บทที่ 596 เหมือนเขามาก

เพิ่งเปิดไฟด้านหน้า พยุงเธอและเปลี่ยนรองเท้าให้ จากนั้นจึง อุ้มเธอเข้าไปด้านใน

ถังลั่วเหยาเริ่มสร้างเมาแล้ว หลังจากที่ผ่านไปสักพัก มองไปรอบๆ ถามอย่างสะลึมสะลือ “ที่นี่ที่ไหนคะ” เฟิงตอบด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “บ้านของคุณ “บ้านฉัน? ”

ถังลั่วเหยาเผยใบหน้าตกตะลึง

ต่อมา เธอจึงนึกขึ้นได้ว่าคนที่พยุงเธอมาไม่ใช่เสี่ยวฉิง แต่ เป็นผู้ชายคนหนึ่ง

ผู้ชายตรงหน้า หล่อมาก ดวงตาก็น่ามอง ทำไมถึงได้คุ้นแบบ

นี้นะ

เธอมองเขาด้วยท่าทางสงสัย ยื่นมือออกไป หยิกแก้มเขา เอ๋ ไม่ใช่สิ เธอพึ่งดื่มไปไม่ใช่เหรอ ทำไมอยู่ๆ มาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ

ที่นี่คือที่ไหนนะ

อีกอย่าง ผู้ชายตรงหน้าเป็นใคร ทำไมถึงได้เหมือนเฟิงจังเลย
เมื่อนึกถึงผู้ชายคนนั้น สีหน้าถังลั่วเหยาก็บิดเบี้ยว

เธอหยิกแก้มของชายหนุ่ม บิดจมูกคนของเขา จากนั้นบอก “คุณคิดว่าคุณไปทำหน้าให้เหมือนเฟิง แล้วฉันจะเชื่อคุณเหรอ”

“เหอะๆ คุณบอกว่าที่นี่คือบ้านฉัน บ้านฉันเป็นยังไงฉันจะไม่รู้ เลยเหรอ จะโกหกก็ให้มันเนียนหน่อยไม่ได้หรือไง คิดว่าฉันโง่เห

รอ”

มือข้างหนึ่งของถังลั่วเหยาดเอวเขาเอาไว้ อีกข้างยกขึ้นกด ๆ ไปที่แผ่นอกของเขา

ใบหน้าเล็กเชิดขึ้น สีหน้าอวดเก่ง ท่าทางแบบนั้นราวกับกำลัง บอกว่า

แม่เจอมาหมดแล้ว คิดจะมาหลอกแม่ ฝันไปเถอะ

เฟิงยี่ขมวดคิ้ว ไม่รู้เธอไปเรียนท่าทางแบบนี้มาจากไหน เวลานี้ คร้านที่จะคุยกับเธอ ชี้ไปที่ห้องน้ำ ถาม “จะให้ผมอาบ ให้ หรือจะอาบเอง”

ถังลั่วเหยามองตามนิ้วของเขาด้วยท่าทางมึนงง พลันชะงัก จากนั้น ถามคำถามที่เธอไม่ควรถามที่สุดออกมา “อาบอะไร”

เพิ่งเผยรอยยิ้มร้ายออกมา

รอยยิ้มนั้น เยือกเย็น และร้ายกาจ
เขาปลดกระดุมเสื้อตัวเองช้าๆ จากนั้นถอดเสื้อสูทตัวนอกออก

มุมปากยกยิ้ม ยิ้มออกมา “ดูเหมือนว่า คุณต้องการให้ผมอาบ

ให้”

ถังลั่วเหยาชะงัก ยังไม่ทันได้สติ ภาพตรงหน้าพลันหมุนติ้ว ร่างทั้งร่างถูกอุ้มขึ้นมา เดินเข้าไปในห้องน้ำ

หนึ่งนาทีหลังจากนั้น ในห้องน้ำ มีเพียงเสียงกรีดร้องของหญิง สาว

“กรี๊ด เฟิงยี่ ไอ้คนบ้า

“เมื่อกี้ไม่ใช่ไม่รู้จักผมเหรอ ตอนนี้รู้จักแล้ว”

“อือ…ฉันใกล้จะจมน้ำแล้ว ช่วยฉันด้วย”

น้ำยังคงหมุนวน ชายหนุ่มเชยปลายคางเธอขึ้นมา บอก “มอง ให้ดีว่าผมคือใคร

ถังลั่วเหยาสำลักน้ำจนดวงตาแดงก่ำ มองเขา ท่าทางน่า

สงสาร

เบ้ปาก เอ่ยออกมาอย่างไม่เต็มใจ “เฟิง”

“ผมเป็นผู้ชายของคุณ จําเอาไว้

ถังลั่วเหยาแทบอยากร้องไห้

แต่ยังคงพยักหน้าอย่างว่าง่าย “จำได้แล้ว”

“แบบนี้สิถึงเป็นเด็กดีหน่อย”
คืนนั้น เป็นคือที่ไร้สาระที่สุด

เช้าวันต่อมา

ถังลั่วเหยา โดนความปวดเมื่อยปลุกขึ้นมา

ทั่วทั้งร่างไม่มีส่วนไหนเลยที่จะไม่เจ็บปวด จากคอถึงแขน จาก เอวจนถึงต้นขา รู้สึกราวกับโดนสิบล้อทับ

เธอขมวดคิ้ว นวดคอและลุกขึ้นนั่ง

เมืองไปรอบๆ ห้องแปลกตา ถูกตกแต่งงดงามหรูหรา สีโทน ธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นการตกแต่งหรือออกแบบต่างก็ละเอียด สวยงาม มีความเป็นผู้หญิง

แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวเข้ามา ทำให้ทั่วทั้ง ห้องกลายเป็นสีทอง ให้ความรู้สึกอบอุ่น

เธอขมวดคิ้วท่าทางสงสัยโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าตอนนี้ตนเองอยู่

ที่ไหน

ความทรงจําเมื่อคืน หายไปกับแอลกอฮอล์หมดแล้ว

ความทรงจำของเธอหยุดอยู่ที่เธอโทรหาเสี่ยวนิ่ง เพื่อให้มา

รับตัวเอง

นอกนั้นก็จำไม่ได้แล้ว

เพราะแบบนี้ แน่นอนว่าจำไม่ได้ว่าสุดท้ายเฟิงยี่เป็นคนมารับ

เธอ

ดังนั้น…ที่นี่คือที่ไหน
ถังลั่วเหยาลงจากเตียงด้วยความแปลกใจ มองสังเกตไปทั่ว ห้อง เมื่อเดินไปหยุดอยู่หน้ากระจกจึงพบว่า ชุดที่เธอสวมอยู่ ไม่ใช่ชุดที่ใส่ไปทานข้าวเมื่อคืน

เธอไม่รู้ว่าเธอเปลี่ยนมาสวมชุดนอนผ้าไหมนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ชุดนอนคุณภาพดี สวมเข้าไปแล้วช่วยให้นอนหลับสบาย แม้ นอนมาทั้งคืน ก็ไม่มีรอยยับย่นใดๆ

ถังลั่วเหยายิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่

และในตอนนั้นเอง ประตูห้องนอนก็ถูกผลักเข้ามา เพิ่งเดิน

ตามเข้ามา

“ตื่นแล้วเหรอ”

ถังลั่วเหยาตกใจ หันกลับไปมอง มองเขาที่มาใหม่ ยืนอยู่นาน

กว่าจะได้สติ

ถอนหายใจ

“เป็นคุณเองเหรอ ที่นี่ที่ไหนคะ ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

เพิ่งจ้องเธอนิ่ง รู้ว่าความทรงจำเธอหายไป จึงยิ้มออกมา ด้วยท่าทางอารมณ์ดี

“คุณคิดว่าไงล่ะ”

“ฉันเหรอ”

ถังลั่วเหยามึนงง
ทำไมต้องเป็นเธอที่บอกล่ะ

เธอจําอะไรไม่ได้ซะหน่อย จะรู้ได้ยังไงว่าที่นี่คือที่ไหน

เมื่อมองสายตาของเฟิง ยิ่งรู้สึกว่าเธอต้องรู้ว่าที่นี่คือที่ไหน

นี่…เกิดอะไรขึ้นกันแน่

เธอถูกเขาทํามึนงงไปหมดแล้ว เพิ่งมองท่าทางแบบนั้นของ เธอแล้วจึงหัวเราะออกมา

จากนั้นจึงไม่ได้คุยต่อ วางชุดไว้บนเตียง บอก “เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงมาทานข้าว

พูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินจากไป ถังลั่วเหยาชะงัก เมื่อเธอรู้สึกตัว เฟิงก็เดินออกไปแล้ว

ยังมีน้ำใจช่วยเธอปิดประตูอีกด้วย

เธอขมวดหัวคิ้วมั่น ไม่รู้ทำไม รู้สึกว่าวันนี้ผู้ชายคนนี้ถึงได้ดู แปลกๆ

แต่ก็บอกไม่ถูกว่าเขาแปลกตรงไหน

เธอหันไปมองเสื้อผ้าที่วางอยู่บนเตียง เดินเข้าไปหยิบเสื้อผ้า ขึ้นมา

เป็นเสื้อผ้าชุดใหม่ทั้งหมด คิดว่าน่าจะพึ่งให้คนซื้อมาให้ใหม่ เป็นแบรนด์ชั้นนำ เหมาะสมกับเธอ ขนาดก็พอดีตัว

หลังจากที่ถังลั่วเหยาเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว จึงเก็บของ ของตัวเอง แล้วเดินออกไป

ด้านล่าง ห้องรับประทานอาหาร

เฟิงนั่งอยู่ตรงนั้นแล้ว บนโต๊ะมีอาหารเช้ามากมาย

มีโจ๊ก ซาลาเปา ปาท่องโก๋ ยังมีแซนด์วิชและเค้กอีกด้วย ถังลั่วเหยาอยากทานอะไรก็ได้ทั้งหมด

หลังจากที่ถังลั่วเหยาเดินลงมา มองอาหารเช้าที่ถูกวางไว้บน โต๊ะ ถามด้วยความตกใจ “คุณซื้อมาหมดนี้เลยเหรอคะ”

เฟิงยี่เหลือบมองเธอ บอกเสียงเรียบ “เหลิ่งเม่ยเอามาให้

ถังลั่วเหยาคางตอบรับ

เมื่อคิดแล้วก็ใช่ คุณชายรองคนนี้ คุ้นเคยกับชีวิตสุขสบาย จะ ไปซื้อเองที่ไหนกัน

ในเมื่อมีผู้ช่วย แน่นอนก็ต้องใช้งานผู้ช่วยอยู่แล้ว

เธอเองไม่มีเวลาไปถามถึงเรื่องเมื่อคืนว่าเกิดอะไรขึ้น ยังไงซะ เธอก็พอจะเดาออก บางทีอาจจะดื่มจนเมาแล้วบังเอิญเจอเขา จากนั้นเขาจึงพามาที่นี่

บังเอิญเจอเขา

ที่นี่ก็แค่หนึ่งในที่พักของเขาก็เท่านั้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ