจทั้งตาเต็มไปด้วยความ ซาบซึ้ง

เสียงของเฟิงดังขึ้นข้างหูอย่างทันเวลา

“ชอบไหม”
ถังลั่วเหยาพยักหน้าสุดแรง

เขายืนอยู่ข้างหลัง โอบรอบตัวเธอ กอดเธอเข้ามาในอ้อมกอด ตัวเองเบาๆ

มองดูคำที่เรียงกันเหมือนดั่งดวงดาวบนท้องฟ้ากลางคืน พูด เบาๆ ว่า “ผมรักคุณ ทั้งชีวิตนี้ ผมรักแค่คุณเท่านั้น นอกจากว่า ผมตาย ไม่อย่างนั้นตลอดไป ไม่ทอดทิ้ง

ขอบตาของถังลั่วเหยาเปียก น้ำตาก็ไหลลงมาอย่างควบคุม ไม่อยู่ทันที

เฟิง ยกมือเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน จากนั้นถือหน้า ของเธอไว้จูบเบาๆ

ทันใดนั้นถังลั่วเหยาซาบซึ้งด้วย แต่ก็รู้สึกตลกด้วย

“วัน วันนี้คุณตั้งใจมา เพื่อที่จะให้ฉันดูสิ่งนี้เหรอ”

เฟิง ยกคิ้ว

“ไม่พอใจเหรอ”

“ไม่ ฉันพอใจมาก”

เธอจะไม่พอใจได้ยังล่ะ

วิธีพิเศษแบบนี้ คำพูดลึกซึ้งแบบนี้

เขานี่คืออยากจะให้เธอวางใจแค่ไหนเนี่ย ถึงคิดวิธีแบบนี้ออก มาบอกรักเธอจนได้
หลังจากดีใจเสร็จ ถังลั่วเหยาก็รู้สึกมีความกังวลอยู่เล็กน้อย เธอมองค่าเหล่านั้นที่ยังคงวูบวับอยู่บนท้องฟ้ากลางคืน พูด ว่า “แล้วนี่จะทำให้คนอื่นรู้หรือเปล่าว่าเป็นเรา

เฟิงยี่ยิ้มพูดว่า : “อย่างนั้นคุณคิดมากเกินแล้ว ผู้หญิงที่ชื่อ เหยาเหยาบนโลกนี้มีตั้งเยอะแยะ ผมก็ไม่ได้พูดชื่อเต็มสักหน่อย คนอื่นเขาจะไปรู้ได้ยังไง”

ถังลั่วเหยาลองคิดดูแล้วก็รู้สึกว่าใช่เหมือนกัน

ดูคำพูดบอกรักที่วูบวับอยู่บนท้องฟ้าเหล่านั้น ใจดวงหนึ่งก็ยิ่ง หวานอย่างกับถูกเติมด้วยน้ำผึ้ง

เธอคลอเคลียเข้าไปในอ้อมกอดของเฟิงยี่เบาๆ พูดอย่างอ่อน โยนว่า: “เ “เฟิงยี่ ขอบคุณนะ”

ขอบคุณที่ยอมมารักฉันแบบนี้

และขอบคุณที่มอบความกล้าหาญในการรับความรักใหม่ให้

ฉัน

ขอบคุณความใจกว้างของคุณ และก็ขอบคุณความเป็นเด็ก ของคุณด้วย

ทําให้ฉันเห็นความอบอุ่นและความหวานในชีวิตที่คิดว่าจะน่า เบื่อไร้แสงในตอนแรก

เฟิงยี่ยื่นมือโอบกอดไหล่ของเธอ ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด บรรยากาศอบอุ่นและสงบ ทันใดนั้นสองคนไม่คุยกันครู่หนึ่งเพลิดเพลินกับเวลาอันสวยงามที่ได้มายากนี้เงียบๆ แต่ทันใดนั้น ถังลั่วเหยาอยู่ๆ ก็ “อ๊ะ” เสียงหนึ่ง

เธอหนีออกมาจากในอ้อมของเฟิง หันหน้าไปดูเขา พูดว่า “วันนี้คุณมา ไม่ได้โดนคนถ่าย ใช่ไหม”

เฟิงยี่ขมวดคิ้ว

ท่าทางไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

พอจะพูดอีก น้ำเสียงที่น่าสงสาร

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ