บทที่ 592 ต้อนรับข่าวดี

เช็คยี่สิบล้านในกระเป๋า เป็นเงินจากละครเรื่องก่อน และเงินกำไร จากงานพรีเซนเตอร์อีกสองงาน

เดิมทีเธออยากเก็บเงินส่วนนี้เอาไว้ หากเกิดเรื่องฉุกเฉินขึ้นมา สามารถเอาออกมาใช้ได้ แต่ตอนนี้ เหอศี อเอ่ยออกมาแล้ว เธอจะพลาดโอกาสนี้ไม่ได้

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ถังลั่วเหยาจึงถอนหายใจ วางแอปเปิลที่ ปลอกได้เพียงครึ่งเดียวลง กุมมือแม่เอาไว้ บอก “แม่คะ หนูรู้ว่า แม่เป็นห่วงหนู และเสียดายเงิน แต่เหอ อไม่ใช่ตะเกียงไร้ น้ำมัน หย่าได้เร็วเท่าไหร่ เราก็ยิ่งจะสงบได้เร็วเท่านั้น ไม่งั้นเขาก็ จะมาวอแวไม่หยุด แม่จะใช้ชีวิตยังไง

ความจริงถึงลั่วเหยาไม่ได้เป็นห่วงตัวเอง เธอเป็นห่วงแม่ แม่ใกล้ได้รับการผ่าตัดแล้ว ถึงตอนนั้นต้องใช้เวลาพักรักษา ตัวเป็นระยะเวลานาน

ระหว่างนี้ ต้องหลีกเลี่ยงอารมณ์ต่างๆ ที่มันมากเกินไป เธอไม่ อยากให้มันเกิดความผิดพลาดใดๆ

เพราะแบบนี้ ลูกระเบิดเวลาอย่างเหอ อ ที่ไม่รู้จะมาสร้าง ความวุ่นวายทำร้ายพวกเธอสองแม่ลูกตอนไหน ต้องหาวิธีหลบ เลี่ยง แน่นอนต้องรีบหาวิธีหลุดพ้นจากเขาให้เร็วที่สุด
บทที่ 592 ต้อนรับข่าวดี

เช็คยี่สิบล้านในกระเป๋า เป็นเงินจากละครเรื่องก่อน และเงินกำไร จากงานพรีเซนเตอร์อีกสองงาน

เดิมทีเธออยากเก็บเงินส่วนนี้เอาไว้ หากเกิดเรื่องฉุกเฉินขึ้นมา สามารถเอาออกมาใช้ได้ แต่ตอนนี้ เหอศี อเอ่ยออกมาแล้ว เธอจะพลาดโอกาสนี้ไม่ได้

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ถังลั่วเหยาจึงถอนหายใจ วางแอปเปิลที่ ปลอกได้เพียงครึ่งเดียวลง กุมมือแม่เอาไว้ บอก “แม่คะ หนูรู้ว่า แม่เป็นห่วงหนู และเสียดายเงิน แต่เหอ อไม่ใช่ตะเกียงไร้ น้ำมัน หย่าได้เร็วเท่าไหร่ เราก็ยิ่งจะสงบได้เร็วเท่านั้น ไม่งั้นเขาก็ จะมาวอแวไม่หยุด แม่จะใช้ชีวิตยังไง

ความจริงถึงลั่วเหยาไม่ได้เป็นห่วงตัวเอง เธอเป็นห่วงแม่ แม่ใกล้ได้รับการผ่าตัดแล้ว ถึงตอนนั้นต้องใช้เวลาพักรักษา ตัวเป็นระยะเวลานาน

ระหว่างนี้ ต้องหลีกเลี่ยงอารมณ์ต่างๆ ที่มันมากเกินไป เธอไม่ อยากให้มันเกิดความผิดพลาดใดๆ

เพราะแบบนี้ ลูกระเบิดเวลาอย่างเหอ อ ที่ไม่รู้จะมาสร้าง ความวุ่นวายทำร้ายพวกเธอสองแม่ลูกตอนไหน ต้องหาวิธีหลบ เลี่ยง แน่นอนต้องรีบหาวิธีหลุดพ้นจากเขาให้เร็วที่สุดแน่นอนว่าแม่ถังเห็นด้วยว่าเธอพูดถูก

คนเป็นพ่อแม้ ตัวเองทำผิดไว้ กลับต้องให้ลูกสาวมารับแทน ตอนนี้เพื่อยอมให้เธอได้หย่า ยังต้องมาแบกรับเงินตั้งห้าสิบ ล้าน

ถ้าเป็นคนอื่น คงไม่สามารถทำใจเย็นอยู่แบบนี้แน่นอน เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ คนเป็นแม่จ้องมองลูกสาวอย่างปวดใจ กระบอกตาแดงก่ำ

กุมมือเธอเอาไว้ เอ่ย “เหยาเหยา ฟังแม่นะ ไม่ต้องสนใจแม่ ร่างกายของแม่ แม่รู้ตัวเองดี เดิมทีมันก็แย่ลงทุกวัน ถ้าเขาอยาก มาหา ก็ให้เขามา แม่ก็รอเขาอยู่ ถึงจะต้องอยู่กับเขาไปชั่วชีวิต แม่จะไม่มีวันให้เขามาทำร้ายหนูได้แม้เพียงปลายเล็บ

สิ่งที่ถังลั่วเหยาไม่อยากฟังที่สุด ก็คือคำพูดแบบนี้ของแม่

ใบหน้าของเธอทะมึนขึ้น พูดขึ้นมาด้วยความโกรธ “แม่คะ แม่ พูดอะไรอยู่ อะไรคืออยู่กับเขาไปชั่วชีวิต แม่มีความคิดแบบนี้ได้ ยังไง”

แม่ถึงก้มหน้า เช็ดน้ำตา ฝืนยิ้มออกมา “ที่แม่พูดแบบนี้ เพราะ ตั้งแต่พ่อของลูกจากไป ตั้งแต่เด็กลูกก็ไม่เคยมีวันที่ดีกับเขาเลย ตอนนี้มันเริ่มดีขึ้นแล้ว แม่ไม่อยากให้ลูกต้องมารับผิดชอบกับ เรื่องของแม่”

ถังลั่วเหยาถอนหายใจ บอกเสียงเบา “แม่คะ ตอนนี้หนูหาเงิน ได้ เชื่อหนูเถอะ ว่าเงินห้าสิบล้านไม่นานหนูก็หากลับมาได้ อีกพยาบาลค่ะ ฉันมาเยี่ยมแม่

จิ่งหนิงหัวเราะ “เรื่องที่ฉันคุยกับเธอครั้งก่อน รู้ผลแล้วนะ”

ถังลั่วเหยาพอจะเดาได้ ที่วิ่งหนึ่งติดต่อมาคงเป็นเพราะเรื่อง

แต่เมื่อได้ยินกับหูตัวเอง ก็รู้สึกดีใจอย่างควบคุมไม่ได้

“จริงเหรอคะ”

“อืม” น้ำเสียงจิ้งหนึ่งเรียบนิ่ง แต่ก็ดูดีใจ

“ของถูกส่งมาแล้ว คิดว่าพรุ่งนี้ก็ถึง ถึงตอนนั้นฉันจะให้เขา ติดต่อแพทย์เจ้าของไข้ของน้าถัง ให้พวกเขาติดต่อกัน เรื่องวัน ผ่าตัด เธอคุยกับพวกเขาแล้วกัน”

ถังลั่วเหยายกมือขึ้นปิดปาก ดวงตาร้อนผ่าว

ความรู้สึกซาบซึ้งและขอบคุณพรั่งพรูออกมา นอกจากความ

ตื่นเต้น เธอยังรู้สึกสับสน

“พี่หนิงหนิงคะ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ ”

จึงหนิงหัวเราะบอก “จะขอบคุณเฉยๆ ได้ยังไง ต่อไปฉันยัง ต้องพึ่งเธอหาเงินอีกนะ ดังนั้นไม่ต้องขอบคุณหรอก”

ถังลั่วเหยาได้ยินเช่นนั้น อดได้ หัวเราะออกมา แม้จะรู้ว่า จิ่งหนิงพูดแบบนี้เพื่อให้เธอสบายใจ แต่ก็ยังอดซาบซึ้งไม่ได้อยู่ดี
“เอาล่ะ ฉันยังมีเรื่องต้องจัดการ ถ้าได้รับของแล้วค่อยบอกฉัน แล้วกันนะ”

ถังลั่วเหยารีบพยักหน้า “ค่ะ ฉันทราบแล้วค่ะ”

จากนั้นสายค่อยตัดไป

ถังลั่วเหยากุมโทรศัพท์เอาไว้ ยืนหันหลังพิงผนังอยู่แบบนั้น เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา

ผ่านไปเนิ่นนาน ค่อยเช็ดน้ำตาออก สงบสติอารมณ์ หมุนตัว เดินเข้าห้องไป

ในห้อง แม่ถึงกำลังนั่งพิงหัวเตียงอยู่ ในมือมีหนังสืออยู่หนึ่ง เล่ม

ด้านข้างมีแอปเปิลที่ปลอกไปได้ครึ่งเดียว ตอนนี้ถูกปลอกจน

เสร็จแล้ว

ชิ้นแอปเปิลที่ถูกฝานเป็นชิ้นเล็กๆ วางเรียงตัวสวยงามอยู่ใน จาน

เมื่อได้ยินเสียงเท้า เธอจึงเงยหน้าขึ้น พอเห็นว่าเป็นถังลั่ว เหยาเธอจึงรีบวางหนังสือลง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คุยเสร็จแล้วเห รอ”

ถังลั่วเหยาพยักหน้ายิ้มๆ เดินมานั่งลงด้านข้างของแม่ บอก “แม่คะ หนูมีข่าวดีจะบอก หัวใจที่เคยบอกว่าเข้ากับแม่ได้ ถูกส่ง เข้าประเทศมาแล้ว อีกไม่นานแม่ก็จะรับการผ่าตัดได้แล้วนะคะ”
แม่ถังได้ยินแบบนั้นก็ตกใจ ถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ “จริงเห

รอ”

ถังลั่วเหยาพยักหน้าติดๆ “จริงค่ะ”

แม่ถึงดีใจจนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ แม้ว่าถังลั่วเหยาจะเคยบอกเธอแล้ว ว่าเรื่องหัวใจพอมีทาง

รักษา

แต่หลายปีมานี้เธอได้ยินข่าวแบบนี้บ่อยแล้ว

ผิดหวังมานับครั้งไม่ถ้วน

เพราะเหตุนี้ เธอจึงคิดว่าครั้งนี้ก็จะเป็นเหมือนครั้งที่แล้ว บางที อาจจะได้แต่ส่วนมากคือไม่ได้ ถึงอย่างไรในโลกใบนี้มีคนมากมายที่ต้องการ ทำไมต้องเอา

มาให้เธอ

แต่ตอนนี้ ถังลั่วเหยากลับบอกว่า เธอจะได้รับการผ่าตัดแล้ว

สําหรับคนทั่วไป เกี่ยวกับการมีชีวิต ไม่มีใครอยากเลือกความ ตายหรอก

ดังนั้น ไม่ว่าอย่างไร เรื่องนี้สำหรับแม่ถังแล้วนับว่าเป็นข่าวดีที่ ทําให้เธอตื่นเต้นได้

ถังลั่วเหยามองท่าทางดีใจของเธอ จากนั้นกุมมือเธอเอาไว้ เอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “แม่คะ ดูสิ ตอนนี้ร่างกายของแม่ กำลังจะดีขึ้นแล้ว แม่ยิ่งจะต้องหย่า เดี๋ยวอีกสักพักหนูจะโทรหาเขา วันข้างหน้าของเรายังอีกยาวไกล อย่ายอมแพ้กับความ นําบากแค่นี้ เข้าใจไหมคะ”