บทที่ 620 รวมหัวกันบีบบังคับเธอ

เธอเป็นคนที่เคารพตัวเองมาก

มากถึงขนาดที่ว่าไม่ยอมก้มหัวให้ใครมาก่อน

ต่อให้อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากแค่ไหน ก็จะยอมกัดฟัน ยืนหยัดด้วยตัวเอง แล้วก็ไม่ยอมแพ้ให้กับใครทั้งนั้น

แต่ตอนนี้ เพื่อเขา เพื่อที่จะได้อยู่ร่วมกันกับเขา เธอกลับยอม วางทิฐิและศักดิ์ศรีของตัวเองลง พูดคำพูดพวกนี้กับกูยิง

เขาก็รู้สึกสะเทือนใจขึ้นมาไม่น้อย

แม้ว่าเขาจะสะเทือนใจ แต่กูยิงกลับโมโหสุดๆ

เธอมาที่ทั้งสองคน โกรธจนตัวสั่นไปหมด ก่อนจะพูดขึ้น อย่างเกรี้ยวกราด พวกแก พวกแกกำลังรวมหัวกันบีบบังคับ ฉัน?”

เฟิงยี่ขมวดคิ้ว

“แม่ พวกเราไม่ได้หมายถึงแบบที่แม่พูดนะ แม่เองต่างหากที่ คิดจะขัดขวางพวกเรา”

พูดพลาง ก็กระซิบเบาๆมาหนึ่งประโยค

“แถมนี่มันยุคสมัยไหนกันแล้ว แม่ไม่พอใจอย่างนั้นไม่พอใจ อย่างนี้ หรือยังอยากที่จะคลุมถุงชนกันอยู่อีกเหรอ?”
“นี่แก!

พอเห็นตู้กูยิงโกรธจนแทบจะเป็นลมไป เฟิงก็มือไว เข้าไป ประคองเธอเอาไว้ก่อน

แต่เพิ่งจะแตะโดนตัวเธอ ก็ถูกเธอผลักออกมา

“แกไสหัวไปเดี๋ยวนี้เลยนะ! “เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียง

โกรธแค้น “ฉันไม่มีลูกอกตัญญูแบบแก รวมหัวกับผู้หญิงนอก บ้านมารังแกฉัน ได้ พวกแกรักกันมากขนาดนั้นใช่ไหม ถ้าอย่าง นั้นก็ให้ฉันดูหน่อยว่าพวกแกจะทนต่อแบบทดสอบได้สักแค่ ไหน! พวกเราจะได้เห็นกัน

พูดจบ ก็หันตัวจากไปด้วยความโมโห

ถึงยังไงเฟิงก็ยังกลัวว่าเธอโมโหดขนาดนี้ ออกไปตามลำพัง คนเดียวอาจจะเกิดอะไรขึ้นได้

ก็เลยพูดกับถังลั่วเหยาเบาๆ “ผมจะออกไปดูสักหน่อยนะ

ถังลั่วเหยาพยักหน้า เขาจึงออกตามไปอย่างทันที ข้างนอกวิลล่า หลังจากที่ถูกยิงออกมาแล้ว ก็กำลังจะขึ้นรถ แต่ไม่คิดว่าจะถูกเฟิงยี่เข้ามาขวางตรงประตูรถก่อน

ต่อมา ท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของพวกเหลิงเม่ย ก็เห็น คุณชายรองที่ปกติแล้วจะเอ้อระเหยลอยชาย แต่ก็ทรงพลังสง่า งามอยู่ตลอดเวลาของพวกเขากำลังทำท่าทางออดอ้อนอยู่ต่อ หน้าของตู้กูยิง
“เฟิง แกถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะ!

“ผมไม่ถอย! “เขากอดแขนของคู่กูยิงเอาไว้ ส่ายหัวแม่ แม่ อย่าโกรธเลยนะ ผมกับเหยาเหยารักกันจริงๆ ผู้หญิงที่ผมรักที่สุด ตลอดชั่วชีวิตก็คือเธอคนเดียวเท่านั้น ถ้าไม่ได้แต่งงานกับเธอ ผมคงต้องโสดไปตลอดชีวิตแน่ๆ แม่คงไม่อยากเห็นลูกชายของ แม่ออกบวชหรอกใช่ไหม?

กูยิง โมโหสุดๆ

“แก? บวช? เหอะ! ต่อให้พระอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตก แกก็ไม่มีทางมีความคิดแบบนี้หรอก! เห็นเมื่อก่อนตอนที่แกคบ กับสาวสกุลสังหรือสาวสกุลหลิน ก็บอกเหมือนกันไม่ใช่เหรอว่า พวกเธอก็เป็นคนที่แกรักที่สุด? ตอนนี้ไม่ได้คบกันแล้วไม่เห็นจะ ไปออกบวชอะไรเลย”

เฟิง”..….……….”

ที่ไม่ไกล พวกเหมิ่งเมียต่างพากันหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ เฟิงจ้องพวกเขาตาเขม็ง พวกเขาจึงรีบกลั้นขำเอาไว้ทันที แต่มุมปากที่ยกขึ้นอย่างกลั้นเอาไม่อยู่ มันฟ้องว่าพวกเขา กำลังหัวเราะอยู่ในใจ

เฟิงก็รู้ดี ว่าเรื่องไร้สาระที่ตนเองเคยทำมาในสมัยก่อน ยัง คงทิ้งร่องรอยเอาไว้อยู่ภายในจิตใจของแม่

แต่เมื่อก่อนเขาไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ แค่เล่นๆเท่านั้น แถม เขาก็ไม่ได้เป็นฝ่ายรุกก่อนด้วย มีแต่ผู้หญิงพวกนั้นที่กระโจนเข้าหาก่อนทั้งนั้น

เขาในตอนนั้นก็ไม่แฟน เป็นชายวัยรุ่นปกติมีจิตใจฮึกเหิม ใครฉุดอยู่ล่ะ

พอคิดถึงตรงนี้ เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างหมดหนทาง

แม่ ครั้งผมจริงจังจริงๆทําร้ายจิตใจของผมอีกสักครั้ง แม่อย่าโกรธเลยนะ ให้โอกาสพวกเราครั้งได้ ไหม?

ถึงยังไงสุดท้ายแล้วกูยิงก็ยังรักและเป็นห่วงลูกชาย

เธอไปมองเขา ยิ้มแกครั้ง ถ้าแกออกไป?”

เฟิงยี่แน่นิ่งไป

ตู้ยิงพูดขึ้นต่อฉันจะดูว่าถ้าแกใช่คุณชายรองของ ตระกูลเฟิง แล้วไม่ได้ไม่สามารถใช้ชื่อเสียงของเฟิงกรุ๊ปทำเรื่องต่างได้ เธอยังอยากแต่งงานกับแกไหม”

เฟิงยี่รู้สึกปกติแล้วของตัวเองก็เป็นคนที่ฉลาดมาก แต่ทำไมตอนนี้ ๆถึงดึงได้ขนาดนี้
แต่คำพูดของพอสมองของเขาแล่น พูดขึ้นมาทันที พูดจริงใช่ไหมตู้กูยิงขมวดคิ้ว

เพิ่งพูดขึ้น……ที่แม่ว่าผมออกไปตัว แล้วพวกเราแต่งงานกัน?

ตู้กูยิงแทบไม่เชื่อ ถ้าเพิ่งไม่ใช่คุณชายรองของตระกูลเฟิง แล้ว ไม่เฟิงซื่อกรุ๊ปเป็นพึ่งแล้วด้วย แล้วลั่วเหยายังจะยอม แต่งงาน

พูดอย่างตอนแกเข้าใจเอง ว่าผู้หญิงพวกเห็นเงินขนาดแม่คิดให้ก็กับแกทั้งนั้น

เฟิงยี่แทบไม่ได้ประโยคสุดท้ายของเลย พูดมา ทันทีได้ ถ้าอย่างนั้นตามแม่ว่าเลยก็แล้วกัน พูดนะ ขอ แค่เธอของพวกเรา

กูยิงอึ้งตะลึงไป ยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับมา ก็ถูกเฟิง ผลักไปในรถเสียก่อน

“เอาล่ะอย่างนั้นตอนแม่กลับได้แล้ว จะให้เมียขับรถไปเอง ใช่แล้ว ตอนเหลิ่งเขาช่วยผมเอาทะเบียนบ้านด้วยนะ!

ตู้ยิงไป ก่อนจะถามขึ้น แกจะเอาทะเบียน
เพิ่งค้ำประตูรถเอาไว้ ยิ้มๆ แม่บอกเองไม่ใช่เหรอ? ว่าให้ ผมไปขอเธอแต่งงาน? ถ้าไม่มีทะเบียนบ้านผมจะแต่งงานได้ยัง ไงล่ะ?”

กูยิงอึ้งตะลึง พูดขึ้นมาด้วยความตกใจฉันบอกแกตั้งแต่ เมื่อไรว่าให้ไปขอเธอแต่งงาน?

เพิ่งยกมุมปาก ภายนอกยิ้มแย้มแต่ในใจไม่ใช่

“แม่ ถึงแม้ว่าผู้ชายของตระกูลพวกเราจะเข้มแข็งแข็งแกร่ง แต่ว่าหลายปีมานี้ คนนอกกลับรู้สึกว่าแม่เป็นวีรสตรีมาโดย ตลอด ไม่แพ้ผู้ชายเลย การที่อยู่ในระดับนี้แล้ว แม่คงจะไม่ใช่คน ที่พูดแล้วคืนคำใช่ไหมล่ะ?”

กูยิงนิ่งชะงัก ก่อนจะตอบสนองกลับมา เมื่อตะกี้ตัวเอง หมายความว่าแบบนี้จริงๆ

เธอครุ่นคิด ก่อนจะยืนยันอีกครั้ง ผู้หญิงในวงการบันเทิงแบบ ถังลั่วเหยา ก็ต้องเคยชินกับการยกยอคนตำแหน่งสูงเหยียด คนอยู่เบื้องล่างอยู่แล้ว ไม่มีทางจะยอมตอบตกลงแต่งงา นกับเฟิงที่ไม่เหลืออะไรเลยแน่นอน

ดังนั้นเธอจึงแค่จ้องมองเขาด้วยสายตาเย็นชาได้ ให้แกก็ได้ แต่ว่าแกอย่ามาเสียดายทีหลังก็แล้วกัน! ถึงตอนนั้น ตอนที่แก สูญเสียทั้งเธอสูญเสียทั้งเงินแล้ว ต่อให้แกมาขอร้องอ้อนวอนฉัน ฉันก็ไม่มีทางช่วยแกแน่นอน! ”

เฟิงยี่โบกมืออย่างไม่สนใจเลยสักนิด ได้ เจรจาสําเร็จ!”
ตู้กูยิงจึงจากไป

พอมองตามรถแล่นจากไปแล้ว เพิ่งก็สีหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะ หันกลับเข้าไปในบ้าน

ในห้องรับแขก ถังลั่วเหยายังคงนั่งอยู่ตรงนั้น

ตอนที่สวนกลับตู้กูยิงเมื่อตะกี้ ก็รู้สึกสะใจอยู่ไม่น้อย แต่ตอนนี้พอเธอกลับไปแล้ว ในใจกลับรู้สึกเสียดายที่ทำลงไป ซะอย่างนั้น

เธอใจร้อนเกินไป!

แม้ว่าในใจของตัวเองจะไม่อาจทนดูกยิงที่เห็นแก่ผล ประโยชน์ของตัวเองได้อีกต่อไปแล้วก็ตาม แต่ก็ควรจะอดทนอด กลั้นไว้สักหน่อยต่อให้เพิ่งจะเข้าข้างตนเองก็ตาม

ตอนนี้ท่าซะแม่ของพวกเขาต้องมาปวดหัววุ่นวายเพราะเรื่อง ของตนเองซะอย่างนั้น มันทำให้ในใจของเธอรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย เลยจริงๆ