บทที่ 609 ลืมรหัสผ่าน

เหอ อส่งเสียงเยาะเย้ย “แน่นอนว่าสิ่งไหนที่ยิ่งมีค่า ก็ยิ่ง ชอบสิ่งนั้น แหละ? หรือแกคิดว่าฉันน้ำมันเก็บสะสมไว้เล่นนั้นเห รอ?”

ถังลั่วเหยายิ้ม”มันง่ายมากเลยก็พวกหยกเอยภาพวาดเอย อะไรพวกนี้มันมีค่ามากเลยนะและมันก็ง่ายต่อการนำไป เมื่อถึง ตอนนั้นแกก็สามารถไปดูได้”

เหอ อรู้สึกว่าวันนี้ถึงลั่วเหยาแปลกๆ

มันจะเชื่อฟังอะไรขนาดนั้น

หล่อนเชื่อฟังมากจนมันทำให้เขารู้สึกว่ามันไม่จริง

ที่จริงแล้วเนื่องจากสถานการณ์ในตอนนี้ ถังลั่วเหยาไม่กล้า ฝ่าฝืนและต่อต้านเขา

แต่ในเมื่อตัวเองเป็นฝ่ายบอกถึงที่อยู่ของสิ่งของที่มีค่าของตัว เองแล้ว กระทั่งเชิญให้เขาไปนำมายังถามเขาอีกด้วยว่าชอบ อะไรพร้อมกับแนะนำให้เขานำของเบาที่น้ำหนักกว่าอีกด้วย

คนแบบนี้คงบ้าไปแล้ว!

สายตาที่เหอศี อมองไปที่ถังลั่วเหยานั้นก็ค่อยๆ เปลี่ยน เป็นการสงสัยขึ้นมาทันที

อย่างไรก็ตาม ถังลั่วเหยากลับดูเหมือนว่าไม่ได้สังเกตอะไรเลย หล่อนเอาแต่ตั้งใจขับรถ ราวกับว่ามันเป็นเพียงแค่คำ แนะนำแบบลวกๆ และไม่ได้มีความคิดพิเศษใดๆ เลยเท่านั้น

เหอ อจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและไม่สงบ

อยู่ๆ ถังลั่วเหยาก็ส่งเสียง “เอ๊ะ” ไปที่หนึ่ง และชี้ไปที่ร้านขาย เสื้อผ้าและพวกกระเป๋าที่อยู่ไม่ไกลจากริมถนน

“ในนั้นมีกระเป๋าเดินทางขายด้วยไปซื้อสักใบไหม?”

เหอศี อหันศีรษะเหลือบไปมองไปที่ร้านนั้นแวบหนึ่ง มันไม่ได้ อยู่ในเขตชุมนุมชน และคนโดยรอบก็น้อยมาก เพราะร้านไม่ได้ ใหญ่มาก และก็มีพนักงานแค่ 2 คนเท่านั้น

แต่เขากลับมองขึ้นไปอย่างระมัดระวัง และเห็นกล้องวงจรติด

ไว้ด้วย

เขาหันศีรษะกลับมาอย่างเย็นชาพร้อมกับจับกริชที่เอวของถัง ถั่วเหยาแล้วออกแรงเล็กน้อยจากนั้นเขาก็กัดฟันพูดว่า ” หยุด พูดเหลวไหลได้แล้ว! ขับรถของแกซะ!

ถังลั่วเหยาแบะปาก พร้อมกับส่งเสียงซุบซิบ “ฉันไม่ได้รู้จัก

คนดี”

หลังจากพูดจบ หล่อนก็หยุดพูดไปจริงๆ จากนั้นจึงขับรถตัว

เองไปอย่างเงียบๆ

หลังจากขับรถไปประมาณ 20 นาทีรถก็จอดในที่จอดรถของ วิลล่าแห่งหนึ่ง
ถังลั่วเหยาชี้ไปที่วิลล่าซึ่งอยู่ไม่ไกลข้างหน้านั้นและพูดว่า “นี่ ไง ที่นี่แหละ แกจะไปคนเดียวหรือจะให้ฉันพาแกเข้าไปด้วย?”

เหอ อมองไปรอบๆ อย่างระวังตัวเพราะถังลั่วเหยาพาเขา เข้ามา ด้วยเหตุนี้พนักงานรักษาความปลอดภัยจึงไม่ได้สงสัย อะไร

เพียงแค่ ที่นี่เป็นเขตวิลล่าระดับสูง และอุปกรณ์รักษาความ ปลอดภัยจึงสมบูรณ์แบบและครบถ้วนมาก

แต่เขากลับไม่แน่ใจว่าถ้าตัวเขาเองเข้าไปและทิ้งถังลั่วเหยาไว้

ในรถเพียงลำพัง มันจะเกิดเหตุสุดวิสัยอะไรหรือเปล่า

ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจอย่างรอบคอบและพา หล่อนลงไปด้วย เหอ อจ่อกริชไว้ที่เอวของถังลั่วเหยา และตะโกนด้วยเสียง ต่ำ ว่า “แกเข้าไปกับฉัน”

ถังลั่วเหยาเลิกคิ้วขึ้นและไม่ได้ปฏิเสธอะไร จากนั้นพวกเขา จึงลงไปพร้อมกัน

เหอ อคอยผลักหล่อนตลอดจนมาถึงที่ประตูและสั่งให้หล่อน เปิดประตู

ในขณะนั้นถังลั่วเหยาก็นิ่งงันไป

ที่จริงแล้วหล่อนไม่รู้รหัสผ่านของที่นี่

เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านของหล่อนแล้ว แต่ครั้งที่แล้ว หล่อนดื่มจนเมา เชิงพาเลยหล่อนมาที่นี่ และหล่อนจึงค่อยตื่นในวันรุ่งขึ้น

ก่อนหน้านี้ที่อยู่ในโรงงานร้างหล่อนแค่พูดโกหกเพื่อหลอกให้ เหอศี อพาหล่อนออกมา ดังนั้นจึงพูดสุ่มสี่สุ่มห้าไปอย่างนั้น

เดิมทีที่รู้ว่าไม่มีความหวังอะไรแล้ว แต่ก็ยังเลือกที่จะทำ และ หัวใจที่พยายามจะต่อสู้อย่างเต็มที่นั้น คิดไม่ถึงเลยว่าเธอคือ

จะตอบตกลง

หล่อนอุตส่าห์ตั้งการ์ดป้องกันตั้งหลายตลบแล้ว แต่กลับลืม เรื่องที่ตัวเองจํารหัสผ่านที่นี่ไม่ได้

ครั้งที่แล้วเพิ่งเคยบอกกับหล่อนไปแล้วครั้งหนึ่ง เขาบอกว่า ต่อไปที่นี่จะเป็นบ้านของหล่อน หลังจากที่แม่ถึงฟื้นตัวแล้ว ยัง ต้องการสภาพแวดล้อมที่ดีกว่า ในการพักฟื้นร่างกายอีกและ สภาพแวดล้อมที่นี่ก็สบายและเงียบสงบ ซึ่งมันเหมาะสำหรับ การพักฟื้นร่างกายมาก

ในตอนนั้นหล่อนก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก และก็ยังไม่ได้ตอบ ตกลงว่าจะย้ายเข้ามาที่นี่

ดังนั้นเมื่อเฟิง บอกรหัสผ่านกับหล่อนหล่อนจึงไม่ได้ตั้งใจจ รหัสผ่านไว้

และในตอนนี้มันช่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลยจริงๆ !

เมื่อเหอ เห็นว่าหล่อนยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น สีหน้าของเขาก็ หนักอึ้งลงทันที

“แกมัวแต่ถึงอะไรอยู่? ยังไม่เปิดประตูอีก?
สีหน้าถังลั่วเหยาแข็งทื่อ หล่อนยิ้มอย่างพะอืดพะอม

“เอ่อ… ต้องขอโทษด้วยนะ คือว่าฉันลืมรหัสผ่าน ให้ฉันโทร

ไปถามหน่อยได้ไหม?” เหอ อเบิกตากว้างและมองไปที่หล่อนอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“แกบอกว่านี่เป็นบ้านของแกไม่ใช่เหรอ? แม้แต่รหัสผ่าน บ้านตัวเองยังลืม?”

ถังลั่วเหยายิ้มอย่างพะอืดพะอม “พอดีว่าฉันไม่ค่อยอยู่ข้าง นอก ไม่ได้อยู่ที่บ้าน และยังต้องไปอยู่ที่วิลล่าสองสามวันเพื่อ มารับมือกับคุณ ไปๆ มาๆ ก็เลยลืมไป

“อีกอย่าง ฉันอยู่ที่นี่คนเดียวมันกว้างเกินไป บางครั้งมันก็ไม่ สะดวกด้วย ที่นี่จึงเป็นโรงเก็บของสะมากกว่า โดยปกติแล้วฉันก็ กลับมาบ้านน้อยมากด้วย ดังนั้นการลืมรหัสผ่านมันจึงเป็นเรื่อง ปกติ”

อย่างไรก็ตาม เหอ อจะเชื่อหล่อนง่ายๆ อย่างนี้ได้ยังไงกัน

ล่ะ?

เขามองหล่อนอย่างเย็นชาพร้อมกับหัวเราะเยาะเย้ย “แกคง ไม่ได้คิดจะโกหกฉันใช่ไหม?

ถังลั่วเหยาส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

“ไม่ใช่แน่นอน แกคิดว่าแกเป็นคนที่จะโกหกได้ง่ายๆ เหรอ? และที่นี่ก็เป็นบ้านของฉันด้วยแม้แต่พรมเช็ดเท้าข้างในบ้านฉันก็ รู้ว่าเป็นสีอะไร ถ้าแกไม่เชื่อที่ฉันพูดเดี๋ยวแกก็เข้าไปพิสูจน์ด้วยตัวเองก็แล้วกัน

คำพูดนี้ ทำให้เธอคือค่อนข้างเชื่อ

เขามองไปที่ถังลั่วเหยาอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งพร้อมกับถาม

ว่า “แกจะโทรหาใคร?”

ถังลั่วเหยาเม้มปาก และพูดว่า “แฟนของฉัน”

“พอพูดจบ ก็รีบพูดเสริมขึ้นว่า “ช่วงนี้เขาไปทำงานที่ต่าง ประเทศ ตอนนี้คงยังไม่รู้ข้าวที่ฉันหายตัวไป ถ้าฉันโทรหาเขา เขาจะต้องไม่สงสัยแน่”

“ถ้าแกไม่ไว้ใจจริงๆ ฉันสามารถเปิดลำโพงได้นะ ถ้าเกิด อะไรขึ้น แกก็แค่ใช้แทงฉันให้ตายก็ได้แล้ว ฉันจะไม่โทษอะไร เลย”

เหอ อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและรู้สึกว่าทำแบบนี้แม้จะมีความ

เสี่ยงอยู่บ้างแต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร

ยังไงสะคนก็อยู่ที่ต่างประเทศ ต่อให้จะรู้สึกผิดสังเกต ยังไงก็ น้ำ ไกลดับไฟใกล้ไม่ได้หรอก

เมื่อตอนบ่ายที่เขาจัดการกับคนพวกนั้นเสร็จ ในระหว่างทาง เขาก็ถือโอกาสจัดเส้นทางให้ตัวหล่อน

ตอนนี้แค่ต้องเข้าไปนำเงินและของพวกนั้นออกมาจากนั้นก็ ขับรถตรงไปที่ท่าเรือก็ได้แล้ว

เมื่อเขาคิดวิเคราะห์ทุกอย่างแล้ว ใช้เวลาแค่ 20 นาทีก็น่าจะเพียงพอแล้ว

คนคนหนึ่งที่อยู่ในต่างประเทศ เวลาแค่ 20 นาที จะทำอะไร

ได้

เมื่อคิดแบบนี้ เขาจึงวางใจลงได้ อย่างไรก็ตามเขาไม่มีทางรู้แน่นอนก็แค่มือถือเครื่องหนึ่งที่คิด

ทรยศเขา

เพราะเขาไม่รู้ตัวตนของแฟนหนุ่มที่ถังลั่วเหยาพูดถึงนั้น และ คิดไม่ถึงว่า คนคนนั้นจะเป็นคุณชายรองของตระกูลเฟิง เพราะ สามารถพูดได้ว่าเขาในเมืองหลวงเป็นคนที่มีกลอุบายชาญ ฉลาด อย่าพูดถึง 20 นาทีเลยแม้ว่าจะ 5 นาที เขาก็สามารถ จัดคนให้รีบมาจับได้

แต่เรื่องพวกนี้ สำหรับเหอ อ ในตอนนี้ยังคิดไม่ถึงเลยสักนิด ทรัพย์สินที่มหาศาลในนั้นกำลังดึงดูดเขาอยู่ และในตอนนี้เขา ก็ไม่มีทางหันกลับอีกแล้ว

ก่อนหน้านี้มือของกลุ่มคนเหล่านั้นค่อยจับจุดอ่อนของเขา และ คอยขู่เขาว่าจะนําเงิน 10 ล้านหยวนของเขาไปก่อนแล้วค่อย ปล่อยเขาไป

เขาไม่รู้จะทำยังไง จึงทำได้แค่ต้องหาวิธีหาเงิน

อีกฝ่ายรู้ว่าเขามีลูกสาวบุญธรรมที่เป็นซูเปอร์สตาร์ ดังนั้นจึง พุ่งเป้าไปที่ตัวถังลั่วเหยา
ที่จริงแล้วเหอศี อมัตถังลั่วเหยามาโดยครึ่งสมัครใจครึ่งโดน บังคับ

ยังไงสะ ถ้าตามความคิดเดิมของเขา แม้ว่าเขาจะไม่เป็นอย่า กับแม่ของถังลั่วเหยา ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมัดคนมา แต่ยังไงเขา ก็ฉีกหน้าตัวเองมาจนถึงขั้นนี้แล้ว

ยังไงสะทางเลือก 2 ทางนี้ไม่ว่าทางไหนมันก็ไม่ได้มีผล ประโยชน์อะไรกับตัวเขาเลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ