บทที่ 610 ตัวอาหารระยะยาว

ไม่ว่าเขาจะเลือกอะไร มันก็เทียบเท่ากับการสูญเสียตั๋วอาหาร ระยะยาวถึงลั่วเหยาไป

ดังนั้น ถ้าให้ตัวเหอศี อเลือกเองจริงๆ แน่นอนว่าเขาจะไม่ เลือกเลยสักทาง

เพื่อรักษาสถานการณ์ปัจจุบันให้คงอยู่ต่อไป การไปหาถึงทั่ว เหยาเพื่อดูดเลือดเป็นครั้งคราวนั้น ถึงจะเป็นวิธีที่ได้ผล ประโยชน์ที่สุดสําหรับเขา

แต่ท่าทีของอีกฝ่ายนั้นไม่ยอมอ่อนข้อให้เลย ถ้าไม่เขาทำ พวกเขาอาจจะฆ่าเขาจนตายคาที่แล้ว

คนเหล่านั้นเป็นคนที่มีภูมิหลังและเขาเองก็ไม่สามารถยั่วยุพ วกเขาได้ในขณะนั้นด้วย ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ทำตามคำสั่ง

แต่เมื่อตอนบ่ายที่เขาอยู่ในโรงงานนั้น เขาได้ยินถังลั่วเหยา พูดว่า ที่บ้านยังมีอัญมณีและโบราณวัตถุมากมายแล้ว เขาก็ ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

เงินมากมายขนาดนั้นถ้าเป็นแค่ของเขาคนเดียวมันจะดีแค่ ไหนกันนะ?

คนพวกนั้นรังแกเขาทั้งวัน ยังมาให้เขาคืนเงินอีก และเมื่อก่อน เป็นเพราะเขาไม่มีเงินไม่มีอำนาจเขาจึงไม่กล้าแส่หาเรื่องพวกเขา
แต่ถ้าเขามีเงินก้อนใหญ่ขนาดนี้ เขาจะกลัวใครได้?

เมื่อถึงตอนนั้นเขาก็จะนำเงินนี้หนีไปต่างประเทศแม้คนเหล่านี้ จะรู้ว่าเขาเป็นฆาตกรแล้วจะยังไงล่ะ? ก็คงจะหาเขาไม่เจอเหมือน กัน?

ยิ่งกว่าไปนั้น เขาก็รู้ดีว่า อัญมณีและหยกที่มีมูลค่าเหล่านั้น จะมีค่ามากกว่า 20 ล้านหยวนนี้อย่างมหาศาลแน่นอน

นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขากล้ากระทำแบบนี้

เงินสามารถทำให้คนคลั่งได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่รักเงิน

ขนาดนี้เลย

และเมื่อถึงตอนนั้น เขาจะไม่เก็บนางเด็กที่อยู่ตรงหน้าเขาไว้ แน่

และหนีไปต่างประเทศอย่างลับๆ โดยไม่มีใครรู้เลยเมื่อถึง

ตอนนั้นเขาก็จะเป็นอิสระ เมื่อนึกถึงจุดนี้สายตาของเธอ อก็เผยความบ้าคลั่งที่ร้อนดั่ง

นั่งบนกองไฟออกมา

แม้ว่าจะรู้ดีว่า วิธีการตรงหน้า จะนำความเสี่ยงมาสู่ตัวเอง อย่างมาก

ยิ่งเป็นไปได้ว่าเขาจะละทิ้งแผนทั้งหมดก่อนหน้านี้ไป แต่เขาไม่มีทางให้กลับแล้ว

ถ้าไม่สามารถเอาเงินก้อนนี้ไปได้แม้จะฆ่าถังลั่วเหยาทิ้งเขาก็จะไม่สามารถออกจากประเทศได้

เมื่อถึงตอนนั้นไม่ว่าเผาหยกดั่งหิน เขาก็ไม่อยากตายแล้ว ดังนั้น มาพนันกันดีกว่า!

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้เหอ เสียเงินไปมากซึ่งที่จริงแล้ว เพราะเขาติดการพนัน จนถึงตอนนี้เขาก็ยังมักจะเลือกเล่นการ พนันต่อแทนที่จะทอดทิ้งไป

ดังนั้นเขาจึงตกลงตามคำขอของถังลั่วเหยา

เขาหยิบมือถือของถังลั่วเหยาออกมาแต่เขาก็ไม่ได้ส่งให้ หล่อนโดยตรงแค่ให้หล่อนปลดล็อกและยังคงถือไว้กับตัวเอง

เขาถามว่า “เขาชื่ออะไร?”

ถังลั่วเหยาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “โคตรพ่อง”

เหอศี อ “???”

อะไรวะ?

ใครโคตรพ่อง?

ถังลั่วเหยารู้สึกอาย และยิ้มอย่างเก้อเขิน “รสนิยม นี่คือ รสนิยม”

เหอศี อดูเหมือนจะหมดคำพูด

ที่จริงแล้ว ถังลั่วเหยาก็กลัดกลุ้มมากเช่นกัน เพราะก่อนนี้ เฟิงก็ชอบรังแกหล่อนมาโดยตลอดดังนั้นหล่อนจึงอยากดุด่าคน แต่กลับไม่กล้าเปิดปากด่าเลย

จึงทำได้แค่เปลี่ยนชื่อที่เมมไว้ของเขาว่า “โคตรพ่อง” พอพูดไปหลายครั้งมันก็ติดปากส เหอศี อค้นหาหมายเลขโทรศัพท์ หลังจากโทรออก จึงยื่น

ให้หล่อน

ในอีกฝ่ายเฟิง รอข่าวจากเบื้องล่างมาโดยตลอด แต่ก็ไม่รู้ ว่าทำไมเหอ อคนนี้เหมือนกับได้ระเหยหายไปจากโลกมนุษย์ เลยหาเขาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอเลย

เฟิงโกรธมากอย่างไรก็ตามเขายิ่งแน่ใจว่า การหายตัวไป ครั้งนี้ของถังลั่วเหยามีความเกี่ยวข้องกับเธอคือ

เดิมทีที่เขากำลังกังวลอยู่นั้น อยู่ๆ มือถือก็ดังขึ้น

ตอนแรกเขานึกว่ามีข่าวมาจากข้างล่าง จึงหยิบขึ้นมาอย่าง รวดเร็ว และตกใจไปอย่างรุนแรง

เห็นเพียงสายบนหน้าจอมือถือ ปรากฏสายของถังลั่วเหยา

ขึ้นอย่างฉับพลัน

เขาจึงรับสายขึ้นมาทันที

“ฮัลโหล เหยาเหยา…

“ที่รัก!”

เขายังไม่ทันได้พูดอะไรมาก ก็โดนอีกฝ่ายขัดจังหวะอย่างรวดเร็ว
ฝ่ายตรงข้าม เสียงของถังลั่วเหยาฟังดูเบาและรวดเร็วมาก และไม่มีความรู้สึกถึงอันตรายใดๆ เลย กระทั่งยังถามด้วยรอยยิ้มว่า “ที่รัก เค้าเพิ่งกลับจากที่

ทํางานนะ กำลังเตรียมจะกลับบ้านแล้ว แต่กลับลืมรหัสผ่านที่

บ้าน ที่รักยังจํารหัสผ่านที่บ้านเค้าได้ไหม?”

เฟิงยี่ขมวดคิ้ว

วิลล่าเล็กๆ นั้นของถังลั่วเหยาไม่ใช่ประตูล็อกรหัส

ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่ที่ถังลั่วเหยาเกิดเรื่องขึ้น เฟิงก็ได้ส่ง คนไปเฝ้าที่นั่นตลอด ถ้าถังลั่วเหยากลับมาแล้ว เขาก็จะได้รับ แจ้งอย่างแน่นอน

ดังนั้น…

เฟิงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ทำไมที่รักถึงจำรหัสผ่านไม่ ได้อีกแล้ว? ครั้งที่แล้วก็ลืม เค้าเคยบอกที่รักไปแล้วนี่นา จำไว้ ดีๆ หน่อยสิ? ”

เขาพูดไปด้วย พร้อมกับให้สัญญาณมือกับคนที่อยู่ใต้มือนั้น ไปด้วย โดยสั่งให้พวกเขาขับรถ

อีกฝ่าย ถังลั่วเหยาก็พูดอย่างนุ่มนวลและออดอ้อนว่า “เค้าก็ ไม่ได้ยุ่งมากขนาดนั้น แต่ทำไมแค่แป๊บเดียวก็ลืมมันไปเลย! ที่รัก บอกให้เค้าอีกรอบ ”

เพิ่งถอนหายใจอย่างจนปัญญาพร้อมกับพูดว่า “ได้รหัส ผ่านคือ 845963 จําได้หรือยัง?”
ถังลั่วเหยายิ้มหวานทันที “จำได้แล้วค่ะ รักที่รักนะ”

หลังจากพูดจบ ก็โดนกดวางสาย

ที่นั่นเหอศี อลองใส่หมายเลขนี้ไปและประตูล็อกรหัสก็เปิด ออกจริงๆ

เขารีบจับตัวถังลั่วเหยาไว้แน่น และเดินเข้าไปในบ้านด้วยกัน

และทางนี้ บนรถ

เหลิงเมียได้ยินที่เพิ่งพวกเขาคุยในสายทั้งหมดจากนั้นจึง ถามด้วยใบหน้าที่หนักอึ้งว่า “คุณชายรอง พี่ถังลั่วเหยา….”

ทันทีที่เพิ่งบันทึกสายเสร็จ สีหน้าก็เย็นชาลงทันที เขาออก คำสั่งว่า “ไปที่วิลล่าหลานเร็วเข้า ต้องไปให้ถึงที่นั่นภายใน 5 นาที!”

เหลิงเมียได้ยินดังนั้นหัวใจของเขาหวาดกลัวขึ้นมาเขาจึงพูด อย่างรวดเร็วว่า “ครับ”

รถขับมุ่งตรงไปยังวิลล่าหลานด้วยความเร็วเหมือนอย่างลูก ศรที่พุ่งไปอย่างเป้า

ณ ขณะนั้น ในวิลล่า

ทันทีที่เขาเข้าไปในบ้านถังลั่วเหยาโดนเหอ อมัดด้วยเชือก อีกครั้ง

เพื่อป้องกันไม่ให้หล่อนทำอะไรได้ เหอ อจึงมัดหล่อนไว้ที่ มุมเตียง และยัดผ้าเข้าไว้ในปากหล่อน เพื่อป้องกันไม่ให้หล่อนร้องตะโกนเพื่อดึงดูดให้คนมา ในขณะที่เขากำลังหาของในห้อ งอื่นๆ

ถังลั่วเหยาก็ทำอะไรไม่ได้ หล่อนพยายามจนหมดแรงแล้ว และในตอนนี้หล่อนจึงทำได้แค่รอดูว่าเพิ่งจะมาได้ทันเวลาหรือ

ไม่

เหอศี อเจอเช็ค 20 ล้านหยวนจากกระเป๋าที่หล่อนได้พูดไป นั้น จากนั้นจึงไปที่คลังเก็บของ และพบอัญมณีกับโบราณวัตถุ ที่หล่อนได้พูดไว้

ที่จริงแล้วถังลั่วเหยารู้ว่าที่นี่มีสิ่งล้ำค่ามากมาย

นั่นเป็นเพราะครั้งที่แล้วที่หล่อนมาที่นี่และเจอมันโดยบังเอิญ

เพิ่งพูดว่าที่นี่เป็นสถานที่ซึ่งเตรียมไว้สำหรับหล่อนและแม่ถึง เฟิง คือใคร?

นั่นคือคุณชายที่มีชื่อเสียงซึ่งรู้จักกันดีในแวดวงที่ใหญ่โต หรูหราและฟุ่มเฟือย

ในเมื่อตอนนี้เขาได้ยอมรับถังลั่วเหยาแล้วทางด้านนี้เขาจะไม่ ปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรมต่อหล่อนแน่นอน

ดังนั้น แม้ว่าถังลั่วเหยาจะยังไม่ย้ายเข้ามาแต่เฟิงก็ได้ซื้อ อัญมณีและเพชรพลอยมากมายให้หล่อนล่วงหน้าและนำมาไว้ที่ บ้านแล้ว

สำหรับโบราณวัตถุนั้น เป็นเพราะเขารู้ว่าเมื่อก่อนแม่ถึงชอบ ของลายครามกับผลงานการเขียนตัวหนังสือด้วยพู่กันและภาพวาดเหล่านี้มาก

ต่อมาครอบครัวล้มละลาย และไม่กี่ปีมานี้กาลเวลาก็ผ่านไป อย่างไร้ประโยชน์ ดังนั้นจึงไม่มีโอกาสได้ชื่นชมด้วยความปลื้ม ปีติยินดีอะไรเลย

แต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้กีดขวางหล่อนเลยหล่อนก็ยังมีงานอดิเรกและ มองเห็นคุณค่าของความสามารถในตัวเอง

ในเมื่อเฟิง จริงใจอยากอยู่กับถังลั่วเหยาตลอดไปสำหรับ

แม่ยายแล้วก็ต้องเอาใจเป็นเรื่องธรรมดา

ดังนั้นเขาจึงซื้อของลายครามที่ล้ำค่ามากมายด้วยเงินก้อน ใหญ่

ในนั้นจะเป็นพวกภาพวาดและเครื่องหยกซะส่วนใหญ่

รวมทั้งซื้อเครื่องประดับหยกครบชุดให้กับแม่ถังอีกด้วย ซึ่ง

มันมีค่ามาก

ทั้งหมดนี้ถูกวางไว้ในห้องถังลั่วเหยาเพิ่งรู้เรื่องนี้ในครั้งที่แล้ว

และในขณะนี้เหอศอก็ค้นและรีดไถสิ่งของทั้งหมดเหล่านี้ออก มาแล้ว เมื่อเห็นว่าตรงหน้าหล่อนมีการใส่ของที่ล้ำค่าเหล่านี้จน เต็มกระเป๋าแล้วดวงตาหล่อนก็แดงขึ้นมาทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ