บทที่ 605 หญิงสาวราคาถูก

ต่อมา จึงหนิงจึงอธิบายสิ่งที่หล่อนควรระวัง

เสี่ยวเหอรับปากไป และหลังจากอธิบายเสร็จ หล่อนจึงวาง สายไป

ทันทีที่ทางนั้นวางสายจึงหนิงก็บอกเรื่องนี้กับลู่จึงเป็นไป

ในด้านการหาคนในประเทศนั้น จึงเป็นมีความสามารถ มากกว่า

หลังจากที่ลู่วิ่งเซินฟังแล้ว จึงรีบให้ซูมออกคำสั่งไปทันที จากนั้นไม่นานคนเหล่านั้นจึงเริ่มปฏิบัติการ และในขณะนั้นเอง ในอีกด้านหนึ่ง

วันนี้เพิ่งไปเลือกคนรับใช้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมจากวิลล่า ด้วยตัวเองมาไม่กี่คน และเขาก็ดีใจที่จะบอกข่าวดีกับถังลั่ว เหยา แต่กลับได้รับข่าวว่าหล่อนถูกลักพาตัวไปแล้ว

เฟิงตกใจมากและเขาก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้วดังนั้นเขาจึงรีบ ไปที่สถานีตำรวจทันที

ไม่นานเขาก็เข้าใจในเหตุการณ์ทุกอย่างที่ผ่านมา

สีหน้าเขาก็มืดครึ้มลงทันทีราวกับว่าสามารถหยดน้ำออกมาได้
เมื่อเสี่ยวจึงเห็นสีหน้าที่ลำบากใจของเขานั้นแล้ว ก็รู้สึกกลัว หล่อนจึงพูดอย่างมั่นว่า “คุณชายเฟิงคะ พี่ลั่วเหยา…พี่เขาคงจะ ไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ?

เพิ่งเหลือบมองหล่อนอย่างไร้ความรู้สึกและไม่ได้พูดอะไร ออกไป จากนั้นก็หันตัวและจากไป

เมื่อทุกคนเห็นภาพด้านหลังที่จากไปของเขาแล้ว ต่างก็พา

กันงุนงง และไม่รู้ว่าที่เขาทำแบบนี้มันหมายถึงอะไรยิ่งไม่รู้สึกว่าเขา

กําลังจะไปไหน

ในขณะนั้น เซ่เซียวก็อยู่ที่นั่นด้วย เพราะวันนี้เขามากับผู้กำกับ เพื่อมาอธิบายความคืบหน้าของสถานการณ์

เมื่อเห็นสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว เขาก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่

ได้

เขาตบไหล่ปลอบใจเสี่ยวจึงพร้อมกับพูดว่า “อย่ากังวลเลย หล่อนน่ะเป็นคนที่ฟ้าย่อมคุ้มครองอยู่แล้ว มันจะไม่เป็นไร หรอก”

ที่จริงแล้ว หล่อนรู้สึกไม่สบายใจ

ทําไมถึงเกิดเรื่องกับถังลั่วเหยา และคนที่ออกหน้าก็ไม่ใช่สิ่ง หนิงแต่กลับเป็นเฟิงล่ะ?

แม้ว่าเฟิงจะเป็นผู้ถือหุ้นของอานหนิงกั๋ว ถ้าพูดอย่างจริงจัง ก็ถือเป็นเจ้านายของถังลั่วเหยาเหมือนกัน แต่เมื่อก่อนก็เคยมีนักแสดงคนอื่นที่เกิดเรื่องแบบนี้และเขาก็ไม่เคยออกหน้าเลย

ตอนนี้ เขากลับออกหน้าเข้ามาถามด้วยตัวเอง ราวกับว่า

เขากังวลมาก

หรือว่า….พวกเขามีความสัมพันธ์อะไรกัน?

ในเวลานี้เซ่เซียวจะไม่ได้คิดกับพวกเขาในแง่ของคู่รักเลย

แต่แค่รู้สึกว่าท่าทางของเฟิงที่มีต่อถังลั่วเหยาค่อนข้างแปลก แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากอย่างไรก็ตามสิ่งสำคัญที่สุดในตอน นี้ก็คือช่วยถังลั่วเหยาส่วนเรื่องที่เหลือนั้นมันไม่สำคัญอะไรทั้งนั้น

ทันทีที่เพิ่งออกมาจากสถานีตำรวจอยู่ๆ เขาก็โดนจับโดยเงา ร่างหนึ่ง

ได้ยินแค่เสียง “ปัง” ดังขึ้นที่หนึ่ง

เขาไม่ได้สังเกตเลยว่า เขาโดนอีกฝ่ายโจมตีไปโดยไม่ได้ รับมือเลย ปลอกคอของเขาโดนอีกฝ่ายจับไว้ และร่างกายของ เขาก็ถูกกดทับไว้บนรถอย่างรุนแรง

“เฟิง! แกเคยพูดว่าจะปกป้องหล่อนไม่ใช่เหรอ? และเคย

บอกด้วยว่าแกจะไม่ให้หล่อนโดนทำร้ายน? แล้วตอนนี้ล่ะมันเรื่อง อะไร? โอ้?”

แขนข้างหนึ่งของกดหน้าอกของเขาอย่างแรง และล็อกคอ ของเขาไว้ ดวงตาคู่นั้นแดง เขาโกรธมากจนจะลุกเป็นไฟ

เหลิ่งเมียมาพร้อมกับเปิงเมื่อเห็นดังนั้นสีหน้าก็เย็นชาลงทันทีและเขากำลังจะก้าวไปข้างหน้า

อย่างไรก็ตามกลับโดนเฟิงยกมือขึ้นและห้ามไว้

เขามองไปที่ อย่างว่างเปล่า และพูดอย่างเย็นชาว่า “ปล่อย อย่างไรก็ตาม กลับไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ

เขาก็เพิ่งได้ทราบข่าวที่ถังลัวเหยาเกิดเรื่อง ในขณะที่เพิ่งเกิด เรื่องเหมือนกัน

ในขณะนั้นเอง ลมหายใจของเขาก็เกือบจะหยุดลงเมื่อรู้ หล่อนโดนลักพาตัวไปเมื่อคืนนี้ เขาก็ทั้งกังวลทั้งโกรธ

หลังจากตรวจสอบไปรอบหนึ่งก็ไม่ได้ข่าวอะไรเลยสักนิดเขา จึงมาหาเฟิง ด้วยความโกรธ

เพิ่งมองเขาอย่างเย็นชาเขาพูดไปคำและก็พูดอีก “ฉันจะพูด

อีกครั้งนะ ปล่อยสะ

จ้องอย่างดุร้ายไม่ได้มีความคิดที่จะปล่อยเขาเลยสักนิด และยังคงดึงเสื้อผ้าของเขาไว้อย่างแน่น

“แกต้องบอกฉันก่อนว่า ตกลงหล่อนอยู่ที่ไหนกันแน่?”

อย่างไรก็ตาม เมื่อเสียงเงียบลงก็รู้สึกเจ็บที่แขน และเพิ่ง ไม่รู้ว่าเขาทำไปได้ยังไงอยู่ๆ ก็บิดแขนทั้งสองข้างของเขา แล้ว คว่ำาเขาลงบนพื้นดิน

ฉู่ยี่เจ็บจนกรีดร้องไปทีหนึ่ง
เหลิ่งเมียรีบก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและขว้างอยู่ตรงหน้า เฟิงยี่

แล้วมองไปที่อู่ยี่ที่โดนเหวี่ยงลงพื้นอย่างเย็นชา

ฉ่ยี่โกรธมากเขาไม่เคยคิดว่า เพิ่งจะกล้าเหวี่ยงตัวเองลงกับ พื้นจริงๆ เขากล้ากำเริบเสืบสานอย่างนี้ได้ยังไงกัน

เป็นเพราะเขาปกป้องลั่วเหยาได้ไม่ดีเองตอนนี้ไม่เพียงแต่ไม่ ยอมรับความผิด ยังอวดดีขนาดนี้เสียอีก

หรือว่าในสายตาของเขาชีวิตความเป็นความตายของลั่วเหยา ไม่สําคัญเลยงั้นเหรอ?

ฉู่เกลียดจนเข้ากระดูกดำ และพูดอย่างโกรธเคืองว่า “เพิ่ง ยี่! ลั่วเหยาตาบอดจริงๆที่ตอนนั้นชอบแก!”

เฟิงยี่ปัดเสื้อผ้าที่เลอะของตัวเอง แล้วมองไปที่ อย่าง

เหยียดหยามเหมือนกับมองขยะอย่างไงอย่างนั้น

“ตอนนี้แกก็ยังไม่มีสิทธิ์พอที่จะมาพูดแบบนี้! หล่อนไม่ได้ เสียใจ แต่มันก็ไม่ใช่ว่าแกจะมีอำนาจตัดสินใจ

เมื่อพูดจบก็ไม่ได้สนใจเขาอีกเขาก้าวเท้าขึ้นรถ แล้วจากไป อย่างไม่สนใจ

โดนผู้คนเพิกเฉยอย่างที่สุด เมื่อมองไปที่ท้ายรถซึ่งกำลัง จากไป ก็ใช้หมัดทุบ ลงกับพื้นอย่างดุร้าย

และในรถ เฟิงก็ยื่นรูปถ่ายรูปหนึ่ง ให้เหลิงเมียและพูดกำชับอย่างเย็นซาว่า “ไปตรวจสอบสถานที่เดินทางของคนคน นี้ให้หน่อยมีข่าวอะไร รีบมาบอกฉันทันที

เหลิ่งเม่ย มองไปที่ผู้ชายซึ่งอยู่ในรูปถ่ายนั้น ก็รู้สึกประหลาด

“คุณชายรองคุณคิดว่า…”

เฟิงยี่หรี่ตาลงอย่างเฉยชา

คนคุ้นเคยกระทําโจรกรรม จนถึงตอนนี้ยังไม่ได้ติดต่อเรียกขอ เงินจากที่นี่เลย คนแบบนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น

นั่นก็คือเหอศี อ

เห็นได้ชัดว่าเหลิงเมียก็นึกเรื่องนี้เช่นกันสีหน้าเขาหวาดกลัว จากนั้นจึงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ครับ”

ณ ขณะนั้น ในโรงงานร้างในเขตชานเมือง

รอบด้านเต็มไปด้วยกำแพงคอนกรีตสีดำที่หนาวจัดบนพื้นมี น้ำและคราบสกปรกไหลผ่านและทั่วทั้งโรงงานก็เต็มไปด้วยกลิ่น เหม็นอับ

ตรงกลางเป็นพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่ และในพื้นที่โล่งนั้นมี เสาคอนกรีตหลายต้น อยู่

ในเสาคอนกรีตต้นหนึ่งนั้น มีคนโดนมัดไว้อย่างโกรธเป็นฟืน เป็นไฟ

เห็นเพียงมือทั้ง 2 ข้างของหล่อนโดนมัดไว้ด้านหลังผม ยุ่งเหยิงและบนเสื้อผ้าของหล่อนก็เปื้อนด้วยไปน้ำสกปรก
รูปร่างผอมบางและอ่อนแอและนั่นก็คือผู้หญิงที่โกรธเป็นฟืน เป็นไฟคนหนึ่ง

มีเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอก

ผู้หญิงที่โดนมัดอยู่นั้นก็ขยับตัวพร้อมกับลืมตาขึ้นอย่างมาก ล่ามาก

เหอ อถือชามข้าวไว้ชามหนึ่งและเข้ามาด้วยใบหน้าที่เป็น ชาจากนั้นจึงย่อตัวลงตรงหน้าหล่อน แล้ววางชามข้าวลงบนพื้น ตรงหน้าหล่อน

“แม่งเอ๊ย กูหามาครึ่งวันก็หาไม่เจอเช็คครั้งที่แล้วของมึง ถึงมันโกหกกูหรือเปล่าวะ!”

ถังลั่วเหยามองไปที่เหอ อ เพราะหล่อนหิวมาทั้งวันทั้งคืน

แล้วและร่างกายหล่อนก็ไม่มีเรี่ยวแรงใดๆ เหลือเลย แม้แต่พูด

หล่อนก็แทบจะพูดไม่ออกแล้ว

ปากของหล่อนยังโดนปิดด้วยเทป และไม่สามารถส่งเสียงได้ ดังนั้นจึงทำได้แค่มองไปที่เขาอย่างเงียบๆ

เหอ อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นจึงเรียกสั่งพวกผู้ชายที่อยู่ ข้างนอกว่า “เฮ้ยเราจะทำยังไงต่อไปวะ?”

ชายร่างอวบคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมแขนที่มีรอยสัก

“ในเมื่อหาเงินไม่เจอนั้นก็โทรของหล่อนยังมีแม่อยู่ไม่ใช่เห รอ? หล่อนต้องรู้ว่าเงินอยู่ที่ไหนแน่นอน”
เหอศี อได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว และรู้สึกไม่ค่อยพอใจ

“ฉันไม่อยากโทรหาหล่อน ถ้าบอกหล่อนแล้ว ข่าวที่นาง อยู่ในมือฉัน ทุกคนก็จะรู้ และเมื่อถึงตอนนั้นฉันจะกำจัดการตก เป็นที่ต้องสงสัยได้ยังไงล่ะ?”

เมื่อชายที่แขนมีรอยสักได้ยินดังนั้น ก็หัวเราะออกมาทันที

“โอ้โฮ ยังกล้าหวังว่าจะกำจัดการเป็นผู้ต้องสงสัย แล้วจะกลับ ไปเป็นซูเปอร์สตาร์อีกเหรอพ่อคุณ? แล้วไอ้ผู้หญิง นายตกลง ราคาถูกนี่ล่ะจะตกลงด้วยไหม?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ