บทที่ 621 แต่งงานกับเขาเถอะ

กำลังคิดอยู่ พอเงยหัวขึ้นก็เห็นเพิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับร้อง เพลงไปด้วย

ท่าทางของเขาดูอารมณ์ดีมากๆ ไม่มีสีหน้าแบบอารมณ์ไม่ดี หลังจากที่ทะเลาะกับคุณแม่เสร็จสักนิดเลย

ถังลั่วเหยารีบลุกขึ้นมาเดินไปหา

“คุณป้าเป็นยังไงบ้างแล้ว ยังโกรธมากอยู่ใช่ไหม”

แต่นึกไม่ถึงเลยว่า พอเฟิงเห็นเธอ ก็เหมือนกับคิดเรื่องดีใจ อะไรขึ้นมาได้อย่างนั้น พุ่งเข้ามาหาทันที อุ้มเธอขึ้นมาหมุนหนึ่ง รอบใหญ่ๆ อยู่ที่เดิม

ถังลั่วเหยาตกใจกับการกระทำของเขามาก กรี๊ดที่หนึ่ง เนิ่น นานถึงถูกเขาเอาลงมา

เธอตกใจจนสีหน้าซีดขาว หลังจากที่ได้สงบลง โมโหจนเอา มือทุบไหล่ของเขาที่หนึ่ง

“คุณเป็นอะไรเนี่ย ฉันตกใจหมดเลย!”

เฟิงยี่ยิ้มพูด: “แค่นี้ก็ตกใจแล้วเหรอ ผมก็นึกว่าคุณกล้ามาก เลยนะ”

ถังลั่วเหยาจ้องเขาทีหนึ่ง เขาจึงรีบเก็บรอยยิ้มกลับไป เอาเธอ

ลงมา
“เหยาเหยา มีเรื่องหนึ่ง ผมอยากจะปรึกษากับคุณหน่อย

ถังลั่วเหยาเห็นเขาอยู่ๆ ก็จริงจังขึ้นมา แอบตะลึงเล็กน้อย ถาม ขึ้นมาอย่างอัตโนมัติ “เรื่องอะไรอ่า

เพิ่งคิดไปคิดมา จู่ๆ พูดว่า “คุณรอผมสักครู่

พูดจบก็วิ่งออกไปข้างนอกทันที ถังลั่วเหยาอึ้งเล็กน้อย ไม่ค่อยเข้าใจผู้ชายคนนี้ตกลงอยากทำ อะไรกันแน่

ผ่านไปไม่นาน ก็เห็นเขาวิ่งกลับมาอย่างเร่งรีบ เนื่องจากวิ่งเร็ว เกินไปแล้ว ยังหอบไม่หยุดเลย

เห็นแค่ในมือของเขาถือเอกสารไว้หนึ่งกอง วางเอกสารไว้บน

โต๊ะก่อน จากนั้นหยิบกระเป๋าสตางค์ของตัวเองออกมาจาก

กระเป๋าเสื้อ นำบัตรเครดิตทั้งหมดที่อยู่ข้างในออกมา

ถังลั่วเหยาดูทุกอย่างนี้อย่างมึนงง ยังไม่ได้ตั้งตัว จู่ๆ ก็เห็นเขา นำสิ่งของทุกอย่างมาทางตัวเอง “ผัวะ” เสียงหนึ่ง คุกเข่าลงมา ข้างหนึ่ง

“เฮ้ย คุณเป็นอะไรอ่า”

ถังลั่วเหยาตกใจมาก ยื่นมือไปดึงเขาอย่างอัตโนมัติ แต่กลับถูกเฟิงยี่ปฏิเสธ

เขามองถึงลั่วเหยาอย่างตั้งอกตั้งใจ กล่าวว่า “เหยาเหยา ผม ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงสามารถแสดงความในใจออกมาได้ ความโรแมนติกทุกอย่างในเวลานี้ ดูเหมือนจะเกินจริงมากไปและไม่ จริงใจพอ ดังนั้น ผมจึงต้องใช้วิธีที่ดั้งเดิมและตรงที่สุดบอกคุณว่า ผมรัก

คุณ คำพูดที่ผมบอกคุณแม่ว่าจะแต่งงานกับคุณเมื่อกี้ คือเรื่อง

จริงทั้งหมด ไม่ใช่คำพูดอันใจร้อนที่พูดออกมาเพื่อหลอกลวง

ท่านแค่นั้น

“เหยาเหยา ทั้งหมดนี้คือโฉนดที่ดินของผม และยังมีใบหุ้นกับ กองทุนหุ้นต่างๆ เหล่านี้คือบัตรเครดิตทั้งหมดของผม รหัสเขียน ไว้ด้านหลังหมดเลย ผมไม่มีอะไรอย่างอื่นสามารถให้คุณได้มี แต่สิ่งเหล่านี้อย่างเดียว หวังว่าคุณจะเชื่อใจผม ถึงแม้ในอนาคต ผมจะไม่ใช่คุณชายรองของตระกูลเฟิงอีกแล้วก็ตาม ไม่สามารถ พึ่งพาตระกูลเฟิงอีกต่อไป ผมก็สามารถใช้สองมือของตัวเอง สร้างอนาคตอันสวยงาม ให้คุณได้!

จู่ๆ ถังลั่วเหยาก็อึ้งอยู่กับที่

เธอมองเฟิงอย่างงุนงง ในหัวว่างเปล่าหมดเลย

“คุณ นี่คือ…”

เฟิง ถือเอกสารกองนั้นและบัตรเครดิต ในมือ กล่าวอย่าง จริงจัง: “เหยาเหยา แต่งงานกับผมนะ!” หลังจากที่ถังลั่วเหยาตะลึงไปสักพัก เพิ่งจะรู้สึกตัวได้ ทันใด

นั้นไม่รู้ควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

ในใจเต็มไปด้วยความอบอุ่นที่นับไม่ถ้วน รอบดวงตาก็เริ่มแดงเล็กน้อย

แต่พอความขี้ขลาดของตัวเองก่อนหน้าตลกและโง่เขลามาก

เฟิงยี่สังเกตการเปลี่ยนแปลงหน้าเธออย่างใกล้ชิด ตลอดเวลา ถึงแม้ภายนอกเขาท่าทางดูเหมือนอย่างในมือ

เขากลัวมาก ว่าถังลั่วเหยาจะปฏิเสธตัวเอง

เพราะยังไงแล้วก่อนวันนี้ ขนาดจะกับตัวเองอย่างจริงจัง หรือไม่เธอก็ยังคิดเลยด้วยซ้ำ! อย่างไรตาม กลับเห็นลั่วเหยาเม้มปาก กล่าวด้วยเสียง

บ่นแค่อยากจะให้ฉันแต่งงานกับคุณแล้วเหรอ ไม่ทาง

สีเฟิงยี่เปลี่ยน

ในที่สุด…

เธอตกลงเหรอ

เขายิ้มอย่างพยายาม คิดความจริงไม่ต้องตอบเร็วขนาดนี้ได้ ให้คุณคิดก่อน…

แต่พูดยังไม่จบ

จู่ๆ ก็ได้ยินเธอขึ้นประโยคแต่งงาน ขนาดดอกไม้และแหวนยังมีเลย แค่กระดาษขาวหนึ่งกับบัตร

เฟิงยี่อยู่กับ

ผ่านแล้วหลายวินาที จึงตั้งสติได้เธอหมายความทันใดนั้นดีใจมาก

เขากระโดดมาอย่างดีใจ กุมมือของเธอเอาไว้

เหยาเหยา คือว่าตกลงแล้วไหม

ความจริงใจถึงลั่วเหยาตกไว้ตั้งนานแล้ว

ผู้ชายคนนี้ ทำเพื่อตัวเองขั้นแล้ว

เป็นคนก็ต้องรู้จักเพียงพอเหรอ

ส่วนเรื่องอื่น ค่อยๆ เป็นค่อยไปเถอะ!

เขาเองก้าวออกเก้ายังไม่ยอม

ถังลั่วเหยาพหน้าหมุนอยู่เดิมหลายรอบ

ครั้งนี้ ถังลั่วเหยาเตรียมใจไว้แล้ว จึงได้ตกใจ

แต่เห็นเขาดีใจจนอย่างด้วย รอบดวงตากลับ

ตกลงเขาชอบตัวเองขนาดไหน จะดีใจเป็นแบบเมื่อตอบลง
“เหยาเหยา ผมดีใจมากๆ เลย! คุณรู้ไหม ว่าผมฝันว่ามีวันนี้ มานานแค่ไหนแล้ว! ” เฟิงอุ้มเธอไว้หมุนหลายรอบแล้ว จึงจะวางเธอลงมา

เหมือนกับกลัวว่าเธอจะหนีอย่างนั้น กอดเธอไว้ในอ้อมกอด

แน่นๆ อีก กอดได้หลายนาทีแล้ว จึงยอมปล่อยเธอออก

“เหยาเหยา คุณรีบหยิกผมดูสิ ว่าผมกำลังฝันอยู่หรือเปล่า” เขาทำให้ถังลั่วเหยารู้สึกว่ามาก จึงยื่นมือออกไป หยิกเนื้อนุ่ม ตรงเอวของเขาทีหนึ่งจริงๆ

เพิ่งเจ็บจนแสยะยิ้มอย่างทรมานทันที ถังลั่วเหยายิ้มพูดว่า “เป็นไง ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าไม่ใช่ฝัน”

เฟิงยี่ขาออกมา

“รู้แล้ว ว่าไม่ใช่ฝัน”

เขายื่นมือกุมหน้าของเธอไว้ จู่ๆ ก็ก้มหน้าลง จูบริมฝีปากของ

เธอแรงๆ

“เหยาเหยา ขอบคุณที่ยอมตกลงกับผมนะ”

ถังลั่วเหยาได้ยินน้ำเสียงจริงจังแบบนี้ของเขา ทันใดนั้นในใจ ก็รู้สึกตื้นตันขึ้นมาทันที เม้นปากและพูดเบาๆ ว่า “ไม่ต้อง ขอบคุณฉันหรอก ที่ฉันตอบตกลงไม่ใช่เพราะฉันรู้สึกซึ้ง แต่คือ ฉันก็ชอบคุณเหมือนกัน เหมือนกับที่คุณชอบฉันแบบนั้น ขนาด คุณยังกล้าหาญขนาดนี้แล้ว ฉันก็ไม่อยากเสียความรักนี้ไปเหมือนกัน ดังนั้น เราสองคนลองกล้าดูสักครั้ง ดีไหม”

ในใจเฟิง ตื่นเต้นมาก พยักหน้าแรงๆ

ทันใดนั้น เหลิงเมียก็ถือสมุดทะเบียนบ้านกลับมาแล้วเหมือน กัน

ตู้กูยิงคนนี้ ถึงแม้บางครั้งจะคมชัดและไร้ความปรานี แต่อีกด้านหนึ่งแล้ว ความจริงก็เป็นคนแรงที่พูดแล้วทำได้คน หนัง

เธอบอกแล้วว่าให้เฟิงกับถังลั่วเหยาแต่งงานกัน ก็จะไม่ คืนค่าอีกเด็ดขาด แต่งานแต่งงานที่หลังจากนี้ ก็ต้องพึ่งเขาสอง คนเองแล้ว

และเธอยังมีการฝากคำพูดให้เหลิงเมียมาบอกเพิ่งอีกด้วย

ประโยคนั้นเธอพูดแบบนี้

ฉันสามารถตกลงเงื่อนไขที่นายบอกได้ แต่ต้องเพิ่มอีกหนึ่งข้อ เข้าไปในสิ่งที่ตกลงได้ก่อนหน้านี้

นั่นก็คือว่า ให้ระยะเวลาเป็นหนึ่งปี ภายในหนึ่งปี ถ้าถังลั่ว เหยาเหมือนอย่างที่เธอพูดแบบนั้น ทนชีวิตแบบนั้นไม่ได้และเลิก กับเขา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ