บทที่ 554 มีตำแหน่งมีอำนาจ

ถังลั่วเหยาส่ายหน้า

“เปล่า”

เธอได้เม้มปาก ทําให้เห็นว่าลำบากใจ ที่จริงถ้าไม่ใช่เพ ราะเพิ่งบังคับ เธออาจจะไม่มีทางที่จะพูดคำพูดที่ทำร้ายน้ำใจ แบบนี้ออกมาได้

แต่ว่าตอนนี้ จำเป็นต้องพูดแล้ว

คิดถึงตอนนี้ ผ่านไปนาน เธอถึงได้เตรียมใจเสร็จเรียบร้อย รวบรวมความกล้าแล้วพูดว่า

“ฉู่ยี่ ขอโทษ สัญญาระหว่างพวกเราฉันว่ามันถึงเวลาที่จะหยุด

แล้ว”

อึ้งไปเลยอย่างแรง ไม่ว่ายังไงก็คิดไม่ถึงว่าเรื่องที่ถังลั่ว เหยาจะพูดกับเขาเป็นเรื่องนี้

เขาได้มองเธอด้วยสายตายากที่จะเชื่อ ผ่านไปนาน ถึงได้ถาม ว่า “ทำไม?”

ถังลั่วเหยารู้สึกผิดมากๆ ยังไงซะทั้งสองเป็นทั้งเพื่อนแล้วก็ เป็นสัญญา ตอนแรกเธอกับเขาได้พูดกันแล้วแท้ๆ

ถังลั่วเหยาแสดงเป็นแฟนของเขา ช่วยเขาต่อกรกับความ กดดันในบ้าน และเขาช่วยเธอดูแลแม่ของเธอ เป็นผู้สนับสนุนทางการเงินของเธอ ให้เธอนั้นไม่มีความกังวลอะไร สามารถที่จะ ทุ่มเทกับการงานของตน

เวลานั้น ชื่อเสียงของถังลั่วเหยาไม่ได้ดังมาก รายได้ก็ไม่ค่อย เยอะ บวกกับการตามตื้อของเธอคือ เธอนั้นแทบที่จะดูแลตัว เองไม่ได้ ไม่มีทางที่จะหาเวลาดูแลแม่ได้เลย

โชคดีที่ฉู่ยี่ช่วยแล้วคอยให้กำลังใจ ถึงได้ทำให้เธออดทนมา ถึงตรงนี้ได้ ตอนนี้เธอทรงตัวได้แล้ว สถานการณ์ได้เริ่มดีขึ้น ก็ได้ รีบร้อนที่จะยกเลิกสัญญา ก็เหมือนว่าได้หลอกใช้คนเสร็จแล้ว แล้วก็ถีบเขาออกไปแบบนั้น ไม่ว่าคิดยังไงก็ทำให้คนโมโหแล้วก็ รู้สึก โหดร้าย

แต่ว่าถังลั่วเหยาไม่มีทางเลือกอื่น เธอรู้ว่าถ้าตนไม่ทำตามที่ เฟิงพูด สุดท้ายไม่รู้ว่าเพิ่งจะทำเรื่องออกมาอะไรบ้าง

ฉ่ยี่ได้ช่วยเธอมามากขนาดนี้ เธอไม่อยากที่จะให้เพิ่งไป

จัดการฉู่ยี่เพราะเรื่องนี้

ตระกูลเล็กอย่างตระกูล ต่อให้มีฐานะมีอำนาจ ก็ไม่เป็นคู่ ต่อสู้ของตระกูลเฟิง

คิดถึงตรงนี้ เธอก็ได้สูดหายใจเข้าไปลึกๆ พูดเสียงกดต่ำว่า “ก็ไม่มีอะไร ก็แค่นายก็รู้ฐานะของฉัน ยังไงซะฉันเป็นบุคคล สาธารณะคนหนึ่ง เป็นนักแสดง ไหนๆ เรื่องระหว่างพวกเรานั้น ไม่ได้เป็นความจริง งั้นก็ไม่จำเป็นที่จะซื้อเยื่อต่อไป หลีกเลี่ยงว่า วันหนึ่งเรื่องได้หลุดออกไปแล้วมากระทบงานของฉัน”

พูดจบ ก็ได้ยิ้มออกมาอย่างลำบาก “นายก็รู้การงานที่ฉันได้มาตอนนี้มันยากลำบาก ฉันไม่อยากให้ความไม่แน่นอนมากระ ทบกับมัน

เธอได้พยายามที่จะพูดออกมาอย่างเห็นแต่ตัว เหมือนว่าไม่ได้ สนใจความรู้สึกของ เลย

เพราะว่ามีแค่แบบนี้ ถึงสามารถที่จะทำให้ผิดหวังจริงๆ

แล้วก็ตกลงกับคําขอของเธอ

แต่ว่า รู้จักเธอมานานขนาดนี้ ทำไมถึงจะไม่รู้จักว่าเธอเป็น คนยังไง?

ไม่ต้องมองสายตาของเธอ ฟังแค่น้ำเสียงก็ไม่ได้เชื่อ

เขาได้ส่ายหน้า “ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะคิดแบบนั้น เธอเจอกับ พูด เรื่องอะไรกันแน่? บอกฉันมาเลย ขอแค่สามารถที่จะแก้ไขปัญหา ด้วยกันได้ ฉันสามารถที่จะช่วยแก้ปัญหาด้วยกันนะ เคยได้เจอ กับเรื่องราวความลำบากที่ร้ายแรงมาแบบนั้นตั้งมากมาย พวก เราก็ผ่านมาด้วยกันไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้เธอถึงได้จะปล่อย

ถังลั่วเหยามองเขา ต่อให้ทำใจไม่ได้ขนาดไหน ตอนนี้เวลานี้ ความทําใจไม่ได้พวกนี้ก็ต้องกดมันลงไป

เธอได้ขมวดคิ้ว พูดเสียงเข้ม “ขอโทษ! เรื่องอดีตฉันขอบคุณ นายมาก ตอนนี้เป็นฉันที่ผิดต่อนาย แต่ต่อไปพวกเรานั้นจะไปต่อ ไม่ได้แล้ว”

แต่แล้ว ฉ่ยี่ไม่ได้ฟังใจสิ่งที่เธอพูด เขาได้ยื่นมือไปจับไหล่ของเธอ ถามอย่างเจ็บปวดว่า “ฉันไม่ตกลง! เหยาเหยา ทําไม? เธอ ต้องให้เหตุผลกับฉันจริงไหม? ไม่สามารถที่จะเธอให้ฉันมากมา ให้ฉันไปฉันก็ไปถูกไหม? พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ? เธอบอกไม่ใช่เหรอว่าไม่ว่าเรื่องอะไรก็ไม่มีทางที่จะผลักฉันออก ห่าง? นี่เป็นการนัดหมายของพวกเรา เธอจะหักหลังต่อการนัด หมายของพวกเราได้ยังไง?

ถังลั่วเหยาถูกเขาเขย่าตัวจนเริ่มมึน เวลานี้ใจก็ได้ปวดเอา มากๆ

เธอก็ไม่อยากที่จะให้เรื่องมันมาถึงขั้นนี้ ช่วงที่ผ่านมานี้ใน ตอนที่เธอเจ็บปวดมากที่สุด ก็มีอยู่เป็นเพื่อนเธอมาตลอด

เธอก็ไม่อยากที่จะให้เขารู้สึกเสียใจ แต่เธอยังจะทำอะไรได้อีก ล่ะ? เธอรู้นิสัยของเฟิงยี่ดี ถ้าเธอไม่ทำตามที่เขาพูด อย่าว่าแต่ตัว

เองกับแม่เลย ขนาดก็จะซวยไปด้วย

เธอได้ติดค้างต่อเยอะเกินไป ไม่สามารถที่จะติดค้างอีกต่อ ไป และก็ยิ่งไม่อยากที่จะลากเขามาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย

คิดถึงตรงนี้ เธอก็ได้ยื่นมือไปผลักออก

จากนั้นก็ได้พูดอย่างจริงจังว่า “ขอโทษ ไม่มีเหตุผลอื่น ก็แค่ ฉันไม่อยากที่จะเป็นแบบนี้ต่อ นายเชื่อก็ช่างไม่เชื่อก็ช่าง สรุปคือ ต่อไปพวกเราเจอกันน้อยลงหน่อย นายดูแลตัวเองด้วย”

พูดจบ เธอไม่กล้าที่จะจ้องมองยี่แม้แต่น้อย ก็ได้รีบออกไป
แผ่นหลังที่ไร้ความรู้สึกของหญิงสาวก็ได้ค่อยๆ จากไป จนไม่

เห็น

ในห้องพักผ่อน “ติ๊ง” ประตูได้ปิดลง ก็เหมือนว่าได้ปิดประตู ตรงหัวใจเขาไปด้วย

ยี่ยืนอยู่ตรงนั้น ทั้งคนเหมือนว่าไม่มีวิญญาณอยู่ในร่าง

สีหน้าได้ชัดจนไม่มีเส้นเลือดเลยสักนิด

ผ่านไปนาน เขาถึงได้ลุกขึ้นแล้วก็เดินออกไป

ข้างนอก ตอนที่ถังลั่วเหยาเดินออกมาก็ได้มีคนสนใจไม่น้อย

ยังไงซะก็เป็นหนุ่มอายุน้อย ถึงแม้ว่าทุกคนไม่รู้ว่าเขาเป็น ใคร แต่ดูจากการแต่งกายและบุคลิกของเขา ก็รู้ว่าไม่ได้เป็นคน ธรรมดาทั่วไป

คิดดูแล้วน่าจะเป็นลูกเศรษฐีหรือว่าผู้บริหารระดับสูงที่ใดที่ หนึ่ง เพราะงั้นกับพวกเขาทั้งสองทุกคนก็ได้มีความคิดที่จะหยอก ล้อทั้งนั้น

แต่เพราะว่าถังลั่วเหยาได้ขอให้พวกเธอออกจากห้อง เพราะ งั้นพวกเธอไม่ได้ยินว่าทั้งสองพูดอะไรกัน

แต่แม้ว่าพวกเขาไม่สามารถที่จะอยู่ในห้องพักผ่อนฟังสิ่งที่ พวกเขาพูด แต่ทุกคนก็ได้อยู่ในบริเวณที่ไม่ไกลนักค่อยสังเกต เดิมคนคิดว่าทั้งสองนั้นจะอยู่ในห้องอยู่นาน แต่ก็คิดไม่ถึงว่า ผ่านไปแค่ไม่กี่นาทีถังลั่วเหยาก็ได้ออกมาแล้ว สีหน้ายังไม่ดีนัก

จากนั้นก็ผ่านไปไม่นาน ผู้ชายหนุ่มคนนั้นก็ได้ออกมา สีหน้าแย่กว่า เหมือนกับว่าวิญญาณได้หายไป ณ ตอนนั้น

ทุกได้เปลี่ยนเป็นสงสัยทันที มีคนถามเสียงเบา

นเหรอ?

อีกคนก็ได้ส่ายหน้า ใครจะรู้”

เวลานี้ รองกำกับก็ได้เดินเข้ามา

เห็นแบบนั้นเข้า เขาได้มือ ตะโกน “เฮ้ๆๆ พวกเธอทำ อะไรไม่ถ่ายละครแล้วเหรอรีบมาได้แล้ว”

ทุกคนได้แยกย้าย

ถังลั่วเหยารู้ว่ายออกไปจากกองถ่ายแล้ว ถึงได้โล่งอก

พูดก้อนหินก้อนใหญ่แล้ว

เวลาต่อมาไม่ไปคิดเรื่องพวกต่อ

ถ่ายละคร

เพราะว่าเป็นละครที่แค่ยี่สิบตอน เวลาการถ่ายทำค่อนข้าง

สั้น มีแค่สามเดือน

เดิมที่เธอคิดว่าไม่นานเฟิงก็จะมาหาเธอ แต่แปลกใจก็คือ เดือนมานี้เฟิงไม่มาเธอเลยสักครั้ง