วิวาห์หวาน นายซาตาน ที่รักของฉัน

บทที่ 608 พาหล่อนออกไป



บทที่ 608 พาหล่อนออกไป

จนถึงตอนเย็นเหอศี อจึงปรากฏตัวอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้ไม่มีเสียงอะไรอยู่ข้างนอกเลย เหมือนกับว่าทุกคน หลับกันไปหมดแล้ว

ที่จริงถังลั่วเหยาก็ไม่แน่ใจว่า พวกเขาหลับไปจริงๆ หรือว่า ออกไปกันหมดแล้วแต่ข้างมันเงียบ

เหอ อเข้ามาอย่างลับๆ ล่อๆ พร้อมกับถือพวงกุญแจรถอยู่

ในมือ

เขาเดินมาพร้อมกับแก้เชือกของถังลั่วเหยาออก

เขาแก้เชือกไปด้วย พูดไปด้วยว่า “อีกสักพักห้ามส่งเสียง อะไรเลยนะ เดินตามฉันก็พอแล้ว รถจอดอยู่บนถนนข้างนอกที่ ไม่ไกลจากที่มาก หลังจากที่เราออกไปแล้วก็ขึ้นรถโดยตรงเลย นะ”

เทปกาวที่ติดอยู่บนปากของถังลั่วเหยา โดนฉีกออกตั้งนาน

แล้ว

เมื่อได้ยินดังนั้นก็ถามไปอย่างไม่วางใจว่า “แล้วคนพวกนั้น ล่ะ?”

เหอ อเหลือบมองหล่อนไปแวบหนึ่ง

สายตาที่มองมานี้ เหมือนกับไม่ยอมแย้มพรายความลับออกถึงรู้สึกเสียวหลังตัวเองอย่างกะทันหัน

เหมือนกับพิษตัวกระโดดบนหลัง

ทันทีหลังจากนั้นหล่อนก็เหอ อพูดด้วยที่เป็นชาฉันล่อพวกเขาและในแล้ว

สถานที่แห่งนี้ เป็นที่เขาเรียกกันอุโมงค์ใต้ดินน่าจะเป็น ห้องใต้ดินนะ

เพราะมันเป็นงานร้างการที่ห้องใต้ดินมันเป็นเรื่องปกติ ซึ่งไว้

เพียงแค่ถังลั่วเหยารู้สึกงุนงง

แกงพวกเขาไว้ห้องใต้ดินทำไม?

ถ้าเป็นเพราะอยากพาหล่อนหนีก็แค่ทำให้คนตกใจก็ พอแล้วแล้วเสียแรงเสียเวลาย้ายคนไปด้านล่างทำไม

เหอศี เสียงเขาส่งออกมาทั้งเย็นชาทั้ง

“ที่ซ่อนที่นั่นก็ยังสามารถซ่อนได้หลายวันกว่าพวกเขา จะเห็น ”

ถังลั่วเหยาขยับตัวอย่างทื่อ
ทั้งตัวหล่อนตะลึงงันอยู่ที่นั่นพร้อมกับมองไปที่เขาอย่างไม่ อยากจะเชื่อ

ไม่รู้ว่าเธอคือ หยิบมีดคัตเตอร์มาจากที่ไหน

เขาใช้คัตเตอร์จ่อที่ท้องของถังลั่วเหยา พร้อมกับพูดเยาะเย้ย ว่า “ลูกสาวที่เชื่อ ครั้งนี้เพราะเพื่อช่วยลูกจึงได้ฆ่าคนไป ลูกไม่ ควรทรยศพ่อนะ?”

ถังลั่วเหยารู้สึกเพียงว่าหล่อนเสียวหลัง เหมือนกับความเย็น จากกล้ามเนื้อและผิวหนังกำลังเข้าสู่ไขกระดูก แม้แต่นิ้วก็ยังแข็ง ที่อไป

จากนั้นไม่นานหล่อนก็พยักหน้าอย่างฝืนใจ

“ไม่ คงไม่”

เหอ อขยับนิ้วมือ เพื่อให้สัญญาณว่าให้หล่อนยืนขึ้น

จากนั้นจึงพูดว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วงั้นก็พาฉันไปเอาเงิน เถอะ? วางใจได้เลย ไม่มีใครอยู่ข้างนอกเลยสักคน แค่เธอ สัญญาว่าจะเชื่อฟัง ก็จะไม่มีใครทำร้ายเธอแน่นอน”

เขาพูดอยู่อย่างนั้น พร้อมกับใช้คัตเตอร์จ่อไปที่หล่อน โดยให้ สัญญาณว่าให้หล่อนเดินออกไปข้างนอก

ถังลั่วเหยาก้าวเท้าออกไปด้านนอกอย่างแข็งที่อไปทั้งตัวและ ในทันใดนั้นหล่อนก็เข้าใจในอะไรบางอย่าง

ที่จริง…เขาไม่เคยคิดที่จะปล่อยตัวหล่อนไปเลย!
หล่อนไม่ได้โง่ และเหอ อเองก็ฆ่าคนไปมากมายขนาดนี้แล้ว แต่กลับบอกเรื่องนี้กับเขาอย่าง วางใจและกล้าหาญ

เว้นแต่ว่าหล่อนจะบ้าไปแล้วถึงได้บอกเรื่องนี้กับศัตรูที่ยืนอยู่ ตรงหน้าหล่อนอย่างละเอียด ที่ซึ่งสามารถทรยศต่อหล่อนได้ทุก เมื่อ

ไม่อย่างนั้นก็คือ….เขาไม่เคยคิดที่จะให้หล่อนรอดชีวิตเลยสัก นิด!

คนที่ตายไปแล้วก็จะไม่กังวลว่าหล่อนจะเปิดเผยความลับของ

ตัวเอง

เมื่อนึกถึงจุดนี้ถังลั่วเหยาก็รู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัวความตื่น ตระหนักและความสิ้นหวังก็เข้ามาในหัวใจของหล่อน

ก็เหมือนกับกลุ่มเมฆดำที่หนาทึบ ซึ่งปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าและ

พื้นดินที่มีความรู้สึกหดหูซึ่งทำให้ผู้คนแทบจะพังทลาย

อย่างไรก็ตาม หล่อนก็เม้มริมฝีปาก และไม่แสดงอาการใดๆ

ออกมา

และเดินตามเขาออกไปข้างนอกอย่างเชื่อฟัง

พวกเขาเดินไปได้ไม่ไกล ก็เห็นว่าบนถนนที่อยู่ไม่ไกลนั้น มี รถสีนําคันหนึ่งจอดไว้

คัตเตอร์ในมือของเหอ อจ่ออยู่ที่ท้องของหล่อนตลอด และ เมื่อเขาไปถึงหน้ารถ เขาก็ยื่นกุญแจรถให้หล่อน พร้อมกับถามว่า “ขับรถเป็นไหม?”
ถังลั่วเหยาพยักหน้า

เหอ อจึงส่งกุญแจ ให้หล่อน โดยตรงพร้อมกับสั่งให้หล่อนนั่ง

ที่เบาะหน้า แล้วรีบเดินอ้อมไปยังอีกด้าน และขึ้นจากเบาะหลัง ในช่วงเวลาสั้นๆ นี้มีเพียงช่องว่างของหนึ่งหรือสองวินาที

เท่านั้น

ที่จริงถึงลั่วเหยาอยากจะหนี

แต่ความคิดนี้แค่ผุดขึ้นมาไปแค่ชั่วขณะหนึ่งเท่านั้นและหล่อน ก็ล้มเลิกไป

หนีไม่พ้น!

ที่นี่มันก็อยู่ห่างออกไปจากตัวเมืองมาก ไม่มีคนอยู่รอบๆ เลยสักคน และผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างหล่อนมันหนีไม่พ้นจาก เหอศี อ หรอก

ตัวหล่อนก็ไม่มีอาวุธที่จะป้องกันตัวได้ด้วย แม้ว่าหล่อนจะหนี ก็คงหนีไปได้เพียงไม่กี่ก้าวแล้วโดนจับตัวกลับมาได้

เมื่อถึงตอนนั้น ก็จะทำให้เธอ อโกรธและก็ไม่รู้ด้วยว่าผลที่ ตามมาจะเป็นอย่างไร

เมื่อนึกถึงจุดนี้หล่อนก็กลืนน้ำลายลงอย่างอดไม่ได้ หล่อน สอดกุญแจเข้าไปในช่องกุญแจ และจับพวงมาลัยด้วยมือทั้ง สองข้าง

เหอศี อคาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จแล้วก็เหลือบมองหล่อนไปแวบหนึ่ง เมื่อเห็นว่าหล่อนประพฤติตัวดีและเชื่อฟังตลอด เขาจึง พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

ดูสิ ตอนนี้มันดีกว่าอีก? ถ้าแกเชื่อฟังฉันก็สบายใจ ไม่ ต้องกังวลหรอก เมื่อฉันได้เงินมา ฉันจะปล่อยแกไปแน่นอน และฉันจะไม่ทำให้แกล้าบากอีก

ถังลั่วเหยาทําได้แค่ฝืนยิ้มแล้วสตาร์ทรถอย่างช้าๆ

รถขับอยู่บนถนนด้วยความเร็วคงที่ เหอ อนั่งอยู่ที่เบาะผู้ โดยสาร และคัตเตอร์ในมือของเขาก็ไม่เคยออกห่างจากเอว ของหล่อนเลย

ไม่ใช่ว่าถังลั่วเหยาไม่อยากขับรถหนีไปโดยตรง แต่หล่อนรู้ว่า การเคลื่อนไหวของหล่อนนั้นช้ากว่าเธอคือ

บางทีหล่อนอาจยังไม่ทันได้วิ่งหนี คัตเตอร์ของเหอศี ออาจ

เสียบเข้าไปในร่างกายของหล่อนแล้วก็เป็นได้

หากเป็นเมื่อก่อนหล่อนอาจไม่อยากเชื่อเลยว่าเหอ อจะกล้า ขนาดนี้

แต่ตอนนี้ หลังจากที่รู้ว่ามีคนจำนวนมาก โดนเธอ อย่า ทิ้งและซ่อนศพไว้ หล่อนก็เข้าใจได้ว่า เธอคือในปัจจุบันนี้ไม่ ใช่เหอ อที่หล่อนเคยรู้จักเมื่อก่อนอีกต่อไป

เหอ อที่หล่อนรู้จักนั้น แม้ว่าจะน่าเกลียดเหมือนกัน

แต่ความกล้าก็ยังน้อยกว่า กล้าทำเลวแค่เรื่องเล็กๆ เท่านั้น โดยชอบรังแกผู้หญิง เล่นการพนัน หรือทะเลาะตบตีอะไรพวก
เมื่อเจอเข้ากับพวกกระดูกเหล็กจริงๆ

แต่ตอนนี้มันไม่ใช่

ก็ยังยอมถอย

เหอ ในปัจจุบันนี้ ก็เป็นเหมือนงูพิษที่เย็นชา ซึ่งหากดูจาก ลักษณะท่าทางภายนอกแล้วก็เป็นแค่คนที่ผอมกะหร่องกะแหล่ง และตัวเล็กนิดเดียว

แต่เมื่อถึงจุดจุด หนึ่งแล้วเขาก็จะกระโดดขึ้นมาทันทีและกัด คุณอย่างแรง

พิษก็จะเข้าในเลือดไม่ว่าอยากจะช่วยแค่ไหนก็ช่วยไม่ได้

หล่อนสามารถรับประกันได้ว่า ถ้าหล่อนคิดนอกลู่นอกทางใน ตอนนี้ เหอ อสามารถทำ พวกเรื่องฆ่าคนและหลบหนีได้อย่าง แน่นอน

ดังนั้น ถังลั่วเหยาจึงไม่กล้าทำอะไรบ่มบ่าม

อย่างไรก็ตาม การรอต่อไปมันก็ไม่ใช่ทางเลือก หล่อนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและทันใดนั้นก็พูดขึ้นว่า “แกเตรียม กระเป๋าไว้สําหรับใส่ของหรือยัง?”

เหอ อตะลึงไปครู่หนึ่ง พร้อมกับขมวดคิ้วและมองไปที่

หล่อน

“กระเป๋าอะไร?”

ถังลั่วเหยายิ้มอย่างแข็งกร้าว “ฉันพูดไปแล้วไม่ใช่เหรอ?บ้านของฉันมีอัญมณีและโบราณวัตถุมากมาย ไม่ใช่ว่าแก ต้องการทั้งหมดเหรอ? ต้องน่าของไปใส่กระเป๋าด้วยนะ ที่บ้าน ฉันไม่มีกระเป๋าที่แกสามารถเอาไปได้ด้วย และกระเป๋าที่บ้านก็ เป็นกระเป๋าแบบที่ฉันเคยใช้มาก่อนมันง่ายมากที่คนจะดูออกนะ ถ้าเป็นกระเป๋าขนาดเล็ก มันไม่สามารถใส่โบราณวัตถุได้

ที่จริงแล้วหล่อนก็กำลังเดิมพันอยู่เช่นกัน

วางเดิมพันไว้เพื่อให้เหอ อไม่สามารถละทิ้งโบราณวัตถุที่มี ค่านั้นได้

ในที่สุดเธอคือก็ถามด้วยความสงสัยว่า “บ้านแกมีโบราณ วัตถุอะไรงั้นเหรอ?”

ถังลั่วเหยาได้ยินดังนั้น ก็รู้ว่าเขาติดกับแล้ว

หล่อนแอบถอนหายใจอย่างโล่งใจหล่อนพูดแบบลอยๆ ว่า “เยอะมากเลยนะ แกชอบอะไรล่ะ?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ