บทที่ 606 เป็นของเขาทั้งหมด

เขาพูด พร้อมกับชี้ไปที่ถังลั่วเหยา

ถังลั่วเหยามองไปที่เขาอย่างว่างเปล่า เพราะปากของหล่อน โดนปิดไว้ จึงไม่ได้ส่งเสียงใดๆ

สีหน้าของเหอ อเปลี่ยนไป

“งั้นตอนนี้ที่นายหมายถึงคือ…

ชายที่แขนมีรอยสักนั้น ยื่นมือออกไปวางมือบนไหล่ของ เหอ อ แล้วยิ้มพร้อมกับพูดว่า “น้องชาย ฉันบอกน้องไปแล้ว นิว่า บางครั้งน้องก็ใจอ่อนเกินไป ผู้หญิงคนอื่นเขาทั้ง 2 คนนั้น ไม่ได้รู้จักน้องด้วยซ้ำ และคิดแต่เรื่องหาวิธีหย่ากับน้อง แต่น้อง กลับยังคิดถึงความรู้สึกเก่าๆ และไม่ยอมปล่อยมือไปสักที ทำไม น้องต้องทำเป็นแบบนี้ด้วย? ”

คำพูดนี้เกือบจะทำให้ถังลั่วเหยาอ้วกออกมา นึกถึงแต่ความรู้สึกเก่าๆ และไม่ยอมปล่อยมือเหรอ?

แค่กลัวว่าจะคิดถึงแต่เงินและไม่ยอมปล่อยมือ

เมื่อหล่อนได้ยินคำพูดนี้แม้ว่าจะรู้สึกจอมปลอมแต่เหออฟัง แล้วกลับรู้สึกสุขกายสบายใจ

เขาหัวเราะคิกคักไป 2 ปี แล้วพูดว่า “ฉันคนนี้ไม่ได้เป็นสามี ภรรยากันแค่วันเดียวหรือร้อยวันเป็นมิตรภาพกันหรอกนะไม่ว่านางเด็กนี่จะเรียกฉันว่าพ่อ ฉันก็จะไม่ทำให้เรื่องนี้เด็ดขาดเกิน ไปว่าไหม?”

ชายที่แขนมีรอยสักได้ยินดังนั้น สายตาเขาก็ปรากฏความ

เสียดสีออกมา

ที่เขาแสดงออกมาบนใบหน้านั้นมันช่างเป็นท่าทีที่น่าเคารพ

นับถือซะเหลือเกิน

“ถ้าจะให้ฉันพูดละก็ฉันคิดว่าพี่เป็นคนใจนักเลง! แต่น้องชาย สถานการณ์ในตอนนนี้ น้องต้องดูให้ชัดเจนนะ นางโดนน้องจับ มามัดไว้ที่นี่แล้ว ถ้าน้องคิดว่าจะปล่อยหล่อนไปจริงๆ แล้วต่อไป หล่อนจะยกโทษให้น้องได้เหรอ?”

เมื่อพูดออกไปเหอ อก็ตะลึงไปครู่หนึ่ง

เขากลั่นแกล้งแม่ลูกถังลั่วเหยาพวกหล่อนมาตั้งหลายปี และ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ แม้ว่าถังลั่วเหยาจะค่อยๆ มีชื่อเสียง ขึ้น และไม่ว่าจะเป็นรายได้หรือฐานะทางสังคมก็ตาม

แต่เพียงเพราะมีใบทะเบียนสมรสของเขากับแม่ตั้งอยู่ และใน นามของเขา ก็ยังคงเป็นพ่อบุญธรรมของถังลั่วเหยา

ด้วยเหตุนี้เองเพราะเขามีจุดอ่อนของแม่ถังด้วยดังนั้นเขาจึง ไม่กลัวว่าถังลั่วเหยาจะไม่ฟังตัวเขา

บางทีอาจเป็นความเคยชินที่เขาปลูกฝังมาหลายปี ค่อยๆ ทำให้เขารู้สึกว่า ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตามสุดท้ายถังลั่วเหยา ต้องตามใจในการครอบงำของเขาอย่างเชื่อฟัง
ดังนั้น แม้ว่าครั้งนี้เขาจะมัดหล่อนไว้ที่นี่ก็ไม่เคยคิดมาก่อน เลยว่าหล่อนจะแก้แค้นตัวเขาในภายหลัง

ชายที่แขนมีรอยสักนั้นเห็นว่าเขากำลังตะลึงอยู่ที่นั่น ก็ยิ้ม พร้อมกับตบไหล่เขา

“คิดเอาเองก็แล้วกันนะ อย่างไรเสียเงิน เป็นสิ่งที่เราต้องได้

ส่วนจะจัดการกับคนยังไงนั้น ก็อยู่ที่น้องแล้วกัน”

หลังจากพูดจบ ก็พาคนออกไป

เหอ อยืนอยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

เขาหันศีรษะกลับมาและมองไปที่ถังลั่วเหยาที่โดนมัดติดอยู่ กับเสาคอนกรีต ในสายตาของเขาก็เผยความโหดร้ายขึ้นมาใน ทันที

เขาย่อตัวลงพร้อมกับเขาฉีกผ้าขี้ริ้วที่อุดอยู่ในปากของหล่อน

ออก

“เหอ อ! แกมันบ้าไปแล้วเหรอ? รู้ไหมว่าตอนนี้แกกำลังทำ อะไรอยู่? รีบปล่อยฉันสะ

ในที่สุดถังลั่วเหยาสามารถพูดได้หล่อนรีบตะโกนออกไปทันที เหอ อมองไปที่หล่อน ความโหดร้ายบนรูปร่างหน้าตาของ เขายิ่งอยู่ก็ยิ่งเข้มขึ้น

หลังจากนั้นไม่นานจึงพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าร้องตะโกน เลย ต่อให้เธอจะตะโกนจนคอแตก มันก็ไม่มีใครได้ยินเธอหรอก

ถังลั่วเหยาได้ยินดังนั้นสีหน้าของหล่อนก็เปลี่ยนไปทันที

เดิมทีทีสีหน้าซีดเล็กน้อยนั้นวินาทีนี้ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของ เลือดเลยแม้แต่น้อย หล่อนมองไปที่เหอ อ อย่างไม่น่าเชื่อ พร้อมกับถามว่า “ที่นี่

ที่ไหน? แกพาฉันมาที่ไหน?

เหอ อยัดเค้กเข้าไปปากหล่อนอย่างเฉยชาและพูดว่า “ไม่ ต้องถามแล้ว ถามไปฉันก็ไม่บอกหรอก ตอนนี้กินได้ก็กิน ดื่ม ได้ดื่มไปสะ กินอิ่มดื่มอิ่มก็ออกเดินทางไปดีๆ

ถังลั่วเหยาแข็งทื่อไปทั้งตัว หล่อนกินเค้กที่โดนยัดใส่ปากไป ไม่กี่ค้าอย่างรวดเร็วจากนั้นก็คายออกมา

“ออกเดินทางอะไร? แกจะพาฉันไปไหนอีกตกลงพวกแกคิด

จะทําอะไรกันแน่?

เหอศี อไม่ได้พูดอะไร

เพียงแค่สายตานั้นได้ทรยศต่อความคิดของเขาซะแล้ว

เขาพูดอย่างเย็นซาว่า “อย่าโทษฉันเลย ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ เหมือนกัน ใครให้เธอมองเงินเหมือนชีวิตขนาดนั้นล่ะและยอม โอบกอดทุกคนให้ตายไปด้วยกันโดยไม่ให้เงินฉันเลย ดังนั้น ตอนนี้ฉันจึงทำได้แค่นี้”

ถังหลัวเหยาได้ยินคำพูดของเขา ก็ไม่เข้าใจเลยว่าเขากำลังหมายถึงอะไร

เข้าใจเพียงสัญญาณเดียว

“แก แกทําเพื่อเงินเท่านั้น ใช่ไหม? เหอ อ แกบ้าจริงหรือ แกล้งกันแน่? ฉันสัญญากับแกแล้วไม่ใช่เหรอว่าขอแค่แกยอม หย่า ฉันก็จะให้เงินแก 50 ล้านหยวน? แล้วทำไมแกยังทำอย่างนี้ อีก? หรือว่าเงินพวกนั้นมันยังไม่พอ ให้แกทําลายอีก?”

หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและกัดฟันพูดด้วยความ เคียดแค้น

เหอ อมองไปที่หล่อนด้วยความอย่างเยาะเย้ย

50 ล้านหยวนเหรอ? ฮ่าๆ ! เธอมีเงิน 50 ให้ฉันจริงๆ เหรอ? หรือเพราะฉันโง่? มันน่าโกหกขนาดนั้นเลยเหรอ? แก แค่ต้องการหาข้ออ้างที่จะไล่ฉันออกไปหลังจากที่แกร่งแค่นั้น เอง!”

เขาพูดอยู่อย่างนั้น ก็นึกอะไรขึ้นได้ในทันทีจากนั้นก็ย่อตัวลง อีกครั้งและดึงเสื้อผ้าของหล่อน

“บอกมาตรงๆ สิว่าเช็ค 20 ล้านหยวนนั้นอยู่ที่ไหน? แค่แก

พูด ฉันสัญญาว่าจะปล่อยแกไป คิดยังไงบ้างล่ะ?”

ถังลั่วเหยามองไปที่เขา และรู้สึกตลกขึ้นมาในทันที ดังนั้นหล่อนจึงหัวเราะออกมาจริงๆ

“เหอ อ แกว่าแกป่วยไปหรือเปล่า! ทั้งๆ ที่เงินเยอะขนาดนั้นกลับไม่เอา แต่ดันกลับมาทำบุ่มบ่ามเพื่อการเสี่ยงครั้งใหญ่ ด้วยเงินเพียง 20 ล้านหยวน สมองของแกมีปัญหาหรือเปล่า?”

เหอ อคิดไม่ถึงเลยว่าในเวลานี้แล้วหล่อนยังมีความกล้า

เขาได้

ทันใดนั้นเขาก็โกรธมาก จากนั้นเสียง “พระ” ก็ดังขึ้นและ หล่อนก็โดนตบไปที่หนึ่ง

“กูบอกให้มึงพูดที่อยู่ของเงินก้อนนั้น!!

เขาส่งเสียงร้องตะโกนเพราะว่าเขาโกรธ ทั้งร่างกายของเขา

จึงสั่นเล็กน้อย

ถังลั่วเหยา โดนตบจนกระเด็นไปด้านข้าง มุมปากหล่อนตลบ อบอวลไปด้วยกลิ่นคาวของสนิม

หล่อนหายใจเข้าลึกๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “งั้นเอาอย่างนี้สิ แกปล่อยฉันก่อน แล้วฉันจะบอกแกว่าเงินก้อน นั้นอยู่ที่ไหน

เหอ อจ้องหล่อนอย่างดุร้าย เพราะความโกรธดวงตาของ เขา จึงเกือบจะแดงก่ำ

ถังลั่วเหยากลับไม่กลัวเลยแม้แต่น้อยแต่กลับจ้องมาที่เขาด้วย

สายตาที่สงบ

แม้แต่น้ำเสียง ก็ยังเกือบจะเจรจาด้วยความสงบ

“แม้ฉันจะไม่รู้ว่าแกเกี่ยวข้องกับกลุ่มคนข้างนอกนั้นยังไง แต่ฉันมองออกว่า พวกเขาก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับแก เลยให้แกมัด ฉันแทน ส่วนใหญ่แค่ใช้แค่แก แล้วเงิน 20 ล้านหยวนนั้นล่ะ กับพวกเขาแล้วแกจะเหลือสักเท่าไหร่”

“ทำไมแกไม่ปล่อยฉันไปก่อนละ อย่างนี้แล้ว เงิน 20 ล้าน หยวนนี้เป็นของแกทั้งหมดและแกก็ไม่จำเป็นต้องหย่ากับแม่ฉัน แล้วต่อไปแกยังสามารถใช้เรื่องการหย่ามารีดไถฉันอย่างดุร้าย

อีกครั้งนะยังไงซะฉันก็ไม่สามารถทําอะไรกับแกได้ใช่ไหมล่ะ?” ต้องบอกว่า คำพูดของถังลั่วเหยา ทำให้เขาตื่นเต้นมาก

อย่างไรก็ตามนั่นมันเป็นเงิน 20 ล้านกว่าหยวนเลยนะ!

ถ้าเงินทั้งหมดนั้นเป็นของเขาเขาก็จะซื้อได้และต่อไปเขาจะ ไม่ต้องทนทรมานแบบนี้อีกแล้ว

เมื่อนึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นได้ สายตาของเธอ อก็บ้าคลั่ง

ขึ้นมาทันที

เขามองไปที่ถังลั่วเหยาด้วยสายตาที่เกือบจะหวาดระแวง เขาลดเสียงลงแล้วพูดว่า “เธอแน่ใจนะ แค่ฉันปล่อยเธอไป เธอจะมอบเงินก้อนนั้นให้ฉันจริงๆ ?”

แม้ว่าความรู้สึกถึงลั่วเหยานั้นจะขึ้นๆ ลงๆแต่การแสดงออก ของหล่อนยังคงสงบมาก

อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเล่นละครมาตั้งมากมายแล้วในวินาทีที่ สําคัญขนาดนี้จะยอมสูญเสียโอกาสนี้ไปได้อย่างไร?

หล่อนพูดอย่างใจเย็นว่า

“ใช่แค่แกปล่อยฉันไปเงินทั้งหมดจะเป็นของแก”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ